All Chapters of เล่ห์ร้ายชะตารักนักฆ่าบุปผาเบญจมาศ: Chapter 1 - Chapter 10

= เรื่องย่อ ==สกุลเยว่ต้องบ้านแตกสาแหรกขาดเพียงชั่วข้ามคืนเพราะถูกทหารหลวงบุกจับกุมผู้คนในจวนด้วยข้อหากบฎ แม่ทัพใหญ่เยว่จิ้นกงและบุตรชายทั้งสองถูกตัดหัวเสียบประจานหน้าหัวเมือง ฮูหยินใหญ่และอนุถูกส่งไปเป็นทาสให้กับเมืองอื่นที่แสนห่างไกล ส่วนบุตรสาวทั้งสามถูกส่งไปเป็นเครื่องบรรณาการให้กับแคว้นที่ทรงอำนาจกว่าหากแต่ระหว่างทางส่งเครื่องบรรณาการ ขบวนรถม้าของเหล่าบุตรสาวสกุลเยว่ถูกโจรกลุ่มใหญ่ดักปล้น โจรกลุ่มนั้นทั้งเลือดเย็นและอำมหิต พวกมันฆ่าไม่เว้นเด็กและสตรี ผืนดินแห่งนั้นถูกย้อมไปด้วยโลหิตของผู้บริสุทธิ์กลายเป็นสีแดงฉานเพียงชั่วพริบตาหากแต่สวรรค์ยังมีเมตตาต่อสกุลเยว่เหลือหนึ่งชีวิตให้ได้สืบหาความจริงการฆ่าล้างตระกูลในครั้งนี้เยว่อันหนิงคุณหนูห้าน้องสุดท้องของสกุลเยว่นอนหายใจรวยรินอยู่ในพุ่มหญ้าข้างทาง ตอนที่ลมหายใจนางกำลังจะดับลง มืออันอบอุ่นกลับเอื้อมเข้าช่วยเหลือและได้มอบชีวิตใหม่ให้นางหากแต่ชีวิตใหม่นี้กลับหนีไม่พ้นกลิ่นคาวเลือดที่แสนสะอิดสะเอียนเมื่อเยว่อันหนิงต้องฝึกเป็นนักฆ่าสาวที่ใจด้านชาตั้งแต่แปดขวบเวลาผ่านมาเกือบสิบปี ความแค้นที่ตระกูลถูกฆ่าล้างไม่เคยจางเยว่อันหนิงเปลี่

"นี่คือของที่ท่านพ่อให้ข้านำมาให้ท่าน"เยว่ฉินจื่อหยิบกล่องไม้สลักลายสวยงามขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ที่เยว่จิ้นกงสั่งไว้ในจดหมายมอบให้เฉินปู้เกา"ขอบคุณคุณชายใหญ่ มะรืนวันมงคลของท่าน แต่ข้าน้อยกลับเสียมารยาทมิได้มาร่วมงานเพราะต้องเดินทางตามคำสั่งแม่ทัพใหญ่ หวังว่าคุณชายใหญ่จะไม่ถือสา""ธุระที่ท่านพ่อไหว้วานย่อมเป็นเรื่องสำคัญ ท่านเฉินอย่าได้เกรงใจ ไว้กลับจากงานค่อยมาดื่มเหล้าฉลองให้ข้าทีหลังย่อมได้""คุณชายใหญ่ใจกว้างและเข้าใจผู้อื่นยิ่งนัก ข้าน้อยขอให้ท่านกับว่าที่ฮูหยินครองรักยาวนาน มีลูกหลานสืบสกุลเร็ว ๆ""ฮ่า ๆ ขอบคุณท่านเฉิน เร่งเดินทางเถิด กว่าจะเดินทางถึงเมืองตู้คงกินเวลาค่อนวัน""เช่นนั้นข้าน้อยกับบุตรชายขอลา""เดินทางปลอดภัย"เมื่อทั้งสองพ่อลูกสกุลเฉินกลับออกไปแล้ว เยว่ฉินจื่อหยิบจดหมายฉบับเดิมออกมาอ่านทวนอีกรอบจู่ ๆ เขากลับรู้สึกว่าในกล่องใบนั้นที่เฉินปู้เการับไปจะต้องเป็นของที่สำคัญและอาจนำพามาถึงความวุ่นวายในภายภาคหน้า"ท่านพ่อ หรือว่าท่านกำลังปิดบังอันใดกับพวกเรา"คนอย่างเยว่จิ้นกงมิเคยติดต่อผ่านจดหมายเช่นนี้ ของทุกชิ้นในห้องเขาหากจะมอบให้ใครเขาจะเป็นคนหยิบจับมันเอง หากแต่ครานี

"เข้าไป!""โอ้ย!""ท่านแม่ น้องสามระวังด้วย" เยว่ฉินจื่อกล่าวบัดนี้ทหารของมู่ตงหยวนได้ควบคุมตัวเยว่ฮูหยินกับเหล่าคุณชายคุณหนูทั้งห้ามาที่คุกใต้ดินของศาลเทียนอวี่ตามคำสั่งเจ้ากรมตุลาการมู่"ข้าไม่เป็นอะไร พี่ใหญ่น้องห้าเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ"เสียงคุณหนูสามเยว่จินจินเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเยว่ฉินจื่อ"น้องห้าแค่สลบ เดี๋ยวผ่านไปสักประเดี๋ยวนางก็ฟื้น"ได้ยินบุตรชายคนโตบอกเช่นนี้ทุกคนจึงเบาใจลง"จื่อเอ๋อร์ นั่นเจ้าหรือ"หากแต่เสียงที่แหบแห้งแต่แสนคุ้นหูกลับดังขัดจังหวะขึ้นเสียก่อนทุกคนจึงมองหาต้นทางของเสียงจนพบเข้ากับห้องขังที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแม้สภาพของคนที่ถูกล่ามข้อมือทั้งสองขึงไว้กลางห้องจะไม่น่าชม ทว่าพวกเขากลับจำได้ดีว่าคนผู้นั้นคือใคร"ท่านพี่!"เยว่ฮูหยินรีบถลาเข้ามาเกาะไม้ท่อนใหญ่สอดใบหน้าตรงช่องว่างที่พอให้มองเห็นภายนอกเพื่อพูดคุยกับคนที่อยู่ห้องขังตรงข้ามได้ในใจนางเจ็บปวดรวดร้าวแทบลืมหายใจเมื่อเห็นสภาพสามีที่ไม่เหลือความสง่าของแม่ทัพใหญ่ที่น่าเกรงขาม"ฮูหยิน ครั้งนี้ข้าทำพวกเจ้าลำบากด้วยแล้ว"ใช่ว่าเยว่ฮูหยินจะเจ็บปวดเพียงคนเดียว คนที่ถูกหมายหัวและเป็นต้

ตอนนี้เป็นเวลารุ่งสางของเช้าวันใหม่ ขบวนรถม้ากำลังนำทางพาคุณหนูทั้งสามของสกุลเยว่ไปส่งยังแคว้นเสียนหย่งเมื่อหนึ่งก้านธูปที่ผ่านมา รถม้าได้ผ่านประตูเมืองเทียนติ่ง ทำให้คุณหนูสามและคุณหนูสี่ได้เห็นภาพชวนสยองแสนจะหดหู่หัวใจศีรษะของบิดาและพี่ชายถูกเสียบประจานที่หน้าประตูเมืองตามราชโองการเลือดที่ได้รับ สตรีทั้งสองเป็นลมล้มพับทันทีที่สายตาต้องเข้ากับใบหน้าซีดเผือดที่ไร้วิญญาณของทั้งสามคน เพิ่งจะฟื้นได้ไม่ถึงสิบเค่อก็ต้องรับมือกับเยว่อันหนิงที่ฤทธิ์ยาสงบใจเพิ่งหมดลง"ดื่มน้ำก่อนเถิด"เยว่จินจินเก็บทุกอย่างที่เจอมาทั้งคืนเอาไว้ในอก นางต้องเป็นเสาหลักให้น้อง ๆ ทั้งสอง ยื่นถุงน้ำทำจากหนังสัตว์ให้กับน้องเล็กสุดดื่ม"พวกเราออกเดินทางกันตั้งแต่เมื่อใดเจ้าคะ"เยว่อันหนิงฟื้นมาก็อยู่บนเกวียนรถม้าที่ไร้ที่กำบังลมและแดด ทิวทัศน์ทั้งสองข้างทางมีแต่ต้นหญ้าสูงท่วมหัว มองไกลออกไปเห็นสันเขาไกลลูกหูลูกตา พื้นดินแห้งเกรอะกรังบ่งบอกว่าออกสู่ชนบทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"สามชั่วยามได้"นี่นางหลับนานขนาดนี้เลยหรือ แม้อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่นางไม่ได้สติแต่หากถามไปพี่สามพี่สี่นางคงไม่บอกให้กระจ่างเพราะมองว่านา

ระดับเหลืองกำจัดขุนนางชั้นกลาง งานค่อนข้างยากมีอันตรายแต่มีโอกาสสำเร็จเกินครึ่ง จ่ายห้าร้อยตำลึงทองต่อหนึ่งหัวและระดับสุดท้าย ระดับแดง งานอันตรายความเสี่ยงสูง ผลสำเร็จไม่อาจคาดเดา ส่วนมากจะเป็นการว่าจ้างให้ลอบสังหารขุนนางในรั้วในวังหรือระดับแม่ทัพใหญ่ที่แม้แต่ฮ่องเต้ยังให้เกียรติ ค่าว่าจ้างค่อนข้างสูงมากกว่าห้าพันตำลึงเห็นจะได้ ตั้งแต่ประมุขกู่เหนียงก่อตั้งหุบเขานักฆ่ามาเกือบยี่สิบปี มีผู้ว่าจ้างระดับแดงมาเพียงสองคนเท่านั้นส่วนการเปิดรับจดหมายจ้างวานก็ง่าย ๆ เพียงแค่ติดต่อคนของหุบเขานักฆ่าในตลาดมืด ส่งจดหมายพร้อมตั๋วเงินแนบมาในชื่อว่า 'สาส์นจากปรโลก' คนของหุบเขาไร้เงาที่อยู่ด้านนอกก็จะส่งมาที่หุบเขาเพื่อพิจารณาหาคนที่เหมาะสมทำงานนั้น ๆ"ท่านประมุขก็รู้กฎของข้าดี""สืบสาวความจริงกระจ่างก่อนค่อยลงมือ"เสียนต้วนอี้กล่าวตัดหน้าสตรีข้างกายอย่างรู้ใจ"ที่ข้าถามเพราะจวนสกุลซุยเป็นขุนนางที่ปรึกษาของศาลเทียนอวี่"เพียงได้ยินคำว่า 'ศาลเทียนอวี่' สตรีชุดแดงนางนี้ถึงกับกำหมัดแน่น ร่างเกร็งดวงตาแข็งกร้าวอย่างมิอาจปกปิดสายตาผู้อื่นได้ว่าตอนนี้นางมีความรู้สึกเช่นไรหวาดกลัวหรือ? ก็คงแค่ครึ่งส่วนเ