เข้าสู่ระบบห้องสมุด
ค้นหา
บททั้งหมดของ กลรติรส : บทที่ 51 - บทที่ 60
109
คนพาลย่อมไม่ยอมรับง่ายๆ
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“แล้วถ้าจ๋าไม่ตกลงล่ะคะ”“ถ้าไม่ตกลงเพราะกลัวโดนยัยนุสบาตามรังควานล่ะก็ พี่ไม่เห็นด้วยนะ ยังไงนี่ก็เป็นโอกาสของเรา ทำไมไม่คว้าไว้แล้วพิสูจน์ฝีมือให้ทุกคนเห็นว่าเรามาด้วยความสามารถจริงๆ ไม่ได้ใช้เต้าไต่อย่างใครบางคน”“มันจะไม่ง่ายน่ะสิคะพี่หวาน ป่านนี้คุณนุสบาคงฟ้องฝ่ายบุคคลเอาเรื่องจ๋าแล้วก็ได้ เธอโกรธมากคิดว่าจ๋าไปแย่งตำแหน่งเธอมาโดยไม่ชอบธรรม มีอย่างที่ไหนทำงานไม่ถึงสองเดือนก็ได้โปรโมท...”ไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์ในออฟฟิศก็ดังแทรกขึ้น รุจารินเดินเข้าไปรับสายเอ่ยอยู่ไม่กี่คำก่อนวางไปด้วยสีหน้าหนักใจ“ใครโทรมาเหรอน้องจ๋า”“ฝ่ายบุคคลค่ะ เขาคงเรียกจ๋าลงไปคุยเรื่องที่เกิดขึ้นที่แคนทีน”วรรณิภาถอนหายใจ สีหน้าเป็นกังวลกับอนาคตหญิงสาวตรงหน้า “ให้พี่ลงไปเป็นเพื่อนด้วยดีไหม”“อย่าเลยค่ะ พี่หวานมีงานเยอะแยะต้องทำ เรื่องนี้จ๋าก็มีส่วนผิดที่โต้ตอบเขาแรงเกินไป เดี๋ยวจ๋าลงไปคุยเองดีกว่า งั้นจ๋าขอตัวก่อนนะคะ”วรรณิภาพยักหน้ารับคำพลางมองตามหลังของหญิงสาวรุ่นน้องไปอย่างเห็นใจพอไปถึงห้องฝ่ายบุคคล รุจารินก็ได้พบว่าฝ่ายโจกท์นั่งหัวโด่รออยู่ก่อนแล้วด้วยสภาพที่เรียกว่าเยินจนดูไม่ได้ นุสบาจ้องมองคนมาใหม่ด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28จะตามจองเวรเธอไปถึงไหน
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“เริ่มงานพรุ่งนี้เลยหรือคะ!” รุจารินอุทาน“ใช่ค่ะ อันที่จริงตามกำหนดเดิมควรเป็นอาทิตย์หน้า แต่เนื่องจากคุณนุสบาต้องโดนพักงานกะทันหันอย่างที่ทราบ แล้วท่านรองก็ต้องการเลขาที่จะคอยช่วยงานอย่างเร่งด่วน รอไม่ได้ ฉะนั้นคุณต้องมาเริ่มรับหน้าที่นี้เร็วขึ้น”“แล้วเรื่องส่งต่องานล่ะคะ จ๋าเกรงว่าคุณนุสบาคงไม่ยอมให้ความร่วมมือง่ายๆ แน่”“ไม่ต้องห่วงนะคะ ทุกอย่างมีในคู่มือแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะส่งอีเมล์ให้อีกที ลองอ่านทำความเข้าใจดูนะคะ เพราะหลายๆ อย่างก็คล้ายๆ กับงานที่คุณเคยทำในตำแหน่งเดิม แต่ก็มีบางอย่างที่ต้องปรับเปลี่ยนบ้างตามความเหมาะสม และต้องไปรายงานตัวกับท่านรองฯ พรุ่งนี้เก้าโมงเช้า ขอให้ตรงเวลานะคะ ส่วนบ่ายนี้คุณก็เคลียร์งานที่ออฟฟิศเก่าให้เรียบร้อย”คุณเลขาส้มหล่นได้แต่รับคำ คิดในใจเสียว่าดีกว่าโดนไล่ออกตลอดเวลาที่เกิดเรื่อง ไม่มีวี่แววของตัวต้นเหตุที่แท้จริงออกมาเพื่อรับผิดชอบฐานที่ทำให้ผู้หญิงสองคนมีเรื่องกันโดยใช่เหตุ คิดไปแล้วก็น่าหงุดหงิดเหลือเกิน รุจารินเผลอลูบอกเสื้อที่ถูกเรียวปากร้อนๆ จูบประทับตราเมื่อเช้า แม้จะผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่ทว่ารอยอุ่นๆ จนเกือบร้อนนั้นยังไม่ลบเลือนหายไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28กอดเต็มไม้เต็มมือดี
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“ถ้าเขาเป็นลูกค้าจริงๆ ฉันคงไม่หนีหน้าตั้งแบบนี้หรอกค่ะ”“แล้วทำไมคุณต้องหนี เขาเป็นใครกันแน่” สารถีหนุ่มคาดคั้นด้วยเสียงดุๆ สายตาคมกล้าแม้ไม่หันมาก็รู้ว่าเจ้าตัวคงไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องที่สงสัยไปง่ายๆ“เขาเป็น...พ่อฉันเองค่ะ”“หืม!” ชายหนุ่มหันขวับมองใบหน้าหวานสวยที่ติดจะเย็นชาอย่างแปลกใจ “งั้นผมควรจอดรถไหม”“ถ้าคุณจะกรุณา หากพบห้างใหญ่ๆ หรือที่ที่คนเดินพลุกพล่านข้างหน้าก็ช่วยจอดให้ฉันลงตรงนั้นได้ไหมคะ”“ทำไมล่ะ ก็ไหนว่าเขาเป็นพ่อคุณ แล้วทำไมต้องหนี เอ่อ...ขอโทษด้วยที่ผมถามละลาบละล้วง”“ไม่เป็นไรค่ะ” หญิงสาวถอนหายใจเฮือก ความอัดอั้นตันใจอยากระบายให้ใครสักคนฟัง แต่ถึงอย่างไรคนข้างกายยามนี้ก็เป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ผ่านเข้ามา ถึงจะเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมาแล้ว แถมเขากำลังจะกลายมาเป็นเจ้านายคนใหม่ แต่เธอจะไว้ใจเขาได้แค่ไหนกัน“แต่ฉันขอไม่ตอบละกันค่ะ เอาเป็นว่าถ้าเขามาดี ฉันก็คงไม่ต้องหนีแบบนี้”“ผมช่วยอะไรคุณได้ไหม”“ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบหน้านิ่ง “ข้างหน้ามีห้างใหญ่ คุณช่วยกรุณาจอดรถหน้าห้างนั้นให้ฉันลงด้วยแล้วกันนะคะ ขอบคุณมากค่ะ”คำตอบนั้นทำให้คนฟังตงิดๆ ใจ นี่เขากลายเป็นแท็กซี่ไปตั้งแต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28กรุณาอย่าสบประมาทน้ำยาผม
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
เอาล่ะ ถ้าเขาต้องการยั่วโมโหเธอล่ะก็ ดูเหมือนเขาจะทำสำเร็จแล้วล่ะ “คุณทำแบบนี้ทำไมคะ”“ทำอะไรครับ? ที่ผมตักอาหารให้เนี่ยเหรอ หรือว่า...”“คุณให้ฉันมาเป็นเลขาคุณแทนคุณนุสบาทำไมคะ” หญิงสาวตัดสินใจถามตรงๆ“ก็เขาทำงานไม่ได้เรื่อง” คนพูดเบ้ปากนิดๆ “แล้วผมก็ชอบกาแฟที่คุณชงมากกว่าที่เขาชงด้วย รสกาแฟคุณทั้งหอม หวาน อร่อยเหมือนคนชงไม่มีผิด”“ได้โปรดเลิกพูดจาแบบนี้สักทีได้ไหมคะ ฉันขอร้อง” หญิงสาวตัดบทเสียงแข็ง“แบบไหนล่ะ”“ก็แบบที่คุณพูดอยู่ ฉันเคยบอกแล้วว่าเรื่องวันนั้นมันเป็นแค่อุบัติเหตุ ฉันไม่ติดใจอะไร คุณก็ควรลืมๆ มันไปซะ ระหว่างคุณและฉันจะมีแค่เรื่องงานเท่านั้น ส่วนเรื่องหนี้ที่ติดค้างไว้ ฉันก็บอกแล้วว่าจะทยอยจ่ายคืนให้ไม่ต้องห่วง จะหักจากเงินเดือนก็ได้ แล้วถ้าคุณอึดอัดหรือลำบากใจที่จะเห็นฉันทำงานที่นี่ ฉันก็จะลาออกให้”“ผมพูดหรือว่าอึดอัด”“คุณไม่พูด แต่ฉันรู้สึกแบบนั้น”“นั่นมันเรื่องของคุณ แต่เรื่องลาออก ผมยังไม่รับไว้พิจารณา”“ทำไมคะ” รุจารินถามอย่างเหลืออด “คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน”“เจ้านาย เจ้าหนี้ และสามีโดยพฤตินัย สิทธิ์แค่นี้พอไหม หรืออยากได้สิทธิ์พ่อของลูกคุณอีกตำแหน่งดี”“นี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28อย่าบอกนะว่าไม่รู้สึกอะไรกับจูบเมื่อกี้
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“ไม่ต้องค่ะ ฉันจะกลับแท็กซี่เอง” เธอพยายามสะกดอารมณ์ไว้อย่างยากเย็น ก่อนสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมแล้วเดินจ้ำอ้าวออกไปแบบไม่เหลียวหลังทำไมชีวิตเธอถึงเฮงซวยแบบนี้นะ ต้องมาพบเจอแต่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัว ทั้งพ่อแท้ๆ ทั้งผู้ชายที่เธอเพิ่งผละหนีมาคนนั้น ทั้งๆ ที่มีคนรักมีคู่หมั้นแล้ว เขาก็ยังจะดึงเธอไว้ให้เป็นตัวสำรองอีกทำไม ทั้งที่เขาไม่ได้รักเธอซักนิด พ่อเสียอีกถึงยังรักแม่บ้างตอนที่คบหากันใหม่ๆ ถึงสุดท้ายจะมาหักหลังนอกใจกันก็เถอะ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่มีความรู้สึกนั้นด้วยซ้ำ เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็แค่เหตุสุดวิสัยเท่านั้นไม่! เธอจะไม่ยอมทำร้ายหรือแย่งชิงคนรักของใครเหมือนเมียใหม่พ่อที่เคยทำร้ายแม่และเธอจนชีวิตแทบพังพินาศมาแล้ว ไม่เอาเด็ดขาดชีวิตนี้หากไม่เจอคนที่รักกันจริง รักเดียวใจเดียว เธอก็ขอเป็นโสดตลอดชีวิตดีกว่าร่างระหงเดินจ้ำพรวดๆ จนมาถึงหน้าร้าน ให้บังเอิญว่ามีรถแท็กซี่คันหนึ่งเลี้ยวเข้ามาจอดส่งผู้โดยสารพอดี เธอจึงรีบโบกรถทันที“อุ้ย!” ยังไม่ทันได้ขึ้นรถสมใจ จู่ๆ ร่างบางก็ถูกฉุดดึงจนเซถลาเข้าหาอกของคนตัวสูงที่วิ่งตามออกมา ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัว ฝ่ายนั้นก็รวบเธอเข้ามากอดและดึงให้เดินต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีกนะ
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“ก็ดี ผมจะได้หาเรื่องจูบคุณบ่อยๆ” ชายหนุ่มเอ่ยหน้าขรึม แต่แววตาแต้มรอยคุกรุ่นปนขัดใจ“ส่วนเรื่องที่ผมต้องการให้คุณมาเป็นผู้หญิงของผมน่ะ ผมพูดจริง ที่ทำงานเราก็ยังคงเป็นเจ้านายเลขาตามปกติ จะไม่มีเรื่องชู้สาวใดๆ ต่อหน้าคนอื่น แต่พอเลิกงานแล้วเราสองคนค่อยหาเวลาส่วนตัวกัน และแน่นอนว่าทุกอย่างจะต้องเป็นความลับ ให้ใครรู้ไม่ได้ ระหว่างเราจะมีแค่เรื่องงาน กับเรื่องบนเตียงเท่านั้น...”“จอดรถด้วยค่ะ! ฉันจะลงตรงนี้” หญิงสาวรีบตัดบทก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดอะไรที่ระคายหูมากไปกว่านี้“แต่ผมยังพูดไม่จบ”“นั่นมันเรื่องของคุณค่ะ แต่ฉันฟังจบแล้ว”“เลิกงอแงแล้วเรามาคุยกันอย่างที่ผู้ใหญ่เขาคุยให้จบสักที เอาล่ะ ผมไม่อ้อมค้อมล่ะนะ ผมติดใจในตัวคุณมาก วันที่เรามีเซ็กซ์กัน ผมรู้ว่าผมเป็นคนแรกของคุณ และคุณเองก็ยังไม่มีใคร แล้วผมก็ไม่เคยคิดเลี้ยงดูผู้หญิงคนไหนแบบที่กำลังชวนคุณอยู่นี่ ถ้าคุณตอบตกลงรับข้อเสนอเราก็ค่อยมาทำสัญญากัน อยากได้ค่าตอบแทนหรืออะไรก็ว่ามา เพนส์เฮาส์ รถคันใหม่ หรือว่าเงินค่าเลี้ยงดูรายเดือน โบนัสรายสัปดาห์ หรือว่าจะไปเที่ยวที่ไหน...”ยิ่งฟังเล็บมนยิ่งจิกเบาะที่นั่งแน่น เพื่อระงับโทสะที่กำลังพลุ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28ยายจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
ค่ำวันนั้นนายปิยะเดินคอตกเข้าบ้านอย่างสิ้นหวัง เมื่อตัวเองคว้าน้ำเหลวในการเจรจากับลูกสาวคนโตที่จู่ๆ ก็โดดขึ้นรถใครก็ไม่รู้หนีหายไปต่อหน้าต่อตาอย่างน่าเจ็บใจ และทั้งที่เขาพยายามขับรถไล่ตามไปแต่ทว่ารถมือสองคันเก่าเก็บหรือจะสู้ความไวของรถหรูหราราคาแพงระยับคันนั้นได้ เพียงเขาเผลอแผล็บเดียวเจ้ารถคันนั้นก็เลี้ยวเข้าซอยหายไปดื้อๆ แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าคือสองแม่ลูกนั่นถึงขั้นย้ายที่อยู่หนีเขาไปโดยไม่บอกกล่าวนี่สิ ทำให้ตอนนี้เขาเองก็มืดแปดด้าน ยังดีที่เขารู้ว่ารุจารินทำงานที่ไหน อย่างน้อยก็ยังพอมีหวัง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าถึงตัวลูกสาวผู้ใจแข็งคนนี้“เฮ้อ...” คิดแล้วก็หนักใจ“กรี๊ดดด” ชายกลางคนสะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังออกมาจากในบ้าน“ปราณี!” ไวเท่าใจคิดเขารีบวิ่งหน้าตั้งเข้าไปในบ้านทันทีที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน นางปราณีหลับหูหลับตากรีดร้องเสียงหลง มือจิกทึ้งผมตัวเองราวกับคนคลุ้มคลั่งเสียสติ จนผู้เป็นสามีต้องรีบวิ่งเข้ารวบตัวไว้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำร้ายตัวเองหนักกว่านี้“อะไรกัน มีอะไรคุณณี”“พี่ยะ...ฮือๆ” เสียงที่เอ่ยโหยหวนชวนให้ใจคอไม่ดี“มีอะไร ค่อยๆ พูด เกิดอะไรขึ้น”“พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30มีคนรัก หรือแฟนหรือยัง
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
หญิงสาวฟังแล้วนึกฉุน แต่ก็รีบเปิดประตูให้เจ้านายคนใหม่อย่างเสียไม่ได้“เชิญค่ะท่าน”“ขอบใจ” เขาเอ่ยก่อนก้าวผ่านเธอเข้าไปราวกับไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นหรือเธอจะกลัวมากไปเอง ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเขาหรือจะมาจริงจังอะไรกับพนักงานธรรมดาๆ แบบเธอ ในเมื่อมีผู้หญิงดีๆ สวยๆ รอต่อคิวให้เลือกอีกเพียบ เฮ้อ...งั้นก็ค่อยยังชั่ว“คุณรุจาริน!” เพียงก้าวแรกที่เธอย่างเท้าเข้าไป เสียงเข้มๆ ก็ดังขึ้น “ผมรบกวนขอกาแฟแก้วนึง อ้อ! แล้วก็ชงของคุณเข้ามาด้วยอีกแก้วเลย เรามีเรื่องต้องคุยกันก่อนเริ่มงาน”หากไม่ใช่ที่ทำงานเธอคงหลีกเลี่ยงได้ แต่ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้หญิงสาวก็เพียงเงยหน้ารับชะตากรรม“กาแฟค่ะท่าน”“อืม...นั่งสิ” หญิงสาวค่อยๆ หย่อนกายลงนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามอย่างสำรวม เตรียมพร้อมในที“อืม...รสเข้มดี” อีกฝ่ายเอ่ยปากชม ก่อนมองสบตาเลขาคนใหม่ด้วยท่าทีจริงจังไม่ต่างกัน “คุณเป็นเลขาคนที่สามของผม รู้ใช่ไหม”“ทราบค่ะ”“ดี...ที่จริงผมไม่ชอบเปลี่ยนเลขาบ่อยๆ ฉะนั้นมีกฏสองสามข้อของผมที่คุณควรรู้และทำตามอย่างเคร่งครัดก่อนทำงานกับผม ข้อแรกผมไม่ชอบคนที่ไม่ตรงเวลา คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ คนไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเอง และคนที่ทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เป็นผู้หญิงของคุณแน่นอน
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“ดิฉันว่าเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาค่ะ อย่างที่เคยบอกคุณไป ฉันยินดีรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นเอง จะไม่รบกวนใคร แม้แต่คุณก็ด้วยค่ะ แต่ถ้าคุณลำบากใจก็บอกมาได้ทุกเมื่อนะคะ ดิฉันยินดีย้ายไปอยู่แผนกอื่น หรือแม้กระทั่งลาออก...”อวดดี! อวดดีอย่างน่าหงุดหงิด เปล่าหรอกเขาเพียงสบถในใจไม่ได้เอ่ยออกมาให้คนตรงหน้าได้ยิน แม้จะคันปากแค่ไหนก็ตาม“งั้นก็ดี ผมเองก็ไม่ชอบมีปัญหาจุกจิกทีหลัง แต่เรื่องย้ายแผนกกับลาออกนั่น คุณคงต้องพับไปก่อน ก็อย่างที่บอกไป จนกว่าผมจะมั่นใจว่าคุณไม่มีของแถมจากผมติดท้องไปจริงๆ เราค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน”“เท่านี้ใช่ไหมคะที่ท่านต้องการถามดิฉัน หากไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวไปทำงาน...” ยังไม่ทันพูดจบ คนพูดก็ต้องชะงักปาก เมื่อชายหนุ่มตรงหน้ายื่นของบางอย่างให้รุจารินมองซองเอกสารสีน้ำตาลในมือเจ้านายคนใหม่อย่างแปลกใจ “เปิดดูสิ”คำสั่งนั้นทำให้หญิงสาวจำต้องรับซองมาจากเขาอย่างไม่ไว้ใจ“นี่อะไรคะ”“กุญแจเพนส์เฮาส์ส่วนตัวผม ส่วนรถประจำตำแหน่งคุณคงต้องรอไปก่อน ผมให้คนจัดการให้แล้ว น่าจะได้ไม่เกินอาทิตย์หน้า...”คนฟังอ้าปากค้าง นึกอยากจะข่วนใบหน้าหล่อเหลานั้นให้ยับเยิน ดูเหมือนว่าเขาจะฟังเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30อย่าได้หลงเสน่ห์ผมเด็ดขาด
กลรติรส /พิมพ์พิรดา
“แต่คุณต้องไปทานข้าวกับมิสเตอร์แอนดูร์ที่โรงแรมเดอลักซ์นี่คะ แล้วทำไม...” ต้องเอาฉันไปด้วย หญิงสาวกลืนคำถามลงคอไป ตอนนี้เธอเป็นเลขาของคนตรงหน้า จากที่เคยทำงานเป็นผู้ช่วยเลขามาไม่นานมาก แต่เธอก็เคยเห็นวรรณิภาต้องติดตามท่านประธานออกไปประชุมข้างนอกบ่อยๆ เหมือนกัน“เข้าใจแล้วค่ะ”“ถ้าเข้าใจแล้วก็ไปกันได้เลย” ชายหนุ่มเอ่ยปาก ก่อนเดินนำออกไป รุจารินมองตามแผ่นหลังกว้างน่าซบนั่น พลางลอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนหยิบข้าวของที่จำเป็นแล้วรีบเดินตามออกไป หากพอถึงลิฟต์ ร่างระหงก็ชะงักรีรอ จนคนก้าวนำไปก่อนต้องขมวดคิ้ว“รออะไร เข้ามาสิ”รอให้เขาลงลิฟต์ไปก่อนน่ะสิ เธอไม่อยากอยู่สองต่อสองในที่แคบกับคนตรงหน้าเอาเสียเลย มันรู้สึกอึดอัดและไม่ปลอดภัยยังไงบอกไม่ถูก“อุ๊ย!” คิดไม่ทันตกเลย มือใหญ่ก็เอื้อมมาฉุดดึงข้อมือน้อยให้ตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนเจ้าตัวหน้าทิ่มพรวดเข้าหาแผ่นอกแกร่งราวกับถูกไฟชอร์ตทั้งร่าง รุจารินเงยหน้าสบตาคนมือไวตาเขียวปัด แต่เป็นเธอที่ต้องหลบสายตาคู่นั้นที่มองมานิ่งๆ แต่ทำเอาหน้าคนถูกมองร้อนวูบวาบ ไพล่คิดไปถึงเหตุการณ์หวามที่เคยได้ใกล้ชิดกับเขาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ในคืนนั้นเธอนอนเบียดซุกในอ้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30
