LOGINShare
กรุณาอย่าสบประมาทน้ำยาผม
Last Updated:
2025-01-28 22:39:44
Related chapters
กลรติรส อย่าบอกนะว่าไม่รู้สึกอะไรกับจูบเมื่อกี้
“ไม่ต้องค่ะ ฉันจะกลับแท็กซี่เอง” เธอพยายามสะกดอารมณ์ไว้อย่างยากเย็น ก่อนสะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมแล้วเดินจ้ำอ้าวออกไปแบบไม่เหลียวหลังทำไมชีวิตเธอถึงเฮงซวยแบบนี้นะ ต้องมาพบเจอแต่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัว ทั้งพ่อแท้ๆ ทั้งผู้ชายที่เธอเพิ่งผละหนีมาคนนั้น ทั้งๆ ที่มีคนรักมีคู่หมั้นแล้ว เขาก็ยังจะดึงเธอไว้ให้เป็นตัวสำรองอีกทำไม ทั้งที่เขาไม่ได้รักเธอซักนิด พ่อเสียอีกถึงยังรักแม่บ้างตอนที่คบหากันใหม่ๆ ถึงสุดท้ายจะมาหักหลังนอกใจกันก็เถอะ แต่ผู้ชายคนนี้ไม่มีความรู้สึกนั้นด้วยซ้ำ เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็แค่เหตุสุดวิสัยเท่านั้นไม่! เธอจะไม่ยอมทำร้ายหรือแย่งชิงคนรักของใครเหมือนเมียใหม่พ่อที่เคยทำร้ายแม่และเธอจนชีวิตแทบพังพินาศมาแล้ว ไม่เอาเด็ดขาดชีวิตนี้หากไม่เจอคนที่รักกันจริง รักเดียวใจเดียว เธอก็ขอเป็นโสดตลอดชีวิตดีกว่าร่างระหงเดินจ้ำพรวดๆ จนมาถึงหน้าร้าน ให้บังเอิญว่ามีรถแท็กซี่คันหนึ่งเลี้ยวเข้ามาจอดส่งผู้โดยสารพอดี เธอจึงรีบโบกรถทันที“อุ้ย!” ยังไม่ทันได้ขึ้นรถสมใจ จู่ๆ ร่างบางก็ถูกฉุดดึงจนเซถลาเข้าหาอกของคนตัวสูงที่วิ่งตามออกมา ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัว ฝ่ายนั้นก็รวบเธอเข้ามากอดและดึงให้เดินต
Last Updated : 2025-01-28กลรติรส ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีกนะ
“ก็ดี ผมจะได้หาเรื่องจูบคุณบ่อยๆ” ชายหนุ่มเอ่ยหน้าขรึม แต่แววตาแต้มรอยคุกรุ่นปนขัดใจ“ส่วนเรื่องที่ผมต้องการให้คุณมาเป็นผู้หญิงของผมน่ะ ผมพูดจริง ที่ทำงานเราก็ยังคงเป็นเจ้านายเลขาตามปกติ จะไม่มีเรื่องชู้สาวใดๆ ต่อหน้าคนอื่น แต่พอเลิกงานแล้วเราสองคนค่อยหาเวลาส่วนตัวกัน และแน่นอนว่าทุกอย่างจะต้องเป็นความลับ ให้ใครรู้ไม่ได้ ระหว่างเราจะมีแค่เรื่องงาน กับเรื่องบนเตียงเท่านั้น...”“จอดรถด้วยค่ะ! ฉันจะลงตรงนี้” หญิงสาวรีบตัดบทก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดอะไรที่ระคายหูมากไปกว่านี้“แต่ผมยังพูดไม่จบ”“นั่นมันเรื่องของคุณค่ะ แต่ฉันฟังจบแล้ว”“เลิกงอแงแล้วเรามาคุยกันอย่างที่ผู้ใหญ่เขาคุยให้จบสักที เอาล่ะ ผมไม่อ้อมค้อมล่ะนะ ผมติดใจในตัวคุณมาก วันที่เรามีเซ็กซ์กัน ผมรู้ว่าผมเป็นคนแรกของคุณ และคุณเองก็ยังไม่มีใคร แล้วผมก็ไม่เคยคิดเลี้ยงดูผู้หญิงคนไหนแบบที่กำลังชวนคุณอยู่นี่ ถ้าคุณตอบตกลงรับข้อเสนอเราก็ค่อยมาทำสัญญากัน อยากได้ค่าตอบแทนหรืออะไรก็ว่ามา เพนส์เฮาส์ รถคันใหม่ หรือว่าเงินค่าเลี้ยงดูรายเดือน โบนัสรายสัปดาห์ หรือว่าจะไปเที่ยวที่ไหน...”ยิ่งฟังเล็บมนยิ่งจิกเบาะที่นั่งแน่น เพื่อระงับโทสะที่กำลังพลุ่ง
Last Updated : 2025-01-28กลรติรส ยายจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน
ค่ำวันนั้นนายปิยะเดินคอตกเข้าบ้านอย่างสิ้นหวัง เมื่อตัวเองคว้าน้ำเหลวในการเจรจากับลูกสาวคนโตที่จู่ๆ ก็โดดขึ้นรถใครก็ไม่รู้หนีหายไปต่อหน้าต่อตาอย่างน่าเจ็บใจ และทั้งที่เขาพยายามขับรถไล่ตามไปแต่ทว่ารถมือสองคันเก่าเก็บหรือจะสู้ความไวของรถหรูหราราคาแพงระยับคันนั้นได้ เพียงเขาเผลอแผล็บเดียวเจ้ารถคันนั้นก็เลี้ยวเข้าซอยหายไปดื้อๆ แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าคือสองแม่ลูกนั่นถึงขั้นย้ายที่อยู่หนีเขาไปโดยไม่บอกกล่าวนี่สิ ทำให้ตอนนี้เขาเองก็มืดแปดด้าน ยังดีที่เขารู้ว่ารุจารินทำงานที่ไหน อย่างน้อยก็ยังพอมีหวัง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเข้าถึงตัวลูกสาวผู้ใจแข็งคนนี้“เฮ้อ...” คิดแล้วก็หนักใจ“กรี๊ดดด” ชายกลางคนสะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังออกมาจากในบ้าน“ปราณี!” ไวเท่าใจคิดเขารีบวิ่งหน้าตั้งเข้าไปในบ้านทันทีที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน นางปราณีหลับหูหลับตากรีดร้องเสียงหลง มือจิกทึ้งผมตัวเองราวกับคนคลุ้มคลั่งเสียสติ จนผู้เป็นสามีต้องรีบวิ่งเข้ารวบตัวไว้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะทำร้ายตัวเองหนักกว่านี้“อะไรกัน มีอะไรคุณณี”“พี่ยะ...ฮือๆ” เสียงที่เอ่ยโหยหวนชวนให้ใจคอไม่ดี“มีอะไร ค่อยๆ พูด เกิดอะไรขึ้น”“พ
Last Updated : 2025-01-30กลรติรส มีคนรัก หรือแฟนหรือยัง
หญิงสาวฟังแล้วนึกฉุน แต่ก็รีบเปิดประตูให้เจ้านายคนใหม่อย่างเสียไม่ได้“เชิญค่ะท่าน”“ขอบใจ” เขาเอ่ยก่อนก้าวผ่านเธอเข้าไปราวกับไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นหรือเธอจะกลัวมากไปเอง ผู้ชายเพียบพร้อมอย่างเขาหรือจะมาจริงจังอะไรกับพนักงานธรรมดาๆ แบบเธอ ในเมื่อมีผู้หญิงดีๆ สวยๆ รอต่อคิวให้เลือกอีกเพียบ เฮ้อ...งั้นก็ค่อยยังชั่ว“คุณรุจาริน!” เพียงก้าวแรกที่เธอย่างเท้าเข้าไป เสียงเข้มๆ ก็ดังขึ้น “ผมรบกวนขอกาแฟแก้วนึง อ้อ! แล้วก็ชงของคุณเข้ามาด้วยอีกแก้วเลย เรามีเรื่องต้องคุยกันก่อนเริ่มงาน”หากไม่ใช่ที่ทำงานเธอคงหลีกเลี่ยงได้ แต่ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้หญิงสาวก็เพียงเงยหน้ารับชะตากรรม“กาแฟค่ะท่าน”“อืม...นั่งสิ” หญิงสาวค่อยๆ หย่อนกายลงนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามอย่างสำรวม เตรียมพร้อมในที“อืม...รสเข้มดี” อีกฝ่ายเอ่ยปากชม ก่อนมองสบตาเลขาคนใหม่ด้วยท่าทีจริงจังไม่ต่างกัน “คุณเป็นเลขาคนที่สามของผม รู้ใช่ไหม”“ทราบค่ะ”“ดี...ที่จริงผมไม่ชอบเปลี่ยนเลขาบ่อยๆ ฉะนั้นมีกฏสองสามข้อของผมที่คุณควรรู้และทำตามอย่างเคร่งครัดก่อนทำงานกับผม ข้อแรกผมไม่ชอบคนที่ไม่ตรงเวลา คนที่ไม่มีความรับผิดชอบ คนไม่รู้จักหน้าที่ของตัวเอง และคนที่ทำ
Last Updated : 2025-01-30กลรติรส ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เป็นผู้หญิงของคุณแน่นอน
“ดิฉันว่าเรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาค่ะ อย่างที่เคยบอกคุณไป ฉันยินดีรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นเอง จะไม่รบกวนใคร แม้แต่คุณก็ด้วยค่ะ แต่ถ้าคุณลำบากใจก็บอกมาได้ทุกเมื่อนะคะ ดิฉันยินดีย้ายไปอยู่แผนกอื่น หรือแม้กระทั่งลาออก...”อวดดี! อวดดีอย่างน่าหงุดหงิด เปล่าหรอกเขาเพียงสบถในใจไม่ได้เอ่ยออกมาให้คนตรงหน้าได้ยิน แม้จะคันปากแค่ไหนก็ตาม“งั้นก็ดี ผมเองก็ไม่ชอบมีปัญหาจุกจิกทีหลัง แต่เรื่องย้ายแผนกกับลาออกนั่น คุณคงต้องพับไปก่อน ก็อย่างที่บอกไป จนกว่าผมจะมั่นใจว่าคุณไม่มีของแถมจากผมติดท้องไปจริงๆ เราค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน”“เท่านี้ใช่ไหมคะที่ท่านต้องการถามดิฉัน หากไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวไปทำงาน...” ยังไม่ทันพูดจบ คนพูดก็ต้องชะงักปาก เมื่อชายหนุ่มตรงหน้ายื่นของบางอย่างให้รุจารินมองซองเอกสารสีน้ำตาลในมือเจ้านายคนใหม่อย่างแปลกใจ “เปิดดูสิ”คำสั่งนั้นทำให้หญิงสาวจำต้องรับซองมาจากเขาอย่างไม่ไว้ใจ“นี่อะไรคะ”“กุญแจเพนส์เฮาส์ส่วนตัวผม ส่วนรถประจำตำแหน่งคุณคงต้องรอไปก่อน ผมให้คนจัดการให้แล้ว น่าจะได้ไม่เกินอาทิตย์หน้า...”คนฟังอ้าปากค้าง นึกอยากจะข่วนใบหน้าหล่อเหลานั้นให้ยับเยิน ดูเหมือนว่าเขาจะฟังเธ
Last Updated : 2025-01-30กลรติรส อย่าได้หลงเสน่ห์ผมเด็ดขาด
“แต่คุณต้องไปทานข้าวกับมิสเตอร์แอนดูร์ที่โรงแรมเดอลักซ์นี่คะ แล้วทำไม...” ต้องเอาฉันไปด้วย หญิงสาวกลืนคำถามลงคอไป ตอนนี้เธอเป็นเลขาของคนตรงหน้า จากที่เคยทำงานเป็นผู้ช่วยเลขามาไม่นานมาก แต่เธอก็เคยเห็นวรรณิภาต้องติดตามท่านประธานออกไปประชุมข้างนอกบ่อยๆ เหมือนกัน“เข้าใจแล้วค่ะ”“ถ้าเข้าใจแล้วก็ไปกันได้เลย” ชายหนุ่มเอ่ยปาก ก่อนเดินนำออกไป รุจารินมองตามแผ่นหลังกว้างน่าซบนั่น พลางลอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนหยิบข้าวของที่จำเป็นแล้วรีบเดินตามออกไป หากพอถึงลิฟต์ ร่างระหงก็ชะงักรีรอ จนคนก้าวนำไปก่อนต้องขมวดคิ้ว“รออะไร เข้ามาสิ”รอให้เขาลงลิฟต์ไปก่อนน่ะสิ เธอไม่อยากอยู่สองต่อสองในที่แคบกับคนตรงหน้าเอาเสียเลย มันรู้สึกอึดอัดและไม่ปลอดภัยยังไงบอกไม่ถูก“อุ๊ย!” คิดไม่ทันตกเลย มือใหญ่ก็เอื้อมมาฉุดดึงข้อมือน้อยให้ตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนเจ้าตัวหน้าทิ่มพรวดเข้าหาแผ่นอกแกร่งราวกับถูกไฟชอร์ตทั้งร่าง รุจารินเงยหน้าสบตาคนมือไวตาเขียวปัด แต่เป็นเธอที่ต้องหลบสายตาคู่นั้นที่มองมานิ่งๆ แต่ทำเอาหน้าคนถูกมองร้อนวูบวาบ ไพล่คิดไปถึงเหตุการณ์หวามที่เคยได้ใกล้ชิดกับเขาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ในคืนนั้นเธอนอนเบียดซุกในอ้อม
Last Updated : 2025-01-30กลรติรส ถ้าเป็นลูกคุณ คุณจะเลือกชุดไหนดี
แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้องนั่งรถของเขา แต่จะกี่ครั้งรุจารินก็ยังรู้สึกเกร็งอึดอัดเหมือนเดิม ปกติท่านประธานใหญ่นั้นมักจะใช้บริการคนขับประจำตัว และหากเลขาได้นั่งไปด้วยก็จะนั่งด้านหน้าคู่คนขับ หากคนเป็นลูกชายนั้นกลับชอบขับรถเองมากกว่า และคงไม่เหมาะที่คนเป็นเลขาจะไปนั่งชูคอเป็นคุณนายอยู่เบาะหลัง“หิวเหรอ?” จู่ๆ พลขับกิตติมศักดิ์ก็หันมาเสวนาด้วย“คะ?”“ผมเห็นคุณนั่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดตั้งแต่ออกมาจากบริษัท หรือว่าปวดท้อง...” คนฟังหน้าตึงๆ นิดๆ เมื่อเห็นตาคมๆ ก้มมองที่หน้าท้องก็เข้าใจความหมาย“ไม่ใช่ทั้งสองอย่างค่ะ ขอบคุณที่กรุณาถาม เอ๊ะ!” หญิงสาวอุทานเมื่อจู่ๆ รถก็เลี้ยวไปคนละเส้นทางกับทางที่จะไปสถานที่นัดหมาย “นี่ไม่ใช่ทางไปโรงแรมเดอะลักซ์นี่คะ”“แล้วไง”“ก็คุณมีนัดกับมิสเตอร์ราล์ฟที่นั่น นี่มันก็ใกล้เวลานัดแล้วด้วย”“ผมยังไม่บอกหรือว่าเราเปลี่ยนที่นัดหมายและเวลาแล้ว และผมต้องไปที่อื่นก่อน”ยังไม่ทันได้ถามจุดหมายใหม่ที่จะไป รถของเขาก็เปิดไฟเลี้ยวเสียก่อนห้างสรรพสินค้าระดับไฮเอนหรูที่ตั้งอยู่ย่านใจกลางเมืองปรากฏอยู่ตรงหน้าพร้อมคำถามมากมายในสมองของหญิงสาว“ไปเถอะ”“ไปไหนคะ”“ช็อปปิ้ง” คนเป็นเจ
Last Updated : 2025-01-30กลรติรส ต่อยเจ้านายปากแตกตรงนี้ เธอจะถูกไล่ออกจากงานไหมนะ
“กะ...ก็แล้วทำไมคุณไม่รีบบอกก่อนล่ะคะ”“ผมจะไปรู้เหรอว่าคุณจะหมกมุ่นกับลูกของเราขนาดนี้”โอ๊ย...จะบ้าตาย แค่นี้ก็ขายขี้หน้าจะแย่ อีตาบ้านี่ยังจะมาขยี้ให้เธออายซ้ำอีก นี่เขาคงเยาะเย้ยว่าเธอเป็นพวกคิดเองเออเองแน่ๆ เลย“แต่ที่จริงไหนๆ เราก็มาถึงที่แล้ว คุณก็ซ้อมเลือกเผื่อลูกเราเสียเลยก็ได้นะ”ต่อยเจ้านายปากแตกตรงนี้ เธอจะถูกไล่ออกจากงานไหมนะ หญิงสาวแอบเข่นเขี้ยวในใจ“ทางนั้นมีร้านกาแฟ ดิฉันว่าคุณควรไปนั่งรอที่นั่นก่อน ส่วนเรื่องเลือกของขวัญให้เป็นธุระของฉันคนเดียวดีกว่านะคะ”“วันนี้ผมดื่มกาแฟไปสองแก้วแล้ว ขืนต้องดื่มอีก คืนนี้คงตาค้างทั้งคืนแน่ และถ้าคุณลืมที่ผมพูดไปเมื่อกี้ ผมก็ขอย้ำอีกครั้งว่าผมต้องการเลือกของให้ลูกค้าคนสำคัญของเราด้วยตัวเอง”“โอเคค่ะ งั้นรีบไปเลือกของขวัญให้ลูกค้าคนสำคัญของคุณดีกว่านะคะ จะได้ไม่เสียเวลา” หญิงสาวกัดฟันประชดด้วยใบหน้าเรียบนิ่งทั้งที่ในใจเดือดปุดๆ ก่อนจ้ำอ้าวกลับไปที่ร้านขายของเด็กอ่อนด้วยความเขินอาย โดยไม่ยอมมองหน้าเจ้านายหนุ่มภูเบศอมยิ้มมุมปาก ดวงตาทรงเสน่ห์พราวระยับ เดินตามเลขาสาวไปติดๆเวลาต่อมา“ไอ้นี่มันคืออะไร” คำถามของผู้ชายตัวโตที่กุมตำแหน่งเจ้
Last Updated : 2025-01-31
Latest chapter
กลรติรส วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)
“จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู
กลรติรส กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว
ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง
กลรติรส ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!
“คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ
กลรติรส กรรมตามสนอง
‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว
กลรติรส หัวใจคนเป็นพ่อ
“ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่
กลรติรส พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง
“ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู
กลรติรส ยอมรับความจริง
“เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว
กลรติรส ห่วงใย
“พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต
กลรติรส อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ
“ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท
