Semua Bab กลรติรส : Bab 151 - Bab 160

พอไปถึงที่ศาลากลางสวน หญิงสาวก็เพ่งมองไปที่บุคคลแปลกหน้าที่รออยู่ ก่อนชะงักกึกเมื่อฝ่ายนั้นหันหน้ามาให้เห็นถนัดตา“นี่! นายเองเหรอ” หญิงสาวแผดเสียง จำได้แม่นว่าคนตรงหน้าคือคนเดียวกับคนที่เซ่อซ่าเดินออกมาให้รถเธอเกือบชนที่หน้าบริษัทของภูเบศวันก่อน แถมยังหน้าด้านขู่เรียกค่าทำขวัญทั้งที่เธอไม่ได้เป็นฝ่ายผิดอีก“ผมเองครับคุณหนู” นายปิยะยิ้มเจ้าเล่ห์“จะเอาอะไรอีกล่ะ ก็ฉันจ่ายค่าเสียหายให้แกแล้วเมื่อวันก่อนนี่นา แล้วนี่รู้จักบ้านฉันได้ไง หรือว่า...นายจะเป็นพวกมิจฉาชีพ”“ใจเย็นๆ ก่อนครับคุณหนู วันนี้ผมมาดี ผมมีข่าวคู่หมั้นของคุณมาบอก”“ข่าวอะไร” หญิงสาวมองอย่างไม่ไว้ใจ แต่ใจชื้นเมื่อเห็นว่ารปภ.ของบ้านยืนไม่ห่างจากแถวนั้น และพร้อมจะเข้ามาช่วยเธอหากเกิดเหตุร้ายขึ้น“ตอนนี้คุณกำลังถูกคู่หมั้นตัวเองสวมเขา คุณรู้หรือเปล่าว่าเขามีผู้หญิงอื่นนอกจากคุณ” คนพูดทำหน้าจริงจัง “และบังเอิญผมรู้ว่าผู้หญิงคนที่เขากำลังติดพันอยู่เป็นใคร”สลิลดาชะงักกึก สมองคิดถึงสิ่งที่มารดาเพิ่งบอกไปไม่กี่วันก่อน ประกอบเข้ากับสิ่งที่ชายตรงหน้าบอก มันก็มีเค้าอยู่“ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร” “แหมคุณหนู เรื่องสำคัญแบบนี้ จะให

“อ้าว คุณแพนทำไมไม่เห็นชวนผมบ้างเลย ลืมไปหรือเปล่าว่างานนี้ผมก็เป็นสปอนเซอร์ใหญ่นะครับ”“ไม่ลืมหรอกคะ แต่ขี้เกียจห้ามมวย แล้วนี่วันนี้มาคนเดียวเหรอคะ สาวๆ ในสังกัดไปไหนหมด” ภีรดากึ่งถามกึ่งแซวอย่างสนิทสนม“ถามแบบนี้อีกคนละ ตอนนี้เลิกหมดแล้ว วันนี้ผมมาคนเดียว แต่ไม่แน่นะ คืนนี้ผมอาจจะไม่ได้กลับคนเดียวก็ได้” ฝ่ายนั้นทิ้งลูกอ้อนไปทางคู่ควงของเพื่อนรุ่นน้องอย่างภูเบศ“ไปนั่งที่โต๊ะกันเถอะครับ งานกำลังจะเริ่มแล้ว” คนที่นิ่งทนมานานเอ่ยกับหญิงสาวข้างกายด้วยเสียงเข้ม ก่อนจะพารุจารินเดินไปที่โต๊ะหน้าเวที ทิ้งให้คนเจ้าชู้ยิ้มขำ“ไปแกล้งยั่วเขาทำไมคะคุณเต้นี่ ดูสิ คุณเบสหน้าบึ้งเชียว” ภีรดาส่ายหน้ากับนิสัยขี้ยั่วขี้แกล้งของเพื่อนสามีที่เธอและรวินรุตม์เองก็เคยโดนอีกฝ่ายแกล้งนับครั้งไม่ถ้วน แต่เดี๋ยวนี้รู้ทันความกะล่อนของอีกฝ่ายแล้ว และรู้ดีว่าภายใต้หน้ากากหนุ่มเจ้าเสน่ห์นั่น เนื้อแท้ของตติยะไม่ได้เป็นเหมือนสิ่งที่แสดงออก หากไม่ได้เขาคนนี้เธอกับสามีก็คงไม่ลงเอยกันด้วยดี แต่ก็นั่นแหละ พ่อกามเทพจอมเจ้าชู้ก็ยังชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว“โรคจิต!” คำนั้นทำให้ทั้งภีรดาและตติยะสะดุ้งหันไปมองคนพูดพร้อมกัน รวิน

“เปล่าค่ะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”“อืม ไปเถอะ”รุจารินรีบลุกผละไป เพราะขืนอยู่ต่อเธอคงได้แสดงความอ่อนแอของจิตใจออกมาให้เขาเห็นแน่ โดยหญิงสาวหารู้ไม่ว่ามีสายตาถึงสองคู่มองตามหลังเธอไปเงียบๆหญิงสาวไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำอย่างที่บอก แต่เธอเพียงไปสูดอากาศที่สวนหย่อมของโรงแรมเพื่อปรับอารมณ์ให้เข้าที่เข้าทาง และเมื่อเธอกลับมาที่โต๊ะก็พบว่าไม่เหลือใครนั่งอยู่ เพราะเป็นเวลาของการเปิดฟลอร์เต้นรำ ภีรดากับรวินรุตม์เต้นรำกันกลางฟลอร์อย่างโดดเด่นในฐานะพระเอกนางเอกของงานค่ำคืนนี้ และ...รุจารินกัดริมฝีปากนิดๆ เมื่อเห็นบุรุษร่างสูงสง่าในชุดทักซิโด้สีน้ำเงินเข้มกำลังโอบประคองหญิงสาวสวยน่าทะนุถนอมเต้นรำอย่างแสนจะโรแมนติกกลางฟลอร์แห่งนั้นเช่นกันเหมาะสมกันทุกอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ หรือจะเป็นวงสังคม หากไม่มีสลิลดาแล้ว มินตราคนนี้ก็ดูคู่ควรกับเจ้านายของเธอไม่น้อยเลย‘พี่เบส คืนนี้คุณเรียกผมว่าพี่เบสเถอะ เลิกงานแล้ว ผมไม่ใช่เจ้านายของคุณ แต่คืนนี้ผมขอเป็นผู้ชายของคุณ ได้ไหม’คำพูดของเขาดังแว่วมา ทำให้ดวงตาคู่งามร้อนผ่าวเมื่อสำเหนียกความรู้สึกที่ไม่ควรเกิดขึ้นในใจไม่ได้หรอก...ถึงอย่างไรภูเบศก็ไม

“ผมบอกแล้วว่าอย่าอ่อยผู้ชายคนไหนในงานนอกจากผมเป็นอันขาด ห้ามยิ้ม และห้ามอยู่ห่างจากผม แล้วคุณไปเต้นรำกับผู้ชายคนอื่นก่อนที่จะเต้นกับผมแบบนี้ ไม่เรียกว่าผิดสัญญาแล้วจะให้เรียกว่าอะไร”“ก็เรียกเหมือนที่คุณเรียกตัวเองก็ได้นี่คะ เพราะคุณเองก็ทำผิดสัญญาก่อนเหมือนกัน” เธอไม่ได้ขึ้นเสียงเพียงแค่เอ่ยเรียบๆ แต่เชือดเฉือนอารมณ์ทำให้คนฟังสะดุดในใจ เพราะเป็นเรื่องจริง“ผมขัดคุณพ่อของคุณมิ้นต์ไม่ได้ เขาขอให้ผมช่วยเป็นคู่เต้นเปิดฟลอร์ให้ลูกสาว ถ้าคุณนั่งอยู่ผมก็ยังพออ้างได้ แต่คุณไม่อยู่ตรงนั้น ผมก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยไป...”“ช่างเถอะค่ะ ฉันไม่ได้อยากรู้เหตุผล แล้วก็ไม่ได้ตำหนิคุณด้วย” หญิงสาวเอ่ยอย่างเย็นชา พร้อมกับดึงปลายเท้าออกจากมือของอีกฝ่ายที่กำลังช่วยนวดเฟ้น“คุณจะทำอะไรก็เป็นสิทธิ์ของคุณ จะเต้นรำกับใคร หรือจะรักใครชอบใคร ฉันไม่สิทธิ์ห้ามอยู่แล้ว”ภูเบศมองคนพูดที่ทำหน้าหมางเมินได้อย่างน่าโมโห“แต่สำหรับผม คุณไม่มีสิทธิ์เต้นรำกับใคร หรือแม้แต่รักใครชอบใครถ้าผมไม่อนุญาต”“เอ๊ะ! คุณไม่มี...อุ๊บ!” คำว่าไม่มีสิทธิ์ถูกกลืนลงคอไปทันใด เมื่อริมฝีปากนุ่มถูกเรียวปากอุ่นร้อนปิดทับลงมา“โอ๊ย!” ภูเบศอุท

เอาเถอะ ในเมื่อเธอขัดขืนเขาไปก็ไม่สำเร็จอยู่ดี งั้นก็ขอเก็บเกี่ยวความทรงจำดีๆ ระหว่างเราไว้ เผื่อในวันที่ต้องจากลาแล้วกัน“หืม...” ภูเบศทำตาโตอย่างแปลกใจ เมื่อจู่ๆ คนละเมอก็เอื้อมมือมาโอบรอบคอเขาไว้ และจูบตอบเขาอย่างเอาอกเอาใจผิดจากที่เคยยายนี่ท่าจะละเมอจริงแฮะ แต่ทำไมการละเมอของเธอทำให้หัวใจเขาแกว่งไกวเหมือนวันนั้น ที่เขาพบเธอครั้งแรกที่ผับนั่นไม่มีผิด ทว่าเธอไม่ได้เงอะงะเหมือนเมื่อครั้งแรกที่จูบกัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารำคาญหรือเบื่อหน่าย ตรงกันข้ามรุจารินกลับเผยมุมน่าเอ็นดูและไร้เดียงสาออกมาผ่านรอยจูบของเธอจนทำให้เขาเคลิบเคลิ้มไม่อยากปล่อยเธอไปไหนอีกเลยน่ารักชะมัด...หัวใจชายหนุ่มรู้สึกเช่นนั้น ไม่ใช่ในเชิงชู้สาวอย่างว่า แต่เป็นแบบที่พิเศษกว่าที่เคย สองหนุ่มสาวแลกเปลี่ยนความรู้สึกลึกซึ้งผ่านจูบหวานๆ จนพอใจ“ผมชอบให้คุณละเมอแบบนี้จัง” รุจารินหน้าร้อนผ่าว “ละเมอแบบนี้กับผมทุกวันเลยได้ไหมเมียจ๋า”เขินจนไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้ว หญิงสาวรีบดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าตัวเองทันที ภูเบศมองเด็กน้อยขี้อายของเขาอย่างเอ็นดู ความรู้สึกผูกพันที่ไม่เคยเกิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนค่อยๆ เพิ่มพูนในหัวใจมากขึ้นทุก