Semua Bab กลรติรส : Bab 161 - Bab 170

มินตราตาลุกวาวกับท่าทางสวีตหวานที่บอกความสัมพันธ์ของคนทั้งสองที่ราวกับเป็นคู่รักกันจริงๆ หากสลิลดามาเห็นภาพนี้คงได้อกแตกตายแน่ พี่เบสนะพี่เบส เห็นขรึมๆ เอาจริงเอาจังแบบนั้น ทำไมถึงกลายเป็นพวกเดียวกับนายตติยะหน้าหม้อเพื่อนรุ่นพี่ของเขาไปได้นะหรือผู้ชายจะเป็นแบบนี้ทุกคนแล้วกว่ายัยดาด้าจะมาถึง สองคนนั่นไม่ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วเหรอเนี่ย อาจเป็นความแค้นส่วนตัวที่มีต่อผู้ชายเจ้าชู้หรือไม่ก็ความเป็นห่วงเพื่อนก็ไม่รู้ ทำให้มินตราตัดสินใจปลีกตัวจากคณะที่มาด้วยแล้วตามคนทั้งสองออกจากร้านไปทันทีรุจารินจำไม่ได้แล้วว่าเคยเที่ยวครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกโป่งที่ถูกอัดลมเข้าไปจนลอยละล่องในความฝัน เมื่อมีเจ้าชายใจดีเคียงข้างจับจูงมือเดินเที่ยวเล่นไปตามชายหาด คอยเอาใจทุกอย่างอยากให้เวลายาวนานออกไปไม่มีที่สิ้นสุดจัง ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อนกำลังผลิบานในหัวใจที่เคยเย็นชาต่อความรักมากขึ้นทุกทีๆ จนเธอเกือบลืมหน้าที่สำคัญไปเสียแล้ว“เมื่อยหรือยัง”“ก็นิดหน่อยค่ะ คุณเมื่อยเหรอคะ”“ถ้าผมบอกว่าเมื่อย คุณจะทำยังไง” ดวงตาคมกรุ้มกริ่มทอประกายเจ้าเล่ห์“ไม่ทำยังไงค่ะ

ฉาด!เสียงนั้นร้าวลึกไปถึงก้นบึ้ง ใบหน้าเธอชาเห่อไปทั้งแถบ รู้สึกสะเทือนไปทั้งร่าง มึนงง ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวว่าตนกำลังพบเจอกับอะไร เจ้าของฝ่ามือพิฆาตก็เตรียมเงื้อมือขึ้นอีกหน“นังหน้าด้าน!”รุจารินยกมือขึ้นมาป้องหน้าตามสัญชาตญาณปกป้องตัวเอง แต่คราวนี้ภูเบศที่ได้สติก่อนรีบเข้าไปคว้ามือของว่าที่คู่หมั้นไว้และผลักให้ฝ่ายนั้นออกห่างจากเจ้าของร่างบางที่กองอยู่ที่พื้นทราย“หยุดนะ! ดาด้า!”ตบเมื่อกี้ว่าสะเทือนแล้ว แต่ชื่อที่หลุดจากปากเขาทำให้เธอยิ่งกว่าสะเทือนไปทั้งกายใจ รุจารินเงยหน้ามองผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของภูเบศแล้วอยากหายตัวไปเสียเดี๋ยวนั้น ความละอายถาโถมเข้าใส่ ไม่ต้องนับสายตาหลายคู่ที่กำลังมองฉากน้ำเน่าชวนให้น่าอาย“พี่เบสมาห้ามทำไม ดาด้าจะตบสั่งสอนนังแมวขโมยหน้าด้านนี่” สลิลดาตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธเกี้ยวกราด เจ็บใจตัวเองที่ประมาทน้ำหน้านังเลขาสาวของภูเบศ เห็นมันหน้าจืดๆ ไม่คิดเลยว่าจะแรดร่านแบบนี้สลิลดาเม้มริมฝีปากแน่นจนเป็นเส้นตรง ภูเบศที่ไม่เคยไยดีกับว่าที่คู่หมั้นอย่างเธอ แต่กับนังเลขาหน้าจืดนี่เขากลับกอดจูบมันอย่างลึกซึ้งอ่อนหวาน เธอมีอะไรด้อยไปกว่ามันเหรอนึกแล

“ผมขอโทษนะ คุณเลยต้องมาเจ็บตัวเลย”“ไม่ใช่ความผิดคุณสักหน่อย มาขอโทษจ๋าทำไมคะ”“แล้วนี่นายเบสจะทำยังไงต่อ ผมได้ข่าวว่าฝ่ายคู่หมั้นเขาก็เอาเรื่องอยู่นะ ถ้าคุณจะดึงดัน ผมว่าอาจจะเจอหนักกว่าตบก็ได้ ศึกใหญ่เลยเชียวล่ะ”“นี่คุณกำลังให้กำลังใจหรือว่าจะขู่จ๋ากันแน่คะ” หญิงสาวถามหน้าแหย“ก็สองอย่างครับ แต่ถ้าพวกคุณจะสู้ ผมก็จะเอาใจช่วยเต็มที่เลย ติดแฮทแท็กทีมคุณจ๋าเลยยังได้” ชายหนุ่มบอกด้วยความหวังดี หญิงสาวตรงหน้ามีบางอย่างคล้ายกับภีรดา ทำให้เขารู้สึกเอ็นดู“อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลยค่ะ ที่จริงเรื่องอาจไม่มีอะไรก็ได้”“หืม? หมายความว่ายังไงครับ พวกคุณไม่ได้กำลังคบหาดูใจกันอยู่เหรอ” แล้วไอ้ฉากสวีตเมื่อคืนเล่า หรือเขาเข้าใจผิดไปเอง เจ้าเบสเล่นใหญ่หึงหนักขนาดนั้น มันจะเป็นอื่นไปได้ยังไง“ไม่ใช่หรอกค่ะ คือฉันทำงานเป็นเลขาให้คุณภูเบศ แต่หลังจากนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ไม่แน่ว่าฉันอาจต้องหางานใหม่เร็วๆ นี้ก็เป็นได้”ก็สลิลดาประกาศชัดว่าจะทำให้เธอไม่มีที่ยืนอีกต่อไปขนาดนั้น“อืม...ถ้าอย่างนั้นคุณมาทำงานกับผมแทนไหมล่ะ เลขาผมกำลังจะลาคลอดเดือนหน้านี้แล้ว ถ้าคุณคิดจะหางานใหม่ ทำไมไม่มาทำงานกับผมล่

“คุณกำลังนอกประเด็นแล้วค่ะ” รุจารินหน้าตึง เอ่ยเสียงเย็นชา พยายามข่มโทสะไม่ให้ลุกเป็นไฟตามเขา “คุณตติยะไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”“แล้วที่ทะเลนั่นเขาพูดอะไรกับคุณ” คนถูกถามถอนหายใจแรงที่โดนกัดไม่ปล่อย ดวงตาคู่งามร้อนผ่าว“เขาเห็นฉันถูกตบหน้าบวมก็เลยสงสารมั้งคะ แล้วก็มาขอโทษที่ไม่ได้เตือนให้ระวังเรื่องคู่หมั้นคุณ”“หืม หมายความว่ายังไง”“ที่คุณสลิลดามาที่นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มีคนส่งข่าวไปบอกเธอ คงไม่ต้องบอกใช่ไหมคะว่าใคร”“คุณมิ้นต์!”“ค่ะ เธอคงโกรธแทนเพื่อน ก็เลยไปบอกคุณสลิลดาให้ตามมาที่นี่”คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าชายหนุ่มที่แอบหลุบตาลงนิดๆ เพราะรู้ดีแก่ใจว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ยกเว้นตอนที่สลิลดาเข้ามาทำร้ายเลขาของเขา ซึ่งยอมรับว่าเขาประมาทเกินไปจนทำให้เธอต้องเจ็บตัว ภูเบศมองรอยแดงจางๆ ที่ประดับบนแก้มนวลใสอย่างรู้สึกผิด“เรื่องนั้นเป็นความผิดผมเองที่ประมาทเกินไป ขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุให้คุณเจ็บตัว” เขาเอื้อมมือมาไล้ที่แก้มใสเบาๆ“ช่างมันเถอะค่ะ ฉันเองก็ผิดที่ไม่ระวังตัว คุณออกรถเถอะค่ะ นี่ก็เย็นมากแล้วฉันเป็นห่วงแม่ ป่านนี้ท่านคงรอฉันอยู่” หญิงสาวตัดบท กลัวใจตัวเองจ

“ง่า...งั้นฉันไปดูแม่ก่อนแล้วกัน คุณก็ขับรถกลับดีๆ นะคะ” รุจารินรีบเอ่ยก่อนจะหันหลังกลับ“เดี๋ยวก่อน คุณลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ อุ๊ย!” หญิงสาวอุทานเมื่อถูกดึงตัวเข้าไปจูบเบาๆ“Good night kiss” เสียงนุ่มหูกระซิบที่หูและถือโอกาสจุ๊บที่ข้างแก้มอีกที “คืนนี้อย่าลืมฝันถึงผมด้วยนะที่รัก”“นี่คุณ...” หญิงสาวหน้าแดงวาบ เหลียวซ้ายแลขวา โชคดีที่ไม่มีใคร พอหันมาอีกทีคนตัวร้ายก็เดินลงลิฟท์ไปเสียแล้วตาบ้า! ทำไมชอบทำให้เขินอยู่เรื่อยเลยนะ หมอนี่ชักจะอินจนเล่นใหญ่เกินเบอร์ไปทุกทีแล้ว ว่าพลางลูบริมฝีปากตัวเองที่ยังคงมีรอยอุ่นจากริมฝีปากเขาติดตรึงไว้ หัวใจเต้นรัวแรงอย่าว่าแต่ฝันถึงเขาเลย คืนนี้เธอจะหลับลงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลยฝ่ายภูเบศหลังปล่อยให้แม่ลูกได้อยู่ด้วยกันตามลำพังและขอตัวกลับไปที่บ้านก่อน เพื่อเตรียมการนัดเปิดตัวคนรักกำมะลอของเขากับพ่อแม่ เขาต้องการแน่ใจว่าสลิลดายังไม่ได้ฟ้องพ่อแม่เขาในเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ถึงฝ่ายนั้นจะมาฟ้อง เขาก็เตรียมการรับมือไว้แล้วแล้วข้อสัณนิษฐานของภูเบศนั้นถูกต้อง สลิลดาตรงมาฟ้องพ่อแม่เขาแล้วจริงๆ พอเขาไปถึงบ้านก็พบว่าคุณอาทิตย์และคุณมัศยานั่งหน้าบึ้งรออยู่