Semua Bab กลรติรส : Bab 171 - Bab 180

ภูเบศหันไปมองคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เขานอนไม่หลับทั้งคืนที่เดินตรงมา ใบหน้าสวยใสที่แทบจะไม่มีเครื่องสำอางนั้นไม่ได้ทำให้รุจารินดูแย่เลย ตรงข้ามกลับทำให้เธอดูอ่อนเยาว์และเป็นธรรมชาติ ส่วนประกอบอื่นๆ ที่รวมเป็นเธอแม้จะไม่ได้ดูหรูหรา แต่ก็ดูเรียบร้อยถูกใจเขา แต่...ใช่ว่าจะโดนใจแม่เขา“ขอโทษที่ลงมาช้าค่ะ”“ไม่เป็นไร เรารีบไปกันเถอะ”“เดี๋ยวค่ะ เรา เอ่อ คุณจะพาฉันไปไหนคะ”“เอาน่า ผมไม่พาคุณไปต้มยำทำแกงหรอกน่า”“แล้ว...พ่อแม่คุณล่ะคะ จะให้ฉันทำตัวยังไง”“ก็ทำตัวปกตินี่แหละ พ่อผมคุณก็รู้จักดีอยู่แล้ว ส่วนแม่ผมท่านคงจะเข้มงวดกับคุณหน่อย แต่ไม่ต้องกลัว จริงๆ แล้วท่านเป็นคนใจดี แต่อาจจะตั้งป้อมกับคุณสูงเสียหน่อย”คนฟังทำหน้าแหย แอบนึกในใจ ทำไมเธอต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย หากภูเบศเป็นคนรักของเธอจริงๆ ก็คงไม่เท่าไหร่ แต่นี่ไม่ใช่ การไปครั้งนี้คือการเข้าถ้ำเสือด้วยมือเปล่าชัดๆภูเบศไม่ได้พาหญิงสาวไปที่บ้านเขา แต่กลับพามาที่ห้องเสื้อที่เธอเคยมากับเขา“เราไม่ได้จะไปบ้านคุณเหรอคะ” หญิงสาวหันไปถามอย่างแปลกใจ“ไปสิ แต่คุณแม่ผมนัดทานข้าวเที่ยงที่บ้าน เรายังพอมีเวลา”“เวลา...สำหรับอะไรคะ”“รีบไปเถอะ มีอะไรต้

บรรยากาศการเปิดตัวคนรักของภูเบศผิดไปจากที่เขาคาด จากการรับประทานอาหารกลางวันแบบสบายๆ ตามประสาครอบครัว กลายเป็นสงครามเย็นขนาดย่อมๆ ระหว่างคุณมัศยากับผู้ท้าชิงตำแหน่งลูกสะใภ้ทั้งสอง“ลองทานจานนี้ดูสิลูกหนูดาด้า ป้าทำเองเลยนะ รับรองหนูต้องติดใจ ตาเบสตักให้น้องทีสิจ๊ะ”คุณมัศยาหันไปสั่งลูกชายเพื่อเอาใจว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรด“ได้ครับแม่” ภูเบศรับคำอย่างว่าง่าย แต่แทนที่จะตักกับข้าวให้คนโปรดของแม่คนเดียว เขากลับตักให้ครบทุกคน และจบท้ายที่หญิงสาวซึ่งนั่งข้างกายด้วยท่าทีที่เอาใจ“ทานนี้ดูสิครับที่รัก แม่ผมทำอาหารอร่อยนะ รับรองคุณต้องชอบ”คำว่า ‘ที่รัก’ ทำให้คนทั้งโต๊ะรู้สึกต่างกันไปคนละทิศละทาง สลิลดาแอบกำมือแน่น อยากจะแล่นไปฉีกอกแม่ศัตรูหัวใจตรงหน้าใจจะขาด ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เธอกำลังสวมบทนางเอกแสนดีอยู่ละก็ ส่วนคุณมัศยาและสามีนั้นหันไปสบตากันเองอย่างแปลกใจ“ขอบคุณค่ะพี่เบส” รุจารินหันไปส่งยิ้มหวานให้คนรักกำมะลอก่อนตักอาหารเข้าปาก “อร่อยจริงๆ ด้วยค่ะ”ภูเบศมองคนพูดอย่างเอ็นดู เขาชอบเวลาเธอกินข้าวด้วยกัน เพราะมันเป็นธรรมชาติกว่าเวลาอื่นๆ ที่อยู่ด้วยกัน“ท่าจะอร่อยจริงแฮะ ดูสิ เลอะปากแล้ว” ว่าแล้ว

“ไม่จริง! แกโกหก นังหน้าด้าน นังตอ...” สลิลดากรีดเสียงอย่างลืมตัว หน้าแดงก่ำ“หนูดาด้า!” คุณมัศยาแอบตกใจเมื่อเห็นสลิลดากำลังสติแตก ในขณะที่หญิงสาวอีกคนกลับคุมสติและอารมณ์ได้ดีเยี่ยม แม้กำลังถูกกดดันจากจำนวนคนที่มากกว่า“ถ้าหากท่านไม่เชื่อก็สามารถโทรถามคุณเบสตอนนี้ก็ได้นี่คะว่าดิฉันโกหกหรือเปล่า”“แปลว่าเธอยืนยันว่าไม่เลิกกับลูกชายฉันแน่สินะ”“ค่ะ ท่านเข้าใจถูกต้องแล้ว”“แม้ว่าจะรู้ว่าฉันไม่ต้อนรับเธอเป็นสะใภ้บ้านนี้งั้นเหรอ ไม่กลัวหรือไงว่าจะเจอกับอะไรบ้าง”“กลัวค่ะ”เด็กคนนี้ใจกล้า ถึงแม้ปากจะบอกกลัว แต่แววตาของคนตรงหน้ามีแววนักสู้ฉายชัด“กลัวแต่ก็ยังกล้าขัดคำสั่งฉันเนี่ยนะ”“ค่ะ”“ทำไม...”“เพราะดิฉันเชื่อพี่เบสค่ะ เขาบอกว่าคุณแม่เป็นคนใจดีมีเมตตา แต่เพราะได้ฟังคนพูดถึงดิฉันในแง่ไม่ดี” ดวงตาคู่งามปรายไปทางคนที่จงใจเอ่ยถึงนิดๆ “เลยทำให้มีอคติกับดิฉันมากสักหน่อย”“นั่นแกว่าใคร” สลิลดาร้อนตัวแหวใส่ดังลั่นจนคุณมัศยานิ่วหน้า เพราะไม่เคยเห็นมุมนี้ของแม่สาวคนโปรด“ถ้าคุณไม่ได้ทำก็ไม่ควรร้อนตัวนะคะ”“แก!” ความอดทนอดกลั้นของสลิลดาสิ้นสุดลงตรงนั้น ร่างบางปราดเข้าไปถึงตัวรุจารินอย่างรวดเร็ว จน

“ไม่ยอมก็ไม่เห็นเป็นไร คุณอย่าห่วงไปเลย นี่คือสิ่งที่ผมต้องการแต่แรกแล้ว บอกแล้วว่าระหว่างผมกับดาด้าเราไปกันไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าฝืนแต่งไปจริงๆ ก็เลิก สู้เลิกเสียแต่ตอนนี้ดีกว่า เขาจะได้เอาเวลาไปหาคนดีๆ แต่งงานด้วยไง”ส่วนเขาก็เป็นอิสระลอยตัวเหนือทุกสิ่งสินะ แล้วเธอล่ะจะเป็นยังไงต่อ...“คุณก็เถอะ อย่าไปสนใจอะไรมาก สิ่งที่คุณต้องสนคือผู้ชายที่นั่งข้างคุณตอนนี้คนเดียวก็พอ”จะสนทำไม ในเมื่อหมดงานนี้ เขากับเธอก็จะกลายเป็นคนอื่นต่อกันอยู่ดี“งั้นก็เท่ากับว่าทุกอย่างจบแล้ว งั้นก็ถือว่าฉันทำภารกิจสำเร็จแล้ว หมดหน้าที่แล้วใช่ไหมคะ”ภูเบศชะงักกึก หันไปมองคนถามอย่างขัดใจ“ดูเหมือนคุณอยากจะรีบจบจังเลยนะ อยู่กับผมคุณไม่มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า...คุณมีใครที่รออยู่”ความสุขเหรอ มีสิ แต่มันก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ในเมื่อเรื่องของเขาและเธอไม่มีวันเป็นจริงได้ วันหนึ่งที่เขาเบื่อเธอแล้วก็ต้องจากกันอยู่ดี และเธอเองก็ไม่ได้คิดจะลงเอยกับใครแต่แรกแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นก็แค่การตกกะไดพลอยโจนทั้งนั้น“คุณคิดอะไรอยู่” เห็นอาการนิ่งของอีกฝ่าย มันทำให้เขาชักหงุดหงิดหัวใจ “หรือว่าคิดถึง...”“แม่ค่ะ จ๋าค

“พี่ว่าน้องจ๋าควรตั้งสติทบทวนดีๆ หากไม่ได้ทำผิดตามข่าวบ้าๆ นั่นก็อย่ากลัว พี่ยังเชื่อว่าเธอไม่เป็นอย่างในข่าว”ยิ่งฟังก็ยิ่งละอายใจเหมือนคนมีชนักติดหลัง หากไม่ได้ทำผิดงั้นเหรอ สิ่งที่เธอทำมันยิ่งกว่าผิดเสียอีก ขณะที่หญิงสาวยังคิดแก้ปัญหาไม่ตกว่าจะทำอย่างดี ใครคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น“อุ๊ย! ดูนั่นสิ นั่นมันคุณดาด้า คู่หมั้นท่านรองประธานไม่ใช่เหรอ!” เสียงใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้นไม่เบานัก ทำให้รุจารินถึงกับสะดุ้งหันขวับสลิลดายืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ แต่ทว่าวันนี้คู่หมั้นสาวของภูเบศดูต่างออกไปจากที่เธอพบที่บ้านของภูเบศเมื่อวานอย่างสิ้นเชิงหญิงสาวผู้นั้นไม่ได้มีท่าทีก้าวร้าวที่จะเข้ามาทำร้าย ใบหน้าสวยเศร้าหมอง ดวงตาของเธอแดงก่ำเหมือนคนเพิ่งผ่านการร้องไห้อย่างหนักมา ข้างกายมีเพื่อนสาวคนสนิทอย่างมินตราตามมาคอยปลอบด้วยอีกคน แต่แววตาที่มองตรงมาเต็มไปด้วยรอยเยาะหยันการปรากฏกายของคนทั้งสองทำให้รุจารินสังหรณ์ใจไม่ดีหนักขึ้น“น้องจ๋า...” วรรณิภามองคนทั้งสองสลับกับเพื่อนรุ่นน้องอย่างเป็นห่วง ตรงนี้ถือเป็นกลางบริษัทที่พนักงานต้องเดินผ่านไปมาพลุกพล่าน หากมีเรื่องเกิดขึ้น ย่อมทำให้ทุกคนรู้ และแน่นอนว่าเรื่องฉาว