Pagod. Sobrang pagod ako.After ng buong araw na puno ng volleyball, activities, at kung anu-ano pang forced bonding, ang tanging gusto ko na lang gawin ay mahiga sa kama at matulog nang walang istorbo.Pero hindi ko magawa.Dahil eto na naman kami ni Dylan, nakatayo sa harap ng isang king-sized bed, parehong ayaw magpatalo."Ako na sa couch," sabi ko, tinuturo ang maliit na sofa sa gilid ng kwarto.Dylan crossed his arms, looking amused. "No.""Ha?" Napakunot ang noo ko. "Ano’ng no?""I'm sleeping on the couch. You take the bed," he said, as if it was the most obvious thing in the world.Napailing ako. "Dylan, mas matangkad ka sa’kin, mas malaki katawan mo, mas bagay sa’yo ang kama—""Exactly." Ngumiti siya nang bahagya. "Mas bagay sa’kin ang kama, which is why I'm giving it to you. Gusto mo ‘yan, ‘di ba?"Napangiwi ako. "Alam mong hindi ‘yan ang point ko.""Then what is your point?""The point is," bumuntong-hininga ako, "hindi tayo pwedeng mag-share ng kwarto, okay? At kung talagan
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28 Baca selengkapnya