All Chapters of ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

“ไม่หรอก คุณย่าไม่ดุฉันหรอก เพียงแต่ท่านเตือนให้ฉันคิดถึงใจของเธอและโซเฟียเท่านั้นเอง” เกเบรียลรีบบอก เพื่อไม่ให้ภูตะวันน้อยใจว่า คุณย่าได้กำหนดวันแต่งงานของเขากับโซเฟียน่าเรียบร้อยแล้ว นั่นคือหลังจากที่เขาประมูลงานเสร็จ หรือก็คืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้า“ว่าแต่เธอละ หายไปไหนมา รู้ไหมว่าพอฉันกลับมาแล้วไม่เจอ ฉันใจหาย กลัวไปหมด” ไม่อยากพูดว่าเขากลัวเธอหายไปแล้วหาตัวไม่เจอภูตะวันทาบมือบนใบหน้าคมคร้าม ปลายเท้าเขย่งขึ้นไปให้ริมฝีปากประทับกับปากหนาอุ่นร้อนของอีกฝ่าย“ตะวันออกไปเดินเล่น เพื่อคิดอะไรเฉยๆ เท่านั้นเอง คุณเกลไม่โกรธตะวันนะคะ” หญิงสาวถามเสียงหวานและออดอ้อน เอียงศีรษะเล็กน้อย ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ ให้อย่างน่ารักภูตะวันไม่บอกความจริงว่าเธอต้องการใช้เวลาอยู่กับตัวเองให้นานที่สุด ด้วยการเดินวนไปเวียนมาหน้าบ้านหลังใหญ่ ครุ่นคิดหาทางออกให้กับตัวเอง โซเฟียน่า และคนที่เธอรักสุดชีวิตอย่างเกเบรียลนั่นเอง และแล้วเธอก็ได้คำตอบที่ทำให้ใจต้องเจ็บปวด แต่มันก็จะมีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่เจ็บ ส่วนโซเฟียน่านั้นจะได้สมหวังกับเกเบรียล“คิดเรื่องอะไร เรื่องของฉันกับเธอและโซเฟียเหรอ”ภูตะวันพยักหน้ารับ

แม้จะไม่มั่นใจสักเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าน่าจะไม่พลาด และเธอก็จะขอเก็บความลับนี้ไว้จนกว่าจะถึงวันที่มั่นใจจริงๆ ว่าใช่ ถึงจะบอกคนที่เธอรัก แต่ถ้าไม่มีวันนั้น เพราะเธอไปจากที่นี่เสียก่อน เธอก็จะเลี้ยงดูเด็กคนนี้เป็นอย่างดี เลี้ยงด้วยความรักสุดหัวใจ“ตรีจะไปวันไหน ไปยังไงละ” ภูตะวันถาม เพราะอย่างน้อยเธอและตรีประดับก็จะต้องหาหนทางกลับบ้านด้วยตัวเอง จะหวังพึ่งสองหนุ่มนั้นคงไม่ได้ สำหรับเฟดเดอริโกนั้นเธอไม่รู้ แต่สำหรับเกเบรียลแล้ว ถ้าเธอพูดว่าจะกลับบ้านออกไปอีกครั้งเท่านั้น เขาจะขังเธอไว้ในห้องไม่ยอมให้ออกไปไหนอีกเลย“ตรีก็ยังไม่รู้เลยตะวัน ช่วงนี้พี่เฟดก็ไม่ยอมให้ตรีห่างตัวเลยด้วย” ตรีประดับเดินวนไปเวียนมาอย่างครุ่นคิด เธอไม่น่าพลั้งปากบอกรักอีตานั่นไปเลยถึงจะแอบดุตัวเองอยู่ในใจ ตรีประดับก็ยังยิ้มได้ เพราะตั้งแต่เธอเอ่ยปากบอกรักเฟดเดอริโกไปในวันนั้น ชายหนุ่มตัวน่ารัก ไม่ปากเสียใส่เธอเลย แล้วยังจะเอาอกเอาใจ จนเธอนี้มีความสุขแทบจะลำลักตายอยู่แล้วแต่ก็นั่นแหละความสุขมักจะอยู่กับเราได้ไม่นาน ถ้าเธอไม่ตัดใจจากเฟดเดอริโกในวันนี้ รอให้แม่รู้เข้า มีหวังบ้านแตกแน่ และเธอก็ยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้

เฟดเดอริโกวางโทรศัพท์ลงอย่างหัวเสีย แต่ก็พยายามเรียกสติที่มีกลับมา ถ้าเขาร้อนมากเท่าไหร่ ก็จะทำให้คิดอะไรไม่ออก ตรีประดับจะต้องเป็นอันตราย เขายอมไม่ได้...ก็ยังไม่ได้บอกรักเธอเลยในเมื่อในบ้านไม่มี เขาก็คงจะต้องออกไปหานอกบ้านดู ว่าแล้วเฟดเดอริโกก็เดินไปที่ชายหาดอย่างรวดเร็ว และก็หวังว่าจะได้เจอกับคนที่รักที่นั่นด้วยแม้จะคิดว่าภูตะวันคงจะไม่ทอดทิ้งเขาไป แต่เกเบรียลก็ให้มีห่วงต้องกังวลใจ ไม่รู้ว่าเพราะเขาคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่หลังจากวันที่ภูตะวันบอกว่าเธอออกไปเดินเล่นคนเดียว พอกลับมาหญิงสาวก็มีท่าทางที่แปลกไป ไม่เคยที่จะขัดขืน มิหนำซ้ำยังจะเป็นคนเริ่มต้นชักชวนเขาไปเที่ยวบนฟ้าก็ยังเคยมี“บอสครับ” ปาโก้ร้องเรียกนายหนุ่มด้วยความกังวลใจกับข่าวและภาพที่ได้รับมา โดยส่วนตัวเขาก็ไม่ได้ชื่นชอบโซเฟียน่าอยู่แล้ว แต่ยิ่งได้เห็นได้รับรู้สิ่งที่หญิงสาวทำ มันก็ทำเอาเขาถึงกับกลัวจนไม่อยากให้คนที่รักต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้“คุณเกลครับ” ปาโก้ร้องเรียกนายนุ่มอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเดิม แล้วก็เลือกที่จะเรียกชื่อนายหนุ่ม แทนการเรียกคำว่าบอสเหมือนกับที่เคยเรียกมา“ครับลุง” เกเบรียลสลัดค

“มึงจะเอาไงกูไม่ว่าไปวัน แต่กู้ต้องได้รูปพวกนั้นไปให้นาย” ไนท์ตอบ เขาไม่เหมือนกับวันและไทน์ ที่บ้าผู้หญิงเข้าเลือด จนวันหนึ่งเขากลัวว่าเจ้าสองคนนี้จะตายเพราะผู้หญิง“รูปอะไรนะตะวัน” ตรีประดับเอ่ยถาม สองมือกำหมัดและยกขึ้นตั้งการ์ดอย่างงกๆ เงิ่นๆ“ไม่รู้” ภูตะวันตอบปฏิเสธและรีบทำตามตรีประดับบ้าง แต่ก็แค่เพียงแวบเดียวเท่านั้นเอง สองคนที่เธอเห็นว่าพูดจาเล่นลิ้นอยู่ ก็คว้าแขนเธอทั้งสองคนไว้อย่างรวดเร็ว“โอ๊ย!! ปล่อยนะเจ้าพวกบ้า มาจับฉันไว้ทำไม ปล่อย” ตรีประดับร้องลั่น สองมือก็แกะมือใหญ่ออกจากแขน“อยู่เฉยๆ ซินั่งบ้า เดี๋ยวก็จับฆ่าหักคอทิ้งมันเสียงตรงนี้เลย” วันพูดอย่างรำคาญ เพราะเขาไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูง“พวกคุณต้องการรูปใช่ไหม เดี๋ยวฉันเอาให้ก็ได้นะ แต่พวกคุณปล่อยเพื่อนฉันไปได้ไหม” ภูตะวันพยายามพูดเพื่อถ่วงเวลา ทั้งที่ความจริงแล้ว เธอยังไม่รู้เลยว่ารูปที่คนพวกนี้ต้องการนั้นเป็นรูปอะไร และก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะหารูปพวกนั้นมาจากไหน“รูปพวกฉันก็จะเอา แล้วเธอสองคนฉันก็จะเอา” ไทน์พูดขึ้นบ้าง และลากตัวตรีประดับเดินไปที่เรือ หาเรื่องสนุกสนานทำ ก่อนที่จะส่งแม่สองสาวนี่ทิ้งลงท้องทะเลภูตะวั

แต่แทนที่เฟดเดอริโกจะพูดจากปลอบโยน เขากลับมาทำหน้าบึ้งตึงขึ้งเครียดใส่ น้ำตาอุ่นร้อนไหลล้นออกจากสองตาอย่างสะกดกลั้นเอาไว้ไม่ได้ เช่นเดียวกับกายบอบบางที่สั่นระรัว“เธอจะร้องให้ทำไมตรีประดับ ทำไมตอนแรกถึงไม่คิดให้ดี รู้ไหมว่าถ้าฉันกับคุณเกเบรียลตามไปช่วยไม่ทัน เธอกับภูตะวันจะเป็นยังไงนะ”“ตรี...ตรี...ตรีขอโทษค่ะพี่เฟด ตรีขอโทษ”“เธอทำอย่างนั้นทำไมตรีประดับ ไหนบอกว่ารักฉันไง แล้วทำไมถึงคิดจะหนีไปจากฉันอีก” สองมือใหญ่เขย่าร่างบางจนสั่นคลอนตรีประดับร้องไห้โฮ เธอแกะเอามือใหญ่ออกจากแขน เพราะเจ็บและต้องการเข้าไปหลบอยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของชายหนุ่มด้วย“โว้ย!! อยากจะบ้าตาย ถามอะไรก็ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้ลูกเดียว เธอจะต้องให้น้ำตามันเป็นสายเลือดไปเลยหรือไงตรีประดับ” เฟดเดอริโกสบถ ก่อนจะยอมปล่อยมือจากแขนเรียวยาวตรีประดับรีบถลากอดเฟดเดอริโก “ขอโทษคะพี่เฟด ตรีขอโทษ พี่ยกโทษให้ตรีนะ” หญิงสาวอ้อนวอนเสียงสั่นและแหบพร่า“ตรีผิดไปแล้ว พี่เฟดอย่าโกรธเลยนะ ตรีทนไม่ได้ถ้าพี่โกรธ”“แล้วมันน่าโกรธไหมล่ะตรีประดับ เธอบอกว่ารักฉัน แต่ก็ยังเลือกที่จะไปจากฉัน นี่หรือที่คนรักกันเขาทำกัน”“ตรีรักพี่เฟดจริงๆ นะคะ แ