All Chapters of ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

“ขอตะวันนอนกอดคุณเกลแบบนี้นะคะ” หญิงสาวร้องขอ สองแขนโอบกอดรอบกายใหญ่ ไม่ยอมให้เกเบรียลขยับกาย ศีรษะทุยซบกับอกกว้าง ลมหายใจผะแผ่วและสม่ำเสมอ“ยายแม่มดเอ๊ย!” เกเบรียลกัดฟันกรอดๆ ข่มความเจ็บปวดและทรมานในเรือนกาย นี่หญิงสาวไม่รู้เลยหรือไงว่าถ้าอยู่กันแบบนี้เดี๋ยวไม่นานเขาก็จะทนไม่ไหว แล้วเธอนั่นแหละที่จะเดือดร้อนเลือดหนุ่มในกายแล่นพล่าน ลมหายใจแรงและเร็ว ดวงตายังคงเปิดกว้างแต่ก็ต้องพยายามปิดลงอย่างทรมาน แต่เพราะการเหนื่อยจากการเดินทาง และความเครียดเรื่องงานที่ยังคงสะสมอยู่ ไม่นานเกเบรียลก็หลับสนิท ทั้งที่ร่างกายยังคงมีความปวดร้าวแฝงอยู่ติ๋งๆ ติ๋งๆเสียงโทรศัพท์มือถือของเฟดเดอริโกดังมาจากหัวเตียง มือใหญ่ละจากสะเอวเล็กคอดเอื้อมมือไปคว้าอย่างงัวเงีย“ฮัลโหล”“เฟด! นี่อิไลซ่านะ เฟดช่วยอิไลซ่าด้วย”ดวงตาคมดุเบิกกว้างอย่างทันควันเมื่อได้ยินเสียงหวานใสของหญิงสาวที่โทรหาเขา เฟดเดอริโกรีบลุกจากเตียงเดินไปเปิดประตูกระจกและก้าวออกไปคุยด้านนอก เพื่อไม่ให้หญิงสาวอีกคนนอนอยู่บนเตียงใหญ่ได้ยินแต่เขาไม่รู้เลยว่าการทำแบบนั้น ทำให้คนบนเตียงที่ตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังและหูก็ยังได้ยินว่าคนที่โทรเ

“มีอะไรคะพี่เฟด ทำไมถึงทำหน้าเคร่งเครียดแบบนั้น”ตรีประดับอดที่จะถามไม่ได้ เมื่อเห็นชายหนุ่มก้มมองแฟ้มเอกสารในมือแล้ว คิ้วหน้าเข้มสีน้ำตาลแก่ก็เริ่มขมวดเข้าหากัน และค่อยๆ ผูกกันเข้าจนเป็นโบอันใหญ่ ติดโชว์หราอยู่บนใบหน้า“เปล่า ไม่มีอะไร แค่งานน่าเบื่อๆ ที่เห็นแล้วอดที่จะหงุดหงิดไม่ได้นะซิ” ชายหนุ่มตอบกลับไป พร้อมกับซ่อนรอยยิ้มกริ่ม เมื่อหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่เมื่อครู่เดินมาหาอย่างที่เขาต้องการ“ไม่จริง ก็เมื่อกี้พี่เฟดยังหน้าตาดีๆ และชวนตรีพูดคุยอยู่เลย แต่มาตอนนี้พี่เฟดกลับทำหน้าตาบึ้งหน้าตึง หรือตรีพูดอะไรผิดไปค่ะ” หญิงสาวเริ่มสงสัยและไม่ยอมให้สิ่งที่สงสัยได้ผ่านพ้นไป จนไม่ทันเห็นสายตาพราวระยับจากคนที่ถูกถามชายหนุ่มวางเอกสารที่ถือไว้ลง ก่อนจะยื่นมือไปจับมือเรียวดึงเบาๆ ให้หญิงสาวได้มานั่งบนตักกว้าง“ไม่มีอะไรจริงๆ ตรี”ตรีประดับยอมอยู่ในอ้อมแขนใหญ่ เธอไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องงานของชายหนุ่มเลย แต่ก็ยังอยากจะช่วยให้เขาผ่อนคลาย เธอเคยเห็นเวลาที่พ่อเลี้ยงเครียดแม่จะนวดให้ และเธอก็อยากจะทำแบบนี้ให้กับเฟดเดอริโกด้วยเหมือนกัน สองมือเรียวยกไปวางบนหัวคิ้วเข้ม และกดคลึงเบาๆ“พี่เฟดไม่ต

ใบหน้าขาวนวลแดงระเรื่อ ผมชี้ฟูกระจายและกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง ดวงตากลมโตเป็นประกายหวานเยิ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มแดงช้ำอ้าออกอย่างเชิญชวนล่างลงไปผิวกายขาวผ่องเป็นรอยแดงและช้ำ สองทรวงอวบอิ่มตกอยู่ในอุ้งมือใหญ่ หน้าท้องแบนราบเรียบ สองขาเรียวยาวแยกออกกว้าง และสุดท้าย...คือความใกล้ชิดของเฟดเดอริโก ความเสียวซ่านและรัญจวนใจพุ่งปรี๊ดจนเหมือนกับปรอทแตก ตรีประดับด่ำดิ่งไปในกฤษณาอันดำมืดจนหาทางออกไม่เจอเฟดเดอริโกแยกนิ้วออกห่างจากกันเล็กน้อยให้สองปลายยอดถันอยู่ระหว่างชี้และนิ้วกลาง แล้วค่อยๆ นวดเฟ้นทรวงอกกลมกลึง“พะ...พี่...เฟด...” ตรีประดับหวีดร้องเพราะเสียวซ่านสุดๆ สองขาสั่นระริก ริมฝีปากสั่นระริกจนต้องขบเม้มเอาไว้ ทั้งตื่นเต้น รวดร้าว และวาบหวามรัญจวนใจในเวลาเดียวกัน ลมหายใจหอบกระเส่า สองมือไม่รู้จะนำไปวางไว้ตรงไหนของร่างกายดี“โอบรอบคอฉันซิตรีประดับ” เฟดเดอริโกบอกเสียงกระเส่า ริมฝีปากร้อนประทับบนลำคอไล่ลงมาบนไหล่เนียนนุ่ม กายทุกส่วนเริ่มขับขานท่วงทำนองเพลงสวาท เพื่อพาหญิงสาวในอ้อมกอดไปสู่แดนหฤหรรษ์“ดูซิตรี ดูว่าเธอกำลังทำอะไรกับฉัน” ชายหนุ่มบอกย้ำพร้อมกับพาตัวเองด่ำดิ่งไปในกฤษณาอันมืดมิดจนหาท

ภูตะวันส่งค้อนให้ชายหนุ่มวงโตด้วยความกระดากอาย ใบหน้าร้อนผ่าว แต่ดวงตากลับเป็นประกายพราวระยับและสดใส อย่างน้อยในตอนนี้เธอก็ได้รับการยอมรับจากแอนนาคุณย่าของเกเบรียลแล้วเกเบรียลยิ้มและก้าวสาวเท้าก้าวๆ ไปยังห้องนอนที่อยู่อีกปีกหนึ่งของตึก เพื่อที่จะแสดงความรักทางร่างกายกับภูตะวันอย่างที่ไม่มีวันเบื่อหน่ายภูตะวันสอดมือเข้ากอดแขนใหญ่ ขณะมองไปที่เฮลิคอปเตอร์ลำเล็กที่กำลังร่อนลงบนสนาม รอยยิ้มแต้มบนใบหน้านวลผ่องเมื่อคืนเกเบรียลบอกว่ามีคนต้องการพบเธอ แต่กว่าที่เขาจะยอมบอกว่าเป็นใคร ก็ทำเอาเธอถึงกับตัวอ่อนระทวยเหมือนขี้ผึ้งโดนลนไฟแทบทั้งคืนดวงตากลมโตเป็นประกายวาวระยับ ใบหน้ากระจ่างสดใส และยิ้มกว้างจนเกือบจะถึงใบหู เมื่อเห็นร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่ง ก้าวตามชายร่างสูงใหญ่ลงมาติด ๆ และอย่างไม่รอช้าภูตะวันถลาวิ่งไปหาญาติสาวในทันที พร้อมกับเสียงร้องแสดงความดีใจจนออกนอกหน้าเรียกรอยยิ้มจากชายหนุ่มที่ยืนกอดอกมองอยู่เบื้องหลัง“ตรี...ตะวันดีใจที่สุดเลยที่ได้เจอตรี คิดถึงตรีที่สุดเลย” ภูตะวันกอดร่างญาติสาวไว้ด้วยความรักและคิดถึง“ตรีก็ดีใจที่ได้เจอตะวัน ตรีคิดถึงตะวันที่สุด...คิดถึงทุกวันเลย” ตรีป

“ทำไมหรือตรีประดับ ถ้าฉันจะมีอะไรกับฟรานนี่ แล้วเธอจะทำไมฉัน อย่าลืมนะว่าเธอกับฉันอยู่ในฐานะอะไร อย่ามาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉัน ฉันไม่ชอบ” เฟดเดอริโกบอกให้ตรีประดับจำสถานะตัวเอง เพราะเขาชอบที่จะมองหน้าหญิงสาว ที่แสดงออกถึงอารมณ์ต่างๆ อย่างชัดเจนใบหน้าที่แดงก่ำอยู่ก่อนนั้นค่อยๆ ซีดเผือดลงอย่างกะทันหัน เธอหลงในความอบอุ่นและเร่าร้อนที่มีต่อกัน จนลืมไปว่าตัวเองอยู่กับชายหนุ่มเพราะเรื่องอะไร แล้วยังจะแสดงท่าทางหึงหวงให้เขาได้เห็นอีกตรีประดับเงยมองหน้าชายหนุ่ม และยิ้มเยาะหยันตัวเองให้เขาได้เห็น ดวงตากลมโตฉายแววเศร้าสร้อย น้อยใจและเสียใจ จมูกโด่งน้อยๆ นั้นแดงระเรื่ออย่างคนที่ต้องขบกลั้นความเจ็บปวด อีกทั้งริมฝีปากอวบอิ่มก็ต้องขบเม้มไว้กั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่ให้ไหลออกมา“ขอโทษคะ ตรีลืมไปจริงๆ ด้วย แต่ไม่เป็นไรค่ะ ต่อไปนี้ตรีจะพยายามเตือน...ย้ำกับตัวเองอยู่เสมอ ระหว่างเราเกิดเพราะอะไร ตรีเกี่ยวข้องยังไงกับพี่เฟด” น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว แหบแห้งและสั่นเครือภูตะวันหันมองหน้าเพื่อนรัก ได้เห็นถึงความเจ็บช้ำ เหมือนๆ กับที่เธอกำลังเป็นอยู่ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตรีประดั