All Chapters of ปรารถนาเถื่อนอสูรร้าย: Chapter 51 - Chapter 60

แต่ภูตะวันที่โกรธอยู่ก็ไม่ยอมอยู่นิ่งเฉยเหมือนกัน ในเมื่อเขาห้ามไม่ให้เธอพูด เล็กเรียวก็เลยกลายเป็นกำปั้นระดมทุบลงไปบนแผ่นหลังกว้างเต็มแรง เท้าก็พยายามกระทุ้งไปบนอกกว้างใหญ่อย่างไม่ยอมแพ้เช่นกันเกเบรียลขบกัดฟันกรอดๆ เขารีบพาภูตะวันไปโรงเก็บเรือ จับหญิงสาวมัดและใส่ใต้ท้องเรือไว้ แล้วก็รีบเอาเรือออกก่อนที่คืนอื่นๆ จะมาเห็น เพราะเขาไม่อยากให้ใครได้รู้ว่าเขาจะพาหญิงสาวไปไหน แล้วที่เขาไม่พาหญิงสาวไปที่ห้องของเขา เพราะว่าตอนนี้มีหญิงสาวอีกคนครอบครองอยู่“พี่เฟดพาตรีมาห้องนี้ทำไม มีอะไรก็คุยกันข้างนอกก็ได้” ตรีประดับถามเสียงสั่นๆ ดวงตาก็จ้องมองไปที่เตียงนอนใหญ่ แล้วก็รีบพาเท้าเดินเลี่ยงออกมาแต่กลับถูกแขนใหญ่กักไว้เฟดเดอริโกตวัดเพียงแค่เล็กน้อย ร่างบอบบางก็ลอยไปตกอยู่บนเตียงนอน โดยมีร่างเขาก็ทาบทับอยู่ด้านบน สองมือเรียวที่ยกขึ้นจะดันให้ร่างใหญ่ออกห่างก็ถูกจับตรึงไว้เหนือศีรษะ“ปล่อยตรีนะพี่เฟด”“ทำไมฉันต้องปล่อยเธอด้วยละตรีประดับ คิดว่าฉันพาเธอมาถึงที่แล้ว จะไสหัวฉันไปไกลๆ เหรอสาวน้อย ไม่มีทาง เธอยังต้องผจญเวรผจญกรรมกับฉันไปอีกนาน ะไปได้ก็ต่อเมื่อฉันไม่ต้องการแล้วเท่านั้น”ตรีประดับกัดฟัน น

ดวงตาคมดุจ้องมองเข้าไปในดวงตากลมโต รอยยิ้มประทับบนใบหน้าคมคร้าม พร้อมกับริมฝีปากหนาประทับไปบนเนินดอกไม้บอบบางหวานฉ่ำ ลิ้นตวัดเกสรนุ่มเร็วรี่และถี่รัว“พี่เฟด...” ตรีประดับร้องครางเสียงหลง มือเรียวจิกทึ้งผ้าปูเตียง ใบหน้าส่ายไปมาระบายความกระสันเสียว น้ำเสียงหวานนุ่มเปล่งออกมาเป็นระลอก ท้องน้อยบิดเกร็ง สองขาสั่นระริก สมองหมุนคว้าง ตัวเบาเหมือนปุยนุ่นลอยละล่องไปในบรรยากาศที่ส้มอันอบอุ่นที่โอบล้อมเฟดเดอริโกบีบนวดฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนกายนุ่ม กลืนกินน้ำหวานจากบ่อน้ำน้อยทุกหยาดหยด ริมฝีปากหนาขบเม้มกลับขึ้นไปตามเรือนกายบางอีกระลอก และหยุดพักบนดอกบัวตูมคู่งาม ประพรมจุมพิตจากฐานบัวไปจนถึงปลายยอดสีชมพูเข้มสด“ตรีประดับ...น่ารักและหวานที่สุดเลยคนดี” ปลายลิ้นยาวเกลี่ยเม็ดยอดบัวเบาๆ ก่อนจะ ฟันขาวขบเม้มปลายยอดทรวงสีชมพูเข้ม ลิ้นสากร้อนยื่นออกมาตวัดปลายยอดถันหวานนุ่มเข้าปากทำเอาคนที่เพิ่งไปพานพบเส้นขอบฟ้าเมื่อครู่ เสียวซ่านรัญจวนใจขึ้นมาอีกครั้ง สองมือเรียวยาวลากไล้ไปตามบ่ากว้างอย่างสะเปะสะปะ ตรีประดับจิกปลายนิ้วไปบนแผงอกกว้างและลากอย่างแรง เมื่อชายหนุ่มกลืนกินเชอร์รี่ผลหวานนุ่มรัวเร็วเฟดเดอริโก้ซบซุ

ก่อนที่เขาจะซอกซอนเสาะหาความหวาน...สำรวจความลึกล้ำตามธรรมชาติของกลีบกายเนียนนิ้งราวกับแพรไหม อันแสนจะอบอุ่นและฉ่ำชื้น เกเบรียลกดกวาดน้ำค้างฉ่ำหวานทุกหยาดหยดที่ไหลออกมา“รักตะวันนะคะคุณเกล รักตะวันนะคะ” ลมหายใจภูตะวันหอบพร่า สองขาเรียวยาวสั่นระริก ศีรษะทุยส่ายไปมาตามแรงสัมผัสของกายใหญ่ สองมือซอกซอนไปในเส้นผมสลวย จิกทึ้งกดย้ำให้ใบหน้าคมแนบชิดกลีบกายบอบบางนุ่มนวล“ได้ซิ ตะวันอยากได้อะไรบอกฉันนะคนดี” ลิ้นสากร้อนละจากเนินเนื้อฉ่ำหวาน ปล่อยให้กายบอบบางตกอยู่ในอุ้งมือใหญ่ ใบหน้าคมขบเม้มจุมพิตหน้าท้องแบนเรียบไร้ไขมันส่วนเกิน ลิ้นกระเซ้าเย้าแหย่สะดือเล็กริมฝีปากหนาขบเม้มขึ้นไปครอบครองทรวงอกอวบอิ่ม กลืนกินทับทิมผลหวานจากผลซ้ายย้ายไปผลขวา นิ้วยาวเรียวแหวกว่ายในสายธารอบอุ่นและร้อนผ่าวอย่างเป็นสุข ก่อนที่ปากหนาจะละจากทับทิมผลหวาน ย้อนกลับขึ้นไปมอบความหวานให้ปากนุ่ม“พร้อมนะตะวัน ไปกับฉันนะคนดี” กายแกร่งค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในความอบอุ่นและฉ่ำร้อนอย่างเชื่องช้า เติมเต็มความสุขและอบอุ่นให้หญิงสาวในอ้อมแขน ขบเม้มริมฝีปากลงไปตามลำคอระหงจนเป็นรอยแดงช้ำ มือฟอนเฟ้นปทุมงามอวบอิ่ม สลับกับขยำนวดสะโพกหนั่นแน่น

“มะ...ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้นะคะคุณโซเฟีย ตะวันยอมแล้ว ตะวันจะไปจากคุณเกลเอง” ภูตะวันบอกเสียงสั่นระริก ข่มเอาความเจ็บปวดที่มีซุกซ่อนไว้ในใจ ไม่ใช่ว่าเธอจะเจ็บเพียงแค่คนเดียว ผู้หญิงตรงหน้าก็เจ็บเหมือนกันเธอไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลย ยังพอจะดูออกว่าหญิงสาวตรงหน้า มีชื่อเสียงอยู่ในวงสังคมนี้พอตัว แต่เธอกลับไม่ใช่ เป็นเพียงแค่หญิงต่างแดนคนหนึ่ง ที่จับผลัดจับพลูเดินทางมา แล้วหลงไปในวังวนแห่งความรักและบทพิศวาสแสนหวาน ไม่นานก็ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องจบสิ้นลงไปภูตะวันจับต้นแขนดึงโซเฟียน่าขึ้นจากพื้น “คุณโซเฟียไม่ต้องห่วงนะคะ ตะวันจะเป็นคนไปจากคุณเกลเอง” ภูตะวันกัดฟันข่มความเจ็บปวดในใจ และพูดออกไปแม้ว่ามันจะบาดใจของเธอให้แหลกละเอียดก็ตาม“จริงๆ นะคะ คุณตะวันไม่หลอกให้โซเฟียดีใจเล่นนะคะ คุณ...คุณตะวันจะคืนพี่เกลให้โซเฟียจริงๆ นะคะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่สุดเลย” โซเฟียน่ารีบโผกอดภูตะวัน‘ขอบใจนังหน้าโง่ ขอให้แกออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดนะนังภูตะวัน ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกเลย แล้วพี่เกลก็จะไม่มีวันตามหาแกเจอด้วย’หญิงสาวยิ้มมาดหมาย...ดุร้าย ดวงตาพราวระยับเมื่อสามารถที่จะชักจูงให้ภูตะวันไปจากเกเบรียลได้ในท

ดวงตากลมโตสบกับดวงตาคมดุพราวระยับ รอยยิ้มเล็กๆ ที่ผุดขึ้นบนใบหน้า และปากหนาอุ่นร้อนก็ประทับเหนือทรวงเต่งตึง ฟันสีขาวขบเม้มดึงปลายยอดถันเล่น“ไงตรี จะพูดกับฉันได้หรือยัง”กายบางสั่นไหวราวกับสนต้องลมพายุ ท้องน้อยแบนราบเรียบสะท้อนเป็นเกลียวคลื่นเล็กๆ หญิงสาวพยายามเบี่ยงหนี แต่ก็ถูกกักกันไว้ด้วยร่างใหญ่ที่มาพร้อมกับสัมผัสสวาทอันแสนหนักหน่วง จนเธอต้องขบเม้มริมฝีปากอวบอิ่มสะกดกลั้นเสียงครางมือใหญ่และปากฟอนเฟ้นบัวตูมเต่งตึง ไม่ยอมให้มันได้พัก อีกมือก็ลากไล้วนเวียนรอบหน้าท้องแบนราบเรียบ ปลายนิ้วยาวใหญ่ไล้ไปตามเส้นขอบกางเกงว่ายน้ำ“ตรีจ๋า จะไม่พูดกับฉันจริงๆ หรือจ๊ะ”ตรีประดับตัวสั่น ส่ายศีรษะจนเส้นผมกระจาย ความเสียวกระสันแผ่ซ่านโอบล้อมรอบเรือนกาย สองมือยกวางจิกกดบนบ่ากว้างจิกลากแรงๆใบหน้าคมซบซุกกับสองปทุมถันอวบอิ่ม ขบเม้มกัดกินทับทิมผลหวานจนชุดทูพีชสีเข้มที่เริ่มแห้งแล้ว กลับเปียกชื้นขึ้นมาใหม่ มือใหญ่ก็ไม่ยอมหยุดนิ่ง ขยำนวดสะโพกกลมมน และคอยลากไล้ตวัดไปที่รอยแยกกลีบกายสาว แล้วก็เลยผ่านไปต้นขาเรียวยาวแต่ก็ยังไม่มีเสียงดังจากคนร่างเล็กเลยแม้แต่น้อยนิด เฟดเดอริโกก็ยิ่งเพิ่มความหนักหน่วงในการป