All Chapters of (Love Flight) พักหัวใจยัยนักเขียน : Chapter 1 - Chapter 10

เขา…คือคนที่เป็นรักครั้งแรก เธอแอบรักเขาอยู่เงียบ ๆ แต่ว่าไม่นาน….เขา… ก็กลายเป็นแฟนของเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยเดียวกัน….สามปีต่อมา / ร้านอาหารชื่อดัง“อะไรนะคะ พี่ภูมิบอกว่า… อยากจะเลิกกับฟางงั้นเหรอคะ แต่ทำไมปีกว่าที่คบกับฟางมาไม่เคยพูดอะไรเลย”“ฟางลองนึกย้อนกลับไปดูสิว่าหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ทำตัวยังไงบ้าง มีเวลาให้พี่มากแค่ไหนและระหว่างเรามันเป็นยังไง”“แต่ว่าฟาง…ก็ทำเพื่อ...”“พอเถอะฟาง หนึ่งปีเจอกันไม่ถึงหกครั้งนี่มันน้อยกว่าพวกเรียนกันคนละประเทศเสียอีก พี่เป็นนักธุรกิจแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเวลา แต่เธอเป็นแค่นักเขียนนิยายทำงานไม่เป็นเวลาแต่ก็ไม่ได้ดูยุ่งมากขนาดนั้น อีกอย่างพี่ก็ไม่ชอบที่ฟางทำตัวเหมือนกับพวกตายด้าน ไม่มีเสน่ห์ไม่มีความรู้สึกแบบนี้”“พี่ภูมิ! อย่ามาดูถูกกันนะ ถึงฟางจะเป็นแค่นักเขียนนิยายโนเนมแต่ฟางก็…”“พี่อยากได้แฟน อยากได้เมียและอยากได้คนที่ นอนด้วยกันมีเซ็กส์กันได้ ไม่ใช่ต่างคนต่างอยู่แบบนี้เธอเข้าใจไหม”“ซ่าส์….”เครื่องดื่มในแก้วของ “ชนิตรา” สาดเข้าไปที่ใบหน้าของแฟนหนุ่มอย่างแรง ไม่สิ ตอนนี้เขามาบอกเลิกเธอแล้วเขาก็เป็นแค่ “แฟนเก่า” เท่านั้น“ภาคภูมิ” เงยหน้า

ชุดซับในกระโปรงบางถูกเวย์ดึงเพียงนิดเดียวก็หล่นไปกองที่พื้นพร้อมกับชุดที่เธอถอดโยนไปก่อนหน้านั้น นิ้วมือของเขาสอดไปทางด้านหลังและดึงเพียงนิดเดียวตะขอบราของเธอก็ถูกปลดและดึงออกอย่างรวดเร็ว พอ ๆ กับลิ้นที่ค่อย ๆ ซุกไปที่ซอกคอและมือหนาที่กอบกุมหน้าอกที่ใหญ่เกินตัวอย่างไม่น่าเชื่อนั้นเอาไว้“อ๊าา พี่เวย์”“เสียงครางเพราะมาก ครางอีกนะฟาง”“อ๊าา…อื้อ…”เขาค่อย ๆ เล้าโลมเพราะรู้ว่านี่คือครั้งแรกของเธอ แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้เพราะเขาไม่เคยนอนกับสาวเวอร์จิ้นมาก่อน เธอเป็นคนแรก หน้าอกและปลายยอดที่สีชมพูจัดจนทำให้เขารู้สึกคอแห้งผาก รูปร่างของเธอดีมากจนเขาไม่อาจละสายตาไปได้ เวย์รู้สึกหิวทั้ง ๆ ที่พึ่งกินอาหารมื้อใหญ่มาพร้อม ๆ กับเธอ แต่สิ่งที่เขาหิวไม่ใช่อาหารแต่เป็นเธอ“อ๊าา พี่เวย์ มัน…สะ เสียว อ๊าา”“เดี๋ยวจะเสียวกว่านี้ พร้อมหรือยังพี่จะใช้นิ้วแหย่เข้าไปก่อนนะ”“อ๊าา”ฟางกอดคอเขาเอาไว้แน่น ตอนนี้ชุดคลุมถูกสลัดทิ้งจนเผยให้เห็นกล้ามแน่น ๆ ที่ไหล่ หน้าอกและกล้ามหน้าท้อง ฟางไม่เคยเห็นรูปร่างของผู้ชายแบบเต็ม ๆ ตาแบบนี้มาก่อนแต่เธอรู้แน่ ๆ ว่าคนตรงหน้านี้รูปร่างดีมากขนาดไหน อีกอย่างเวย์น้อยของเขานั่น

กว่าฟางจะรู้สึกตัวอีกทีก็เกือบจะตอนเย็นอีกครั้ง เมื่อเธอค่อย ๆ ลุกขึ้นมาและหันดูรอบ ๆ ห้องและไม่เห็นเวย์เธอจึงค่อย ๆ หยิบชุดคลุมมาสวม ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยที่เขาทิ้งเอาไว้ แม้ว่าจะยังคุยกันไม่จบแต่เหมือนว่าวิชญะจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ สินะ“ตื่นแล้วเหรอ”เธอสะดุ้งเมื่อเห็นเวย์ในชุดลำลองเดินเข้ามาหาเธอ “คือว่า…”“รีบไปอาบน้ำเถอะพี่พึ่งไปรับชุดที่ร้านซักรีดมาส่งให้น่ะ”“พี่เวย์ส่งชุดของฟางไปซักเหรอคะ”“อืม พอดีว่ามีชุดนักบินของพี่ด้วยก็เลยส่งซักทีเดียว ลุกไหวหรือเปล่า”“ไหวค่ะ”แต่เวย์ก็เดินเข้ามาและพยุงเธอลุกจากเตียง เธอไม่กล้าหันไปมองหน้าเขาเพราะมัวแต่ใจสั่น คนอะไรแค่สวมชุดอยู่บ้านธรรมดาก็หล่อจนใจละลายแบบนี้“พี่เอาชุดไปแขวนให้เดี๋ยวออกมาจะได้ใส่ได้สะดวก”“ขอบคุณค่ะ”“รีบอาบน้ำเถอะ”เขาเดินมานั่งรอเธอที่โซฟาห้องนั่งเล่นซึ่งอยู่ติดกับโซนครัวและเครื่องดื่ม เมื่อหันมามองมือถือที่สั่นของฟางก็เห็นเบอร์ที่เธอบันทึกเอาไว้โทรเข้ามา“ที่รัก”“หึ ที่รักเหรอ แค่เห็นก็จะอ้วกแล้ว”เวย์เอื้อมไปหยิบมือถือและตัดสายทิ้งทันที แต่ไม่นานเบอร์เดิมก็โทรเข้ามาอีกครั้งจนเขารำคาญจนต้องตัดสายทิ้งไปเ

“อ๊ะ พี่เวย์ไม่ได้พูดแบบนี้ อื้อ…”เธอถูกเขาดึงมาจูบและหลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เวย์อุ้มเธอเดินเข้าไปในห้องนอนซึ่งเขาเดาว่าเธอน่าจะนอนห้องที่มีกระจก เมื่อเดินเข้าไปก็วางร่างบางลงที่เตียง“พี่เวย์คะ ที่นี่ไม่มี…”“ยังกลัวอยู่เหรอไม่ต้องใช้แล้วเดี๋ยวพาไปฉีดยาคุมเอาสะดวกกว่าเยอะแค่ห้ามไปมีคนอื่นก็พอ เพราะพี่จะตรวจทุกครั้งหลังจากลงไฟลต์บินมา ตกลงไหม”“อ๊าา พี่เวย์ เสียว…อื้อ”“อาา ฟางหอมมากเลยรู้ไหมว่าวันนี้พี่ทรมานมากเลย ต้องพาเดินทั้งวันทั้ง ๆ ที่อยากทำแบบนี้ คนอะไรน่ากินไปทั้งตัว”“พี่เวย์ อ๊า…”ลิ้นของเขาดูดดึงหน้าอกแม้ว่าจะเต็มไปด้วยรอยแต่กลิ่นของเธอต่างหากที่เย้ายวนเขาจนทนไม่ไหว เวย์ค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปข้างล่างเพื่อสำรวจกลีบหอมหวานที่ค่อย ๆ มีน้ำไหลออกมาแต่มือบางก็ยังเอื้อมมาจับเขาเอาไว้“อย่าห้ามเลยนะฟาง พี่เริ่มหิวอีกแล้ว”“อ๊าา!! พี่เวย์ มัน…อ๊าา”เธอไม่อาจบรรยายความรู้สึกได้ว่ามันเสียวมากขนาดไหน ลิ้นที่ดูดดึงปุ่มกระสันด้านบนร่องรักและนิ้วที่ค่อย ๆ สอดเข้าไปจนลึกและกระดิกอยู่ทำเอาฟางเริ่มเผยความต้องการอีกครั้ง“พี่เวย์เร็วอีกค่ะ ฟางจะ…อ๊าา พี่เวย์ กรี๊ด!!!”ร่างบางแอ่นตัวขึ้

เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จแล้วก็เห็นว่าวิชญะเองก็อาบน้ำเสร็จแล้วเช่นกัน เขาคงจะเข้าไปอาบในห้องนอนแขกมาซึ่งนั่นทำให้เธอยิ่งแปลกใจมากกว่าเดิม“ฟางอาบน้ำช้าเกินไปเหรอคะพี่เวย์ถึงได้รีบ”“เปล่าหรอกพี่ไม่อยากให้ฟางรอน่ะ เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ เสร็จแล้ว”“งั้นก็ไปกันเถอะ”“ทำไมพี่เวย์ดูรีบจังเลยละคะ”“ก็… อีกไม่นานก็จะเที่ยงแล้วใช่ไหมล่ะอีกอย่างพี่ยังไม่ได้กลับไปที่ห้องเลยก็คงต้องรีบสักหน่อยเพราะแวะหลายที่แล้วน่ะ ฟางอยากกินอะไร”“พึ่งจะกินข้าวเช้าไปเองนะคะตอนนี้ฟางไม่หิวหรอกค่ะ”“งั้นก็ดี รีบไปดีกว่า”เขาแทบจะลากเธอออกมาจากห้องเมื่อเธอล็อกห้องเขาก็รีบหันมาถามเธอทันที“เออจริงสิฟาง ห้องของฟางนอกจากพี่แล้วคนอื่นรู้รหัสเข้าหรือเปล่า”“อืม จริงด้วยค่ะถ้าพี่เวย์ไม่พูดฟางก็ลืมไปเลย”“พี่ว่าเปลี่ยนรหัสเถอะจะได้ปลอดภัย”“ได้ค่ะ แต่ว่าคิดตอนนี้ไม่ออก”“หนึ่งสองศูนย์เก้า”“คะ? นั่นมัน…”“เลขวันเกิดพี่เองรีบเปลี่ยนเถอะ”“เออ ก็ได้ค่ะ”เธอจำได้แน่นอนอยู่แล้วเพราะเป็นวันที่เธอจำได้แม่นยำเมื่อหลายปีก่อนซึ่งเธอช้าไปเพียงเสี้ยวนาทีที่จะใช้ความพยายามที่จะเปิดเผยความรู้สึกของเขาในวันเกิดแต่เขากับเพื่อนสนิทของเธอกลับต