All Chapters of (Love Flight) พักหัวใจยัยนักเขียน : Chapter 31 - Chapter 40

ฟางเดินออกมาพร้อมกับเวย์ เมื่อเห็นอีกฝ่ายที่หันไปทักทายจินนี่ก่อนจะหันมาพบกับทั้งคู่ ดูเหมือนว่ายาหยีเองก็จะตกใจไม่น้อยที่มาพบเวย์ในวันนี้ อีกอย่างที่เธอคาดไม่ถึงก็คือ ไม่คิดว่าเวย์มากับฟาง“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่เวย์… ฟาง มาทำอะไรกันที่นี่เหรอคะ”“ผมมาทำธุระกับฟางนิดหน่อยตอนนี้เสร็จธุระแล้วคงต้องขอตัวก่อน”“เดี๋ยวสิคะพี่เวย์ ฟาง… ไม่คิดจะทักทาย “เพื่อน” สักหน่อยเหรอ”ฟางทำหน้าไม่ถูกเมื่อยาหยีพูดแบบนี้ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดและไม่ได้แย่งเวย์มาจากยาหยี ทำไมจะต้องรู้สึกกลัวคนตรงหน้าด้วย เมื่อคิดได้ก็เดินมาจับมือเวย์และหันไปยิ้มให้กับเพื่อนสมัยเรียนทันที“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะหยี สบายดีไหมแต่เราเห็นหยีตามสื่อต่าง ๆ ก็น่าจะไม่ลำบาก เรากับพี่เวย์มีธุระอื่นต้องทำต่อคงต้องขอตัวก่อนนะ ไปกันเถอะค่ะพี่เวย์”“ขอตัวนะครับ”“เดี๋ยวก่อนสิฟาง ไม่คิดจะพูดอะไรสักหน่อยเหรอ”ฟางหันมามองหน้าหยีด้วยความแปลกใจ“หยีอยากจะให้เราพูดอะไรเหรอ”“ทำไมเธอถึงมากับ…พี่เวย์ได้แล้ว หรือว่าเธอกับพี่เวย์…”“ครับอย่างที่คุณเข้าใจ พวกเราคบกันอยู่คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่าพวกเราเสียเวลามากแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผมคงต้องขอตัวพาแฟนไปกิ

“พี่เวย์! หยุดนะ! อย่าไปนะคะ หยีขอโทษหยีแค่เหงา จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วพี่เวย์อย่าทิ้งหยีไปนะคะ”“มันสายไปแล้ว ก่อนที่จะทำ… เอาสมองไปไว้ไหน ทำไมถึงไม่คิดถึงสิ่งที่จะตามมา”“แต่พี่เวย์ก็ทำไมถูก”“ใช่พี่ทำไม่ถูกดังนั้นพี่คงไม่เหมาะกับหยีหรอก พี่ไม่มีเวลาให้เหมือนสมัยเรียนและต้องทำงาน ความรับผิดชอบก็เริ่มมากขึ้นไม่มีเวลามานั่งเอาใจใครอีกแล้ว”“พี่เวย์! ไม่ไปได้ไหมคะหยีขอโทษพี่เวย์ฟังก่อน…”“ออกไป พี่ไม่อยาก…”เขาจำได้ว่าไม่อยากแม้แต่จะแตะต้องเธอ เขาเดินออกมาจากห้อง ทิ้งทุกอย่างโดยไม่เก็บกลับมาเลยสักชิ้นเดียวแม้แต่เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวในห้องนั้นมีแต่ช่อดอกไม้ที่เขาเอากลับออกมาด้วยเพราะคิดว่าคนอย่างยาหยีไม่สมควรได้รับมัน เขาเดินเอามาทิ้งที่ถังขยะข้างล่างคอนโดนั้นและขับรถออกไปนอนกับราเชนท์ เพื่อนสนิทของเขาและไม่เคยกลับไปที่คอนโดนั้นอีกเลย“ฟาง… คิดอะไรอยู่”“กำลังคิดว่า เรื่องที่พี่เวย์เจอไม่ต่างกับที่ฟางเจอเลยเพียงแต่…”“ใช่ และนั่นอาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่เราสองคนถึงได้เข้าใจกันมากกว่าคนอื่น พี่รู้สึกแปลกใจมากที่ฟางไม่แม้แต่จะถามและคอยตรวจสอบว่าพี่อยู่ที่ไหน ไปกับใคร ฟางแค่ถามว่าพี่จะต้องก

“พี่เวย์ เดี๋ยวค่ะ อย่า…อ๊า!!”ฟางแทบจะไม่มีแรงแล้วเมื่อเวย์เลียเธอจนเสร็จไปอีกครั้งทั้ง ๆ ที่ยังรู้สึกว่าเนื้อตรงนั้นมันบอบช้ำมากแล้ว แต่แค่โดนลิ้นของเขาเข้าไปเธอกลับตอบรับได้อีกครั้ง ค่ำคืนนี้เหมือนจะยาวนานกว่าทุกคืน เมื่อเวย์พาเธอมาล้างตัวและก่ายกอดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำหรูซึ่งมีเวย์กอดเธอเอาไว้แน่น“ดีขึ้นไหม น้ำร้อนไปหรือเปล่า”“ดีขึ้นแล้วค่ะ แต่หมดแรง”“ปกติแล้วรอบเดือนจะมาตรงเวลาแบบนี้เลยเหรอถ้ากินยาคุม”“ใช่ค่ะ จะไม่ค่อยเลื่อนซึ่งมีแค่ครั้งเดียวที่มันเลื่อนออกไปเพราะตอนนั้นฟางเครียดเพราะเร่งส่งต้นฉบับให้โรงพิมพ์ แต่หมอบอกว่าอาจจะเป็นได้ที่มันจะเคลื่อนไปสองถึงสามวันเพราะสภาวะอารมณ์ที่ไม่คงที่”“ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงจะยุ่งยากแบบนี้ทุกเดือน น่าสงสารจริง ๆ แล้วยังต้องมารองรับอารมณ์สามีที่กินดุอย่างพี่อีก”“ถ้าอย่างนั้นพี่เวย์ก็ลดรอบลงมาหน่อยสิคะ แค่ให้ฟางได้พักผ่อนมากกว่านี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว”“พี่ก็อยากทำนะ แต่พอฟางบอกว่าจะต้องติดไฟแดงอีก พี่คิดว่าต้องอดกินไปอีกเกือบเจ็ดวันก็เลยทนไม่ไหว”“แบบนี้ทุกที ฟางง่วงนอนแล้วค่ะ ขึ้นกันเถอะ”“ไปสิเดี๋ยวพี่อุ้มไปล้างตัวเอง”ฟางหันไปโอบรอบคอของเวย์แ

“ยาหยี!!”ฟางตกใจจนเกือบล้ม เธอไม่เคยคิดเลยว่ายาหยีจะพูดแบบนี้กับเวย์ ซึ่งเธอเองไม่ได้คิดถึงเรื่องแบบนี้มาก่อน แม้ว่าจะพยายามตั้งสติแต่ขาเธอก็สั่นจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้“ทำไมคะ หยีพูดผิดตรงไหนงั้นเหรอคะ แน่จริงพี่ก็พูดออกมาสิว่าไม่ได้คบกับฟางเพราะอยากแก้แค้นหยี”“คุณคงสำคัญตัวเองผิดไปแล้วล่ะยาหยี อย่างน้อยแม้ว่าผมจะรู้ว่าฟางเคยคิดอะไรกับผม แต่ผมก็ไม่เคยใช้เรื่องนี้มาบังคับเธอให้คบกับผม อีกอย่างอย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับฟางเลย คุณมันไม่มีอะไรคู่ควรที่จะเปรียบเทียบกับฟางเลยสักนิด”“พี่เวย์! แต่สุดท้ายพี่เวย์ก็ไปแย่งมันมาจากแฟนเก่า ทั้งยังแอบบล็อกเบอร์โทรผู้ชายคนนั้น”“หึหึ เรื่องแบบนี้ก็สืบจนรู้ คุณนี่น่ากลัวกว่าที่ผมคิดเอาไว้มาก คุณว่างเหรอถึงได้เอาแต่สนใจเรื่องคนอื่น”“ถ้าหยีไม่รักไม่สนใจพี่เวย์หยีก็คงไม่ต้องทำแบบนี้ หยีไม่ยอมยกพี่เวย์ให้กับฟางทำไมคะ พี่เวย์จะคบกับใครก็ได้แต่ทำไมต้องเป็นฟางด้วย!”“เป็นเราแล้วทำไมเหรอหยี”“ฟาง… พี่…”ฟางรวบรวมสติและตัดสินใจเปิดประตูเข้ามา เวย์ตกใจจนทำตัวไม่ถูก แม้แต่ยาหยีที่ไม่คิดว่าฟางจะตามมาก็พาลพูดไม่ออกไปด้วยอีกคน“เราถามว่าทำไมพี่เวย์ถึงจะคบ

ทั้งโต๊ะต้องหันมามองเธอทันที วิชุดาเป็นรองประธานบริษัทขนส่งทางเรือซึ่งพวกเขาที่โต๊ะไม่มีใครไม่รู้จักเธอเพราะเธอเป็นทั้งรองประธานและยังเป็นผู้บริหารหญิงแนวหน้าของเมืองไทย ไม่มีใครคิดมาก่อนว่าเธอจะมีลูกสาว“แม่! ทำไมแม่กลับมาจากไต้หวันไม่บอกฟางเลยละคะ”“มานี่สิ กอดหน่อย”ฟางเดินไปกอดแม่เอาไว้ เวย์ยิ้มให้กับวิชุดา เธอยกนิ้วให้เวย์ก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยลูกสาว คุณดนัยและคนที่เหลือถึงกับต้องลุกขึ้นยืนพร้อมกันเพื่อรอทักทายผู้บริหารหญิงคนเก่งที่ไม่ค่อยออกงานสังคมอย่างเธอ ส่วนยาหยีตกใจจนแทบจะลุกไม่ขึ้นเมื่อแม่ของฟางมาถึงที่นี่“ผมดนัยเป็นพ่อของวิชญะ ถ้าเจ้าลูกชายผมทำอะไรไม่ดีกับหนูฟาง ฝากคุณวิชุดาจัดการแทนผมได้เลยนะครับ”“ไม่กล้าค่ะ เวย์เป็นผู้ชายที่ดีมากค่ะคุณดนัยกับคุณภัทราสอนลูกชายมาดีมาก ๆ เลยค่ะ ฟางเสียอีกที่จะทำให้เวย์วุ่นวายใจอยู่บ่อย ๆ ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอโทษล่วงหน้าค่ะ”“ฮ่า ๆ อย่าพูดแบบนั้นเลยครับ เชิญนั่งก่อน เชิญ ๆ”“สวัสดีครับคุณวิชุดาผมอดิษสรณ์”“สวัสดีค่ะคุณอดิษสรณ์ คุณวรรณาสบายดีนะคะได้ข่าวว่าป่วยเป็นโรคกระเพาะเมื่อหลายเดือนก่อน”“ครับ ๆ สบายดีขึ้นมากแล้วครับ ขอบคุณนะครับ”อดิษสร