บททั้งหมดของ คำสาปราชันย์: บทที่ 51 - บทที่ 60

บทที่ 15ท่าทีที่ดูสนิทสนมระหว่างหลงเหยียนและหวงต้าลู่ไม่พ้นสายตาของคนรอบข้าง เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นมากกว่าข่าวลือที่ว่าจิ้งอู่แฟนเก่าของหลงเหยียนไปทำตัวสนิทสนมกับว่านหนิง คนที่เคยเห็นทั้งสองอยู่ด้วยกันก่อนหน้านี้ยังไม่คาดคิดว่าในวันนี้ทั้งสองจะเปิดตัว กันแบบโจ่งแจ้ง แต่ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่าคือไม่ได้มีแค่คู่เดียวที่เหมือนจะเปิดตัวเพื่อนรักอย่างว่านหนิงเปิดตัวคบกับแฟนเก่าของหลงเหยียน ต่อหน้าผู้อื่นทุกคนพยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้ แต่ลับหลัง การนินทาเรื่องนี้กลับเป็นสิ่งที่ไม่มีใครพลาด เรื่องราวคาว ๆ ของคนอื่นย่อมเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าผู้ที่รักการเม้าท์มอยกันทั้งนั้นแต่หลงเหยียนกลับดูจะรับมือกับสถานการณ์นี้ได้ดีกว่าที่ใครหลายคนคิด เธอยังคงรักษาท่าทางนิ่ง ๆ ไว้ได้เสมอ แม้จะต้องเผชิญกับสายตาที่จ้องมองมาด้วยความอยากรู้“ไม่เห็นรู้เลยนะเนี่ยว่าคุณหวงกับหลงเหยียนดูจะสนิทกันอย่างนี้” เสียงของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่านหนิงที่ได้ยินคำพูดนั้นก็เม้มปากแน่น เธอหันไปมองเพื่อนร่วมงานที่พูดออกมาด้วยสายตาที่แฝงความไม่พอใจน้อย ๆ แม้เธอจะพยายามรักษาท่าทางเรียบร้อยไว้ แต่ภายในใจเธอกลับรู้สึกไม

บทที่ 17หลงเหยียนทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งวันทำให้เธอแทบจะหลับในทันทีที่หัวถึงหมอน สัมผัสนุ่มของเตียงนอนทำให้หญิงสาวที่ตั้งใจว่าตัวเองจะไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมานอนนั้นเผลอหลับไปในทันที แต่ในขณะที่หญิงสาวกำลังหลับสนิท ความฝันที่คอยรบกวนเธอมาหลายต่อหลายคืนก็กลับมาอีกครั้ง ราวกับจะย้ำเตือนอะไรบางอย่างที่เธอไม่อาจจะเข้าใจได้ในความฝันนั้น เธอยืนอยู่กลางเมืองที่ดูโบราณแต่ว่าเธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน รอบตัวมีผู้คนสวมชุดจีนโบราณเดินไปมา ใบหน้าของพวกเขาดูคล้ายคนในยุคปัจจุบันแต่กลับมีบางอย่างที่ทำให้หลงเหยียนรู้สึกว่าไม่ใช่ หญิงสาวมองชุดตัวเองแล้วก็ยิ่งสงสัย ทั้งบรรยากาศและความรู้สึกที่รายล้อมตัวเธอมันช่างคุ้นเคยแปลก ๆแล้วก็เหมือนเดิมในทุกครั้งที่เธอฝัน หญิงสาวจะได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ใบหน้าของเขาเคยไม่ชัดเจนก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้หลงเหยียนกลับรู้สึกว่ามันเริ่มชัดเจนขึ้น เธอไม่เคยจำได้ว่าเขาเป็นใคร ในฝันของเธอชายหนุ่มมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและคุ้นเคย ราวกับว่าเขารู้จักเธอมานานแสนนาน แต่หลงเหยียนไม่เคยรู้เลยว่าชายคนนั้นคือใคร แต่ไม่รู้ทำไมแววตามันกลับด

บทที่ 19“เราคงต้องเลือกของที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ถ้าจะให้ดีควรจะเป็นสิ่งที่แสดงถึงวัฒนธรรมและประเพณีของพื้นที่ที่เราขุดค้นอยู่ด้วย อย่างเช่นวัตถุที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรม หรือสิ่งของที่มีลักษณะเฉพาะที่บ่งบอกถึงความเชื่อของคนในยุคนั้น แ ละเราก็มีของชิ้นนั้นอยู่ เพียงแต่มันยังไม่สมบูรณ์เท่าไร”“ถึงจะไม่สมบูรณ์แต่คุณคิดว่าสิ่งนั้นจะเพียงพอที่จะดึงดูดเหล่าผู้บริหารในบอร์ดของผมให้ต่อสัญญา” หวงต้าลู่เลิกคิ้วถาม หลงเหยียนพยักหน้าอย่างมั่นใจ ก่อนจะชี้ไปที่รายการในเอกสารที่เขายื่นให้“คัมภีร์ที่ยังคงมีปริศนาและบันทึกเกี่ยวกับหวงตี้ฮ่องเต้นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนคงอยากจะรู้ต่อว่าหลังจากเรื่องราวที่น่าสลดแล้วมันเป็นอย่างไรต่อ แล้วยังมีถ้อยคำหลายคำที่กล่าวถึงผู้ช่วยเหลือ นี่ฟังดูเหมือนกับเป็นตำนานอะไรแบบนั้น ดีไม่ดีคุณหวงอาจจะได้เป็นผู้สนับสนุนให้กับบริษัทบันเทิงที่จะเอาเรื่องนี้ไปทำเป็นหนัง หรือสารคดีนะคะ ไม่ใช่แค่ประวัติศาสตร์แต่เป็นตำนานความรักนับพันปีด้วย คนต้องชอบอะไรแบบนี้แน่ ๆ”หวงต้าลู่ยิ้มบาง ๆ ในใจเขารู้ดีว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นมีเหตุผล และเขาก็รู้ด้วยว่าเวลาที่รอคอยมันยาวนานแค่ไหน แล

บทที่ 21ในช่วงเตรียมตัวก่อนที่นิทรรศการจะถูกจัดขึ้น หลงเหยียนใช้เวลาเกือบทั้งวันทั้งคืนในการตรวจสอบเอกสารต่าง ๆ ที่จะต้องขออนุญาตหน่วยงานอื่น ๆ และยังต้องเตรียมวัตถุโบราณจัดหมวดหมู่ และใส่ข้อมูลให้ครบเพื่อเพิ่มความน่าสนใจของสิ่งที่จะนำมาจัดแ สดงเธอรู้สึกกดดันเพราะนิทรรศการครั้งนี้มันยิ่งใหญ่และมีความสำคัญกับอาชีพการงานของเธอมาก ๆ แต่ทั้ง ๆ ที่มันยากและสร้างความกดดันสูง หญิงสาวกลับรู้สึกมั่นใจแปลก ๆ ทั้งเรื่องการเลือกของที่จะเอามานำเสนอและข้อสรุปของเรื่องราวเกี่ยวกับวัตถุเหล่านั้น“พวกเราจะกลับกันแล้ว” เฉิงหยวนและพนักงานคนอื่น ๆ เดินเข้ามาบอกกับ หลงเหยียน หญิงสาวเลือกคนบางคนเพื่อมาช่วยงานจากไซต์ และกับอาจารย์จางที่แม้จะยังไม่พอใจอยู่แต่ก็ยังต้องทำงานร่วมกันอยู่ดี แต่เธอไม่ได้เรียกว่านหนิงมา แต่อีกฝ่ายก็มาอยู่บ่อย ๆ โดยอ้างว่าเอาของหรือข้อมูลมาให้ แต่สำหรับหลงเหยียนแล้ว เธอคิดว่าอีกฝ่ายมาสืบข่าวมากกว่า เพราะโดนปิดกั้นเรื่องข้อมูลเป็นพิเศษจึงน่าจะทำให้อีกฝ่ายยิ่งอยากรู้ ขอแค่ไม่มาขโมยอะไรไปอีกหลงเหยียนก็ไม่ได้อยากยุ่งอะไรกับเจ้าตัวนักหรอก ถึงแม้จะยังรู้สึกแปลก ๆ อยู่บ้างเวลาที่เห็นจิ้

บทที่ 23หลงเหยียนขอบคุณอีกฝ่ายเพราะเธอฟังคำพูดของหวงต้าลู่แล้วรู้สึกสบายใจขึ้นไม่มากก็น้อย แต่ในใจก็ยังคงมีบางอย่างที่เธอไม่สามารถอธิบายได้ แต่หญิงสาวก็ยังไม่ถอดใจเธอพยายามยิ้มให้กำลัง ใจตัวเอง ก่อนจะตอบกลับชายหนุ่มไป“บางทีอาจจะเป็นอย่างนั้นค่ะ แต่ก็ยังอดที่จะรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้อยู่ดี ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณคุณหวงนะคะที่สนับสนุนทุกอย่าง ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดค่ะ”“คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกครับผมมั่นใจว่าทุกอย่างจะต้องออกมาดีแน่ ๆ เพราะผมเชื่อในตัวของคุณ ฉะนั้นถ้ามีอะไรที่ยังสงสัยหรือไม่มั่นใจ บอกผมได้ทุกเมื่อเลยนะครับ ผมพร้อมที่จะช่วยเหลือเสมอ”หลงเหยียนพยักหน้าเบา ๆ พร้อมกับยิ้มจริงใจให้หวงต้าลู่ ความอบอุ่นจากคำพูดของเขาช่วยให้เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้น แม้ว่าจะยังมีความสงสัยในใจเกี่ยวกับภาพที่เธอเห็น และสิ่งต่าง ๆ ที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ แต่การสนับสนุนจากหวงต้าลู่ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้เผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างเพียงลำพังหวงต้าลู่มองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือของเขา ก่อนจะหันไปทางหลงเหยียนที่ดูเหมือนจะยังคงจมอยู่กับความคิดของตัวเอง“ผมว่าตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คุณควรจะพักบ้างนะ ไม่งั้นพรุ่งนี