Lahat ng Kabanata ng The Heartache of a Broken Marriage: Kabanata 31 - Kabanata 40

Sa malaking bilugang hapag-kainan, may nakalaang upuan si Cailyn sa tabi ni Austin. Si Emelita naman, sa malinaw na intensyon, ay umupo mismo sa tabi ng kanyang anak at patuloy na nagsandok ng pagkain para kay Austin. “Medyo pumapayat ka nitong mga nakaraan, kumain ka pa nang marami.” Ani niya habang pinipitasan ng gulay si Austin. Alam din niya na sa napakaraming taon, mas nabuhos ang atensyon niya kay Ace, at tila napabayaan niya si Austin, ang bunso niyang anak. Ngayon, nais niyang bumawi, ngunit tila hindi siya pinapansin ni Austin. Noon, kapag sinusubukan niyang asikasuhin ito sa hapag-kainan, agad na lumalamig ang ekspresyon ng mukha ni Austin at hindi man lang niya ginagalaw ang pagkaing inihahain sa kanya. Ngunit ngayong gabi, hindi lamang hindi lumamig ang kanyang mukha, kundi kinain pa niya ang lahat ng pagkaing isinandok sa kanya. Si Emelita ay tila labis na natuwa, at hindi na nawala ang ngiti sa kanyang mukha. “Cai, kumain ka pa.” Sa kabilang banda, dahil hindi pinap

Nang magdala ng tsaa si Cailyn, masaya silang nag-uusap, at bawat pangungusap ay hindi maihiwalay sa pangalan ni Austin.Lumapit si Cailyn sa mesa ng kape, umupo, at ibinuhos ang isang tasa ng tsaa para sa bawat isa. May mahinahong ngiti sa kanyang mukha nang sabihin niya, "Miss Dahlia, ito na po ang tsaa mo."Tumigil sa pag-uusap ang dalawang masayang nagkukwentuhan at tumingin kay Cailyn."Thank you," sagot ni Dahlia.Tumayo si Cailyn, tumango na may bahagyang ngiti, saka tumingin kay Emelita at sinabing, "Ma, mag-aalas dose na, aalis na po ako."Nang marinig ito ni Emelita, itinaas niya ang kanyang paningin kay Cailyn, at ang dating nakangiting mukha niya ay biglang nagdilim. "May ipinangako akong salita sa mga kaibigan ko," sagot ni Cailyn, diretsahan ngunit walang yabang.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Emelita. "Buntis ka ng anak ng ibang tao, paano kung iwanan ka at hindi ka panagutan?""Ma, huwag kang mag-alala, magiging maingat ako." Nanatiling mahinahon si Cailyn , at may

"Huwag kang mag-alala, hindi matatalo ang mga bituin." Pinawi ni Cailyn ang mga alalahanin sa kanyang puso habang sabay na ngumiti sina Samantha at Jasper. "Siguradong mananalo si Samantha, at balang araw, magiging sikat siya sa isang iglap, ang pinakabatang at pinakamainit na babaeng direktor sa Pilipinas." Tiningnan siya ni Jasper at agad na naunawaan ang ibig niyang sabihin. "Sa mundong ito ngayon, walang hindi kayang gawin ng pera." Mayaman si Cailyn, at kahit pa hindi ipalabas ang pelikula ni Samantha, gagastos siya ng daan-daang milyong dolyar para lang sa box office nito. "Baby, kilala mo pa rin ako!" tuwang-tuwang sigaw ni Samantha, sabay yakap kay Cailyn. Masaya nilang pinagsaluhan ang hapunan at naghiwa-hiwalay bandang alas-nuwebe ng gabi. Sa daan pauwi, nakatanggap si Cailyn ng tawag mula kay Mario. Alam na niya kung tungkol saan ito. "Cailyn, ang acquisition ng Cai Group sa YSK, gusto mo bang pabilisin ko na?" tanong ni Mario sa kabilang linya. "Salamat, Uncle Ma

Ngayon, may oras at pagkakataon na siya. Simula nang umalis siya kay Austin, ang una niyang ginawa ay ipasa ang graduate school sa kursong gusto niya. Gusto niyang ipagpatuloy ang kanyang pag-aaral, hindi lang para sa sarili niya kundi para rin maging mabuting halimbawa sa dalawang anak sa kanyang sinapupunan. Tahimik lang siya sa annex building, pero sa main building, hindi mapakali si Emelita. Hindi siya galit. O, hindi niya inaaming galit siya. Nang marinig niya mula sa katulong na si Cailyn ay kalmado lang sa annex, tahimik na kumakain at nagbabasa, walang balak magmakaawa o humingi ng tawad, mas lalo lang siyang nainis. Sa totoo lang, kahit noon pa man, hindi niya gusto si Cailyn. Pero nang personal na lumapit si Dahlia para makipagkasundo sa kanya, mas lalo niya itong kinainisan. Sinubukan na niyang i-test si Dahlia. Kung matutuloy ang hiwalayan ni Austin at Cailyn, hindi raw isyu kay Dahlia na pakasalan si Austin, kahit na ikalawang beses na itong mag-aasawa at may dalawa

Noong una, inakala ni Cailyn na babalik agad si Austin. Pero hindi siya bumalik. Nang sa wakas ay dumating ito, sampung araw na ang lumipas. At sa panahong iyon, tatlong buwan na ang bata sa sinapupunan ni Cailyn. Sa loob ng sampung araw, naiwang mag-isa si Cailyn sa annex building sa kanlurang bahagi ng lumang mansyon. Maliban sa tatlong beses na pagkain sa isang araw, walang sino mang nag-alaga sa kanya o kahit man lang bumisita upang tignan siya. Buti na lang, walang dumating upang pahiyain siya. Maging si Emelita, hindi na bumalik. Ngayon, sampung araw matapos iyon, maagang nagising si Cailyn. Pagmulat ng kanyang mga mata, nakita niyang si Austin ay tahimik na nakaupo sa sofa, hindi kalayuan sa kama niya. Ang annex building sa kanluran ay hindi masyadong nasisinagan ng araw sa umaga. Kahit hindi niya isara ang mga kurtina bago matulog, nananatiling madilim ang paligid. Nakaupo si Austin sa isang maliit na sofa, mga dalawa o tatlong metro ang layo sa kama niya. Nakasalansan a