"Huwag kang mag-alala, hindi matatalo ang mga bituin."Pinawi ni Cailyn ang mga alalahanin sa kanyang puso habang sabay na ngumiti sina Samantha at Jasper. "Siguradong mananalo si Samantha, at balang araw, magiging sikat siya sa isang iglap—ang pinakabatang at pinakamainit na babaeng direktor sa Pilipinas."Tiningnan siya ni Jasper at agad na naunawaan ang ibig niyang sabihin."Sa mundong ito ngayon, walang hindi kayang gawin ng pera."Mayaman si Cailyn, at kahit pa hindi ipalabas ang pelikula ni Samantha, gagastos siya ng daan-daang milyong dolyar para lang sa box office nito."Baby, kilala mo pa rin ako!" tuwang-tuwang sigaw ni Samantha, sabay yakap kay Cailyn. "Kasama ang mga matatanda, kailangang manalo ng matanda, kahit lumaban pa!"Masaya nilang pinagsaluhan ang hapunan at naghiwa-hiwalay bandang alas-nuwebe ng gabi.Sa daan pauwi, nakatanggap si Cailyn ng tawag mula kay Mario.Alam na niya kung tungkol saan ito."Cailyn, ang acquisition ng Cai Group sa YSK, gusto mo bang pabili
Lumitaw nang malinaw sa screen ang mukha ni Austin—kitang-kita ng hubad na mata ang pagbagsak ng ekspresyon niya.Mahigit kalahating buwan na siyang nasa business trip, at parang patay na si Cailyn, wala ni isang mensahe, walang kahit anong balita mula sa kanya. Samantalang siya, nasa lumang mansyon, kumakain, natutulog, at malayang gumagala kasama sina Jasper at Samantha, na parang walang anumang epekto sa kanya ang pagkawala niya."Huwag mo na siyang tawagan, wala akong gustong sabihin sa kanya." Malamig at walang emosyon ang boses mula sa telepono.Narinig ito ni Cailyn—napakalinaw. Ngunit ngumiti lang siya nang bahagya at sinabing, "Pupunta ako sa kusina para tingnan ang mga plato."Pagkasabi niya nito, agad siyang tumalikod at umalis.Nakita ito ni Austin, at agad na tumigas ang panga niya sa inis.Sa paningin ba ni Cailyn, mas mahalaga pa ang mga plato kaysa sa kanya?Para itong eksaktong sinabi noon nina Emelita at Lee, at dahil sa galit, diretsong pinutol ni Austin ang video c
Noon pa man, hindi niya gaanong pinapansin si Cailyn. Ngunit nang personal na dumalaw si Dahlia upang ipakita ang kanyang pakikisama, mas lalo itong bumigat sa loob ni Emelita.Matagal na niyang sinubok si Dahlia.Kung sakaling hiwalayan ni Austin si Cailyn, wala namang problema kay Dahlia ang ikalawang kasal ni Austin at ang dalawa nitong anak. Handa siyang magpakasal kay Austin.Dahil dito, mas lalo pang napatingin si Emelita kay Cailyn nang may pagkamuhi.Kung hindi lang dahil sa batang nasa sinapupunan ni Cailyn, isang tagapagmana ng pamilya Buenaventura—matagal na sana niyang pinalayas ito.Sakto namang tumawag si Austin."Narinig ko raw na ipinalipat mo si Cailyn sa annex building, sa lugar na halos isang dekada nang walang nakatira?"Sa kabilang linya, mahigpit ang tono ni Austin.Ang annex building sa kanlurang bahagi ng mansyon ay matagal nang hindi ginagamit, maliban na lang noong nagkasakit ang matandang Buenaventura. Doon siya pansamantalang nanirahan upang makaiwas sa ing
Sa harap ng galit na si Emelita, si Cailyn ay parang isang bundok—hindi matinag."Cailyn, akala mo ba natatakot ako sa'yo at gusto kitang pauwiin? Kung hindi lang dahil kay Austin na natatakot na mailagay ka sa annex building, bitbit ang sama ng loob, at lumayas para hindi mapahiya ang pamilya niya, sa tingin mo ba papayagan kitang tumapak sa main building kahit isang hakbang?"Hinanap ni Emelita ang iniisip ni Austin, nang hindi nag-aalinlangan, at buong tapang na nagsalita.Paulit-ulit silang nag-aaway, kaya sumakit na lang ang ulo ni Cailyn.Ayaw na niyang makipagtalo pa kay Emelita.Sa harap ni Emelita, kinuha niya ang kanyang cellphone, tinawagan si Austin, at inilagay sa speaker.Sa loob lang ng ilang segundo, sinagot ni Austin ang tawag. Wala nang nagawa si Emelita para pigilan ito."Hello."Malamig, mababa, at banayad ang boses ni Austin mula sa kabilang linya. May bahagyang pag-aalinlangan, pero hindi ito narinig ni Cailyn.Sumakit ang ulo niya, hinaplos ang sentido, at inis
Noong una, inakala ni Cailyn na babalik agad si Austin.Pero hindi siya bumalik.Nang sa wakas ay dumating ito, sampung araw na ang lumipas. At sa panahong iyon, tatlong buwan na ang bata sa sinapupunan ni Cailyn.Sa loob ng sampung araw, naiwang mag-isa si Cailyn sa annex building sa kanlurang bahagi ng lumang mansyon. Maliban sa tatlong beses na pagkain sa isang araw, walang sino mang nag-alaga sa kanya—o kahit man lang bumisita upang tignan siya.Buti na lang, walang dumating upang pahiyain siya. Maging si Emelita, hindi na bumalik.Ngayon, sampung araw matapos iyon, maagang nagising si Cailyn. Pagmulat ng kanyang mga mata, nakita niyang si Austin ay tahimik na nakaupo sa sofa, hindi kalayuan sa kama niya.Ang annex building sa kanluran ay hindi masyadong nasisinagan ng araw sa umaga. Kahit hindi niya isara ang mga kurtina bago matulog, nananatiling madilim ang paligid.Nakaupo si Austin sa isang maliit na sofa, mga dalawa o tatlong metro ang layo sa kama niya. Nakasalansan ang mah
"Talaga? Mabuti naman! Kung may maliit na panginoon at prinsesa sa bahay na ito sa hinaharap, siguradong magiging mas masaya rito." Wala siyang alam tungkol kay Cailyn maliban sa siya’y tatlong buwang buntis. Masaya niyang inalalayan ito papasok. "Madam, mukhang pagod kayo. Akyat na po kayo at magpahinga. Handa na ang pagkain kapag nagutom kayo." Matalim na pinagmasdan ni Cailyn ang paligid. Ang lahat ay eksaktong nasa ayos, parang hindi ito nilisan. Walang kahit anong nagalaw. Tumingin siya kay Austin, na kasalukuyang umiinom ng tubig sa dining room. Tumango lang ito at iniwan siyang kasama si Manang Flor, na inihatid siya sa master bedroom sa ikatlong palapag. Pagpasok niya, napansin niyang walang nagbago sa kanyang silid maliban sa isa—ang kama. Pinalitan ang mga sapin at tila may ibang natulog doon. "May nanirahan ba rito?" tanong niya nang walang emosyon. Ngumiti si Manang Flor. "Madam, noong abala pa si sir sa negosyo, dito po muna ako natutulog. Medyo matigas kasi ang hi
Sa isang high-end na apartment na nakapangalan kay Austin.Si Helen at Ellery ay matamang pinagmasdan ang bawat kilos ni Cailyn habang nasa prenatal examination ito sa ospital.Nang sabihin ng doktor na binayaran nila na sinamahan ni Austin si Cailyn sa buong check-up, nanatiling kalmado si Helen.Naibenta na niya ang ilang pag-aari kapalit ng milyon-milyong dolyar na ibinigay ni Austin, at gumastos ng milyon upang suhulan ang doktor na gumawa ng prenatal examination at paternity test kay Cailyn.Pagkatapos ng lahat, ang kabilang partido ay si Austin. Kung hindi sapat ang tukso ng pera, walang doktor sa ospital ang maglalakas-loob na isugal ang trabaho nila para kalabanin si Austin.Ang hindi lang niya inaasahan ay pagkatapos ng prenatal examination, dinala ni Austin si Cailyn pabalik sa Pandi Villa.Alam ni Helen na ang Luna Villa ay kay Austin.Noong una, itinuring ni Austin ang Luna Villa bilang bahay nila pagkatapos ng kasal, sinabi niyang gusto niyang bumisita, pero hindi siya si
Nakita ni Austin si Cailyn na tahimik na naglalakad sa likuran niya, may persimmon sa kanyang bulsa, at tila hindi alintana ang bigat ng gabi. Hindi niya mapigilang bahagyang ngumiti, bahagyang kumurba ang mapupula niyang labi.Wala namang balak si Cailyn na itaas ang tingin, ngunit nang magtagpo ang kanilang mga mata, mga matang malalim at maliwanag—biglang huminto ang kanyang hakbang.Ang ngiti sa mukha ni Austin ay agad na naglaho. Walang sabi-sabi, mabilis siyang lumakad palayo.Dinala niya ang mga persimmon sa malaking bahay. Sakto namang tumunog ang kanyang cellphone. Pinatong niya ang mga gamit, tiningnan ang screen, at sinagot ang tawag habang paakyat sa kanyang silid-aklatan.Samantala, bago maghapunan, inilipat nina Cailyn at Helen ang mga persimmon sa kusina upang linisin.May dalawang kusina sa bahay—isang pang-Asyano at isang Kanluranin, parehong magkahiwalay.Abala ang kusinero sa Asian kitchen, kaya sina Cailyn at Helen ay nasa Western kitchen, tahimik na nagtutulungan.
Narinig ng iba ang tunog ng emergency bell at agad silang nagmadaling pumasok sa kwarto ni Cailyn.Kasabay nito, dumating din ang mga doktor at nars para suriin siya."Nag-umpisa na ang labor, pero normal pa ang lahat. Iminumungkahi kong dalhin siya sa pinakamahusay na ospital," sabi ng obstetrician matapos ang mabilis na pagsusuri.Kahit na handa na ang lahat sa bahay, hindi pa rin ito kayang tumbasan ng isang ospital.Kung sakaling may emergency, ang buhay ni Cailyn at ng kanyang mga anak ang nakataya."Hindi na tayo mag-aaksaya ng oras. Dalhin na ako sa ospital."Bago pa makapagsalita si Raven, si Cailyn na mismo ang nagdesisyon.Alam niyang hindi niya mapapatawad ang sarili kung may mangyari sa kanyang mga anak dahil lang sa isang maling desisyon."Sige, sa ospital tayo pupunta," tumango si Raven, saka agad siyang binuhat.Pinapalibutan sila ng isang buong team habang patakbong inilalagay siya sa sasakyan. Hindi nag-aksaya ng oras.Malayo nang kaunti ang bahay nila sa ospital, kar
"Bababa na ako sa kwarto para magpahinga, hindi ka pa ba babalik sa iyo?"Alas-nuwebe na ng gabi, at nakita ni Cailyn na hindi pa rin umaalis si Raven sa kanyang study room. Nakangiti siyang tinaboy ito.Ibinaba ni Raven ang librong hawak niya sa mesa ni Cailyn, inunat ang mahahabang binti, saka tumayo mula sa sofa. Tinitigan niya ito at ngumiti."Sinabi ko na sa mga magulang ko na dito muna ako titira hanggang sa manganak ka."Umiling si Cailyn at napangiti nang may halong pagkaawa. "Andito na ang buong medical team sa bahay, ano pa bang inaalala mo?"Hinimas ni Raven ang kanyang ilong at nagkibit-balikat. "Kahit ano pa ang sabihin mo, hindi ako aalis. Kaya ‘wag mo nang subukang paalisin ako.""Naku, ginoo, ako na po ang mag-aasikaso ng guest room para sa iyo." Ang yaya na si Hannah ay mabilis na nakasabay sa usapan at ngumiti."Salamat po, Hannah," sagot ni Raven.Napailing na lang si Cailyn.“Tingin mo ba, kapag nalaman ng magiging asawa mo kung paano mo ako inaalagaan, hindi siya
“Ilang beses ko nang naririnig na ang relasyon ni Mario kay Cailyn ay hindi ordinaryo. Gusto niya talagang protektahan si Cailyn.” Mabigat ang tinig ni Lee habang sinasabi ito. “Dad, ano ba talaga ang relasyon ni Matandang Ginang Auring kay Mario?” tanong ni Austin matapos ang ilang sandali. Umiling si Les. “Hindi ko rin alam. Maliban sa libing ni Matandang Ginang Auring, wala akong narinig na kahit anong koneksyon sa pagitan nila noon.” Ngunit hindi kumbinsido si Austin. “Pero, Dad, malinaw naman na ang pag-aalaga ni Mario kay Cailyn sa mismong libing ay hindi pangkaraniwan.” Mataas ang posisyon ni Matandang Ginang Auring sa kanilang pamilya, isang tradisyonal na babae na walang koneksyon sa sinumang mas bata sa kanya ng dalawampung taon. Kung ganoon, anong klaseng relasyon meron sila? Ano ang nag-udyok kay Mario para sampung taon matapos ang pagkamatay ni Matandang Ginang Auring, patuloy pa rin niyang ipinagtatanggol ang paborito nitong apo? “Ano naman ang koneksyon
Ang pagtulong noon ni Mario sa pamilya Buenaventura ay hindi niya sariling desisyon—ito mismo ang hiling ni Ginang Auring Ramirez.Habang nabubuhay pa ang mga lola nila na sina Ginang Carmina at Ginang Auring, sila ay matalik na magkaibigan.Nang humarap sa matinding krisis ang pamilya Buenaventura, hindi niya kayang balewalain ito.At matapos pumanaw si Ginang Auring, si Ginang Carmina naman ang tumanggap kay Cailyn sa kanyang bahay at siya na ang nagpalaki rito.Ginawa niya ito bilang tanda ng kanyang utang na loob sa pamilyang Ramirez.Dahil dito, pinilit ni Ginang Carmina ang apo niyang si Austin na pakasalan si Cailyn.Hindi lang dahil gusto niyang suklian ang kabutihan ng matalik niyang kaibigan, kundi dahil matagal na niyang napansin na may damdamin si Cailyn para kay Austin.Si Austin naman ay may sapat na kakayahan at mapagkakatiwalaang tagapagtanggol ni Cailyn.Ang iniisip noon ni Ginang Carmina ay—mabuting babae si Cailyn. Kahit hindi pa siya gusto ni Austin ngayon, sigurad
May determinasyong sumilay sa mukha ni Dahlia habang seryosong sinabi, “Austin, alam kong galit ka sa akin ngayon, pero sana maintindihan mo na ang lahat ng ginagawa ko ay para sa ikabubuti mo.”Ngunit sa halip na gumaan ang mukha ni Austin, mas lalo pa itong lumamig. “Miss Dahlia, mula ngayon, huwag mo nang tawagin ang pangalan ko. Hindi naaangkop.”Diretso ang tingin niya sa kanya, walang bahid ng emosyon ang boses. “At isa pa, tigilan mo na ang pagpunta-punta sa pamilya Buenaventura. Ayokong magkaroon ng anumang hindi kailangang gulo.”At sa sandaling natapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at tuluyang lumakad palayo.Magdamag na pinag-isipan ni Andrew ang lahat.Sa totoo lang, hindi rin niya nais na magkabalikan sina Austin at Cailyn.Una, malaki na ang agwat ng estado nilang dalawa ngayon.Pangalawa, alam niyang hindi kailanman matatanggap ni Emelita si Cailyn bilang manugang.At pangatlo, kapag hindi magkasundo ang biyenan at manugang, hindi kailanman magiging tahimik ang pa
“Nakabalik na kayo!”Kitang-kita sa mukha ni Emelita ang tuwa nang makita niyang magkasabay na bumaba ng sasakyan sina Austin at Dahlia.“Tita!” mabilis na lumapit si Dahlia at hinawakan ang kamay nito.Pero si Austin? Diretso lang siyang naglakad, hindi man lang siya nilingon.Sa loob ng mansyon, agad siyang nagtanong sa butler, “Nasaan ang aking ama?”“Nasa kanyang opisina sa itaas, sir.”Agad siyang naglakad paakyat, walang lingon-lingon.Pagpasok niya sa opisina, nadatnan niya ang kanyang ama na abala sa mga dokumento.Dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, halatang hindi na ito kasing bilis kumilos tulad noon."Nakabalik ka na." Napansin siya ni Lee at tinanggal ang salamin sa mata."Nasa ibaba ang iyong ina. Bakit hindi mo muna siya samahan?"Pero hindi iyon ang sadya ni Austin.Diretso niyang tinanong, "Dad, kilala mo ba si Mario? Ano ang koneksyon mo sa kanya?"Nagulat si Lee sa tanong na iyon. “Narinig kong ang proyekto mo sa New York ay naagaw ni Raven. Kaya ba may hindi pa
"Dahlia, alamin mo ang lugar mo at ang relasyon natin."Malamig na sinabi ito ni Austin bago matigas na isinara ang pinto sa harapan niya.Sa biglaang pagsara ng pinto, napaatras si Dahlia at bahagyang nanginig.Ngunit matapos ang ilang segundo, ang takot at pagkapahiya sa kanyang mukha ay napalitan ng matinding galit.Hindi niya inakalang magpapakababa siya nang ganito—ibibigay ang sarili, at ang makukuha lang niya ay isang matinding kahihiyan.Pero dahil nagsimula na siyang umarte, kailangan niyang tapusin ang palabas.Kaya sa susunod na segundo, pinaluha niya ang kanyang mga mata at nagsimulang magsalita sa pinto,"Austin, hindi mo ba ako pinapaniwalaan?""Natakot lang talaga ako kaya ako pumunta rito.""Matagal na tayong magkakilala. Si Tita Emelita, matagal na niya akong itinuring na parang anak..."Lalo niyang pinakapalambot ang kanyang tinig, siniguradong ang bawat hikbi niya ay lalabas na puno ng lungkot."Kung galit ka, humihingi ako ng tawad!"Habang nagsasalita siya, mas la
Mabilis na lumapit si Kristopher upang buksan ang pinto."Austin, ako ito! Bilisan mong buksan ang pinto!"Narinig agad nila ang tinig ni Dahlia mula sa labas—malinaw na kinakabahan at tarantang-taranta.Napahinto si Kristopher bago pa man siya makarating sa pinto. Lumingon siya kay Austin, naghihintay ng utos.Ngunit itinaas ni Austin ang kamay bilang hudyat na huwag buksan ang pinto."Sabihin mong wala ako," mahinang utos niya bago mabilis na pumasok sa master bedroom at isinara ang pinto.Alam niyang hindi niya maaaring bastusin nang husto si Dahlia, lalo na't may kasunduan ang pamilya nila.Ngunit wala siyang balak makisali sa anumang bagay na lampas sa kanilang usapang negosyo.Kaya inuwasan niya si Dahlia sa abot ng kanyang makakaya.Tumango si Kristopher, at nang masigurong nakapasok na si Austin sa kwarto, saka niya binuksan ang pinto.Sa pagbukas ng pinto, biglang sumugod si Dahlia, suot lamang ang bathrobe ng hotel at tila wala nang pakialam.Muntik na siyang mapalapit kay K
"Hey, Austin!"Pinilit pigilan ni Dahlia ang pag-alis niya. "Hindi mo pa nga nakakain ang toast na kinuha mo. Hindi ko ito mauubos mag-isa."Huminto saglit si Austin at tumingin sa tinutukoy niyang tinapay sa plato. Nanlamig ang kanyang mukha.Ngunit hindi siya nagsalita. Dire-diretso siyang umalis.Dahil dito, naiwan si Dahlia na nakatayo nang awkward sa mesa, hindi man lang nagkaroon ng pagkakataong makaupo.Kailan pa siya itinuring na ganito—isang babaeng hindi kailanman binigyan ng halaga?Dahan-dahang bumagsak ang kanyang kamay sa gilid, at ang kanyang mga daliri ay mahigpit na bumaluktot hanggang sa bumaon ang matutulis niyang kuko sa sariling palad.Pagkaalis ni Raven mula sa restaurant, hindi siya bumalik sa kanyang kwarto sa itaas. Sa halip, sumakay siya ng kotse at umalis.Habang patuloy sa pagmamaneho ang sasakyan, tinawagan niya si Cailyn.Pagkadinig pa lang ng sagot mula sa kabilang linya, dumiretso na siya sa punto."Alam na ni Austin na ako at ang ama ko ang tumulong sa