All Chapters of ไต้ฝุ่น เมียชั่วคราว Ss2: Chapter 11 - Chapter 20

"ปล่อยนะฉันต้องเข้าเรียน" เท้าเรียววิ่งตามหลังชายร่างสูงไปเพราะแรงฉุดกระชาก แต่เธอก็พยายามที่จะแกะมือเขาออก"ไม่ต้องเรียน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับผลักคนตัวเล็กให้เข้าไปในรถด้านฝั่งคนขับทันทีที่เดินมาถึง"ฉันเจ็บนะ!" จังหวะที่ถูกเขาผลักให้ข้ามมานั่งอีกฝั่ง มันทำให้ร่างของเธอกระแทก"สมน้ำหน้า ถ้าไม่อยู่นิ่งจะเจ็บยิ่งกว่านี้อีก" ร่างหนาตามขึ้นมาแล้วก็ขับออกไปอย่างเร็ว โดยไม่ให้อีกคนตั้งตัวได้"นายเป็นผู้ชายหรือเปล่า" ในเมื่อเขาไม่ให้เรียกพี่ เธอก็เรียกแบบปีนเกลียวไปเลย"อยากรู้ไหมล่ะว่าเป็นผู้ชายไหม"มายมิ้นท์คิดว่าคงจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องแล้วก็เลยเงียบ ใจจริงอยากจะกระโดดลงรถตอนนี้เลย แต่เขาขับเร็วเกินไปเธอไม่กล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงกับคนนิสัยเสียแบบนี้หรอกคลืนน คลืนนนน มันคือเสียงโทรศัพท์ของมายมิ้นท์ จะเป็นสายใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าขุน เขาพยายามขับรถตามมาแต่ก็คลาดสายตาหญิงสาวล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า และกำลังจะกดรับสาย..แต่ถูกไต้ฝุ่นแย่งมาก่อน"นั่นมันโทรศัพท์ของฉันเอาคืนมานะ!" มายมิ้นท์พยายามจะยื้อแย่งเอาคืนมา ..แต่ไต้ฝุ่นเลื่อนกระจกรถลงแล้วก็ขว้างออกไป"นายทำอะไร!!""หุบปาก!!""นั่นมันท

"คุณพ่อ!?""ซ่อนอะไรไว้เอาออกมา""ไม่มีอะไรค่ะ""จะไม่มีได้ยังไง เอาออกมา!" อิทธิคว้ารูปนั้นออกมาจากมือลูกสาว ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ยินยอมให้ดูก็ตามที"พ่อคะ ฟังมายก่อนนะ"พออิทธิเห็นภาพนั้นชัดแล้ว ดวงตาคมของเขา เพ่งเล็งไปที่ผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่กับลูกสาว"มันเรื่องอะไรกัน..เธอเป็นใคร" เขาพยายามใจเย็นที่สุด เพราะเห็นว่านางเป็นผู้หญิง"ฉันอยากจะขอคุยในที่ส่วนตัวกว่านี้หน่อย" ไออุ่นรู้แล้วว่าคนนี้คงจะเป็นพ่อของเธอ และโรงแรมนี้คงจะเป็นโรงแรมพวกเขา อะไรจะจุดใต้ตำตอขนาดนี้"เชิญ" อิทธิเดินนำหน้าไป ในมือขยี้รูปภาพนั้นจนแทบจะแหลกคามือ ซึ่งมายมิ้นท์ก็มองเห็น และรู้ดีว่าตอนนี้พ่อโมโหมากอิทธิพาทั้งสองมาที่ห้องทำงานของตัวเอง"ว่ามา""ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อไออุ่นเป็นภรรยาของคุณราชสีห์ อัครไพศาล""อะไรนะ?!" ดวงตาคมมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เพื่อความแน่ชัดอีกครั้ง ราชสีห์ อัครไพศาล มีใครไม่รู้จักบ้างในแวดวงนี้"คุณอาจจะไม่เคยเห็นหน้าฉัน เพราะฉันไม่เคยออกงานกับสามี แต่คุณสามารถเช็คได้ หรือว่าจะถามคุณทศกัณฐ์กับคุณเจ้าขาดูก็ได้" ไออุ่นไม่ชอบออกงานสังคม ยิ่งเป็นงานราตรีนางไม่ออกเลย ส่วน

"มาย""คะ" ระหว่างทางที่เดินออกมาจาก สนามกีฬา มายมิ้นท์ก็ได้ยินเสียงคนเรียก ถึงแม้จะยังไม่หันกลับไปก็รู้แล้วว่าเป็นใคร"พี่ไม่คิดว่ามายจะมาดูการแข่งขัน" เจ้าขุนอยากจะมาถามเรื่องวันนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่พอไปที่คณะเพื่อนบอกว่าเธอมาที่สนามกีฬา"คือว่า.." ไม่รู้ว่าจะบอกกับเขายังไงดีเกี่ยวกับเรื่องวันนั้น วันที่เธอถูกไต้ฝุ่นลากขึ้นรถไป"ถ้ามายลำบากใจที่จะพูดก็ไม่เป็นไร พี่เป็นห่วงเพราะโทรไปหาแล้วมายไม่รับสาย"ไม่รับสายสิโทรศัพท์หายไปแล้วนี่ ..หญิงสาวได้แต่คิดในใจ เธอยังไม่มีเวลาไปซื้อเครื่องใหม่เลย"วันนี้เราไปทานข้าวเย็นด้วยกันไหม""เย็นนี้มายไม่ว่างค่ะ""ไม่เป็นไรจ้า งั้นพี่ไปนะ" เจ้าขุนกลับหลังหันทันทีที่พูดจบมายมิ้นท์ได้แต่มองตามหลังพี่ชายคนนี้ไป ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเจ้าขุนคิดยังไงกับเธอ แต่ใจคนมันก็บังคับกันไม่ได้ เพราะเธอไม่เคยมีใจให้กับเจ้าขุนเลย แม้แต่คนที่เธอจะแต่งงานด้วยมายมิ้นท์ยังไม่มีใจด้วยเลยเย็นวันเดียวกัน.. ที่บ้านของมายมิ้นท์"ทำไมแม่ถึงไม่รู้เรื่องนี้" เมื่อได้ยิน เรื่องที่ลูกสาวจะแต่งงาน ผู้เป็นแม่แทบรับไม่ทัน"ผมกำลังเล่าให้คุณฟังอยู่นี่ไง" อิทธิไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไ

หญิงสาวยังไม่คิดอยากจะขึ้นไปข้างบน ตอนที่คุยกันเธอรู้แล้วว่าพ่อกับแม่เตรียมเสื้อผ้าข้าวของที่จำเป็นมาให้หมดแล้ว มันอยู่ในห้องของสามีเธอ ..สามีงั้นเหรอ คิดไปก็ได้แต่สมเพชตัวเอง ไม่มีคำไหนเลยที่เขาต้องการอยากจะได้เธอเป็นภรรยาหญิงสาวร่างระหงเดินดูบรรยากาศรอบบ้านในยามราตรี เพื่อเป็นการฆ่าเวลาให้มันดึกหน่อย ขึ้นไปข้างบนเผื่อว่าเขาจะหลับไปแล้วที่นี่สวยจังเลย ทำไมมีสนามเด็กเล่นอยู่ตรงพุ่มไม้ มายมิ้นท์เดินไปนั่งม้าหมุนสำหรับเด็ก ถึงแม้ว่ามันจะเก่ามากแล้วแต่ก็ยังใช้การได้ดี คงจะเป็นสนามเด็กเล่นของเขาสินะ ..ใช่แล้วค่ะที่นี่มันคือพุ่มไม้ในตำนาน สำหรับราชสีห์และไออุ่น^__^นั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่แบบนั้น จนคิดว่ามันดึกมากพอแล้ว มายมิ้นท์ก็เลยกลับเข้ามาในบ้าน ซึ่งตอนนี้คนในบ้านคงจะนอนไปหมดแล้ว และทุกคนก็คิดว่าเธอขึ้นไปแล้วเช่นกันก็เลยไม่มีใครออกมาตามแกร็ก~ ประตูห้องของเขาได้ถูกเปิดเข้าไปเพียงเบาๆ..ทำไมมืดจังเลย แล้วที่เปิดไฟห้องนี้อยู่ตรงไหน เข้ามาในห้องเขาก็ปิดไฟปิดผ้าม่านจนมืดสนิท และเธอก็ไม่รู้ว่าห้องนี้เตียงนอนอยู่ตรงไหน โต๊ะอยู่ตรงไหน ที่สำคัญสวิตช์ไฟอยู่ตรงไหนเนี่ย?! หญิงสาวค่อยๆ คลำไป จนขา

12 : 20 น. ที่โรงอาหาร..สิ่งที่สุชาดาพยายามทำก็ได้ผล ซึ่งตอนนี้เป็นที่กล่าวขานกันทั่วมหาวิทยาลัยจะไม่ให้กล่าวขานกันได้ยังไง ก็ลูกชายคนเดียวของสายการบินใหญ่โต เศรษฐีระดับต้นๆ ของประเทศ แค่มาเรียนมหาวิทยาลัยนี้เพื่อนๆ ก็จับตามองกันอยู่แล้ว ไม่ว่าไต้ฝุ่นกระดิกตัวทำอะไร ก็เป็นที่พูดคุยกันไปทั่ว"เสียดายรุ่นพี่นะ รูปหล่อพ่อรวยขนาดนั้นไม่น่าตาต่ำไปเอา..""มึงหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะเนย" แก้วใสรีบห้ามปรามเพื่อนไว้ก่อนที่จะปากพล่อยพูดอะไรออกไป"เราพูดจริงนี่หว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่เห็นเหมาะสมกับพี่ไต้ฝุ่นเลย ถ้าเป็นเพื่อนของเราก็ว่าไปอย่าง" เนยพูดทิ้งช่วงไว้ แล้วก็มองมาที่มายมิ้นท์ ซึ่งตอนนี้กำลังสนใจข้าวในชามมาก เพราะเธอเขี่ยมันจนจะกระเด็นออกจากชามหมดแล้วความรู้สึกที่มันกำลังประดังเข้ามาในเวลานี้..เหมือนถูกตบหน้า ทั้งๆ ที่ เธอเป็นภรรยาของเขา แถมถูกต้องตามกฎหมายด้วย แต่พอได้ยินว่าสามีมีแฟนที่เป็นเพื่อนเรียนด้วยกัน ถึงแม้ว่าเธอไม่มีใจให้เขาเลย แต่มันก็ต้องมีบ้างที่คิด"มายแกเป็นอะไร""ห๊ะ" ได้ยินเพื่อนเรียก มายมิ้นท์ก็ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่"ข้าวจะกระเด็นออกจากชามหมดแล้ว""เราอิ่มแล้ว" หญิง