Semua Bab ไต้ฝุ่น เมียชั่วคราว Ss2: Bab 21 - Bab 30

ริมฝีปากทั้งสองแนบชิดแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน เรื่องที่อยากรู้ว่าเจ้าขุนลุ่มหลงอะไรในตัวของเธอบ้างนั้น มันยังน้อยกว่าเรื่องที่เขาต้องการอยากจะทำให้เจ้าขุนคลั่งตาย และตอนนี้เขาก็คิดว่าเจ้าขุนคงกำลังคลั่งอยู่ด้านล่าง เพราะบนเตียงนอนของเธอมีเขาอยู่มายมิ้นท์ไม่ได้ต่อสู้ดิ้นรนอะไร ถึงจะสู้ไปก็คงไม่ไหว เก็บแรงไว้หายใจดีกว่า เพราะร่างกายก็ยังบอบช้ำอยู่มากจากที่จูบด้วยความโมโห จนมาถึงตอนนี้จูบของเขาเปลี่ยนไป เพราะริมฝีปากบางมันช่างหอมหวาน จนทำให้ชายหนุ่มเผลอไผลไปกับรสจูบ"คุณพ่อพูดอะไร" เจ้าขุนเรียกพ่อกับแม่ของเธอแบบนี้ตั้งแต่ที่ทั้งสองตระกูลรู้จักกัน ยาวนานมาจนถึงสิบกว่าปี"มันเป็นความต้องการของฝ่ายชายที่ไม่อยากให้เปิดเผยเรื่องนี้ พ่อต้องขอโทษเราด้วยที่ไม่ได้เชิญมาร่วมงานแต่งด้วย" พอได้ยินไต้ฝุ่นพูดออกมาคงไม่ต้องปิดบังอะไรกันอีกต่อไปแล้ว อิทธิก็เลยพูดให้เจ้าขุนฟัง"แต่ง?" ความรู้สึกของเขายากที่จะบรรยาย เจ้าขุนก้าวเดินออกมาที่หน้าบ้านแบบไม่รู้ตัว สายตาคมมองขึ้นไปที่ชั้นสองห้องนอนของเธอ ซึ่งตอนนี้มีไต้ฝุ่นอยู่ในนั้นเขารู้ดีว่าสิ่งที่ไต้ฝุ่นทำไป ไม่ได้ทำเพราะรักในตัวเธอเลย ..ที่ทำไปคงเพราะอยาก

พอหญิงสาวทานยาเข้าไปแล้วก็เกิดทำให้ง่วงนอน เธอลืมไปเลยว่ายาอีกเม็ดมันทำให้ง่วง"มายแกเป็นอะไร" เพื่อนตกใจอยู่ดีๆมายมิ้นท์ก็ฟุบลงกับโต๊ะเรียน เธอพยายามจะบังคับตัวเองไม่ให้หลับแล้วแต่ก็สู้ฤทธิ์ยาไม่ไหว"อาจารย์คะไม่รู้มายมิ้นท์เป็นอะไรค่ะ" เพื่อนตะโกนไปหาอาจารย์"ไหนดูซิ" อาจารย์ผู้สอนรีบเดินเข้ามาดู "พาไปห้องพยาบาลดีกว่า"ผู้ชายในห้องรีบลุกขึ้นแล้วเดินมาอุ้ม พาเธอออกมา ห้องพยาบาลอยู่คนละตึกกับคณะการโรงแรม ก็เลยต้องได้อุ้มลงบันไดมาแล้วเดินตรงไปอีกตึกหนึ่งเพื่อนผู้ชายอีกคนวิ่งตามมาหวังจะเปลี่ยนอุ้ม แต่คนที่อุ้มอยู่ไม่ยอมวาง เพราะโอกาสแบบนี้หายากมากที่จะได้แตะเนื้อตัวของสาวสวยคนนี้"ใครเป็นอะไร" เจ้าขุนเดินผ่านมากับเพื่อนพอดีก็เลยรีบวิ่งตามหลังมาดู พอเห็นว่าเป็นมายมิ้นท์เขาก็ตกใจมาก "มายเป็นอะไรส่งมานี่!" เขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้จนหมดสิ้นเมื่อเห็นว่าเธอหมดสติไปเพื่อนผู้ชายจำเป็นต้องได้ส่งร่างระหงของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดไปให้กับรุ่นพี่"มาย! มาย!!" เจ้าขุนรีบอุ้มวิ่งมาอีกตึก ที่ใช้เป็นห้องพยาบาล"อาจารย์หมอครับช่วยด้วย" เขาทั้งตะโกนและก็วิ่งมา"นักศึกษาเป็นอะไร" อาจารย์หมอก็เ

คืนวันต่อมา.. ที่โรงแรมใหญ่โตของทศกัณฐ์วันนี้เป็นวันที่จัดงาน ซึ่งทศกัณฐ์ก็จัดแบบนี้ปีละ 2-3 ครั้ง เพื่อสานสัมพันธ์บริษัทลูกที่อยู่ในเครือสาวสวยที่อยู่ในชุดราตรีสั้นสีหวาน โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย ผิวขาวนวลสีชมพูเปล่งประกายล่อตาล่อใจผู้ชายในงานไม่ว่าจะหนุ่มหรือแก่ ใบหน้าหวานที่แต่งแต้มไปด้วยสีสัน มันทำให้หลายคนละสายตาไปจากเธอไม่ได้เลย"หนูมายใช่ไหมเนี่ย" คนที่เข้ามาทักก็คือทศกัณฐ์ "ลุงจำแทบไม่ได้เลยนะ""สวัสดีค่ะคุณลุง" หญิงสาวยกมือไหว้แบบนอบน้อม"ยิ่งโตเป็นสาวยิ่งสวย" ทศกัณฐ์ยังชมอย่างต่อเนื่อง แต่คำที่พูดชมก็ไม่ได้แตกต่างไปจากสิ่งที่เห็นเลย เพราะวันนี้เธอสวยโดดเด่นมากจริงๆ"คุณลุงก็ชมเกินไป ขอบคุณอีกครั้งค่ะ""ตาขุนก็มานะลูก ดื่มอยู่มุมโน้นแหน่ะ" ทศกัณฐ์ชี้ไปทางที่เจ้าขุนกำลังยืนอยู่ ..เจ้าขุนจะไม่มาก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นงานของพ่อ"มายขอตัวเข้าไปทักพี่ขุนก่อนนะคะ..ฝากคุณพ่อด้วยนะคะคุณลุง""ฮ้าา.. น่ารักจริงๆ เด็กคนนี้" ทศกัณฐ์ขำที่มายมิ้นท์ฝากพ่อไว้ คงเห็นว่าพ่อเป็นเด็กมั้ง"มาย" เจ้าขุนซึ่งกำลังดื่มอยู่ พอเห็นมายมิ้นท์เดินเข้ามา ก็รีบวางแก้วเหล้าที่อยู่ในมือ "พี่นึกว่ามายจะไ

ร่างระหงค่อยๆ ถูกวางลงที่เตียงนิ่มๆ แบบเบามือที่สุด"อืมม" พอเขาวางเธอลงได้ก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลา ชายหนุ่มตามลงมาขยี้ริมฝีปากบางแบบหิวโหย วันนี้คิดว่าเธอคงจะไม่กัด..เขาก็เลยจูบได้แบบสบายใจแต่ก็ไม่ได้จูบอยู่นาน เพราะเรือนร่างของเธอมีที่ให้สัมผัสเยอะมาก ตรงไหนก็น่าสัมผัสไปหมด ริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาเรื่อยๆ จนถึงยอดปทุมไหล่งามสองข้างห่อเข้าหากันเมื่อถูกสัมผัสตรงนั้น คงเพราะด้วยความสยิว เพราะโดนเข้าไปทั้งริมฝีปากและลิ้น"อื้อ" หญิงสาวสะดุ้งเมื่อเขาพรมจูบต่ำลงไปอีก "ไม่นะ" มือเรียวพยายามคว้าไหล่ของเขาไม่ให้ต่ำลงไปกว่านั้นแล้ว แต่ก็ไม่สามารถที่จะหยุดไต้ฝุ่นได้ ใบหน้าหล่อคม ได้ฝังลงตรงจุดกึ่งกลางหว่างขาเรียว"คุณ!" หญิงสาวสะดุ้งอีกครั้งเมื่อถูกเรียวลิ้นอุ่นเลียวนอยู่ในร่อง "พอแล้ว" เธอไม่คิดว่าเขาจะเล้าโลมถึงเพียงนี้มือหนารวบแขนคนตัวเล็กที่พยายามจะดันศีรษะของเขาออก แล้วพันธนาการมันไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขาเอง ..ส่วนมือหนาอีกข้างเริ่มซุกซนสอดแทรกเข้าไปในร่องคับแคบ ..แต่ลิ้นก็ไม่ได้หยุดทำหน้าที่ ยังเลียวนอยู่ตรงเม็ดรัญจวนสะโพกงามพยายามขยับหนี แต่ก็ไม่เป็นผล ถึงแม้ว่าเขาจะเหลือมือแค่ข้างเดียวแ

..เขามาหาเราทำไม จะตามไปถามดีไหม แต่ทำไมเขาทำเหมือน.."มายแกเป็นอะไร" ชะเอมเห็นน้ำตาของเพื่อนคลอออกมา"เปล่าหรอก""แกยังไม่ดีขึ้นเหรอทำไมหน้าซีดจังเลย""เรากลับห้องกันเถอะ"ในขณะที่นั่งเรียนคาบบ่าย มายมิ้นท์ไม่เป็นอันเรียนเลย เพราะมัวแต่ถามตัวเอง เรื่องที่ผู้ใหญ่นัดคุยกันตอนเย็น เพราะมันคือการตัดสินอนาคตชีวิตครอบครัวของเธอ ถ้าพวกท่านให้เลิกกันล่ะ"มายอาจารย์ถามเรื่องงานที่จะส่ง" ชะเอมสะกิดเพื่อนเมื่อเห็นเพื่อนนิ่งไป"งานอะไร" มายมิ้นท์ต้องได้สลัดความคิดพวกนั้นออกไปก่อน"งานเรื่องต้นแบบของนักกีฬาไง" ที่จริงพวกเพื่อนๆ ส่งงานไปหมดแล้วเหลือแต่มายมิ้นท์ เพราะเธอไม่สบายอาจารย์ก็เลยเลื่อนงานให้หญิงสาวก็เลยขอเวลาอาจารย์อีกสามวัน เพราะเธอต้องเปลี่ยนเค้าโครงใหม่ทั้งหมดเย็นวันเดียวกัน..วันนี้บ้านปรัชญานนท์เปิดไว้รอ เพราะนัดครอบครัวอัครไพศาลมาคุยกันที่บ้านของฝ่ายหญิงรถหรูของราชสีห์และภรรยาได้วิ่งเข้ามาจอด ส่วนไต้ฝุ่นจะตามมาทีหลัง"สวัสดีครับเชิญเข้ามาข้างในก่อน" อิทธิกลับมารอแต่หัววัน เพราะวันนี้ต้องคุยให้จบ"ทางเราต้องขอโทษด้วยที่เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น" ราชสีห์กล่าวคำขอโทษเมื่อเดินเข้ามานั่