All Chapters of ไต้ฝุ่น เมียชั่วคราว Ss2: Chapter 31 - Chapter 40

"จะตบอีกไหม" ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เจ็บ แต่มันก็คุ้มมากที่ได้จูบหญิงสาวไม่พูด ได้แต่มองหน้าเขาแบบทะมึนทึน คนตัวเล็กสะบัดกายหันหลังให้ พร้อมที่จะเดินออกมา"แน่ใจนะว่าจะกลับไปเรียน"เธอหยุดแล้วก็หันกลับมาอีกครั้ง "เรื่องของฉัน!""ถ้าไม่กลัวคนมองก็กลับไปสิ""มอง?.. ทำไมคนต้องมองด้วย" มือเรียวรีบควานหากระจกที่อยู่ในกระเป๋าออกมาส่องดูใบหน้าของตัวเอง "นี่นาย!!" เธอเป็นคนผิวขาวอมชมพู พอมีรอยช้ำมันก็เลยเห็นได้เด่นชัดมาก ถ้าช้ำแค่ตรงริมฝีปากก็ยังพอทาลิปสติกสีเข้มๆ ปิดบังได้ แต่นี่มันช้ำเลยลงมาจนถึงเนื้อบางๆ ตรงมุมปาก"จะกลับบ้านไหมเดี๋ยวจะไปส่ง""ไม่! เดี๋ยวพี่ขุนจะไปส่ง""ทำไมต้องให้มันไปส่งด้วย""แล้วทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน""สงสัยว่ารอยแค่นี้เธอคงจะยังไม่พอใจ" เท้าแกร่งค่อยๆ ก้าวเดินตรงมาหาคนตัวเล็ก ซึ่งตอนนี้เธอก็ค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไป"กรี๊ดด" หญิงสาวสะดุดก้อนหินที่อยู่ด้านหลังเกือบล้มลงไปถ้าเขารับร่างบางไว้ไม่ทันทั้งสองเผลอมองสบตา ในขณะที่เขายังไม่ได้ปล่อยเธอออกจากวงแขน ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอ เพราะใบหน้าของเขาใกล้ริมฝีปากบางนั้นมาก"ห้ามให้ไอ้ขุนมันไปส่ง" เขาพูดอ

"เดี๋ยวนะ ถ้าข่าวที่ได้ยินมาเป็นความจริง แล้วแม่คนนั้นล่ะ" เนยและเพื่อนต่างก็มองไปที่สุชาดา ซึ่งตอนนี้วิ่งเข้ามาไม่วิ่งเปล่ายังเข้าไปคล้องแขนของไต้ฝุ่น เพื่อโชว์ให้คนเห็นว่าตัวเองมีสถานะอะไร"เราไปกันเถอะ" ไม่ต้องมองไปก็รู้แล้ว และเธอจะอยู่ตรงนี้ให้คนมองไปทำไม เพราะสายตาคนที่มองมาดูสมเพชเธอมากกว่า เป็นถึงเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ไม่สามารถที่จะเปิดเผยตัวได้แต่พอความจริงกระจ่าง คนที่อับอายน่าจะเป็นพวกเขามากกว่า..แต่ทำไมถึงเป็นเธอ"คนมองอะไรวะ" ดัมมี่และนิกรถามกัน เพราะเห็นคนมองมาแปลกๆ ที่จริงพวกเขาก็ถามไต้ฝุ่นแล้วว่าทางคณบดีตัดสินว่ายังไง แต่ไต้ฝุ่นก็เงียบไม่พูดอะไร ก็เลยยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้"ฝุ่น!" สุชาดาตกใจอยู่ดีๆ ไต้ฝุ่นก็สะบัดมือของเธอออก เพราะเขามองไปเห็นมายมิ้นท์ที่กำลังลุกขึ้นจากเก้าอี้"แกจะไปไหน! นั่งลงเดี๋ยวนี้เลยนะมาย!" เพื่อนเริ่มจับประเด็นได้แล้ว ที่จริงมายมิ้นท์เป็นตัวจริงของไต้ฝุ่น แต่ปลิงตัวนั้นที่วิ่งตามเกาะต่างหากที่เป็นกาฝาก"สิ่งที่พวกแกได้ยินมามันเป็นความจริง" น้ำตาของเธอเริ่มคลอออกมาเพราะมันกลั้นไม่อยู่อีกแล้ว "แล้วพวกแกยังจะให้ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อเป็นตัวตลกให

หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหลบจูบ แต่ก็ไม่พ้นริมฝีปากหนา ชายหนุ่มยังตามจูบแบบดูดดื่ม จนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านล่างยอมแพ้ เธอนอนนิ่งให้เขาทำไป ..พอเธอไม่หลบไม่สู้แล้วเขาก็หยุด"พรุ่งนี้ฉันต้องส่งรายงาน" มายมิ้นท์ต้องได้รีบพูดก่อนที่เขาจะปิดปากอีกครั้ง"ไม่นานหรอก" เขากระซิบพูดเบาๆ แล้วก็ฝังจมูกลงที่ซอกคอระหง ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วซอกคอแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ติ่งหู ริมฝีปากหนาดูดและเม้มเพื่อทำให้หญิงสาวสยิว"อือออ! คุณ!!" แต่เธอจั๊กจี้มากกว่า..เพราะตรงนั้นมันคือจุดอ่อนของเธอเลยก็ว่าได้ ..ชายหนุ่มเริ่มซุกซนแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงหู มันยิ่งทำให้เธอจั๊กจี้มากขึ้น "หยุดเดี๋ยวนี้นะ! อือ!!" มือเรียวพยายามผลักใบหน้าหล่อคมนั้นออก แต่ก็ไม่เป็นผลเพียงไม่นานชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่ก็ค่อยๆ ถูกเลื่อนขึ้นมา จนเผยให้เห็นเนินที่ยั่วยวนต่อสายตาของเพศตรงข้ามมาก เขามองต่ำลงไปพร้อมกับขยับมือลูบคลำสิ่งที่อยู่ในกางเกงตัวจิ๋วตัวนั้น"อือ..." หญิงสาวพยายามปกป้องตัวเองด้วยการดึงกระโปรงลงไปปกคลุมไว้ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้"คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เขากระซิบที่ข้างใบหูแล้วก็แนบจูบลงตรงนั้นอีกครั้ง ที่จริงเขาพูดคำนี้ออกมาแบบลื

"คุณไม่กลัวพ่อฉันบ้างเลยหรือไง" พอเขาถอนจูบเธอถึงพูดออกมาได้"กลัว..แต่กลัวไม่ได้ทำแบบนี้กับลูกสาวของคุณพ่อมากกว่า" เขาพาเธอมาที่เตียงในระหว่างที่กำลังพูดอยู่"คุณพ่อ.." หญิงสาวแอบอมยิ้มเมื่อได้ยินสรรพนามที่ไต้ฝุ่นเรียกพ่อของเธอ เพราะเธอเพิ่งเคยได้ยินเขาเรียกพ่อก็วันนี้"ไหนคุณบอกง่วงนอนไง" หญิงสาวแกล้งพูดเฉไฉไปทางอื่น "หายง่วงแล้ว" เขาไม่พูดเปล่า ยังพยายามถอดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกมายมิ้นท์ไม่ปฏิเสธแต่จะไม่ให้อายเลยก็คงไม่ใช่ เพราะตอนนี้ไม่กล้ามองสบตาเขาเลยด้วยซ้ำ"อื้อ.." ใบหน้าหล่อคมฝังลงที่ผิวกาย ทันทีที่ร่างระหงไม่มีสิ่งกีดขวาง หญิงสาวห่อตัวเข้าหากันเมื่อริมฝีปากสัมผัสที่ยอดปทุม มือหนาของเขาบีบเคล้นสองเต้า แล้วดูดกินสลับข้างไปมาอย่างเอร็ดอร่อยเรียวลิ้นอุ่นตวัดเลียวนอยู่แถวนั้นแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้ เพราะหน้าอกของเธอมันช่างยั่วยวน "อืมมม" พอออกจากหน้าอกแล้วริมฝีปากหนาก็ได้ซุกไซร้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนหญิงสาวต้องรีบขยับกายหนี เพราะเธอรู้แล้วว่าเขาจะทำอะไรต่อ.. "พอแล้วค่ะ" ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่อาบน้ำ ชุดนักศึกษาก็เพิ่งจะถูกเขาถอดออกไปเมื่อสักครู่ ถ้าปล่อยให้เขาใช้ปากกับตรงนั้นแล้วเธอจ

"ถ้างั้นผมขอเอารถไปคืนให้เธอก่อน" เพราะว่าตอนนี้รถของมายมิ้นท์ยังอยู่กับเขาที่จริงรถของไต้ฝุ่นก็ซ่อมเสร็จแล้ว แต่ที่เขายังไม่ให้เอารถมาส่งก็เพราะว่า อยากจะมีข้ออ้างเพื่อที่จะไปส่งเธอ และก็ค้างที่บ้านของเธอเลยขับรถมาจอดที่หน้าคณะ ก็เจอมายมิ้นท์เดินออกมาพอดี"วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งที่บ้านนะ" ชายหนุ่มยื่นกุญแจรถวางใส่มือให้"ค่ะ" หญิงสาวรับมันมา ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เพราะวันนี้อุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่า พอไปถึงที่บ้านจะให้เขาขึ้นไปหลบอยู่ในห้องเหมือนเดิม เพราะเธอต้องหาโอกาสคุยกับพ่อให้ได้ก่อน ..เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ จะได้ไม่ต้องโกหกพ่อ หญิงสาวได้แต่ยืนมองตามท้ายรถของเขาไปบ้านอัครไพศาล"แกรู้เรื่องนี้หรือยัง" ราชสีห์รีบกลับบ้านมาเพื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับลูกชายโดยเฉพาะ"ครับ" ไม่ต้องดูสิ่งที่พ่อยื่นมาเขาก็รู้แล้ว ว่ามันคืออะไร"มันคือความจริงใช่ไหม?!""ครับ.. แต่พ่อครับเรื่องนั้น..""หยุด!""คุณใจเย็นก่อนสิคะฟังลูกก่อน""ต้องฟังอะไรอีก""เธอไม่ได้ตั้งใจนะครับพ่อ""ไม่ได้ตั้งใจ??..แต่จงใจเลยล่ะ!!" ทำไมเขาถึงจะดูไม่ออก และราชสีห์ก็เกลียดคนพวกนี้มาก พวกที่ชอบแบล็คเมล์คนอื่น เพื่อ