บททั้งหมดของ ไต้ฝุ่น เมียชั่วคราว Ss2: บทที่ 41 - บทที่ 50

"ทำไมต้องพาฉันมาที่แบบนี้ด้วย" เมื่อผิวกายของหญิงสาวสัมผัสถูกที่นอน เธอก็ได้เอ่ยปากถาม เพราะแทนที่เขาจะพากลับบ้านแต่ทำไมต้องแวะที่แบบนี้"คิดถึง" คำเดียวที่ออกมาจากปากไม่ต้องได้อธิบายอะไรอีกแล้วชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงตามผิวนวลละมุนของหญิงสาว พร้อมกับสูดดมเข้าไปในปอด เขาทำให้เธอรู้ว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน ..แต่ถ้าพากลับไปส่งเขาคงไม่ได้ทำแบบนี้ แม้แต่บ้านของเธอเขาจะเข้าไปได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย"อือ" ใบหน้างามตามริมฝีปากหนาไปแบบออดอ้อน เพราะไม่ใช่แค่เขาที่คิดถึง เธอก็คิดถึงไม่ต่างกันชายหนุ่มแนบจูบลงที่ริมฝีปากบางทันทีที่รู้ว่าเธอก็ต้องการ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่ม ยิ่งตอนนี้ในร่างกายของเธอ แอลกอฮอล์กำลังปลุกเร้าอารมณ์ โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรมากเสื้อผ้าของทั้งสองถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความยินยอมพร้อมใจ"อ๊อยย" ชายหนุ่มส่งแก่นกายเข้าไปในร่องคับแคบทันทีที่เช็คดูแล้วว่าในร่องนั้นมันพร้อมมาก เธอคงต้องการเขาไม่ต่างกัน เพราะในนั้นมีน้ำหล่อลื่นเจือปนออกมาให้สัมผัสได้"อ้าาา คิดถึงมากเลยรู้ไหม" ไต้ฝุ่นคิดว่าจะคุยกับเธอหลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่พอเห็นเธอใกล้ๆ เขาก็ไม่สามารถที่จะอ

"คุณจะพาฉันไปที่ไหน" หญิงสาวนั่งรถมาพักใหญ่แต่ก็ไม่ถึงสักที"บอกแล้วไงว่าจะไปที่ที่มีเราแค่สองคน""ดาวอังคารหรือไง""ดาวอังคารก็ดีนะ""คนบ้า! กลับรถเดี๋ยวนี้เลยนะ""นอนพักผ่อนเถอะน่าา กว่าจะถึงอีกไกล""คุณไต้ฝุ่น อย่ามาทำเป็นเล่นนะคะ ฉันออกมาไม่ได้บอกพ่อกับแม่""ผมก็ไม่ได้บอกใครเหมือนกัน ปล่อยให้พวกท่านหัวหมุนกันไปบ้าง""คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อขอกันดีๆ แล้วไม่ให้ ถ้างั้นก็ปล่อยให้หัวหมุนกันไปเองเลย"มายมิ้นท์ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ดูเหมือนเขาไม่ค่อยสบายใจ คงเพราะเรื่องที่เธอขอร้องไว้ หญิงสาวก็เลยเงียบ เพราะยังไงเขาก็ได้ชื่อว่าเป็นสามีหลายชั่วโมงผ่านไป.."สวยจังเลยค่ะ" สายตางามมองทอดออกไปในทะเลกว้าง เขาพาเธอมาจอดอยู่มุมใดมุมหนึ่ง แล้วก็มองวิวทิวทัศน์ที่อยู่ด้านหน้า"หนาวไหม" มือหนายื่นไปกอดรัดหญิงสาวจากทางด้านหลังไว้ เพื่อที่จะมอง ไปข้างหน้าด้วยกัน"ไม่หนาวค่ะ" ถึงแม้อากาศจะเย็นแต่ความรู้สึกของเธอตอนนี้อบอุ่นมาก เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร"เดี๋ยวอีกสักหน่อยเราไปหาที่พักกัน" เพราะตอนนี้มันก็ใกล้จะสว่างแล้ว"หาที่พักงั้นเหรอคะ เราจะไม่กลับเหรอ""ไม่""คุณจะบ้าเหรอ เรายังเรียนอยู่เ

[บ้านปรัชญานนท์ ]"สวัสดีครับ" ชายหนุ่มไหว้บุพการีของเธอก่อนเป็นอันดับแรก เมื่อเห็นพวกท่านเดินออกมาพร้อมกันทั้งสอง"อืม" มันคือเสียงรับไหว้ของอิทธิพอไต้ฝุ่นได้ยินถึงกับเสียวสันหลัง แต่ก่อนเขาก็ทำปฏิกิริยาแบบนี้..แบบไม่สนใจ เพราะตอนนั้นเขายังไม่มีใจให้กับลูกสาวของท่าน..หรือจะเรียกว่าเกลียดเลยก็ว่าได้"พ่อคะ" มายมิ้นท์ตรงเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ น้ำตาเธอหลั่งไหลออกมา โดยที่กลั้นไม่อยู่ เพราะรู้ดีว่าตัวเองทำผิด"ร้องไห้ทำไม" พ่อยื่นมือไปซับน้ำตาให้ลูกสาวที่อยู่ในอ้อมกอดแบบทะนุถนอม"มายขอโทษค่ะพ่อ"พอเห็นน้ำตาของเธอ เขาถึงคิดได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง เขาไม่อยากให้เธอมีน้ำตา เพราะเห็นแล้วมันทรมานหัวใจ"คือว่าผม..เออ" แต่ก็ดีเท่าไรแล้วที่พ่อของเธอไม่เอาปืนออกมาด้วยถ้าไม่งั้นมีหวังได้ตายแน่"จะมายืนคุยอะไรกันอยู่ตรงนี้ เข้าไปข้างใน""ขะ..ครับ?!" เกินความคาดหมาย ทีแรกคิดว่าจะถูกไล่ตะเพิดออกจากบ้านแทบไม่ทัน แต่นี่ท่านบอกให้เข้าไปคุยกันข้างใน คนร่างหนาไม่รอให้ท่านเชิญเป็นครั้งที่สอง เขารีบก้าวเดินตามเข้าไป"ผมขอโทษครับที่พาเธอไปโดยไม่ได้บอกกล่าว" พอเข้าไปถึงด้านใน ชายหนุ่มที่ตัวสูงโปร่งทิ้งกายลงคุ

"คุณบ้าหรือไงทำไมถึงกระโดดเข้ากระโดดออกแบบนั้น เดี๋ยวแข้งขาก็หักเอาหรอก""มายยังเป็นห่วงพี่อยู่เหรอ""ก็เป็นห่วงสิถามมาได้!""ดีใจจังที่เมียเป็นห่วง" มือหนายื่นไปลูบแก้มเรียวของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าแบบอ่อนโยน"แล้วคุณไปคุยกับอาจารย์มาหรือยังคะ""คุยเรื่องอะไร""ก็เรื่องที่เราขาดสอบนี่ไง""คุยมาแล้ว..ไม่สิ..ไม่ได้คุยเองหรอก""หมายความว่ายังไงคะ""ก็คุณพ่อน่ะสิ จัดการให้หมดแล้ว มายรีบไปเข้าห้องสอบเถอะ""ยังไงคะ" มายมิ้นท์ยังกังวลอยู่ว่าจะไปคุยยังไง ยิ่งกังลวว่าจะต้องได้เก็บหน่วยกิตใหม่ในปีหน้า"คุณพ่อบอกอาจารย์ไว้แล้วว่าพวกเราไปฮันนีมูนกัน""ฮันนีมูน?..แล้วอาจารย์ไม่ว่าอะไรเหรอคะ""อาจารย์เหรอจะกล้าว่า" พ่อของเขาไม่ได้เข้าหาแค่อาจารย์ที่สอน แต่เข้าไปถึงอธิการบดีเวลาที่ทางมหาวิทยาลัยต้องการความช่วยเหลือราชสีห์ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยโดยทันที เพราะที่นี่เป็นมหาวิทยาลัยที่เขาเคยเรียนมา ก่อนที่จะไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ พอเขาต้องการความช่วยเหลือทางมหาวิทยาลัยก็ช่วยโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เพราะนี่คือครั้งแรกที่ราชสีห์ขอจากทางมหาวิทยาลัยเรื่องลูกชายและลูกสะใภ้"คุณไม่ต้องไปส่งฉันหรอก..ฉันกลับไปคณะเอ

"ถ้าขืนยังดิ้นอยู่อีก จะจูบจริงๆ นะ"มายมิ้นท์จำเป็นต้องได้เงียบ เพราะคนบ้าๆ แบบเขาต้องกล้าทำแน่ส่วนเจ้าขุนก็เลยต้องนั่งลงเก้าอี้ตัวที่ว่างแบบขัดใจ เพราะรู้ดีว่าไต้ฝุ่นทำประชด"มัวมองอะไรกันอยู่..ดื่มสิ" คนที่ทำลายความเงียบและสายตาของทุกคนที่มองไปดูลูกชายก็คือราชสีห์ แล้วทุกคนต่างก็หันมาสนใจอาหารที่อยู่บนโต๊ะ"กินนี่หน่อยนะ" ไต้ฝุ่นยื่นมือไปหยิบผลไม้ที่อยู่ตรงหน้าเพื่อมาส่งใส่ปากให้กับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตัก แต่ใครจะไปกินลงอายจะตายอยู่แล้ว "ไม่!" หญิงสาวตอบออกไปพร้อมกับปิดปากไว้เพราะกลัวเขาจะจูบ"พ่อครับ ผมกลับนะ" ว่าแล้วไต้ฝุ่นก็ลุกขึ้น อุ้มเอาร่างบางที่อยู่บนตักขึ้นด้วย"ว้ายย!!" มายมิ้นท์ตกใจ รีบโอบกอดต้นคอของเขาไว้เพราะกลัวตก จากที่ผู้ใหญ่ทำเป็นไม่สนใจแล้วก็กลับมาสนใจทั้งสองใหม่อีกครั้ง และตอนนี้หันมาสนใจกันทั้งงาน"จะกินได้หรือยัง""ก..กินค่ะ""เรียกพี่ด้วย""พะ..พี่""เมียใครน่ารักจัง" พอได้ตามที่ต้องการคนร่างหนาก็พาเธอนั่งลงที่เดิม มือแกร่งเอื้อมไปหยิบผลไม้ที่อยู่ตรงหน้าใหม่อีกครั้ง แล้วยื่นมาให้เธอหญิงสาวต้องได้รีบอ้าปากรับ เพราะกลัวเขาจะทำอะไรแผลงๆ อีก ดวงตางามคู่นั้นมอ