All Chapters of ไต้ฝุ่น เมียชั่วคราว Ss2: Chapter 51 - Chapter 60

"ปวดหัวจังเลยครับแม่" ชายหนุ่มเดินเข้าไปในครัว แล้วเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมาดื่ม พร้อมพูดกับผู้เป็นแม่ที่กำลังทำครัวอยู่พลวด~ พอน้ำเข้าปากยังไม่กลืนเลยด้วยซ้ำ มันก็พุ่งออกมาจนหมด"เธอ?!" เจ้าขุนพูดออกไปพร้อมกับเสียงสำลักน้ำขึ้นจมูก ทีแรกเขาคิดว่าผู้เป็นแม่กำลังทำครัวอยู่เพราะมองแค่ผิวเผิน แต่ที่ไหนได้ "เธอมาอยู่บ้านหลังนี้ได้ยังไง!?""ทำไมจะมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ ก็นี่บ้านพี่สาวของฉัน""บ้านพี่สาวหมายความว่ายังไง?!""เสร็จหรือยังจ๊ะหนาม...อ้าวลูกตื่นแล้วเหรอ" เจ้าขากำลังจะเดินเข้ามาดูว่าหนามเตยทำอาหารเสร็จหรือยัง เพราะวันนี้หนามเตยขอเป็นแม่ครัวเอง"ผู้หญิงคนนี้มาอยู่ในบ้านของเราได้ยังไงครับแม่""ก็หนามเตยเป็นลูกสาวของคุณตา ทำไมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ล่ะจ๊ะ""ลูกสาวของคุณตาหมายความว่ายังไง?!" เจ้าขุนตวัดสายตามองไปที่หนามเตยคนที่กำลังเป็นประเด็นอยู่"หมายความว่าฉันเป็นน้าของนายไงล่ะ.. ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะแต่คงต้องได้ทำใหม่""ทำไมมันเลอะเทอะแบบนั้นล่ะ" เจ้าขาเดินเข้ามามีแต่ร่องรอยของน้ำกระจายอยู่"ก็มีใครบางคนพ่นน้ำมาใส่น่ะสิคะ" น้ำที่เจ้าขุนสำลักออกมากระเด็นใส่ อาหารที่หนามเตยทำเสร็จพอดี"แม่ช่วยสน

เย็นวันเดียวกันนั้น.. ที่บ้าน"แม่ทำเองเหรอครับอร่อยดี" เจ้าขุนชิมอาหารที่อยู่ตรงหน้า พอรู้รสชาติแล้วเขาก็เริ่มบรรเลง "ผมไม่รู้ว่าแม่ปรุงรสชาติแบบนี้ได้ด้วย""อร่อยก็กินเยอะๆ อันนี้ก็อร่อยนะ" เจ้าขาตักอาหารให้ลูกชิมทุกจาน และก็ไม่บอกด้วยว่าใครเป็นคนทำ ..เพราะถ้ารู้เขาคงจะไม่กิน ซึ่งตอนนี้คนทำไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วยหนามเตยรู้ดีว่าถ้ายังนั่งร่วมโต๊ะอาหารอยู่ แม่กับลูกคงไม่ได้กินข้าวร่วมกัน เธอก็เลยบอกไปว่ากินตอนทำอิ่มแล้วคนตัวเล็กเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมกับน้ำตาที่รินไหล สิ่งเดียวที่เธอจำพ่อกับแม่ได้ ก็คือท่านชวนไปเที่ยวทะเล ช่วงใกล้จะปิดเทอมตอนเรียนอยู่อนุบาลและด้วยความเป็นเด็กที่ไม่เคยเห็นทะเลเลย แต่เธอก็เคยเห็นทะเลในรูปภาพและสื่อต่างๆ มาพอสมควร พอรู้ว่าพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยว เด็กน้อยก็ดีใจมากรีบเก็บกระเป๋าไว้ก่อนวันเดินทางตั้งหลายวันแต่พอเย็นวันนั้น พ่อกับแม่ก็ไม่มารับที่โรงเรียน และตั้งแต่ตอนนั้นเด็กน้อยที่ชื่อหนามเตยก็ไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่อีกเลย ..โตขึ้นถึงรู้ว่าพวกท่านเสียแล้ว งานศพของพวกท่านเธอยังไม่ได้ไปร่วม เพราะต้องได้เดินทางไปต่างประเทศแต่โชคดีที่ผู้มีพระคุณดูแลเธอเป็นอย่าง

ทุกคนในงานเลี้ยงริมชายหาดต่างก็อ้าปากค้าง เพราะไม่มีใครคิดว่าเจ้าขุนจะกล้าทำแบบนี้ เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้อะไร อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขารักรุ่นน้องที่เรียนคณะเดียวกันหญิงสาวที่กำลังถูกจูบอยู่ในตอนนี้ ไม่ใช่ว่าเธอเต็มใจ แต่ก็ปล่อยให้เขาจูบไป เพียงไม่นานเจ้าขุนก็ปล่อยจูบออก เพราะเธอไม่ดิ้นรนผลักไสอะไรเลย แถมยังมีตอบสนองบ้าง"หึ" พอปล่อยจูบออกแล้วแทนที่จะขอโทษหรือสำนึกผิดที่ทำแบบนี้แต่ไม่มีเลย ท่าทางและสายตาของเขาดูถูกเธอมากกว่า..คงคิดว่าเธอง่ายเมื่อเป็นอิสระแล้วหนามเตยก็รีบยันกายลุกขึ้น ลืมความเจ็บปวดที่ขาไปสิ้นเพราะตอนนี้เธอตกใจ ที่ลำกล้องของเขากำลังขยายตัวดันช่วงสะโพกของเธอจนสัมผัสได้หญิงสาวลุกขึ้นได้ก็รีบเดินออกมาจากตรงนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะถูกปลูกฝังมาแบบฝรั่ง แต่ก็ไม่ได้ให้ใครจูบมั่วและนั่นมันก็คือจูบแรกของเธอ"ไหนใครพนันกับกูไว้ เอาเงินมาเลย" เสียงเพื่อนที่อยู่รอบข้างคุยกัน เพราะเพื่อนๆ ต่างก็พนันกันไว้ ว่าเธอคนนี้จะไม่สนใจเจ้าขุนเหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่ถ้ามีการพนันต้องมีเงินเดิมพันอยู่แล้ว และตอนนี้คนที่แพ้ ก็มีมากกว่าครึ่งห้องเพราะเห็นท่าทางของทั้งสองเหมือนจะไม่สปาร์คกันเลย"อะไรวะถูกจ

"ไม่ต้องเดี๋ยวกูโทรบอกให้รถมารับ เอากระเป๋ากลับเข้ามาไว้ในบ้าน" เจ้าขุนพูดขึ้นเมื่อได้ยินกล้าหาญบอกว่าจะพาหนามเตยไปรอที่ห้องของเขา"ฉันจะรออยู่ข้างนอก" เธอตอบออกไปโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยพอเจ้าขุนโทรเรียกรถจากที่บ้านให้มารับ หญิงสาวก็เลยยอมรอกลับแต่โดยดี เพราะอยู่ต่อคงทำอะไรไม่ได้แล้ว "ตามใจ" ว่าแล้วเจ้าขุนก็กลับเข้าไปใส่เสื้อผ้า ส่วนกล้าหาญแยกตัวออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว เพราะไปเตรียมอาหารมาให้เธอได้ทาน"หมดตัวเลยกู" คนที่เพิ่งจะได้เงินกับเพื่อนมา ตอนนี้ทุนหายกำไรหด เพราะเสียกลับไปให้เพื่อนหลายคนเลย "ว่าแต่ถ้าหนามเตยเป็นน้าของเจ้าขุน..ถ้างั้นแสดงว่า เธอเป็นมหาเศรษฐีเลยน่ะสิ!?" ทุกคนไม่ได้แปลกใจเรื่องนี้เลย เพราะคุณตาของเจ้าขุนเป็นคนที่มีภรรยาเยอะมาก อาจจะเป็นภรรยาคนใดคนหนึ่งที่มีลูกกับท่านก็ได้"ก็ใช่น่ะสิ จำได้ไหมที่วันนั้นพวกเราพูดถึงเรื่องเส้นใหญ่""เออจริง ถึงว่าทำไมถึงเข้าเรียนช่วงที่ใกล้จะปิดภาคเรียนได้""ทานอะไรหน่อยนะครับหนาม" กล้าหาญกลับมาพร้อมกับอาหารและน้ำดื่ม แถมยังมียาติดมือมาด้วย"คุณกล้าหาญน่ารักจังเลยค่ะ" หนามเตยชมออกไปด้วยความจริงใจ เพราะถ้าให้เธอไปหากินเองคงจะลำบากแน

"พ่อฝากด้วยนะ วันนี้วันแรก คงต้องเทรนด์งานกันหนักหน่อย" ก่อนที่ทศกัณฐ์จะออกจากบริษัทและกลับไปที่โรงแรมก็ได้ฝากฝังลูกชายไว้กับหนามเตย เพราะทศกัณฐ์ดูแล้วหนามเตยคงจะเป็นงานก่อนลูกชายของเขาแน่"ค่ะ" จะปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะบุญคุณค้ำคออยู่ ถ้าเขาตั้งใจมาทำงานก็ถือว่าดีไป แต่ถ้าเขาตั้งใจมาก่อกวนเพราะหวงในสมบัติของคุณตา ก็ถือว่าเวรกรรมของเรายังไม่หลุดพ้นแล้วกันพอทศกัณฐ์ออกไปจากห้องทำงานได้เพียงไม่นาน หนามเตยก็ตามออกไปบ้าง เพราะว่าเธอต้องกลับไปที่ห้องเดิมนั่นก็คือห้องทำงานของเสี่ยเจ้าคุณ"เธอมาทำอะไรที่ห้องนี้" ทีแรกเจ้าขุนคิดว่าเธอทำงานที่ห้องพ่อของเขา แต่พอเห็นหนามเตยเดินมาที่ห้องนี้เขาก็รีบตามมา"ฉันทำงานที่ห้องนี้ก็ต้องกลับมาห้องนี้สิ""ใครให้เธอมาใช้ห้องนี้" เจ้าขุนถามออกไปด้วยใบหน้าถมึงทึง แบบเอาเรื่อง"ทำไม" ดวงตางามตวัดมองใบหน้าอีกฝ่าย..แล้วเธอก็นึกขึ้นได้คงจะเหมือนเรื่องรถคันนั้น เพราะห้องนี้คือห้องของพ่อเลี้ยงเธอ ซึ่งเป็นคุณตาของเขา"เก็บของของเธอแล้วออกไปจากห้องนี้""สมองของนายคงจะหยุดเจริญเติบโตตั้งแต่สมัยอนุบาลแล้วใช่ไหม" หนามเตยเริ่มจะหมดความอดทนกับคนที่ไม่ยอมโตแบบเขา"เธอว่าให้ใค