12 : 20 น. ที่โรงอาหาร..สิ่งที่สุชาดาพยายามทำก็ได้ผล ซึ่งตอนนี้เป็นที่กล่าวขานกันทั่วมหาวิทยาลัยจะไม่ให้กล่าวขานกันได้ยังไง ก็ลูกชายคนเดียวของสายการบินใหญ่โต เศรษฐีระดับต้นๆ ของประเทศ แค่มาเรียนมหาวิทยาลัยนี้เพื่อนๆ ก็จับตามองกันอยู่แล้ว ไม่ว่าไต้ฝุ่นกระดิกตัวทำอะไร ก็เป็นที่พูดคุยกันไปทั่ว"เสียดายรุ่นพี่นะ รูปหล่อพ่อรวยขนาดนั้นไม่น่าตาต่ำไปเอา..""มึงหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะเนย" แก้วใสรีบห้ามปรามเพื่อนไว้ก่อนที่จะปากพล่อยพูดอะไรออกไป"เราพูดจริงนี่หว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่เห็นเหมาะสมกับพี่ไต้ฝุ่นเลย ถ้าเป็นเพื่อนของเราก็ว่าไปอย่าง" เนยพูดทิ้งช่วงไว้ แล้วก็มองมาที่มายมิ้นท์ ซึ่งตอนนี้กำลังสนใจข้าวในชามมาก เพราะเธอเขี่ยมันจนจะกระเด็นออกจากชามหมดแล้วความรู้สึกที่มันกำลังประดังเข้ามาในเวลานี้..เหมือนถูกตบหน้า ทั้งๆ ที่ เธอเป็นภรรยาของเขา แถมถูกต้องตามกฎหมายด้วย แต่พอได้ยินว่าสามีมีแฟนที่เป็นเพื่อนเรียนด้วยกัน ถึงแม้ว่าเธอไม่มีใจให้เขาเลย แต่มันก็ต้องมีบ้างที่คิด"มายแกเป็นอะไร""ห๊ะ" ได้ยินเพื่อนเรียก มายมิ้นท์ก็ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่"ข้าวจะกระเด็นออกจากชามหมดแล้ว""เราอิ่มแล้ว" หญิง
"แม่ล่ะครับพ่อ" กลับมาถึงบ้านก็ไม่เจอผู้เป็นแม่ ที่จริงก็ไม่เจอผู้หญิงคนนั้นด้วยแหละ แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะถามหา"ก็ไปเยี่ยมเมียลูกนั่นแหละ" ราชสีห์กลับมาก็ไม่เจอภรรยาเหมือนกัน แต่นางฝากความกับแม่บ้านไว้"เมียผม? เออ..เธอเป็นอะไร" เขายังไม่ชินกับคำนี้ และคิดว่าคงจะไม่ชินง่ายด้วย"เห็นฝากข้อความไว้ว่าเมียของลูกไม่สบาย" ราชสีห์กลับมาถึงก็นั่งดูข่าวธุรกิจ จนลูกชายกลับมา"ไม่สบาย?" ..ทำร้ายร่างกายคนอื่นมา แต่ตัวเองกลับไม่สบายเนี่ยนะ เขายังคิดว่าเธอทำร้ายสุชาดาก่อน"เราก็น่าจะไปเยี่ยมหน่อยนะ" ผู้เป็นพ่อละสายตาออกจากหน้าจอแล้วหันมาพูดกับลูกชาย"แม่ไปแล้วทำไมผมต้องไปด้วยล่ะ" จบคำพูดก็เดินขึ้นบ้านไปแบบไม่สนใจบ้านปรัชญานนท์.. "แม่ว่าน่าจะไปหาหมอหน่อยนะ" ไออุ่นขึ้นมาเยี่ยมลูกสะใภ้บนห้องก็เห็นว่านอนซมอยู่ ที่นางรู้ เพราะแม่ของมายมิ้นท์โทรไปส่งข่าวว่าลูกสาวขอนอนค้างที่นี่ เพราะไม่ค่อยสบาย"กินยาแล้วเดี๋ยวก็หายค่ะ" เรื่องเป็นไข้ไม่ค่อยเท่าไรหรอก แต่ที่ร่างกายของเธอไม่ไหวก็เพราะเจอเรื่องหนักๆ มาสองวันติดๆ กันที่จริงไออุ่นอยากจะพามายมิ้นท์กลับไปดูแลที่บ้าน แต่พิมลแม่ของมายมิ้นท์อยากจะดูแลลูกสาวเอง
พอเห็นว่าเป็นรถของไต้ฝุ่น เจ้าขุนก็รีบออกมาข้างนอก"มึงอยู่ที่นี่ได้ยังไง" ไต้ฝุ่นลงมาจากรถก็เห็นเจ้าขุนยืนอยู่ทางเข้าบ้าน"กูควรถามมึงมากกว่าไหม ว่ามึงมาที่นี่ทำไม แล้วมึงรู้จักบ้านของมายได้ยังไง" เจ้าขุนก็ไม่ยอมแพ้ค่อยๆ ก้าวเดินเข้ามาประจันหน้ากัน"หึ!!.น่าสมเพช" คำนี้ไต้ฝุ่นพูดไม่ค่อยแรง ให้ได้ยินแค่เจ้าขุนคนเดียว เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ของเธอก็เดินออกมา"ไต้ฝุ่น" พ่อของมายมิ้นท์ทักขึ้นก่อน "มาหามายเหรอลูก""ใช่" เขาตอบออกไปเหมือนกับถูกบังคับมา แต่ที่จริงก็ถูกบังคับให้มานั่นแหละ"มึงมาหามายทำไม" เจ้าขุนหันขวับไปถามไต้ฝุ่นแบบไม่พอใจ"แล้วมึงคิดว่ากูมาทำไมล่ะ..มายอยู่ข้างบนเหรอครับ" ประโยคแรกไต้ฝุ่นพูดกับเจ้าขุน ส่วนประโยคต่อมาชายหนุ่มหันไปมองที่พ่อและแม่ของเธอ "ใช่จ้า" พิมลเป็นคนตอบ นางเห็นแล้วไม่ค่อยสบายใจเท่าไร"ถ้างั้นผมขึ้นไปหา..." เขาพูดทิ้งช่วงแล้วกรอกสายตาไปมองเจ้าขุนแบบกวนบาทา "..นะครับ" "เดี๋ยวก่อน" เจ้าขุนเดินตามไปแล้วกระชากคอเสื้อไต้ฝุ่นไว้ก่อนที่จะก้าวเข้าประตูบ้าน"ปล่อย!!" ไต้ฝุ่นสะบัดอย่างแรง แต่เขาก็ยังไม่ทำอะไร เพราะเกมนี้เขาคือผู้ชนะ"คุณพ่อกับคุณแม่จะปล่อยมันขึ้นไป
ริมฝีปากทั้งสองแนบชิดแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน เรื่องที่อยากรู้ว่าเจ้าขุนลุ่มหลงอะไรในตัวของเธอบ้างนั้น มันยังน้อยกว่าเรื่องที่เขาต้องการอยากจะทำให้เจ้าขุนคลั่งตาย และตอนนี้เขาก็คิดว่าเจ้าขุนคงกำลังคลั่งอยู่ด้านล่าง เพราะบนเตียงนอนของเธอมีเขาอยู่มายมิ้นท์ไม่ได้ต่อสู้ดิ้นรนอะไร ถึงจะสู้ไปก็คงไม่ไหว เก็บแรงไว้หายใจดีกว่า เพราะร่างกายก็ยังบอบช้ำอยู่มากจากที่จูบด้วยความโมโห จนมาถึงตอนนี้จูบของเขาเปลี่ยนไป เพราะริมฝีปากบางมันช่างหอมหวาน จนทำให้ชายหนุ่มเผลอไผลไปกับรสจูบ"คุณพ่อพูดอะไร" เจ้าขุนเรียกพ่อกับแม่ของเธอแบบนี้ตั้งแต่ที่ทั้งสองตระกูลรู้จักกัน ยาวนานมาจนถึงสิบกว่าปี"มันเป็นความต้องการของฝ่ายชายที่ไม่อยากให้เปิดเผยเรื่องนี้ พ่อต้องขอโทษเราด้วยที่ไม่ได้เชิญมาร่วมงานแต่งด้วย" พอได้ยินไต้ฝุ่นพูดออกมาคงไม่ต้องปิดบังอะไรกันอีกต่อไปแล้ว อิทธิก็เลยพูดให้เจ้าขุนฟัง"แต่ง?" ความรู้สึกของเขายากที่จะบรรยาย เจ้าขุนก้าวเดินออกมาที่หน้าบ้านแบบไม่รู้ตัว สายตาคมมองขึ้นไปที่ชั้นสองห้องนอนของเธอ ซึ่งตอนนี้มีไต้ฝุ่นอยู่ในนั้นเขารู้ดีว่าสิ่งที่ไต้ฝุ่นทำไป ไม่ได้ทำเพราะรักในตัวเธอเลย ..ที่ทำไปคงเพราะอยาก
"มีอะไรทำไมเสียงดังกันจังเลย เดี๋ยวอาจารย์ก็เข้ามาด่ากันหรอก" สุชาดาเดินเข้ามาแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร"มาแล้ววว.." เพื่อนผู้ชายหลายคนต่างก็หันไปพูดกัน แต่ไม่มีใครกล้าเย้ยเหมือนไต้ฝุ่น เพราะยังไงสุชาดาก็เป็นผู้หญิง"มีอะไรกันคะฝุ่น.....?" ดวงตาสุชาดามองไปเจอรอยกัดที่ซอกคอของไต้ฝุ่น.แล้วเธอก็มองไปรอบๆ ห้อง ตอนนี้กลุ่มเพื่อนมองมาที่เธอและไต้ฝุ่น ต่างคนก็ต่างอมยิ้ม เพราะคิดว่ามันเป็นฝีมือของสุชาดาไต้ฝุ่นรีบจับพลาสเตอร์ที่เพื่อนดึงออกมาแปะไว้ แล้วก็หยิบโทรศัพท์มากดเล่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นสุชาดาก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เธอคิดว่าเพื่อนในห้องคงคิดว่าเป็นฝีมือของเธอ สุชาดาก็เลยเงียบไว้ เพราะถ้าพูดไปคนที่เสียหน้าก็คือเธอมากกว่า"เที่ยงนี้เราไปกินอะไรกันดีคะฝุ่น" สถานะของเธอยังไม่มั่นคง จะออกตัวแรงก็ไม่ได้ ต้องค่อยๆ พูดกับเขาแบบอ่อนหวาน แบบนี้ถึงจะมัดใจผู้ชายได้"ไม่รู้เหมือนกัน" เขายังจับจ้องที่หน้าจอโทรศัพท์ โดยไม่ได้มองคนที่ถามเลย ทั้งๆ ที่ หน้าจอนั้นไม่มีอะไรสำคัญคณะการโรงแรม "พวกฉันคิดว่าถ้าวันนี้แกไม่มาเรียน เย็นนี้จะไปเยี่ยมที่บ้าน ที่จริงก็ว่าจะไปตั้งแต่เมื่อวานแ
พอหญิงสาวทานยาเข้าไปแล้วก็เกิดทำให้ง่วงนอน เธอลืมไปเลยว่ายาอีกเม็ดมันทำให้ง่วง"มายแกเป็นอะไร" เพื่อนตกใจอยู่ดีๆมายมิ้นท์ก็ฟุบลงกับโต๊ะเรียน เธอพยายามจะบังคับตัวเองไม่ให้หลับแล้วแต่ก็สู้ฤทธิ์ยาไม่ไหว"อาจารย์คะไม่รู้มายมิ้นท์เป็นอะไรค่ะ" เพื่อนตะโกนไปหาอาจารย์"ไหนดูซิ" อาจารย์ผู้สอนรีบเดินเข้ามาดู "พาไปห้องพยาบาลดีกว่า"ผู้ชายในห้องรีบลุกขึ้นแล้วเดินมาอุ้ม พาเธอออกมา ห้องพยาบาลอยู่คนละตึกกับคณะการโรงแรม ก็เลยต้องได้อุ้มลงบันไดมาแล้วเดินตรงไปอีกตึกหนึ่งเพื่อนผู้ชายอีกคนวิ่งตามมาหวังจะเปลี่ยนอุ้ม แต่คนที่อุ้มอยู่ไม่ยอมวาง เพราะโอกาสแบบนี้หายากมากที่จะได้แตะเนื้อตัวของสาวสวยคนนี้"ใครเป็นอะไร" เจ้าขุนเดินผ่านมากับเพื่อนพอดีก็เลยรีบวิ่งตามหลังมาดู พอเห็นว่าเป็นมายมิ้นท์เขาก็ตกใจมาก "มายเป็นอะไรส่งมานี่!" เขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้จนหมดสิ้นเมื่อเห็นว่าเธอหมดสติไปเพื่อนผู้ชายจำเป็นต้องได้ส่งร่างระหงของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดไปให้กับรุ่นพี่"มาย! มาย!!" เจ้าขุนรีบอุ้มวิ่งมาอีกตึก ที่ใช้เป็นห้องพยาบาล"อาจารย์หมอครับช่วยด้วย" เขาทั้งตะโกนและก็วิ่งมา"นักศึกษาเป็นอะไร" อาจารย์หมอก็เ
คืนเดียวกันกับที่เขาไปเอารถที่มหาวิทยาลัย..กว่าไต้ฝุ่นจะกลับมาถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว พอลงจากรถได้ก็ตรงขึ้นไปบนห้องนอนสิ่งแรกที่เขามองเมื่อเปิดประตูเข้ามาก็คือคนที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้เธอหลับไปแล้ว คงเพราะฤทธิ์ยานั่นด้วย มือหนายื่นไปแตะดูหน้าผากของคนตัวเล็กเพื่อเช็คว่าอุณหภูมิในร่างกายของเธอยังสูงอยู่ไหม..เราเป็นบ้าอะไรวะ พอมือของเขาแตะลงสัมผัสถูกผิวกายของอีกฝ่าย ก็รีบชักมันออกมาเช้าวันต่อมา..ดวงตางามเปิดขึ้นรับแสงทีละน้อย พอลืมตาได้ที่ก็เริ่มมองดูรอบๆ ห้องกว้างเขาไม่ได้กลับมาเหรอ ..เมื่อคืนนี้เธอหลับไปเพราะฤทธิ์ยาจนไม่รู้เรื่องอะไร ความคิดเดียวที่มีอยู่ในหัว..เขาคงไปค้างกับแฟนสาว"หนูยังจะไปเรียนอยู่เหรอลูก" ไออุ่นกำลังเตรียมโจ๊กร้อนๆ คิดว่าจะเอาขึ้นไปให้ลูกสะใภ้ทานแล้วจะได้กินยา"ค่ะ" มายมิ้นท์อยู่ในชุดนักศึกษาพร้อมที่จะไปเรียน เพราะชุดของเธอเตรียมมาไว้ที่นี่ก็มี"ถ้างั้นก็มาทานข้าวก่อน แม่ได้ยินว่ายาตัวนี้มันทำให้ง่วงนอน หนูเอายาอีกตัวไปกินที่มหาวิทยาลัยด้วยนะลูก" ไออุ่นก็เลยจัดยาที่ลูกชายซื้อมาเมื่อคืนให้กับลูกสะใภ้ยาอีกตัวสรรพคุณคล้ายกันแต่ทานแล้วไม่ทำให้ง่วง ซึ่งไต้ฝุ่นก็ปรึ
คืนวันต่อมา.. ที่โรงแรมใหญ่โตของทศกัณฐ์วันนี้เป็นวันที่จัดงาน ซึ่งทศกัณฐ์ก็จัดแบบนี้ปีละ 2-3 ครั้ง เพื่อสานสัมพันธ์บริษัทลูกที่อยู่ในเครือสาวสวยที่อยู่ในชุดราตรีสั้นสีหวาน โชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกาย ผิวขาวนวลสีชมพูเปล่งประกายล่อตาล่อใจผู้ชายในงานไม่ว่าจะหนุ่มหรือแก่ ใบหน้าหวานที่แต่งแต้มไปด้วยสีสัน มันทำให้หลายคนละสายตาไปจากเธอไม่ได้เลย"หนูมายใช่ไหมเนี่ย" คนที่เข้ามาทักก็คือทศกัณฐ์ "ลุงจำแทบไม่ได้เลยนะ""สวัสดีค่ะคุณลุง" หญิงสาวยกมือไหว้แบบนอบน้อม"ยิ่งโตเป็นสาวยิ่งสวย" ทศกัณฐ์ยังชมอย่างต่อเนื่อง แต่คำที่พูดชมก็ไม่ได้แตกต่างไปจากสิ่งที่เห็นเลย เพราะวันนี้เธอสวยโดดเด่นมากจริงๆ"คุณลุงก็ชมเกินไป ขอบคุณอีกครั้งค่ะ""ตาขุนก็มานะลูก ดื่มอยู่มุมโน้นแหน่ะ" ทศกัณฐ์ชี้ไปทางที่เจ้าขุนกำลังยืนอยู่ ..เจ้าขุนจะไม่มาก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นงานของพ่อ"มายขอตัวเข้าไปทักพี่ขุนก่อนนะคะ..ฝากคุณพ่อด้วยนะคะคุณลุง""ฮ้าา.. น่ารักจริงๆ เด็กคนนี้" ทศกัณฐ์ขำที่มายมิ้นท์ฝากพ่อไว้ คงเห็นว่าพ่อเป็นเด็กมั้ง"มาย" เจ้าขุนซึ่งกำลังดื่มอยู่ พอเห็นมายมิ้นท์เดินเข้ามา ก็รีบวางแก้วเหล้าที่อยู่ในมือ "พี่นึกว่ามายจะไ
"ฉันอยากจะขอคุยกับคุณเรื่องพ่อ.. แต่ถ้าคุณยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะคะ""ว่าง..ผมว่าง" ถึงแม้เธอจะไม่มีท่าทีอะไรออกมาให้เห็น แต่เขารู้ดีว่าภาพเมื่อสักครู่มันต้องทำให้เธอเข้าใจผิดแน่"ถ้างั้นฉันขอคุยตรงนี้เลยแล้วกัน คุณจะได้ไม่เสียเวลา""ไม่ได้เสียเวลาเลย ผมมีเวลาให้คุณเสมอ" ในขณะที่พูดดวงตาคมไม่ละไปจากใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาเลย "เราไปทานข้าวแล้วคุยกันด้วยดีกว่า" จบคำพูดไต้ฝุ่นก็จูงแขนเธอให้เดินตามลงมาข้างล่าง ในใจของเขาก็นึกหวั่นเรื่องที่เธอเพิ่งจะเห็นไป"ดูนั่นสิสุ" เพื่อนสุชาดากระซิบบอก ในขณะที่เห็นไต้ฝุ่นพาภรรยาของเขาเดินไปทางลานจอดรถ"ฉันอยากให้มันตาย""แกว่าอะไรนะ""เปล่าไม่มีอะไรหรอก" สุชาดาฝันไว้สูงมากว่าจะได้เป็นลูกสะใภ้ของเจ้าของสายการบินยักษ์ใหญ่ เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้เข้าใกล้ไต้ฝุ่นให้มากที่สุด ถ้ารู้ว่ารุ่นน้องคนนั้นจะเล่นสกปรกโดยการมอมยา..สุชาดาคงทำแบบนั้นไปก่อนแล้ว เผื่อว่าไต้ฝุ่นจะรับผิดชอบเธอเหมือนรับผิดชอบมายมิ้นท์[ร้านอาหาร]วันนี้เขาเลือกร้านใหม่ที่ไม่เคยพาเธอมา ถ้าไปร้านนั้นเดี๋ยวเด็กเสิร์ฟก็ทักอีก"ฉันพูดได้เลยไหมคะ" ถึงแม้จะน้อยใจมาก แต่เธอก็ต้องพู
"ทำไมต้องพาฉันมาที่แบบนี้ด้วย" เมื่อผิวกายของหญิงสาวสัมผัสถูกที่นอน เธอก็ได้เอ่ยปากถาม เพราะแทนที่เขาจะพากลับบ้านแต่ทำไมต้องแวะที่แบบนี้"คิดถึง" คำเดียวที่ออกมาจากปากไม่ต้องได้อธิบายอะไรอีกแล้วชายหนุ่มแนบริมฝีปากลงตามผิวนวลละมุนของหญิงสาว พร้อมกับสูดดมเข้าไปในปอด เขาทำให้เธอรู้ว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน ..แต่ถ้าพากลับไปส่งเขาคงไม่ได้ทำแบบนี้ แม้แต่บ้านของเธอเขาจะเข้าไปได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย"อือ" ใบหน้างามตามริมฝีปากหนาไปแบบออดอ้อน เพราะไม่ใช่แค่เขาที่คิดถึง เธอก็คิดถึงไม่ต่างกันชายหนุ่มแนบจูบลงที่ริมฝีปากบางทันทีที่รู้ว่าเธอก็ต้องการ ทั้งสองจูบกันแบบดูดดื่ม ยิ่งตอนนี้ในร่างกายของเธอ แอลกอฮอล์กำลังปลุกเร้าอารมณ์ โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรมากเสื้อผ้าของทั้งสองถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความยินยอมพร้อมใจ"อ๊อยย" ชายหนุ่มส่งแก่นกายเข้าไปในร่องคับแคบทันทีที่เช็คดูแล้วว่าในร่องนั้นมันพร้อมมาก เธอคงต้องการเขาไม่ต่างกัน เพราะในนั้นมีน้ำหล่อลื่นเจือปนออกมาให้สัมผัสได้"อ้าาา คิดถึงมากเลยรู้ไหม" ไต้ฝุ่นคิดว่าจะคุยกับเธอหลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่พอเห็นเธอใกล้ๆ เขาก็ไม่สามารถที่จะอ
"มีอะไรกัน" มีคนไปส่งข่าวให้ไต้ฝุ่นรู้เหมือนกัน..เขาก็เลยรีบมาที่โรงอาหาร"ไต้ฝุ่นคะ รุ่นน้องคนนี้อยู่ดีๆ ก็มาตบหน้าสุ""ทำไมต้องใช้อารมณ์" เขาพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ ตอนนี้คนที่อยู่ในนั้นนับร้อยชีวิตได้ เพราะมันเป็นโรงอาหารใหญ่ของทางมหาวิทยาลัย"ขอโทษค่ะที่ฉันใช้อารมณ์กับผู้หญิงของคุณ" มายมิ้นท์วิ่งออกจากโรงอาหารนั้นทันทีที่พูดจบ เธอยอมรับว่าดีใจมากที่เห็นเขาเดินเข้ามา แต่พอได้ยินคำพูด ไม่รู้ว่าความน้อยใจมันมาจากไหน"มายรอก่อน" เพื่อนๆ ก็รีบวิ่งตามออกไปด้วย"ฝุ่นคะ สุดีใจจังเลยที่ฝุ่น..""เราขอคุยด้วยหน่อย" สุชาดายังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำไต้ฝุ่นก็พูดสวนขึ้นก่อน"ดะ..ได้สิคะ" เห็นสีหน้าของเขาก็รู้สึกหวาดหวั่น แต่ยังดีกว่าที่เขาจะไม่พูดด้วยเลย สุชาดารีบเดินตามไต้ฝุ่นออกมาจากโรงอาหาร"สุรู้เรื่องที่เกิดขึ้นไหม" ชายหนุ่มหมายถึงเรื่องที่ ถูกแชร์ตามโซเชียล คนแรกที่เขาคิดขึ้นมาได้ก็คือสุชาดา"เรื่องอะไรคะ""ก็เรื่องที่มันกำลังเป็นข่าวอยู่"โรงแรมพ่อของมายมิ้นท์"คุณทศกัณฐ์ มีอีเมลมาบอกว่า.. เออ" ผู้จัดการถึงกับไม่กล้าพูดต่อ เพราะวันนี้มีหลายเรื่องที่นำเข้ามากวนใจท่านประธาน"พูดมาเถอะ""ตอนนี
"ถ้างั้นผมขอเอารถไปคืนให้เธอก่อน" เพราะว่าตอนนี้รถของมายมิ้นท์ยังอยู่กับเขาที่จริงรถของไต้ฝุ่นก็ซ่อมเสร็จแล้ว แต่ที่เขายังไม่ให้เอารถมาส่งก็เพราะว่า อยากจะมีข้ออ้างเพื่อที่จะไปส่งเธอ และก็ค้างที่บ้านของเธอเลยขับรถมาจอดที่หน้าคณะ ก็เจอมายมิ้นท์เดินออกมาพอดี"วันนี้ผมไม่ได้ไปส่งที่บ้านนะ" ชายหนุ่มยื่นกุญแจรถวางใส่มือให้"ค่ะ" หญิงสาวรับมันมา ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย เพราะวันนี้อุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่า พอไปถึงที่บ้านจะให้เขาขึ้นไปหลบอยู่ในห้องเหมือนเดิม เพราะเธอต้องหาโอกาสคุยกับพ่อให้ได้ก่อน ..เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ จะได้ไม่ต้องโกหกพ่อ หญิงสาวได้แต่ยืนมองตามท้ายรถของเขาไปบ้านอัครไพศาล"แกรู้เรื่องนี้หรือยัง" ราชสีห์รีบกลับบ้านมาเพื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับลูกชายโดยเฉพาะ"ครับ" ไม่ต้องดูสิ่งที่พ่อยื่นมาเขาก็รู้แล้ว ว่ามันคืออะไร"มันคือความจริงใช่ไหม?!""ครับ.. แต่พ่อครับเรื่องนั้น..""หยุด!""คุณใจเย็นก่อนสิคะฟังลูกก่อน""ต้องฟังอะไรอีก""เธอไม่ได้ตั้งใจนะครับพ่อ""ไม่ได้ตั้งใจ??..แต่จงใจเลยล่ะ!!" ทำไมเขาถึงจะดูไม่ออก และราชสีห์ก็เกลียดคนพวกนี้มาก พวกที่ชอบแบล็คเมล์คนอื่น เพื่อ
"นอนไม่หลับเหรอครับ" พอเธออาบน้ำมาแล้วก็นอนดิ้นพลิกไปมา จนคนที่กำลังจะหลับสะดุ้งตื่น"เปล่าค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่กระด้างมากเขาคิดว่าเธอคงจะเจ็บตรงที่ถูกกระแทกก็เลยพลอยทำให้นอนไม่หลับ เพราะฟังดูจากน้ำเสียงก็พอจะรู้ชายหนุ่มตัดสินใจไม่กอดแล้วนอนหันหลังให้ดีกว่า เผื่อว่าเธอจะอารมณ์ดีขึ้นบ้างเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนนี้กว่ามายมิ้นท์จะหลับได้ เพราะเธอยังค้างเติ่งอยู่บนยอดดอยแบบนั้น ส่วนคนที่ปลุกเร้าอารมณ์ของเธอกลับนอนหลับแบบไม่รู้เรื่อง"คุณจะไปไหน"ไต้ฝุ่นกำลังจะลงไปข้างล่าง เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ก็เลยไม่กวน"กลับบ้าน""คุณยังลงไปตอนนี้ไม่ได้ คุณพ่ออยู่ข้างล่าง""แต่ผมต้องได้รีบกลับบ้านก่อน""คุณใส่ชุดเดิมไปเรียนไม่ได้เหรอ" เพราะกว่าจะถึงเวลาไปเรียนพ่อของเธอคงออกไปทำงานแล้วเรื่องชุดไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับไต้ฝุ่นเลย แต่ที่เขาต้องรีบกลับบ้าน เพราะอยากจะไปดูว่าตอนนี้พ่อกลับมาจากต่างประเทศหรือยังไต้ฝุ่นต้องเล่าเรื่องนี้ให้พ่อฟังก่อนที่พ่อจะได้ยินจากปากของคนอื่นแต่พอหันกลับมามอง..ดูเธอมีเรื่องเป็นกังวล ก็เลยตัดสินใจยังไม่ลงไปตอนนี้ ชายหนุ่มเดินกลับมานั่งลงข้างหญิงสาวที่เพิ่งจะลุกข
"คุณไม่กลัวพ่อฉันบ้างเลยหรือไง" พอเขาถอนจูบเธอถึงพูดออกมาได้"กลัว..แต่กลัวไม่ได้ทำแบบนี้กับลูกสาวของคุณพ่อมากกว่า" เขาพาเธอมาที่เตียงในระหว่างที่กำลังพูดอยู่"คุณพ่อ.." หญิงสาวแอบอมยิ้มเมื่อได้ยินสรรพนามที่ไต้ฝุ่นเรียกพ่อของเธอ เพราะเธอเพิ่งเคยได้ยินเขาเรียกพ่อก็วันนี้"ไหนคุณบอกง่วงนอนไง" หญิงสาวแกล้งพูดเฉไฉไปทางอื่น "หายง่วงแล้ว" เขาไม่พูดเปล่า ยังพยายามถอดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกมายมิ้นท์ไม่ปฏิเสธแต่จะไม่ให้อายเลยก็คงไม่ใช่ เพราะตอนนี้ไม่กล้ามองสบตาเขาเลยด้วยซ้ำ"อื้อ.." ใบหน้าหล่อคมฝังลงที่ผิวกาย ทันทีที่ร่างระหงไม่มีสิ่งกีดขวาง หญิงสาวห่อตัวเข้าหากันเมื่อริมฝีปากสัมผัสที่ยอดปทุม มือหนาของเขาบีบเคล้นสองเต้า แล้วดูดกินสลับข้างไปมาอย่างเอร็ดอร่อยเรียวลิ้นอุ่นตวัดเลียวนอยู่แถวนั้นแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้ เพราะหน้าอกของเธอมันช่างยั่วยวน "อืมมม" พอออกจากหน้าอกแล้วริมฝีปากหนาก็ได้ซุกไซร้ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนหญิงสาวต้องรีบขยับกายหนี เพราะเธอรู้แล้วว่าเขาจะทำอะไรต่อ.. "พอแล้วค่ะ" ตั้งแต่มาถึงก็ยังไม่อาบน้ำ ชุดนักศึกษาก็เพิ่งจะถูกเขาถอดออกไปเมื่อสักครู่ ถ้าปล่อยให้เขาใช้ปากกับตรงนั้นแล้วเธอจ
ห้องเรียนของไต้ฝุ่น.."มึงเป็นอะไรทำไมหน้าตาดูเหมือนคนแฮงค์เหล้าเลยวะ" ไต้ฝุ่นเข้ามาในห้องเรียนก็สังเกตดูหน้าเพื่อนรัก"เมื่อคืนนี้ไปดื่มกับไอ้นิกรมันหน่อย ..แต่ก็ไม่หน่อยหรอก.. มากเลยแหละแบบเมาไม่รู้เรื่องเลย..ตอนนี้ก็ยังปวดหัวอยู่เลย" พูดแล้วดัมมี่ก็ฟุบลงที่โต๊ะเรียนแบบคนไม่มีเรี่ยวแรง แต่ทันใดนั้นดัมมี่ก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งเพราะคิดอะไรได้ "เมื่อคืนนี้กูโทรหามึงตั้งหลายครั้งก็ไม่รับสาย""โทรหากูทำไม""ก็โทรหาว่าจะชวนมึงออกมาดื่มด้วย"เมื่อคืนนี้ไต้ฝุ่นไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ ถึงเพื่อนโทรชวนออกมาดื่มเขาก็คงไม่ออกมาแน่"มึงยิ้มอะไรวะ" ดัมมี่ยังคุยเรื่องนั้นไม่เสร็จเลย ก็เห็นใบหน้าหล่อคมของเพื่อนยกยิ้มขึ้นเล็กน้อยแบบมีเลศนัย"ยิ้มอะไรก็เรื่องของกูสิ มึงจะให้กูหน้าบึ้งอยู่ทั้งวันเลยหรือไง""ก็กูไม่ชินที่มึงยิ้มนี่หว่า มึงหน้าบึ้งกูยังชินกว่า""โรคจิตหรือเปล่ามึง" ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น นิกรก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับสุชาดาวันนี้ดูสีหน้าของสุชาดา ไม่เหมือนเมื่อวาน"สุนั่งก่อนนะครับเดี๋ยวตอนเที่ยงเราออกไปทานข้าวด้วยกัน" นิกรเลื่อนเก้าอี้ให้สุชาดานั่ง"ขอบใจนะนิกร"ไต้ฝุ่นและดัมม
หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหลบจูบ แต่ก็ไม่พ้นริมฝีปากหนา ชายหนุ่มยังตามจูบแบบดูดดื่ม จนคนตัวเล็กที่อยู่ด้านล่างยอมแพ้ เธอนอนนิ่งให้เขาทำไป ..พอเธอไม่หลบไม่สู้แล้วเขาก็หยุด"พรุ่งนี้ฉันต้องส่งรายงาน" มายมิ้นท์ต้องได้รีบพูดก่อนที่เขาจะปิดปากอีกครั้ง"ไม่นานหรอก" เขากระซิบพูดเบาๆ แล้วก็ฝังจมูกลงที่ซอกคอระหง ชายหนุ่มพรมจูบไปทั่วซอกคอแล้วเลื่อนขึ้นมาที่ติ่งหู ริมฝีปากหนาดูดและเม้มเพื่อทำให้หญิงสาวสยิว"อือออ! คุณ!!" แต่เธอจั๊กจี้มากกว่า..เพราะตรงนั้นมันคือจุดอ่อนของเธอเลยก็ว่าได้ ..ชายหนุ่มเริ่มซุกซนแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงหู มันยิ่งทำให้เธอจั๊กจี้มากขึ้น "หยุดเดี๋ยวนี้นะ! อือ!!" มือเรียวพยายามผลักใบหน้าหล่อคมนั้นออก แต่ก็ไม่เป็นผลเพียงไม่นานชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่ก็ค่อยๆ ถูกเลื่อนขึ้นมา จนเผยให้เห็นเนินที่ยั่วยวนต่อสายตาของเพศตรงข้ามมาก เขามองต่ำลงไปพร้อมกับขยับมือลูบคลำสิ่งที่อยู่ในกางเกงตัวจิ๋วตัวนั้น"อือ..." หญิงสาวพยายามปกป้องตัวเองด้วยการดึงกระโปรงลงไปปกคลุมไว้ แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้"คิดถึงมากเลยรู้ไหม" เขากระซิบที่ข้างใบหูแล้วก็แนบจูบลงตรงนั้นอีกครั้ง ที่จริงเขาพูดคำนี้ออกมาแบบลื
"ปล่อยค่ะ" มายมิ้นท์ยอมเดินออกมากับเขาแต่โดยดี แต่พอออกมาพ้นสายตาของทุกคนแล้ว เธอก็ขอให้เขาปล่อย"เป็นอะไรอีก" ถามแบบไม่พอใจ เพราะคิดว่าเธอจะเล่นตัวอีกแล้ว"เจ็บ" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปที่แขนตัวเอง"เจ็บเหรอ" ไต้ฝุ่นรีบปล่อยทันทีที่ได้ยิน ..สายตาคมมองตามสายตาของเธอลงไป "มีรอยเล็บข่วนด้วยเหรอ" เขาคิดว่าสุชาดาแค่กำไว้ แต่ไม่คิดว่าจะใช้เล็บจิกเข้าไปในเนื้อบางๆ ด้วยที่มายมิ้นท์เจ็บก็เพราะมือของไต้ฝุ่นถูกตรงรอยข่วน"ไปทำแผลก่อน""ไปทำที่ไหน""ไปทำกับอาจารย์หมอ""ไม่ไป ทำไมต้องทำแผลด้วยแค่นี้เอง""จะเรียกว่าแค่นี้ได้ยังไง รู้ไหมว่าเล็บคนมันมีเชื้อโรค" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่ายังดึงแขนเธอให้เดินตามเวลาต่อมา.."เราอีกแล้วเหรอ เป็นอะไรมาอีกล่ะ" นี่แหละเหตุผลที่มายมิ้นท์ไม่อยากจะเข้าห้องนี้"แผลที่มือครับอาจารย์" ไต้ฝุ่นก็เลยจับมือเรียวหงายขึ้นให้อาจารย์เห็นตรงท้องแขน"เบาๆ กันลงบ้างนะ" ไม่รู้ว่าจะเตือนยังไงแล้ว เพราะอาจารย์หมอก็พอจะรู้ข่าวเรื่องของทั้งสองมาบ้าง"ครับ?!" ไต้ฝุ่นรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่อยากจะมาที่ห้องพยาบาลนี้ คงเพราะถูกอาจารย์หมอแซวแบบนี้แน่เลย สายตาคมมองไปที่ใบหน้าหวานซึ่งตอ