All Chapters of คนเสเพล: Chapter 31 - Chapter 40

พอดินกลับมาถึงก็เห็นพ่ออยู่ที่บ้านแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้พูดคุยอะไรด้วย ชายหนุ่มเดินผ่านหน้าผู้เป็นพ่อไป"จะไม่คุยอะไรกับพ่อหน่อยเหรอ""จะให้ผมคุยอะไร" เขาหยุดแต่ก็ไม่ได้หันกลับมา"ตกลงเราจะเอาใครกันแน่ เห็นบอกมีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ""พ่อไม่ต้องยุ่งเรื่องนั้น""รู้หรือยังล่ะ" ก่อนที่จะพูดกับลูกชาย ศักดิ์มองออกไปข้างนอกกลัวว่าภรรยาจะกลับมาก่อน เพราะตอนนี้ธิมาพรออกไปตลาดเย็นกับแม่ของทอรุ้งอยู่"พ่อจะพูดอะไร" ชายหนุ่มหันกลับมามองหน้าพ่อแบบเต็มตา"ผู้ชายก็มีบ้าง เหมือนลูกในตอนนี้ไง""พ่ออย่าเอาผมไปเปรียบกับพ่อมันคนละอย่างกัน" ยังไงเขาก็จะไม่ทำเหมือนพ่อ ที่มีผู้หญิงสองคนพร้อมกันในเวลาเดียวดินเปลี่ยนใจไม่อยากจะเข้าบ้านแล้ว เขาก็เลยออกมา"ไปไหนมา" ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นเธอขับรถกลับมาที่บ้านพอดี"ไปทำงาน""พูดไม่เคยฟังกันเลยใช่ไหม บอกไม่ต้องไปทำงานแล้วไง"หญิงสาวไม่เจรจาด้วย ลงจากรถได้เธอก็เดินเข้าบ้านโดยมีเขาเดินตามมา"ออกไปเดี๋ยวนี้นะ" ทอรุ้งไม่คิดว่าเขาจะกล้าตามเข้ามาถึงในห้องนอนด้วย แต่ที่เขากล้าคงเพราะไม่เห็นพ่อและแม่อยู่บ้าน"ตอนนี้ฉันมีงานทำแล้ว ฉันไม่อยากจะให้เธอขับมอเตอร์ไซค์มันอันตรายรู

"เรื่องนั้นฉันก็บอกไปแล้วไงว่ามันจบแล้ว" ดินหมายถึงเรื่องของเขากับหว่าหวา"มันจบสำหรับนาย แต่สำหรับฉันมันเพิ่งจะเริ่ม" ตั้งแต่วันแต่ง เธอพยายามถามตัวเอง ว่าตลอดชีวิตนี้ถ้าไม่มีเขาจะอยู่ได้ไหม ก็ต้องอยู่ได้แหละ เพราะถึงแม้เขาอยู่กับเธอก็อยู่แค่ตัว"ทอรุ้ง เธอจะเอายังไงกันแน่ อยากจะหาเรื่องให้ได้เลยใช่ไหม""ในเมื่อหัวใจของนายมอบให้ผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว นายจะมาทรมานจิตใจตัวเองอยู่กับฉันเพื่ออะไร""เพื่ออะไรเธอก็รู้อยู่นี่" สายตาคมมองต่ำลงไปที่ท้อง มันเป็นคำตอบที่ไม่ต้องพูด"ก็ได้ถ้านายทำเพื่อแค่นี้ เมื่อไรที่ฉันคลอด เราต่างคนต่างไป" ดวงตาของเธอมองจ้องสบตาเขา โดยไม่ยอมหลบเหมือนทุกครั้ง"ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ก็ได้!" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ออกจากบ้านของเธอไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวลมหายใจถูกสูดเข้าไปลึกๆ แล้วก็ผ่อนมันออกมา เธอทำอยู่แบบนี้ 2-3 ครั้ง เพื่อที่จะบังคับน้ำตาไม่ให้มันไหลและเธอก็ทำได้ "เห็นไหมแม่บอกแล้ว ว่าหนูต้องเข้มแข็งได้เหมือนแม่" แต่ก่อนเธอไม่ใช่คนที่จะมานั่งร้องไห้อะไรง่ายๆ แบบนี้ มันอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนในร่างกายที่เปลี่ยนไปหญิงสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกมาที่ร้านของป้า ต่อจากนี้ไป

ที่เขาทำไปแค่อยากจะรู้ความรู้สึกของเธอ ถ้าเธอยังบอกให้หยุดอยู่ นั่นแสดงว่าทุกคำที่เธอพูดออกมา เพราะคิดแบบนั้นจริงๆและคำตอบที่ได้ก็คือการพยักหน้า ถึงแม้เธอจะต้องการมากแค่ไหน แต่ก็อยากให้เขาหยุดเพียงแค่นี้หลายวันต่อมา..ช่วงหลังดินไม่ค่อยกลับบ้านเลยด้วยซ้ำ หมกตัวอยู่แต่กับงาน บางวันก็นอนมันที่มหาวิทยาลัยเลย อาจารย์หลายคนต่างก็เอ็นดูในความขยันของเขา มีอะไรช่วยได้ก็มักจะยื่นมือเข้ามาช่วย อย่างเช่นตอนนี้ดินมีห้องพักของตัวเองอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ซึ่งอาจารย์หลายคนที่อยู่ต่างจังหวัดก็พักอาศัยกันอยู่ที่นี่ด้วย ถึงแม้ช่วงนี้จะเป็นช่วงปิดภาคเรียน แต่อาจารย์ก็ไม่ได้หยุดเพราะต้องเตรียมงานในเทอมต่อไป"รุ่นพี่คะ""ครับ""ขอโทษค่ะแนนต้องเรียกว่าอาจารย์ใช่ไหมคะ""แล้วแต่สะดวกจะเรียกเลยครับ มีอะไรเหรอครับ""แนนอยากจะขอไลน์ของอาจารย์ไว้ค่ะ เผื่อว่ามีอะไรไม่เข้าใจจะได้ถาม""ได้สิครับ" ชายหนุ่มก็เลยบอก ID LINE ไป"??" พอเห็นรูปโปรไฟล์ของเขาปรากฏขึ้น แนนถึงกับมองกลับมาดูหน้าอีกฝ่าย"รูปเมียของผมเองครับ แต่เครื่องอยู่ที่ผมนี่แหละถ้ามีเรื่องอยากจะสอบถามอะไรเกี่ยวกับการเรียน ก็ถามมาได้เลย""ค่ะ" แนนตอบกลับ

เมื่อคืนนี้จริงๆ ดินก็ไม่ได้ซ้ำหรอก เพราะงานยังกองท่วมหัวอยู่ และกว่าจะเคลียร์งานเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบสว่าง"เมื่อคืนเขานอนตอนไหน" หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้องแล้ว พอคิดถึงตอนที่เขาพูดหยอก ใบหน้านั้นก็ถึงกับแดงก่ำขึ้นมา "ทำไมคนที่เขารักถึงไม่ใช่เรา" มือเรียวลูบท้องเบาๆ แบบปลอบใจลูกไปในตัวด้วย แต่ที่จริงคือปลอบใจตัวเองนั่นแหละเธอต้องได้รีบสลัดความน้อยใจออกไป เพราะจะงี่เง่าไม่ได้ ไม่รักก็ไม่ต้องรักสิ ขอแค่ให้เขาดูแลเธอและลูกแบบนี้ตลอดไปก็พอแล้ว มันอาจจะเป็นการเห็นแก่ตัว แต่ถ้าเมื่อไรเขาจะไปเธอก็คงต้องได้ปล่อยเที่ยงวันเดียวกัน.."นายไม่กินข้าวก่อนเหรอ" ทอรุ้งออกไปซื้อกับข้าวมาเตรียมไว้ให้เขากินตอนเที่ยง"ของีบก่อนแป๊บหนึ่ง เดี๋ยวตื่นมากิน" ชายหนุ่มจับโทรศัพท์มาเพื่อจะตั้งเวลาปลุก ที่ต้องได้นอนพักเอาแรงก่อนเพราะเมื่อคืนนี้ไม่ได้นอนเลยก็ว่าได้นั่งมองเขานอนอยู่ครู่หนึ่ง หญิงสาวก็ค่อยๆ เอนตัวลงนอนหนุนแขนคนร่างหนา มือเรียวจับแขนอีกข้างของเขามาพาดทับร่างเธอไว้เพื่อที่จะเป็นหมอนข้างให้เวลาผ่านไปตามที่ดินตั้งนาฬิกาปลุกไว้ มันก็ดังขึ้นมา ทอรุ้งเอื้อมมือไปจับเพื่อที่จะดูว่าเขานอนต่อไ

หลายเดือนผ่านไป.. และอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงกำหนดคลอด ตั้งแต่ที่เลิกกัน เธอกับเขาก็ไม่เคยพูดกันอีกเลย จะเรียกว่าไม่เห็นหน้ากันเลยก็ได้ และทอรุ้งก็ทำได้เธอไม่ถามหาเขาแม้แต่คำเดียว"นี่อะไรของแก" หญิงสาวมองดูของที่แพรไหมยื่นมาให้"ของใช้สำหรับเด็ก ฉันซื้อแบบกลางกลางมาให้ ก็แกไม่ดูว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายสักทีนี่""แค่เขาครบ 32 ฉันก็ดีใจแล้ว" ลูกของเธอหนีบอวัยวะเพศไว้ ก็เลยอัลตร้าซาวด์แบบธรรมดาไม่เจอเพศ แต่ถ้าอยากจะรู้จริงก็มีเชิงลึกกว่านั้น ทอรุ้งก็เลยคิดว่าจะรอลุ้นเอา"ฉันต้องรีบไปเข้างาน..ไปก่อนนะ" นั่งคุยกันอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานแพรไหมก็เลยต้องได้รีบไปก่อน"ขับรถดีๆ ล่ะ""อ้าวไปแล้วเหรอหนูไหม""ค่ะน้า ไหมต้องรีบไปเข้างาน" ตอนนี้แพรไหมรับงานสองที่ กลางวันทำงานที่ร้านยา ส่วนกลางคืนเธอทำงานร้านคาราโอเกะ ใกล้ๆ ร้านยานั่นแหละ เพราะอยากจะรีบเก็บเงินใช้หนี้ เท่าที่ได้มาใช้แค่ดอกเบี้ยก็ยังไม่พอช่วงนี้เดือนแม่ของทอรุ้งไม่ค่อยได้ไปออกรถกับสามี เพราะลูกสาวใกล้จะคลอด 22 : 35 น. ของวันต่อมา..หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อมองไปดูห้องของเขา วันนี้มีแสงสว่าง หลังจากที่ไม่เห็นเปิดไฟตอนกลางคืนมา