บททั้งหมดของ คนเสเพล: บทที่ 21 - บทที่ 30

02 : 50 น. "ทำไมเราถึงหิวอีกแล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย" กว่าจะบังคับตัวเองให้หลับได้ ก็แสนจะลำบาก พอดึกยังนึกหิวขึ้นมาอีก "คนอกหักเขาเป็นแบบนี้กันหรือเปล่า" ตอนนี้ทอรุ้งรู้ซึ้งถึงคำว่าอกหักแล้ว แต่ก่อนรู้แค่ว่าแอบรักเขาเป็นยังไงพอหาอะไรลงท้องจนอิ่มแล้ว หญิงสาวก็กลับมาที่ห้องนอน แต่อดไม่ได้ที่จะมองไปดูบ้านข้างๆ ทำไมห้องนอนของเราถึงอยู่มุมนี้ ..เพราะห้องนอนของเธอกับเขา แค่มองผ่านรั้วไปก็เจอแล้ว ..เมื่อไรเจ้าของที่ข้างๆ จะมาสร้างบ้านสักที..เธอจะได้ไม่ต้องชะเง้อมองไปอีกเช้าวันต่อมา..ทอรุ้งเปิดประตูบ้านออกมาก็เห็นรถของหินขับผ่านไปพอดี อดไม่ได้ที่จะมองตาม วันนี้เขาอยู่ในชุดนักศึกษาคงจะไปเรียน"กลับมาสิวะทอรุ้ง เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ" หญิงสาวรีบเตือนสติตัวเอง เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่เลือกเธอแล้ว จะวิ่งตามเขาให้เสียศักดิ์ศรีอีกทำไม "ลิปสติก" กำลังจะขับมอเตอร์ไซค์ไป นึกขึ้นได้ว่าลืมพกลิปสติก เผื่อว่าที่ทาไปมันจางลงจะได้เติมใหม่แต่ก่อนไม่เคยที่จะมีลิปสติกหรือแป้งติดบ้านเลย แต่ตอนนี้ไม่รู้เป็นอะไรขนาดทำงานไปหน้าเริ่มมันก็เอาแป้งมาทาทับแล้วเย็นวันเดียวกัน.."พ่อกับแม่ยังไม่กลับ

"ปล่อยนะดินนายจะบ้าเหรอ!" ทอรุ้งรีบเข้ามาช่วยชนกันต์เมื่อถูกดินกระชากคอเสื้อ"กูถามว่ามึงไปไหนมา!" คำนี้ใบหน้าของดินหันมาพูดกับทอรุ้ง แต่มือยังคงไม่ปล่อยจากคอเสื้อ"ไปไหนมันก็เรื่องของกู มึงเกี่ยวอะไรด้วย" ในขณะที่พูดกับดิน ทอรุ้งก็พยายามแกะมือของเขาออกเพื่อช่วยชนกันต์"ดูเป็นห่วงมันจังเลยนะ""เป็นห่วงสิ ก็เหมือนกับแฟนของนายไง คงเป็นห่วงนายมากเหมือนกัน" ทอรุ้งมองเลยผ่านไปที่หว่าหวา เพราะตอนนี้เห็นเธอคนนั้นยืนเช็ดน้ำตา"หึ!!" ดินปล่อยมือออกจากคอเสื้อของชนกันต์ แล้วก้าวถอยหลังไป พร้อมกับโอบไหล่หว่าหวาไว้ "ไม่ต้องร้องไห้นะครับ เข้าบ้านกัน""นายกลับบ้านไปเถอะ เราง่วงนอนแล้ว" ทอรุ้งทำเป็นไม่สนใจภาพที่เห็นตรงหน้า เธอหันไปบอกชนกันต์ที่เอาแต่ยืนอยู่เฉยๆ ไม่ตอบโต้ดินเลยแม้แต่นิดเดียว"แน่ใจนะว่าจะนอนหลับ" ชนกันต์มองตามหลังทอรุ้งเข้าไป แล้วก็มองไปที่บ้านของดิน เรื่องนี้เพื่อนๆ รู้ดีว่าทอรุ้งชอบดินแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ดูท่าทางของดินนี้สิเหมือนมีใจให้กับทอรุ้งเลย ข้อนี้มันน่าสงสัยสำหรับชนกันต์มากเสียงสะอื้นไห้ค่อยๆ ดังขึ้นเมื่อประตูห้องนอนปิดลง "เธอควรจะชินได้แล้วไม่ใช่เหรอ" ทอรุ้งได้แต่พูดกับตัวเ

"นอนแก้ผ้าให้ก็ไม่ชายตามองอย่างนั้นเหรอ" ทุกคำที่หว่าหวาพูดออกมา ทอรุ้งได้ยินชัด และมันก็จุกแน่นในอก จนยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดดินมองสบตาเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร มือหนาคว้าแขนคนตัวเล็กให้เดินตามออกมาข้างนอก และเธอก็ทำได้แค่เดินตาม เพราะมันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนี่ ผู้ชายถึงกับเอาเธอไปพูดนินทาลับหลังกับหญิงคนรักของเขาขนาดนี้แล้ว"นั่นไงดิน" กระต่ายรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นดินเดินออกมาจากบ้านอีกหลังพร้อมกับผู้หญิงคนที่เพื่อนเพิ่งจะนินทาไป"ดิน" หว่าหวายกยิ้มหวานพร้อมกับรีบเดินเข้ามาหา "ปล่อยมือของมันเดี๋ยวนี้นะดิน""เมื่อกี้เธอว่าอะไร"หว่าหวาถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี เพราะทีแรกไม่คิดว่าดินจะอยู่ในนั้นด้วย "หวาก็พูดเรื่องจริงนี่"ในขณะที่ทุกคนกำลังยืนเครียดอยู่นั้น ก็ได้มีรถกระบะคันหนึ่งวิ่งเข้ามา ทุกคนก็เลยหันไปมองพร้อมกัน"แม่" ทอรุ้งรีบแกะมือของดินออก เมื่อเห็นว่าเป็นรถของพ่อกับแม่"มีอะไรกันหรือเปล่า" พ่อของเธอลงจากรถ แล้วก็เปิดแคปด้านหลัง ทิ้งไว้เพื่อให้คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นลงมา"น้าพร?""แม่" คนที่ลงมาจากแคปรถปิคอัพด้านหลัง ก็คือธิมาพรแม่ของดิน อีกคนที่ตามลงมาก็คือเดือน"ล

"??" แค่ได้กลิ่นอาหารที่เขาส่งเข้ามา ก็ยั่วน้ำลายแทบจะอดทนไม่ไหวอยู่แล้ว แต่หญิงสาวต้องทำเป็นใจแข็งเข้าไว้เดี๋ยวเขารู้"ปิดหน้าต่างดีๆ แล้วก็ล็อกไว้ด้วย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็กระโดดข้ามรั้วออกไปทางเดิม"เป็นบ้าอะไรของเขา" ทอรุ้งปิดหน้าต่างแล้วก็ล็อกไว้ ถึงแม้เขาไม่บอกเธอก็ทำแบบนี้อยู่แล้ว เพราะบ้านชั้นเดียว "เย็นตาโฟ??" ทีแรกแค่สงสัยแต่พอเปิดถุงออกมาได้กลิ่นก็รู้ได้ในทันทีว่ามันคือเย็นตาโฟร้านป้าที่เธอกำลังตามหาอยู่ทอรุ้งอดไม่ได้ที่จะมองผ่านหน้าต่างออกไปอีกครั้ง เขารู้ได้ยังไงว่าเธออยากจะกินเย็นตาโฟร้านนี้ เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เพราะอาจจะรู้มาจากเพื่อนของเธอก็ได้ ..แต่เขารู้ได้ยังไงว่าป้าย้ายร้านไปอยู่ที่ไหน?หญิงสาวทิ้งความสงสัยไว้แค่นั้นก่อนเพราะตอนนี้ไอ้ดื้อที่อยู่ในท้องกำลังประท้วงเมื่อได้กลิ่น เธอเลือกที่จะเอาเข้ามาทานในห้องนอน เพราะกลัวแม่ออกมาเจอ เดี๋ยวก็ถามอีกว่าไปซื้อมาจากที่ไหนในเวลานี้ทานไปได้แค่ไม่กี่คำก็รู้สึกตื้นตันจนห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่ "พ่อซื้อมาให้หนูทาน ทำไมหนูทานน้อยจังล่ะลูก" เสียงพูดปนเสียงสะอื้น เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะขับรถไปซื้อถึงในตัวเมือง ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆห

"ดิน..ดิน.." ขณะเดินมาที่รถหญิงสาวพยายามส่งเสียงเรียกชื่อให้เขาออกมาส่องดู แต่ก็เงียบ ถ้าเธอไปหาหมอกับพ่อและแม่ พวกท่านต้องรู้แน่ว่าอาการที่เธอเป็นอยู่มันคืออะไร"ดินยังไม่ตื่นหรอกลูก เมื่อวานนี้สอบวันสุดท้ายคงจะเหนื่อย แล้วนั่นจะไปไหนกัน" คนที่ตอบออกมากลับเป็นแม่ของเขา"ก็รุ้งน่ะสิอาเจียนหลายครั้งแล้ว ดูผิดปกติฉันก็เลยจะพาไปหาหมอก่อน" คนที่ตอบก็คือแม่ของเธอ"ถ้าฉันไม่ยุ่งเตรียมของให้พี่ศักดิ์ ก็คงจะไปเป็นเพื่อน""ไม่เป็นไรหรอกพร จะไปคลินิกแถวนี้เอง ไม่ไปถึงโรงพยาบาลหรอกคนเยอะ"พูดคุยกันรู้เรื่องเดือนก็เลยพาลูกสาวออกมาโดยพ่อของทอรุ้งเป็นคนขับเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น คนร่างหนาที่นอนหลับอยู่ถึงกับสะดุ้ง"ดีนะที่ตั้งนาฬิกาไว้" ชายหนุ่มปิดนาฬิกาปลุกที่ตั้งจากโทรศัพท์มือถือไว้ แล้วก็ลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ..พอออกมาข้างนอกก็เห็นว่าแม่กำลังเก็บผ้าพับใส่กระเป๋า คงจะเป็นของพ่อ เขาก็เลยไม่สนใจ"ดินจะไปไหนลูก" แม่เห็นหลังไวๆ ก็เลยรีบเดินออกมาถามดู"วันนี้มีสอนพิเศษรุ่นน้องครับ""ลูกจะกลับง่ายไหม บ่ายแก่ๆ พ่อก็จะเดินทางแล้วนะ""เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ" พูดแค่นี้เขาก็ออกจากบ้านไป ใช่แล้วเรื่อ