LOGINShare
บทที่ 39
Last Updated:
2025-01-20 12:24:48
Related chapters
คนเสเพล บทที่ 40
หลายเดือนผ่านไป.. และอีกแค่ไม่กี่วันก็ถึงกำหนดคลอด ตั้งแต่ที่เลิกกัน เธอกับเขาก็ไม่เคยพูดกันอีกเลย จะเรียกว่าไม่เห็นหน้ากันเลยก็ได้ และทอรุ้งก็ทำได้เธอไม่ถามหาเขาแม้แต่คำเดียว"นี่อะไรของแก" หญิงสาวมองดูของที่แพรไหมยื่นมาให้"ของใช้สำหรับเด็ก ฉันซื้อแบบกลางกลางมาให้ ก็แกไม่ดูว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายสักทีนี่""แค่เขาครบ 32 ฉันก็ดีใจแล้ว" ลูกของเธอหนีบอวัยวะเพศไว้ ก็เลยอัลตร้าซาวด์แบบธรรมดาไม่เจอเพศ แต่ถ้าอยากจะรู้จริงก็มีเชิงลึกกว่านั้น ทอรุ้งก็เลยคิดว่าจะรอลุ้นเอา"ฉันต้องรีบไปเข้างาน..ไปก่อนนะ" นั่งคุยกันอยู่แบบนั้นเพียงไม่นานแพรไหมก็เลยต้องได้รีบไปก่อน"ขับรถดีๆ ล่ะ""อ้าวไปแล้วเหรอหนูไหม""ค่ะน้า ไหมต้องรีบไปเข้างาน" ตอนนี้แพรไหมรับงานสองที่ กลางวันทำงานที่ร้านยา ส่วนกลางคืนเธอทำงานร้านคาราโอเกะ ใกล้ๆ ร้านยานั่นแหละ เพราะอยากจะรีบเก็บเงินใช้หนี้ เท่าที่ได้มาใช้แค่ดอกเบี้ยก็ยังไม่พอช่วงนี้เดือนแม่ของทอรุ้งไม่ค่อยได้ไปออกรถกับสามี เพราะลูกสาวใกล้จะคลอด 22 : 35 น. ของวันต่อมา..หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง เมื่อมองไปดูห้องของเขา วันนี้มีแสงสว่าง หลังจากที่ไม่เห็นเปิดไฟตอนกลางคืนมา
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 41
รถคันงามได้มาจอดที่หน้าบ้านของทอรุ้งคนที่ทำหน้าที่ขับรีบลงแล้ววิ่งอ้อมมาเปิดประตูให้กับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ"พ่อคะ" หญิงสาวไม่สนใจคนที่เปิดประตูรถให้ แต่เธอส่งยิ้มหวานให้กับผู้เป็นพ่อที่เดินออกมาจากบ้าน"พ่อเพิ่งจะมาถึง รีบสุดแล้วเนี่ย" ผู้เป็นพ่อรีบเดินมารับลูกสาว ส่วนหลาน..ย่ากับยายเป็นคนพาลงจากรถ"พ่อไม่ต้องรีบหรอกค่ะรู้ไหมว่าขับรถมันอันตราย" หญิงสาวเกาะแขนพ่อเดิน เพราะแผลผ่าตัดของเธอยังคงทิ้งความเจ็บปวดไว้มาก"สวัสดีครับพ่อ" ชายหนุ่มไหว้เมื่อเข้ามาถึงในบ้าน"มาถึงเมื่อไรล่ะเรา""ถึงวันคลอดพอดีครับ" ที่จริงเขาคิดว่ากลับมาก่อนที่จะคลอดหนึ่งอาทิตย์ แต่พอกลับมาลูกก็คลอดพอดีทอรุ้งรู้ดีว่าทำไมความดันเธอถึงไม่ปกติ ก็เพราะเห็นไฟในห้องของเขาเปิด มันก็เลยทำให้ระบบในร่างกายของเธอแปรปรวนไปหมด โชคดีที่ลูกไม่เป็นอันตราย ..แต่เธอก็ไม่ได้บอกใครเรื่องนี้คมสันประคองลูกสาวเข้าไปนอนที่เตียง โดยที่ไม่ได้ใช้ดินเพราะพวกเขาเลิกรากันไปแล้ว"ถ้าอยากได้อะไรบอกพ่อนะ""ค่ะพ่อ" สิ่งที่เธออยากได้ที่สุดในเวลานี้ก็คืออยากอยู่คนเดียว เพราะเธอพยายามมากแล้วที่จะกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหล ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาของเธอ พอ
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 42
"ดินจะไปไหนลูก""จะไปดูน้องฟ้าใสหน่อยครับ""แม่ว่าอย่าเพิ่งไปดีกว่า""ทำไมครับแม่" ชายหนุ่มที่กำลังจะออกมาจากบ้าน หลังจากที่ยืนมองอยู่ได้สักพักแล้ว ถึงกับหยุดแล้วหันกลับมาถามแม่"ลูกอย่าลืม ว่าลูกเป็นได้แค่พ่อของน้องฟ้าใส ลูกไม่ใช่สามีของทอรุ้งอีกแล้ว" ทำไมนางจะไม่รู้ว่าอาการที่ลูกชายเป็นอยู่คืออะไรดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางที่ฉุนเฉียว เขาตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง แล้วเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ..ที่จริงกำหนดที่เขาจะกลับคือพรุ่งนี้..แต่ไม่รอแล้วได้กระเป๋าเสื้อผ้า ดินก็เดินออกมา"ไหนลูกบอกว่าจะกลับพรุ่งนี้ตอนเย็นไง""อยู่ไปผมก็เหมือนคนไม่มีตัวตนอยู่แล้ว ผมไปนะครับแม่" เขาถือกระเป๋าเดินขึ้นรถ แล้วถอยออกมา"ขอบใจนะ" ทอรุ้งเดินออกมาส่งชนกันต์ จังหวะนั้นรถเก๋งของดินก็ขับผ่านไป"นั่นรถใคร" ที่ชนะกันต์ถาม เพราะคนขับรถเหยียบคันเร่งใส่จนเขาต้องได้มองตาม"รถของคนข้างบ้าน""เดี๋ยวถ้าว่างเราจะมาเยี่ยมหลานอีกแล้วกัน" ชนกันต์ก็เลยไม่พูดถึงเรื่องเจ้าของรถคันนั้น"ขอบใจอีกครั้งนะ"พอชนกันต์จากไป ทอรุ้งก็กลับเข้ามาหาลูกในบ้าน หญิงสาวชะโงกหน้าไปมองดูเด็กทารกน้อยที่อยู่ในเปลป๊อก~ หยดน้ำตาของแม่ตกลงไ
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 43
เวลาเลิกงานของเย็นวันเดียวกันนั้น.."รอนานไหมลูก" คมสันจอดรถได้ก็รีบเดินมาหาลูกสาวที่นั่งรออยู่ศาลารอรถที่หน้าบริษัท"ไม่นานค่ะ แต่ว่าพ่อเป็นอะไรหรือเปล่า" ถ้าเธอเอามอเตอร์ไซค์มาป่านนี้คงได้กลับบ้านไปหาลูกแล้ว แต่เมื่อเช้าพ่อเป็นคนมาส่ง"ก็รถน่ะสิมันเกเรนิดหน่อย""ดีแล้วล่ะค่ะที่พ่อไม่เป็นอะไร กลับบ้านก่อนดีกว่าค่ะคิดถึงฟ้าใสแล้ว"นั่งรถมาร่วมครึ่งชั่วโมงได้ก็ถึงบ้าน แต่ถ้าขับมอเตอร์ไซค์ก็เป็นชั่วโมง"???" ยังไม่ได้ก้าวลงรถเลยด้วยซ้ำ ใบหน้างามแดงก่ำขึ้นมา หัวใจเต้นแรง มือไม้สั่น เท้าแทบจะไม่มีแรงก้าวลงจากรถ เมื่อเห็นบ้านข้างๆ มีรถเก๋งคันที่คุ้นตาจอดอยู่หญิงสาวต้องได้รีบดึงสติตัวเองให้กลับมา แล้วทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอหยิบเอากระเป๋าสะพายแล้วลงจากรถ"ฟ้าใสแม่กลับมาแล้วจ้า" พอก้าวเข้ามาถึงข้างในเท้าเรียวถึงกับหยุดชะงักอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่กำลังอุ้มลูกสาวของเธออยู่ "แม่ขอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะลูก" หญิงสาวพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มลูกสาวที่กำลังน่ารักน่าเอ็นดู โดยที่ไม่สนใจคนที่อุ้มอยู่เลยพ่อของน้องฟ้าใสได้แต่มองตามหลัง แบบไม่พอใจเมื่อเห็นการแต่งตัวของแม
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 44
บังอรเลขาของผู้จัดการกลับออกไปเพียงไม่นานก็กลับเข้ามาใหม่ เพราะผู้จัดการกำลังเดินมาทุกคนในแผนกต่างก็ก้มหน้าก้มตาทำงานไปก่อน แบบผักชีโรยหน้า ถึงแม้ว่าอยากจะมองมากก็ตาม"ทุกคนคะหยุดทำงานก่อนค่ะ อรจะแนะนำผู้จัดการคนใหม่ของบริษัทเราให้รู้จัก" พอได้ยินเสียงคุณเลขา ทุกคนที่ทำงานอยู่ต่างก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้กึก! ของที่อยู่ในมือทอรุ้งหล่นลงแบบไม่รู้ตัว เพื่อนบางคนก็หันมาดู แต่ส่วนมากสนใจผู้จัดการสุดหล่อมากกว่าหญิงสาวรีบก้มลงไปเก็บของที่ทำหล่น แล้วหยิบขึ้นมา"สวัสดีครับผู้จัดการ แผนก B ยินดีต้อนรับครับ" ภาณุโค้งใบหน้าลงเล็กน้อย เพราะดูจากอายุแล้วเขาคงจะมากกว่า "ผมชื่อภาณุเป็นหัวหน้าแผนกนี้ครับ""สวัสดีครับ""แผนกบีเป็นแผนกที่.." ภาณุบรรยายงานที่ตัวเองรับผิดชอบให้กับผู้จัดการคนใหม่ฟัง"ผู้จัดการคนนี้บอกได้คำเดียวเลยว่าหล่อ""ฉันคิดว่าต้องมีกล้องแอบถ่ายแน่เลย ผู้จัดการเป็นพระเอกละครที่ปลอมตัวมาหรือเปล่า""แกก็พูดเวอร์วังไปฉันเคยได้ยินแต่ตำรวจที่ปลอมตัวมา""เงียบกันหน่อยสิคะ" บังอรหันมาตำหนิพนักงานเบาๆ"คุณบังอรคะตกลงผู้จัดการชื่ออะไร""เออใช่ยังไม่ได้ยินผู้จัดการแนะนำชื่อตัวเองเลย" พนักงานที่ยื
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 45
"ฉันไม่อยากรู้" หญิงสาวขยับออกห่าง เพราะตอนนี้เขาใกล้เธอเกินไปแล้ว"ห่างกันเป็นปีๆ ไม่คิดถึงกันบ้างเลยเหรอ""นายต้องการจะพูดอะไร" ทอรุ้งยอมรับว่า เขาหล่อขึ้นมาก ขนาดแต่ก่อนเขาไม่หล่อขนาดนี้เธอยังหลงแทบคลั่งตาย"ถ้าเธอไม่อยากรู้ว่าฉันกลับมาทำไม..ก็ไม่เป็นไร" เขาเห็นแล้วว่าตอนนี้เธอเนื้อหอมขนาดไหน และเธอคงจะมีใจให้ผู้ชายคนอื่นไปแล้ว"ถ้าลูกตื่นแล้ว เอาไปส่งด้วยแล้วกัน ลูกยังไม่อาบน้ำข้าวก็ยังไม่กิน" พูดจบประโยคหญิงสาวก็รีบออกมาจากห้องของเขา ถ้าตอนนี้ในท้องของเธอมีเด็กอีกคน คงต้องได้รีบผ่าออกอีกเป็นแน่ เพราะหัวใจเต้นแรงขนาดนี้หญิงสาวกลับมาถึงบ้านก็รีบเข้าไปในห้องนอน เธอเดินไปที่หน้าต่าง แล้วมองผ่านไปโดยที่ไม่เปิดไฟ เขายืนอยู่ตรงนั้นแถมมองมาที่บ้านของเธอ ทอรุ้งก็เลยค่อยๆ ขยับเข้ามาเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นทั้งสองยืนมองกันผ่านความมืด อยู่แบบนั้นครู่หนึ่งก็มีรถ มาจอดที่หน้าบ้าน"แม่" ทอรุ้งรีบออกมาดูเพราะมันค่ำมืดมากแล้ว "ทำไมไปตลาดนานจังล่ะคะแม่""แม่กับน้าพรแวะไปดูพ่อที่อู่ซ่อมรถ" และรถของพ่อเธอก็วิ่งมาจอด"รถเป็นยังไงบ้างคะพ่อ""หมดไปสองหมื่น""ทำไมซ่อมแพงจังเลย""คงต้องได้ซ่อมแบบนี้ไปเรื่
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 46
ใกล้เลิกงานวันเดียวกันนั้น วันที่พ่อเธอไปออกรถ>>{"อะไรนะ นายไปแคมป์ตั้งแต่เมื่อไร"} {"ฉันยังไม่ได้บอกเธอเหรอ สงสัยฉันลืม"} ตอนนี้ชนกันต์มาตั้งแคมป์ที่ต่างจังหวัด>>{"แล้วฉันจะกลับยังไงเนี่ยพ่อก็ไปออกรถแล้ว มอเตอร์ไซค์ก็ไม่ได้เอามาด้วย"}{"แล้วว..."} ชนกันต์อยากจะถามว่า แล้วพ่อของลูกล่ะวันนั้นยังเห็นขับรถตามหลังกันอยู่เลย ..แต่ทอรุ้งก็ตัดสายไปเสียก่อนพอถึงเวลาเลิกงานหญิงสาวก็ออกมายืนที่หน้าบริษัท ถ้ามีรถรับจ้างคงต้องได้จ้างให้เขาไปส่งแล้วล่ะ"ขึ้นรถ" ดินจอดรถแล้วก็เลื่อนกระจกลงตรงที่เธอนั่งอยู่ศาลาหน้าบริษัทหญิงสาวลุกขึ้นแต่เธอไม่ได้เดินมาหาเขา ทอรุ้งเดินไปที่รถอีกคัน"เพื่อนยังไม่มารับเหรอครับ" ภาณุรีบลงจากรถแล้วเดินอ้อมส่วนดินเห็นแบบนั้นก็ขับรถออกไปเลย เพราะคิดว่าเธอคงจะนัดกับภาณุให้ไปส่งที่บ้าน เขารู้สึกหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บเลย"ใช่ค่ะเพื่อนไม่ว่าง" พูดกับภาณุแต่สายตาแอบมองตามรถคันที่เพิ่งขับออกไป"ผมไปส่งเองครับเชิญขึ้นรถเลย"ทอรุ้งไม่ปฏิเสธอีกแล้ว ไปกับภาณุยังดีกว่าไปกับเขา เพราะเธอจะเข้าใกล้เขาอีกไม่ได้ กลัวหัวใจตัวเองมากยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดขับรถออกมาเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ก
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 47
ดินมองตามแม่ของลูกออกไป ด้วยหัวใจที่ว้าเหว่ เมื่อรู้ว่าเธอกำลังเปิดใจให้ผู้ชายคนใหม่เข้ามาแทนที่ เขากลับมาช้าเกินไปใช่ไหมที่ดินจากไปเพื่ออยากสร้างอนาคต และอนาคตของเขากำลังไปได้สวย เพราะเขาจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ บางครั้งอาจจะได้ทำที่นั่นเลย แต่เขาเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะไม่อยากไปไกลครอบครัวมากเกินไป เขาจึงตัดสินใจกลับมา แต่ไม่คิดว่ามันจะช้าไป"ขาหนูถูกอะไรมาลูก"ขณะที่ดินกำลังคิดอะไรอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงทอรุ้งพูดกับลูกสาว ชายหนุ่มรีบออกมาดู"จะถูกอะไรล่ะก็ดื้อน่ะสิ อยากจะหัดเดิน และไม่อยากให้ย่าพยุงก็เลยล้ม""ไหนพ่อดูซิ"ฟ้าใสเห็นพ่อเดินมาก็รีบยื่นมือไปให้พ่ออุ้ม ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของแม่"หนูกลับบ้านกับแม่ก่อนลูกเดี๋ยวแม่ล้างแผลให้" ถึงแม้แผลจะเล็กน้อยแต่เธอก็ ประคบประหงมลูกมาก"เดี๋ยวพ่อพาไป" ชายหนุ่มเห็นลูกอยากจะมาหาตัวเองก็เลยอุ้มแล้วพาเดินมาที่บ้านของเธอ"วางลูกไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันทำเอง นายมีอะไรก็กลับไปทำเถอะ""ไม่มีอะไรแล้ว จะอยู่กับลูก""ไม่ได้""ทำไม กลัวใครเห็น..ที่นี่ไม่มีหัวหน้าคนนั้นสักหน่อย""ไม่ต้องดึงคนอื่นมาเกี่ยวข้องได้ไหม""แตะต้องไม่ได้เลยหรือไง""ใช่"
Last Updated : 2025-01-20
Latest chapter
คนเสเพล ตอนพิเศษ 2
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 2 ]"เราไม่ได้ไปเยี่ยมคุณป้าร้านเย็นตาโฟนานเลยนะ""หือ??" ดินซึ่งกำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และฟ้าใสก็นอนหลับไปแล้วด้วย วันนี้ฟ้าใสอ้อนอยากจะนอนกับพ่อและแม่ ทอรุ้งก็เลยให้ลูกสาวนอนกลาง"ตกใจอะไร เดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก" ทอรุ้งตบสะโพกฟ้าใสเบาๆ เพื่อกล่อมให้นอนต่อเช้าวันต่อมา.."ฝากฟ้าใสด้วยนะครับแม่""ได้จ้า..แล้วนี่จะไปไหนกันทำไมรุ้งถึงไปด้วยล่ะ" เดือนถามลูกเขย เพราะวันนี้เขาให้ทอรุ้งเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปพร้อมกัน"มีธุระครับ เลยจะพาไปด้วย""รุ้งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าดินจะพาไปไหน เดี๋ยวตอนเย็นแม่กลับมานะจ๊ะฟ้าใส" หญิงสาวพูดพร้อมกับหอมแก้มลูกสาวเบาๆนั่งรถมาด้วยกันทั้งสองก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลย และเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปที่ไหน พอมาถึงบริษัท ทอรุ้งทำได้แค่เดินตามเขาไปที่ห้องทำงาน"นั่งรออยู่นี่ เดี๋ยวเราประชุมเสร็จจะพาออกไปข้างนอก" ชายหนุ่มพาเธอไปนั่งลงที่โซฟารับแขก แล้วก็เดินกลับมาหยิบเอกสารเพื่อที่จะเข้าห้องประชุม"ทำเป็นลับลมคมในไปได้" หญิงสาวได้แต่พูดพึมพำเพราะตอนนี้เขาออกจากห้องไปแล้วสองชั่วโมงผ่านไป.."ตอนบ่ายผมถึงจะเข้ามานะ" ประตูห้องทำงานถูกเ
คนเสเพล ตอนพิเศษ 1
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 1 ]หลายวันต่อมา..ชนกันต์เพิ่งจะพาภรรยากลับมาถึงบ้านมาถึงได้เพียงไม่นาน ก็มีคนมาตามบอกว่าแม่ของแพรไหมมาขอพบ แน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอไปพบแม่แค่คนเดียวแน่"ไหม.. แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย" ใบหน้าของแม่แสดงอาการออกมาให้เห็นชัดมากว่าเป็นกังวล"แม่มีอะไรอยากจะคุยกับฉันเหรอ""ไหมช่วยแม่หน่อยนะลูก" หญิงวัยกลางคนเอื้อมมือไปกุมมือของลูกสาวไว้ เพื่อสื่อให้รู้ว่านางต้องการความช่วยเหลือจริงๆ "ตอนนี้พี่มีเรื่อง.."หึ..แพรไหมยกยิ้มมุมปากแบบรู้ทัน เป็นแบบที่เธอคิดไว้จริงๆ เห็นแค่แววตาของแม่ก็รู้แล้วว่าเรื่องที่แม่มาคงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น "แล้วไงคะแม่ แม่พูดเหมือนกับว่าลูกชายของแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครอย่างนั้นแหละ""ไหม""พี่ธงโตแล้วนะแม่ ปล่อยให้เขาแก้ไขปัญหาที่ก่อขึ้นมาด้วยตัวเองบ้างเถอะ มีเรื่องทีไรแม่ต้องให้ฉันเป็นคนตามแก้ไขให้ทุกครั้ง แทนที่แม่จะเป็นห่วงฉันที่เป็นลูกสาว แต่แม่กลับเป็นห่วง.." หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลแล้ว เพราะเธออายสามีที่เอาแต่ยืนมองอยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าเขามองด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังอายอยู่ดี"แม่ขอร้องหนูเป็นครั้งสุดท้ายนะลูก ต่อจากนี้ไปแม่จะไ
คนเสเพล บทที่ 79 ตอนจบ
"เซอร์ไพรส์""????""ทำไมเห็นพวกกูแล้วมึงดูไม่ดีใจเลยวะ"ชนกันต์ยังไม่ได้พูดอะไรกับกลุ่มเพื่อนก็รีบหันไปรูดซิปปิดเต็นท์ไว้ก่อนโชคดีก่อนออกมาเขาได้เอาผ้าห่มคลุมร่างของเธอไว้แล้ว เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า"พวกมึงตามกูมาถูกได้ยังไงวะ" ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปที่เพื่อนทั้งสี่"มึงคิดว่าจะแอบมาเที่ยวคนเดียวได้หรือไง ทำไมถึงมาไม่ชวนพวกกูเลยวะ""กูมาคนเดียวที่ไหน มากับแพรต่างหาก""มึงพูดเหมือนกับว่าพวกกูไม่เคยมากับน้องแพรอย่างนั้นแหละ""เออกูยอมแพ้พวกมึงก็ได้ หาที่กางเต็นท์เองแล้วกัน""จะหาทำไมให้ยาก ก็กางมันข้างๆ นี่แหละ" ว่าแล้วพวกเพื่อนๆ ทั้งสี่คนก็ลงมือจัดการกับข้าวของที่เพิ่งจะขนลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์พอมีเสียงกุกกักอยู่ด้านนอก คนที่นอนหลับก็ได้ตื่นขึ้นมา ..แพรไหมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกมาจากเต็นท์"พวกคุณมาได้ยังไงคะ" หญิงสาวแปลกใจที่ออกมาแล้วเห็นเพื่อนทั้งสี่คนของเขาครบก๊วนเลย"ตามกลิ่นมันมาครับ""จริงเหรอคะ??" ดวงตางามตวัดมองไปที่ผู้เป็นสามี"ไม่ใช่กลิ่นแบบนั้นครับ" ทั้งสี่ถึงกับขำที่เธอเชื่อเรื่องกลิ่น"มึงก็พูดให้เคลียร์หน่อยสิวะ" มนตรีเอ่ยขึ้นแล้วก็ถือโอกาสอธิบ
คนเสเพล บทที่ 78
พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นั่งเล่นอยู่ที่หน้าเต็นท์ต่ออีกนานพอสมควร เพราะเขาอยากให้เธอดื่มด่ำกับบรรยากาศในยามค่ำคืน"หนาวแล้วเข้าไปข้างในกันดีกว่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปดูหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก โดยมือหนาโอบกอดร่างของเธอไว้"จะหนาวได้ยังไงนายกอดแน่นขนาดนี้""อึดอัดเหรอ" ได้ยินเธอบอกว่าเขากอดแน่นชายหนุ่มก็รีบปล่อยมือออก แต่เธอกลับคว้าแขนของเขาให้กลับมากอดไว้เหมือนเดิม"ยังไม่ได้บอกว่าอึดอัดสักหน่อย" แพรใหมแนบใบหน้าลงไปแผ่นอกกว้างของผู้เป็นสามี"เข้าไปอ้อนในเต็นท์ต่อดีกว่า" ไอ้นั่นมันแข็งไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว แต่ติดที่อยากให้เธอชมวิวนานๆ หน่อย"นายง่วงแล้วเหรอ""ไม่ได้ง่วงแต่..." สายตามองต่ำลงไปดูความแข็งแกร่งของตัวเองที่มันดันกางเกงออกมา"กันต์" หญิงสาวตะคอกสามีเสียงแผ่วเบาแบบไม่จริงจังนัก"ทนไม่ไหวแล้วนะ!" ชนกันต์พูดพร้อมกับลุกขึ้นกำลังจะอุ้ม แต่ถูกแพรไหมต่อว่า เพราะทั้งสองไม่ได้อยู่สถานที่ลับตาคนหญิงสาวเดินเข้ามาในเต็นท์ ..เต็นท์อันนี้เป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ ถ้าให้นอนจริงๆ คงได้ 5-6 คน และมีที่นอนแบบเป่าลม โดยไม่ต้องนอนกับพื้นเหมือนที่เขามากับพวกเพื่อนๆ"เต็นท์แบบนี้ดีจังเลยนะ""ถ้า
คนเสเพล บทที่ 77
"กลับบ้านเรา" มือหนาเอื้อมไปกุมมือของเธอไว้ "อย่าเสียน้ำตากับอะไรแบบนี้อีก" มืออีกข้างเขายื่นไปซับน้ำตาให้ เพราะเขาได้ยินทุกคำที่เธอคุยกับครอบครัว ที่จริงชนกันต์เกือบจะอดทนฟังต่อไม่ได้ แต่เขาต้องรู้ให้ลึกกว่านี้ เพราะถ้าถามเธอคงไม่บอกความจริงแน่"มันไม่ใช่แบบที่น้องเขยเห็นนะ น้องสาวของพี่มันมารยา"พั๊วะ!! ชนกันต์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาหันกลับมาแล้วกำหมัดแน่ๆ ชกเข้าใบหน้าพี่ชายของเธออย่างแรง "เลว""แม่!!" ธงซึ่งตอนนี้ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้น รีบตะเกียดตะกายเข้าไปหาแม่ เพราะกลัวว่าจะถูกซ้ำอีก"ไหมฟังแม่ก่อนสิลูก""แม่มันชกผมนะ! แม่ยังจะไปพูดกับมันอีกเหรอ""เจ็บไหมลูก" พอเห็นเลือดที่มุมปากของลูกชาย จากที่กำลังจะรั้งลูกสาวไว้ นางก็เลยนั่งยองๆลงกับพื้น เพื่อซับเลือดให้กับลูกชายก่อน"เจ็บสิแม่ โอ๊ยย""ไม่ต้องไปมอง" ชนกันต์พูดพร้อมกับจูงมือเธอแล้วเดินออกมาจนถึงมอเตอร์ไซค์ "ขึ้นรถ" กุญแจยังคาอยู่กับรถ พอสตาร์ทเขาก็หันมาบอกให้เธอขึ้นที่จริงเขาเดินตามหลังรถของเธอมาจนถึงบ้านหลังนี้ ถ้าขับรถ..เขาคงไม่เห็นอะไรแบบนี้เพราะพวกนั้นคงจะรู้ตัวก่อน"นายตามฉันไปทำไม" หญิงสาวก้าวลงจากรถเมื่อถึงบ้านของเขา"ถ้าไม
คนเสเพล บทที่ 76
"ยังไม่มีใครพูดอะไรหรอก""ยังไม่มีใครพูด??" เพราะคำตอบของเขามันดูแปลกๆ เธอก็เลยสงสัย"ใช่ยังไม่มีใครกล้าตอบเราเรื่องเงินห้าล้าน""นายถามเรื่องเงินเหรอ""มีอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มคิดว่าหรือเธอไม่อยากจะให้เขาพูดเรื่องเงินสินสอดกับครอบครัวของเธอ"ฉันถามว่า นายถามแม่เรื่องเงินเหรอ""ไม่ได้ถามแม่ แต่ถามพี่ชาย""แล้วเขาว่ายังไง""พี่ชายยังไม่ตอบแม่ก็ออกมาก่อน"หึ.. ขนาดเรื่องเงินค่าตัวของเธอแม่ยังปกป้องพี่ชายเลย "ทีหลังนายไม่ต้องไปตามฉันบ้านหลังนั้นหรอก" ความกตัญญูที่มีให้มันไม่สามารถทำให้แม่รักเธอได้เลยเหรอ"ยังงอนเราเรื่องนั้นอยู่เหรอ" เห็นดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอออกมาเขาก็เริ่มใจไม่ดี"อืม" ถึงแม้ว่าเธอจะคิดมากเรื่องครอบครัว แต่กับเรื่องของเขาเธอก็ยังไม่ลืมใครจะไม่โกรธไม่งอนล่ะเล่นเอาเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นมาพูด ถึงแม้ว่าจะเผลอพูดก็ตามที"หึงเหรอ" เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ แอบดีใจที่ตัวเองเผลอพูด จะได้รู้ความในใจของเธอด้วย"ไม่รู้ แต่ไม่อยากได้ยินนายพูดถึงผู้หญิงคนอื่น""ไอ้ดิน! มึงจะมาเอาลูกมึงไหม!!" จะง้อเมียก็ง้อไม่ถนัด เพราะตอนนี้มีดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กน้อย มองจ้องพวกเขาทั้งสองอยู
คนเสเพล บทที่ 75
"แต่คนที่คุณกำลังพูดถึงคือน้องสาวของคุณนะครับ""น้องสาวก็น้องสาวสิ คนที่ได้ดีแล้วลืมบุญคุณแม่กับพี่ชายที่เลี้ยงดูมา""ผมขอถามอีกข้อได้ไหมครับ""สำหรับน้องเขยแล้วจะถามเป็นร้อยข้อก็ได้ พี่คนนี้พร้อมที่จะตอบ""เงินห้าล้านไปไหนครับ""เออ..""ธง.. ไหนบอกว่าจะออกไปซื้อกับข้าวไงลูก""ผมลืมเลยครับแม่..กำลังคุยกับน้องเขยอยู่ครับ" ได้โอกาสที่จะเลี่ยงพูดเรื่องเงินห้าล้านบาทพอดี"อ้าวเหรอ กันต์มาตั้งแต่ตอนไหนลูก""สวัสดีครับคุณแม่""ไหว้พระเถอะจ้า""ถ้างั้นแม่คุยกับน้องเขยต่อเลยนะครับ เดี๋ยวผมไปซื้อกับข้าวให้" พี่ชายรีบชิ่งหนี เพราะไม่รู้จะตอบเรื่องเงินนั้นยังไงดี"เข้ามาคุยกันข้างในก่อนสิกันต์""ไม่หรอกครับ..ผมแค่มา""มาอะไรเหรอลูก" แม่ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกเขยไม่พูดต่อ"มาเยี่ยมคุณแม่ครับ เห็นว่าคุณแม่สบายดีถ้างั้นผมขอลานะครับ" ชายหนุ่มรีบกล่าวลาเพราะเขารู้แล้วว่าถ้าแพรไหมไม่อยู่ที่นี่คงไปหาทอรุ้งชนกันต์ก็เลยขับรถมาที่บ้านทอรุ้งทันที และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะรถแพรไหมจอดอยู่ที่หน้าบ้าน"หยอกหลานอยู่ในห้องโน่น" ทอรุ้งเห็นชนกันต์มาก็รู้แล้วว่าคงมาตามหาเมีย"แล้วพ่อกับแม่ล่ะ" เขาถามหาพ่อกับแม่ของ
คนเสเพล บทที่ 74
"ที่นายพูดมาหมายความว่ายังไง" แพรไหมได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเลย แต่ที่เขาพูดมามันยังไม่ตรงตัวเท่าไร"แล้วที่เธอพูดหมายความว่ายังไงล่ะ" "ก็หมายความว่านายไม่ได้รักฉันไง""ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รัก" "นายกำลังจะบอกว่านายรักฉันอยู่เหรอ""เออ..." ชายหนุ่มถึงกับพูดต่อไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมา "มองฉันสิ" ยังไงวันนี้เธอต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่"จะให้มองอะไร อาบน้ำแปรงฟันหรือยัง ถึงจะให้คนอื่นมอง..ดูขี้ตาสิ""กันต์!""คร้าบ" อุตส่าห์พูดกลบเกลื่อน แต่พอถูกเธอตะคอกกลับเท่านั้นแหละ ถึงกับลืมว่าตัวเองต้องวางมาดไว้ก่อนเดี๋ยวเขาหาว่ากลัวเมีย"จะไม่พูดใช่ไหม ดี! ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูด" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"ดูไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้พูดด้วย" เขารีบพูดออกมาก่อนที่เธอจะงอนมากไปกว่านี้"ดูอะไร""ก็ดูว่าฉันรักเธอไง ดูไม่ออกหรือไง""ถ้านายไม่พูดฉันจะดูออกได้ไง""ใช่! ฉันรักเธอ""ทำไมต้องเสียงดังด้วย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน"ผมขอโทษครับ" มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ "โกรธขนาดนี้เลยเหรอ" เขาคิดว่าเธอโกรธจ
คนเสเพล บทที่ 73
"นายเอากระเป๋าเงินมาให้ฉันทำไม" หญิงสาวถามพร้อมกับมองกระเป๋าที่เขาเพิ่งจะวางใส่มือให้กับเธอ"อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ"จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะเขาคงจะเห็นครอบครัวของเธอเห็นแก่เงินมาก ลงทุนแม้กระทั่งแห่ขันหมากไปบ้านเจ้าบ่าวเพื่อต้องการเงินค่าสินสอด"ฉันดูแล้ว ในกระเป๋าคงมีไม่พอที่ฉันต้องการ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่งกระเป๋าเงินคืนให้เจ้าของ"แพร!" ไอ้หนุ่มตะคอกพร้อมกับคว้าแขนของเธอไว้"ปล่อยนะ" แพรไหมโน้มใบหน้าลงไปกัดแขนของเขาทันที โดยไม่รอว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยกัดแทบเลือดซิบเขาก็ไม่ร้องออกมาสักคำจนเธอยอมปล่อยเอง"พอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็กลับ"หญิงสาวยอมเดินตามแรงที่เขาจูง สายตางามแอบมองมือตรงรอยที่ถูกเธอกัดเขาพาเดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์แล้วก็ปล่อยมือ"ขึ้นรถ""ฉันเอารถมาด้วย""เอามาด้วยก็ทิ้งไว้ที่นี่""ทิ้งไว้ได้ยังไงเดี๋ยวมันก็หาย" มันคือสมบัติชิ้นเดียวที่เธอมี กว่าจะผ่อนหมดเลือดตาแทบกระเด็น"กุญแจรถอยู่ไหนเอาออกมา"พอได้กุญแจรถ ชนกันต์ก็ขับพาเธอออกมาโดยการทิ้งรถของเขาไว้ที่นั่นแทนกลับมาถึงบ้าน แพรไหมก็รีบเดินขึ้นบ้านไปโดยที่ไม่พูดกับเขาสักคำ ..ชายหนุ่มรีบเดินตาม"กลับมาเหนื่อยแทนที่จะพักผ่อน"
