LOGINShare
บทที่ 45
Last Updated:
2025-01-20 12:27:03
Related chapters
คนเสเพล บทที่ 46
ใกล้เลิกงานวันเดียวกันนั้น วันที่พ่อเธอไปออกรถ>>{"อะไรนะ นายไปแคมป์ตั้งแต่เมื่อไร"} {"ฉันยังไม่ได้บอกเธอเหรอ สงสัยฉันลืม"} ตอนนี้ชนกันต์มาตั้งแคมป์ที่ต่างจังหวัด>>{"แล้วฉันจะกลับยังไงเนี่ยพ่อก็ไปออกรถแล้ว มอเตอร์ไซค์ก็ไม่ได้เอามาด้วย"}{"แล้วว..."} ชนกันต์อยากจะถามว่า แล้วพ่อของลูกล่ะวันนั้นยังเห็นขับรถตามหลังกันอยู่เลย ..แต่ทอรุ้งก็ตัดสายไปเสียก่อนพอถึงเวลาเลิกงานหญิงสาวก็ออกมายืนที่หน้าบริษัท ถ้ามีรถรับจ้างคงต้องได้จ้างให้เขาไปส่งแล้วล่ะ"ขึ้นรถ" ดินจอดรถแล้วก็เลื่อนกระจกลงตรงที่เธอนั่งอยู่ศาลาหน้าบริษัทหญิงสาวลุกขึ้นแต่เธอไม่ได้เดินมาหาเขา ทอรุ้งเดินไปที่รถอีกคัน"เพื่อนยังไม่มารับเหรอครับ" ภาณุรีบลงจากรถแล้วเดินอ้อมส่วนดินเห็นแบบนั้นก็ขับรถออกไปเลย เพราะคิดว่าเธอคงจะนัดกับภาณุให้ไปส่งที่บ้าน เขารู้สึกหน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บเลย"ใช่ค่ะเพื่อนไม่ว่าง" พูดกับภาณุแต่สายตาแอบมองตามรถคันที่เพิ่งขับออกไป"ผมไปส่งเองครับเชิญขึ้นรถเลย"ทอรุ้งไม่ปฏิเสธอีกแล้ว ไปกับภาณุยังดีกว่าไปกับเขา เพราะเธอจะเข้าใกล้เขาอีกไม่ได้ กลัวหัวใจตัวเองมากยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดขับรถออกมาเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ก
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 47
ดินมองตามแม่ของลูกออกไป ด้วยหัวใจที่ว้าเหว่ เมื่อรู้ว่าเธอกำลังเปิดใจให้ผู้ชายคนใหม่เข้ามาแทนที่ เขากลับมาช้าเกินไปใช่ไหมที่ดินจากไปเพื่ออยากสร้างอนาคต และอนาคตของเขากำลังไปได้สวย เพราะเขาจะต้องไปดูงานที่ต่างประเทศ บางครั้งอาจจะได้ทำที่นั่นเลย แต่เขาเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะไม่อยากไปไกลครอบครัวมากเกินไป เขาจึงตัดสินใจกลับมา แต่ไม่คิดว่ามันจะช้าไป"ขาหนูถูกอะไรมาลูก"ขณะที่ดินกำลังคิดอะไรอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงทอรุ้งพูดกับลูกสาว ชายหนุ่มรีบออกมาดู"จะถูกอะไรล่ะก็ดื้อน่ะสิ อยากจะหัดเดิน และไม่อยากให้ย่าพยุงก็เลยล้ม""ไหนพ่อดูซิ"ฟ้าใสเห็นพ่อเดินมาก็รีบยื่นมือไปให้พ่ออุ้ม ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของแม่"หนูกลับบ้านกับแม่ก่อนลูกเดี๋ยวแม่ล้างแผลให้" ถึงแม้แผลจะเล็กน้อยแต่เธอก็ ประคบประหงมลูกมาก"เดี๋ยวพ่อพาไป" ชายหนุ่มเห็นลูกอยากจะมาหาตัวเองก็เลยอุ้มแล้วพาเดินมาที่บ้านของเธอ"วางลูกไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวฉันทำเอง นายมีอะไรก็กลับไปทำเถอะ""ไม่มีอะไรแล้ว จะอยู่กับลูก""ไม่ได้""ทำไม กลัวใครเห็น..ที่นี่ไม่มีหัวหน้าคนนั้นสักหน่อย""ไม่ต้องดึงคนอื่นมาเกี่ยวข้องได้ไหม""แตะต้องไม่ได้เลยหรือไง""ใช่"
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 48
"??" ทอรุ้งมองกลับไปทันทีที่ได้ยินเสียงเขาคุยกับลูก หญิงสาวไม่กล้าเดินเข้าไปหา เพราะกลัวเขาจะกลัวคนที่ทำงานรู้ว่าเธอเป็นแม่ของลูกชายหนุ่มพูดกับลูกเสร็จก็เงยหน้าขึ้น และก็มองไปทั่ว เพราะตอนนี้พนักงานที่ทำงานออฟฟิศกำลังทยอยกันจะออกไปทานข้าว หลายคนต่างก็หยุดมองเขากับลูกแบบเอ็นดู"อ้าว..คุณแม่น้องฟ้าใสนี่ครับ" สายตาคมมองมาหยุดอยู่ที่ทอรุ้ง ซึ่งเธอก็มองกลับไปเช่นกัน ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้น แล้วมองซ้ายมองขวา เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าหลายคนที่กำลังมองเขากับลูกอยู่สิ่งที่ผู้จัดการดินพูดออกมา มันทำให้เป้าหมายการมองนั้นเปลี่ยนไป ทุกคนต่างก็มองมาที่ทอรุ้งไม่เว้นแม้แต่เลขาที่เพิ่งจะไล่เธอไปเสียงฟ้าใสงอแงขึ้น แล้วยื่นมือจะให้แม่อุ้ม ทอรุ้งรีบตรงเข้าไปหาลูก"หนูมาที่นี่ได้ยังไง นายพาลูกมาทำไม" หญิงสาวพูดเพียงแค่เบาๆ แต่สายตาของเธอมองเขาแบบหนักหน่วงมาก"ย่าไม่ค่อยสบาย ก็เลยไม่อยากให้แกอยู่ใกล้ ส่วนตากับยายกำลังกลับมา บอกว่ามาถึงจะมารับกลับไปด้วย" เขาพูดออกมาตรงนั้น และก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ธรรมดา ไม่ได้กลัวว่าใครจะได้ยินเลยทอรุ้งไม่รู้จะพูดอะไรดี ถ้าบอกว่าแม่ไม่สบายเธอก็ไม่อยากให้ลูกอ
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 49
ขณะที่นั่งรถมาด้วยกัน เธอก็แอบมองเขาผ่านกระจกหน้ารถ ทอรุ้งไม่เข้าใจว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ เพราะสิ่งที่เขาทำมันยิ่งกว่าการเปิดตัว ในเมื่อเลิกกันแล้ว ทำไมถึงทำแบบนี้ เขาจะปล่อยให้มันเป็นความลับไปเลยก็ได้ ..หรือว่า?? คิดมาถึงตรงนี้ หญิงสาวถึงกับหันขวับไปมองหน้าคนที่กำลังขับรถอยู่เขากลัวเราหาพ่อใหม่ให้กับฟ้าใสเหรอ? นี่แหละมันคือสิ่งที่เธอคิด เขาคงกลัวว่าภาณุจะเข้ามาเป็นพ่อใหม่ของฟ้าใส ก็เลยหาเรื่องกีดกันแน่เลย"มีอะไร" ถึงแม้ใบหน้าหล่อนั้นจะมองตรงไป แต่ดินก็สัมผัสได้ว่าตอนนี้เธอกำลังมองเขาอยู่"เปล่า""แปลกคน"นั่งรถแบบเงียบๆ ไปได้สักพักก็เห็นว่าเขากำลังออกนอกเส้นทาง เพราะมันไม่ใช่ทางกลับบ้าน"ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่ นายจะไปไหน""พรุ่งนี้วันหยุด และวันนี้ก็เป็นวันเกิดฟ้าใส""นายหยุดแต่ฉันไม่ได้หยุดนี่" ถ้าแผนกไหนมีโอทีวันหยุดก็จะได้สองแรง เพราะพวกเธอไม่ได้ทำรายเดือนยังเป็นรายวันอยู่"เรื่องนั้นไม่ต้องไปสนใจ" เขาเป็นผู้จัดการทำได้ทุกอย่างอยู่แล้วที่จริงมีหลายบริษัทที่ติดต่อดินมาทำงานด้วย เพราะเขาได้เกียรตินิยมอันดับ 1 ถึงแม้ว่าชั่วโมงเรียนจะไม่พอ แต่คณะกรรมการของมหาวิทยาลัยก็ยังเลือกเ
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 50
"ฉันอิ่มแล้ว" ถูกจ้องมองเข้าไปมากๆ ก็เริ่มจะอายจนกลืนไม่ลงอยู่แล้ว"อิ่มได้ยังไงเพิ่งจะกินไปแค่ไม่กี่คำเอง""แล้วนายทำไมไม่กินบ้างล่ะ""มองแค่เธอกินก็อิ่มแล้ว""นายจะมาไม้ไหนกันแน่ ฉันไม่ชิน"ดวงตาของเขายังมองเธอแบบหวานหยดย้อย จนคนที่ถูกมองรู้สึกประหม่าไปหมดแล้ว"ฉันจะกลับเข้าไปหาลูก" ทอรุ้งลุกขึ้นกำลังจะเดินไป..แต่ไม่ทัน "อุ๊ย ปล่อยนะดิน" หญิงสาวมองซ้ายมองขวา เพราะตอนนี้เขาคว้าร่างของเธอมานั่งลงที่ตัก"ไม่กินของหวานก่อนเหรอ""ไม่" แค่สายตาของเขาก็หวานจนจะเลี่ยนอยู่แล้ว "..กลัวอ้วน" เธอตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย นี่ขนาดพูดให้ปกติที่สุดแล้วนะ"ของหวานอันนี้รับรองกินแล้วไม่อ้วน" ชายหนุ่มชี้มาที่ริมฝีปากของตัวเอง เพื่อสื่อให้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่"ไอ้บ้าดิน! ขนลุก ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ" ปากตำหนิแต่ใบหน้าหุบยิ้มไม่ลงเลย แทนที่ดินจะปล่อยมือแต่เขากลับค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ จนหญิงสาวกลั้นหายใจไว้แล้วหลับตาลง"ตกลงจะให้ปล่อยหรือว่าจะให้จูบ""ไอ้บ้า!" ทอรุ้งเริ่มจะเขินหนักขึ้น เธอแกะมือของเขาออกแล้วรีบเดินกลับมาที่ห้อง ดินไม่ทิ้งโอกาสให้เสียเปล่า เขารีบเดินตามมาติดๆมาถึงห
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 51
ร่างกายของเธอคล้อยตามเขาไปมาก แต่ห้วงหนึ่งของจิตใจบอกให้พอแค่นี้เถอะ จนดินต้องค่อยๆ ปล่อยจูบออกแบบเสียดาย เมื่อสัมผัสได้ว่าเธอไม่อยากให้เขาจูบ"เราขอโทษ" ชายหนุ่มเอ่ยคำขอโทษในขณะที่ริมฝีปากยังอยู่ใกล้"นายกลับไปเถอะ" หญิงสาวไม่กล้ามองสบตาเลยด้วยซ้ำถึงแม้ว่าจะอยู่ในความมืดก็ยังพอมองเห็นอยู่"ขอค้างที่นี่ได้ไหม สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร""บ้านนายก็อยู่ใกล้แค่นี้จะมาค้างที่นี่ทำไม""ก็เพราะบ้านหลังนี้มีเธออยู่ไง"ดวงตากลมกรอกมองขึ้นสบตา แบบห้ามไม่ได้เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด"ก็ได้แต่นายต้องออกไปแต่เช้านะอย่าให้พ่อกับแม่เห็น" ว่าแล้วเธอก็เดินไปนอนลงที่เตียง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ ที่เธอไม่อยากให้พ่อกับแม่เห็น เพราะว่าทั้งสองเลิกรากันไปแล้ว ไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันนอกจากเรื่องลูก และกลัวพวกท่านคิดมากด้วย"ได้จ๊ะ" ชายหนุ่มรีบเดินมานอนลงข้างๆ แล้วซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน"จะขยับมาทำไมใกล้ขนาดนี้""ใครบอกให้เธอมีผ้าห่มแค่ผืนเดียวล่ะ""เอามือออกเดี๋ยวนี้นะ""จะให้วางไว้ตรงไหน หมอนข้างก็ไม่มี""วางตรงไหนก็ได้ที่ไม่ใช่เอวฉัน""กอดนิดเดียวก็ไม่ได้" ชายหนุ่มพูดแค่เบาๆ แล้วก็ยอมปล่อย เพราะกลัวว่า
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 52
"ถ้านายออกไปทางประตูพ่อกับแม่ฉันก็เห็นน่ะสิ""เห็นก็เห็นสิจะเป็นไรไป""นายเป็นผู้ชาย นายไม่รู้หรอก""เอ๊อ! ไปหน้าต่างก็ไปหน้าต่าง ทำเหมือนกูเป็นชู้ไปได้" ว่าแล้วดินก็เปิดหน้าต่างออก มองซ้ายมองขวา เพราะกลัวว่าคนจะเห็นว่าเขาออกทางหน้าต่างห้องของเมียตัวเอง "หมดกันชื่อเสียงที่กูสะสมมา" เป็นถึงผู้จัดการ แต่ต้องปีนออกหน้าต่างเนี่ยนะ ใครเห็นคงอายเขาแย่"แม่นึกว่าลูกอยู่ในห้องไม่ใช่เหรอ แล้วนี่ลูกไปไหนมาแต่เช้า" ธิมาพรเปิดประตูออกมาจังหวะที่ลูกชายกำลังจะเปิดพอดีแต่ดินไม่ตอบ เพราะถ้าตอบไปคงได้โกหก เขาก็เลยเลือกที่จะเงียบแล้วเดินเข้าห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า"รุ้งล่ะครับน้า" พอออกมาดินก็เข้าไปที่บ้านหลังนั้นก่อน"ให้พ่อไปส่งที่บริษัทแล้วจ้า""ทำไมไม่รอไปพร้อมผมล่ะครับ""แม่ก็ไม่รู้ เป็นอะไรกันอีกหรือเปล่า" ที่นางถามแบบนั้นเพราะเพิ่งจะเห็นไปเที่ยวมาด้วยกันเอง"เปล่าหรอกครับ" อารมณ์ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริง[บริษัท]"ตอนเย็นพ่อไม่ต้องมารับหรอกนะ เดี๋ยวรุ้งขับมอเตอร์ไซค์กลับเอง" เพราะรถมอเตอร์ไซค์ของเธอยังจอดอยู่ที่บริษัทหญิงสาวยืนมองพ่อขับรถออกไปถึงได้เข้ามาที่แผนก"หัวหน้าคะ ฉันขอโทษด้วยที่ไม่
Last Updated : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 53
แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะตอนนี้รู้สึกเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด เผื่อฟ้าใสตื่นมากินนมดึกๆ กลัวไม่มีแรงลุกขึ้นมาชงนมให้ลูก ทอรุ้งก็เลยปล่อยให้เขาอยู่ในห้อง พอทานยาเสร็จเธอก็ไปเปลี่ยนชุดนอนที่รัดกุมกว่าที่ใส่อยู่ในเวลานี้"ไม่ทำอะไรหรอกน่า กลัวไปได้" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอเปลี่ยนชุดใหม่"เมื่อคืนนี้ก็พูดแบบนี้แหละ" ..แล้วเป็นไงไม่รอดจนได้"จริงเหรอ ทำไมจำไม่ได้วะ""ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ จะดูแลลูกก็ดูไป ฉันจะนอน" ว่าแล้วทอรุ้งก็ค่อยๆ เอนกายลงนอนชายหนุ่มเดินมาแล้วก็ห่มผ้าให้เธอ เขานั่งมองอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง แล้วก็ค่อยๆ เอนกายลงนอนข้างๆ กันเช้าวันต่อมา..เมื่อคืนฟ้าใสตื่นขึ้นมากินนมครั้งหนึ่ง แล้วพ่อก็เอานอนต่อ ส่วนแม่หลับไม่รู้เรื่อง แต่ก็ต้องได้ตื่นเช้า เพราะต้องไปทำงานพอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้อง สงสัยออกไปตั้งแต่เช้ามืด"มาหาฟ้าใสเหรอดิน" เสียงนั้นดังแว่วเข้ามาในห้อง"ครับ" เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมที่จะไปทำงานแล้ว แต่ก็เข้ามาดูเธอก่อน"สงสัยยังไม่ตื่นทั้งแม่และลูกนั่นแหละ แม่ว่าจะเข้าไปปลุกอยู่พอดีเลย""ผมขอเข้าไปข้างในหน่อยนะครับ""ได้สิ"พอแม่เธออนุญาตเขาก็เข้าไปในห้อง"ยัง
Last Updated : 2025-01-20
Latest chapter
คนเสเพล ตอนพิเศษ 2
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 2 ]"เราไม่ได้ไปเยี่ยมคุณป้าร้านเย็นตาโฟนานเลยนะ""หือ??" ดินซึ่งกำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และฟ้าใสก็นอนหลับไปแล้วด้วย วันนี้ฟ้าใสอ้อนอยากจะนอนกับพ่อและแม่ ทอรุ้งก็เลยให้ลูกสาวนอนกลาง"ตกใจอะไร เดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก" ทอรุ้งตบสะโพกฟ้าใสเบาๆ เพื่อกล่อมให้นอนต่อเช้าวันต่อมา.."ฝากฟ้าใสด้วยนะครับแม่""ได้จ้า..แล้วนี่จะไปไหนกันทำไมรุ้งถึงไปด้วยล่ะ" เดือนถามลูกเขย เพราะวันนี้เขาให้ทอรุ้งเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปพร้อมกัน"มีธุระครับ เลยจะพาไปด้วย""รุ้งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าดินจะพาไปไหน เดี๋ยวตอนเย็นแม่กลับมานะจ๊ะฟ้าใส" หญิงสาวพูดพร้อมกับหอมแก้มลูกสาวเบาๆนั่งรถมาด้วยกันทั้งสองก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลย และเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปที่ไหน พอมาถึงบริษัท ทอรุ้งทำได้แค่เดินตามเขาไปที่ห้องทำงาน"นั่งรออยู่นี่ เดี๋ยวเราประชุมเสร็จจะพาออกไปข้างนอก" ชายหนุ่มพาเธอไปนั่งลงที่โซฟารับแขก แล้วก็เดินกลับมาหยิบเอกสารเพื่อที่จะเข้าห้องประชุม"ทำเป็นลับลมคมในไปได้" หญิงสาวได้แต่พูดพึมพำเพราะตอนนี้เขาออกจากห้องไปแล้วสองชั่วโมงผ่านไป.."ตอนบ่ายผมถึงจะเข้ามานะ" ประตูห้องทำงานถูกเ
คนเสเพล ตอนพิเศษ 1
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 1 ]หลายวันต่อมา..ชนกันต์เพิ่งจะพาภรรยากลับมาถึงบ้านมาถึงได้เพียงไม่นาน ก็มีคนมาตามบอกว่าแม่ของแพรไหมมาขอพบ แน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอไปพบแม่แค่คนเดียวแน่"ไหม.. แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย" ใบหน้าของแม่แสดงอาการออกมาให้เห็นชัดมากว่าเป็นกังวล"แม่มีอะไรอยากจะคุยกับฉันเหรอ""ไหมช่วยแม่หน่อยนะลูก" หญิงวัยกลางคนเอื้อมมือไปกุมมือของลูกสาวไว้ เพื่อสื่อให้รู้ว่านางต้องการความช่วยเหลือจริงๆ "ตอนนี้พี่มีเรื่อง.."หึ..แพรไหมยกยิ้มมุมปากแบบรู้ทัน เป็นแบบที่เธอคิดไว้จริงๆ เห็นแค่แววตาของแม่ก็รู้แล้วว่าเรื่องที่แม่มาคงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น "แล้วไงคะแม่ แม่พูดเหมือนกับว่าลูกชายของแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครอย่างนั้นแหละ""ไหม""พี่ธงโตแล้วนะแม่ ปล่อยให้เขาแก้ไขปัญหาที่ก่อขึ้นมาด้วยตัวเองบ้างเถอะ มีเรื่องทีไรแม่ต้องให้ฉันเป็นคนตามแก้ไขให้ทุกครั้ง แทนที่แม่จะเป็นห่วงฉันที่เป็นลูกสาว แต่แม่กลับเป็นห่วง.." หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลแล้ว เพราะเธออายสามีที่เอาแต่ยืนมองอยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าเขามองด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังอายอยู่ดี"แม่ขอร้องหนูเป็นครั้งสุดท้ายนะลูก ต่อจากนี้ไปแม่จะไ
คนเสเพล บทที่ 79 ตอนจบ
"เซอร์ไพรส์""????""ทำไมเห็นพวกกูแล้วมึงดูไม่ดีใจเลยวะ"ชนกันต์ยังไม่ได้พูดอะไรกับกลุ่มเพื่อนก็รีบหันไปรูดซิปปิดเต็นท์ไว้ก่อนโชคดีก่อนออกมาเขาได้เอาผ้าห่มคลุมร่างของเธอไว้แล้ว เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า"พวกมึงตามกูมาถูกได้ยังไงวะ" ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปที่เพื่อนทั้งสี่"มึงคิดว่าจะแอบมาเที่ยวคนเดียวได้หรือไง ทำไมถึงมาไม่ชวนพวกกูเลยวะ""กูมาคนเดียวที่ไหน มากับแพรต่างหาก""มึงพูดเหมือนกับว่าพวกกูไม่เคยมากับน้องแพรอย่างนั้นแหละ""เออกูยอมแพ้พวกมึงก็ได้ หาที่กางเต็นท์เองแล้วกัน""จะหาทำไมให้ยาก ก็กางมันข้างๆ นี่แหละ" ว่าแล้วพวกเพื่อนๆ ทั้งสี่คนก็ลงมือจัดการกับข้าวของที่เพิ่งจะขนลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์พอมีเสียงกุกกักอยู่ด้านนอก คนที่นอนหลับก็ได้ตื่นขึ้นมา ..แพรไหมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกมาจากเต็นท์"พวกคุณมาได้ยังไงคะ" หญิงสาวแปลกใจที่ออกมาแล้วเห็นเพื่อนทั้งสี่คนของเขาครบก๊วนเลย"ตามกลิ่นมันมาครับ""จริงเหรอคะ??" ดวงตางามตวัดมองไปที่ผู้เป็นสามี"ไม่ใช่กลิ่นแบบนั้นครับ" ทั้งสี่ถึงกับขำที่เธอเชื่อเรื่องกลิ่น"มึงก็พูดให้เคลียร์หน่อยสิวะ" มนตรีเอ่ยขึ้นแล้วก็ถือโอกาสอธิบ
คนเสเพล บทที่ 78
พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นั่งเล่นอยู่ที่หน้าเต็นท์ต่ออีกนานพอสมควร เพราะเขาอยากให้เธอดื่มด่ำกับบรรยากาศในยามค่ำคืน"หนาวแล้วเข้าไปข้างในกันดีกว่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปดูหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก โดยมือหนาโอบกอดร่างของเธอไว้"จะหนาวได้ยังไงนายกอดแน่นขนาดนี้""อึดอัดเหรอ" ได้ยินเธอบอกว่าเขากอดแน่นชายหนุ่มก็รีบปล่อยมือออก แต่เธอกลับคว้าแขนของเขาให้กลับมากอดไว้เหมือนเดิม"ยังไม่ได้บอกว่าอึดอัดสักหน่อย" แพรใหมแนบใบหน้าลงไปแผ่นอกกว้างของผู้เป็นสามี"เข้าไปอ้อนในเต็นท์ต่อดีกว่า" ไอ้นั่นมันแข็งไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว แต่ติดที่อยากให้เธอชมวิวนานๆ หน่อย"นายง่วงแล้วเหรอ""ไม่ได้ง่วงแต่..." สายตามองต่ำลงไปดูความแข็งแกร่งของตัวเองที่มันดันกางเกงออกมา"กันต์" หญิงสาวตะคอกสามีเสียงแผ่วเบาแบบไม่จริงจังนัก"ทนไม่ไหวแล้วนะ!" ชนกันต์พูดพร้อมกับลุกขึ้นกำลังจะอุ้ม แต่ถูกแพรไหมต่อว่า เพราะทั้งสองไม่ได้อยู่สถานที่ลับตาคนหญิงสาวเดินเข้ามาในเต็นท์ ..เต็นท์อันนี้เป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ ถ้าให้นอนจริงๆ คงได้ 5-6 คน และมีที่นอนแบบเป่าลม โดยไม่ต้องนอนกับพื้นเหมือนที่เขามากับพวกเพื่อนๆ"เต็นท์แบบนี้ดีจังเลยนะ""ถ้า
คนเสเพล บทที่ 77
"กลับบ้านเรา" มือหนาเอื้อมไปกุมมือของเธอไว้ "อย่าเสียน้ำตากับอะไรแบบนี้อีก" มืออีกข้างเขายื่นไปซับน้ำตาให้ เพราะเขาได้ยินทุกคำที่เธอคุยกับครอบครัว ที่จริงชนกันต์เกือบจะอดทนฟังต่อไม่ได้ แต่เขาต้องรู้ให้ลึกกว่านี้ เพราะถ้าถามเธอคงไม่บอกความจริงแน่"มันไม่ใช่แบบที่น้องเขยเห็นนะ น้องสาวของพี่มันมารยา"พั๊วะ!! ชนกันต์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาหันกลับมาแล้วกำหมัดแน่ๆ ชกเข้าใบหน้าพี่ชายของเธออย่างแรง "เลว""แม่!!" ธงซึ่งตอนนี้ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้น รีบตะเกียดตะกายเข้าไปหาแม่ เพราะกลัวว่าจะถูกซ้ำอีก"ไหมฟังแม่ก่อนสิลูก""แม่มันชกผมนะ! แม่ยังจะไปพูดกับมันอีกเหรอ""เจ็บไหมลูก" พอเห็นเลือดที่มุมปากของลูกชาย จากที่กำลังจะรั้งลูกสาวไว้ นางก็เลยนั่งยองๆลงกับพื้น เพื่อซับเลือดให้กับลูกชายก่อน"เจ็บสิแม่ โอ๊ยย""ไม่ต้องไปมอง" ชนกันต์พูดพร้อมกับจูงมือเธอแล้วเดินออกมาจนถึงมอเตอร์ไซค์ "ขึ้นรถ" กุญแจยังคาอยู่กับรถ พอสตาร์ทเขาก็หันมาบอกให้เธอขึ้นที่จริงเขาเดินตามหลังรถของเธอมาจนถึงบ้านหลังนี้ ถ้าขับรถ..เขาคงไม่เห็นอะไรแบบนี้เพราะพวกนั้นคงจะรู้ตัวก่อน"นายตามฉันไปทำไม" หญิงสาวก้าวลงจากรถเมื่อถึงบ้านของเขา"ถ้าไม
คนเสเพล บทที่ 76
"ยังไม่มีใครพูดอะไรหรอก""ยังไม่มีใครพูด??" เพราะคำตอบของเขามันดูแปลกๆ เธอก็เลยสงสัย"ใช่ยังไม่มีใครกล้าตอบเราเรื่องเงินห้าล้าน""นายถามเรื่องเงินเหรอ""มีอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มคิดว่าหรือเธอไม่อยากจะให้เขาพูดเรื่องเงินสินสอดกับครอบครัวของเธอ"ฉันถามว่า นายถามแม่เรื่องเงินเหรอ""ไม่ได้ถามแม่ แต่ถามพี่ชาย""แล้วเขาว่ายังไง""พี่ชายยังไม่ตอบแม่ก็ออกมาก่อน"หึ.. ขนาดเรื่องเงินค่าตัวของเธอแม่ยังปกป้องพี่ชายเลย "ทีหลังนายไม่ต้องไปตามฉันบ้านหลังนั้นหรอก" ความกตัญญูที่มีให้มันไม่สามารถทำให้แม่รักเธอได้เลยเหรอ"ยังงอนเราเรื่องนั้นอยู่เหรอ" เห็นดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอออกมาเขาก็เริ่มใจไม่ดี"อืม" ถึงแม้ว่าเธอจะคิดมากเรื่องครอบครัว แต่กับเรื่องของเขาเธอก็ยังไม่ลืมใครจะไม่โกรธไม่งอนล่ะเล่นเอาเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นมาพูด ถึงแม้ว่าจะเผลอพูดก็ตามที"หึงเหรอ" เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ แอบดีใจที่ตัวเองเผลอพูด จะได้รู้ความในใจของเธอด้วย"ไม่รู้ แต่ไม่อยากได้ยินนายพูดถึงผู้หญิงคนอื่น""ไอ้ดิน! มึงจะมาเอาลูกมึงไหม!!" จะง้อเมียก็ง้อไม่ถนัด เพราะตอนนี้มีดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กน้อย มองจ้องพวกเขาทั้งสองอยู
คนเสเพล บทที่ 75
"แต่คนที่คุณกำลังพูดถึงคือน้องสาวของคุณนะครับ""น้องสาวก็น้องสาวสิ คนที่ได้ดีแล้วลืมบุญคุณแม่กับพี่ชายที่เลี้ยงดูมา""ผมขอถามอีกข้อได้ไหมครับ""สำหรับน้องเขยแล้วจะถามเป็นร้อยข้อก็ได้ พี่คนนี้พร้อมที่จะตอบ""เงินห้าล้านไปไหนครับ""เออ..""ธง.. ไหนบอกว่าจะออกไปซื้อกับข้าวไงลูก""ผมลืมเลยครับแม่..กำลังคุยกับน้องเขยอยู่ครับ" ได้โอกาสที่จะเลี่ยงพูดเรื่องเงินห้าล้านบาทพอดี"อ้าวเหรอ กันต์มาตั้งแต่ตอนไหนลูก""สวัสดีครับคุณแม่""ไหว้พระเถอะจ้า""ถ้างั้นแม่คุยกับน้องเขยต่อเลยนะครับ เดี๋ยวผมไปซื้อกับข้าวให้" พี่ชายรีบชิ่งหนี เพราะไม่รู้จะตอบเรื่องเงินนั้นยังไงดี"เข้ามาคุยกันข้างในก่อนสิกันต์""ไม่หรอกครับ..ผมแค่มา""มาอะไรเหรอลูก" แม่ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกเขยไม่พูดต่อ"มาเยี่ยมคุณแม่ครับ เห็นว่าคุณแม่สบายดีถ้างั้นผมขอลานะครับ" ชายหนุ่มรีบกล่าวลาเพราะเขารู้แล้วว่าถ้าแพรไหมไม่อยู่ที่นี่คงไปหาทอรุ้งชนกันต์ก็เลยขับรถมาที่บ้านทอรุ้งทันที และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะรถแพรไหมจอดอยู่ที่หน้าบ้าน"หยอกหลานอยู่ในห้องโน่น" ทอรุ้งเห็นชนกันต์มาก็รู้แล้วว่าคงมาตามหาเมีย"แล้วพ่อกับแม่ล่ะ" เขาถามหาพ่อกับแม่ของ
คนเสเพล บทที่ 74
"ที่นายพูดมาหมายความว่ายังไง" แพรไหมได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเลย แต่ที่เขาพูดมามันยังไม่ตรงตัวเท่าไร"แล้วที่เธอพูดหมายความว่ายังไงล่ะ" "ก็หมายความว่านายไม่ได้รักฉันไง""ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รัก" "นายกำลังจะบอกว่านายรักฉันอยู่เหรอ""เออ..." ชายหนุ่มถึงกับพูดต่อไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมา "มองฉันสิ" ยังไงวันนี้เธอต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่"จะให้มองอะไร อาบน้ำแปรงฟันหรือยัง ถึงจะให้คนอื่นมอง..ดูขี้ตาสิ""กันต์!""คร้าบ" อุตส่าห์พูดกลบเกลื่อน แต่พอถูกเธอตะคอกกลับเท่านั้นแหละ ถึงกับลืมว่าตัวเองต้องวางมาดไว้ก่อนเดี๋ยวเขาหาว่ากลัวเมีย"จะไม่พูดใช่ไหม ดี! ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูด" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"ดูไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้พูดด้วย" เขารีบพูดออกมาก่อนที่เธอจะงอนมากไปกว่านี้"ดูอะไร""ก็ดูว่าฉันรักเธอไง ดูไม่ออกหรือไง""ถ้านายไม่พูดฉันจะดูออกได้ไง""ใช่! ฉันรักเธอ""ทำไมต้องเสียงดังด้วย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน"ผมขอโทษครับ" มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ "โกรธขนาดนี้เลยเหรอ" เขาคิดว่าเธอโกรธจ
คนเสเพล บทที่ 73
"นายเอากระเป๋าเงินมาให้ฉันทำไม" หญิงสาวถามพร้อมกับมองกระเป๋าที่เขาเพิ่งจะวางใส่มือให้กับเธอ"อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ"จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะเขาคงจะเห็นครอบครัวของเธอเห็นแก่เงินมาก ลงทุนแม้กระทั่งแห่ขันหมากไปบ้านเจ้าบ่าวเพื่อต้องการเงินค่าสินสอด"ฉันดูแล้ว ในกระเป๋าคงมีไม่พอที่ฉันต้องการ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่งกระเป๋าเงินคืนให้เจ้าของ"แพร!" ไอ้หนุ่มตะคอกพร้อมกับคว้าแขนของเธอไว้"ปล่อยนะ" แพรไหมโน้มใบหน้าลงไปกัดแขนของเขาทันที โดยไม่รอว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยกัดแทบเลือดซิบเขาก็ไม่ร้องออกมาสักคำจนเธอยอมปล่อยเอง"พอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็กลับ"หญิงสาวยอมเดินตามแรงที่เขาจูง สายตางามแอบมองมือตรงรอยที่ถูกเธอกัดเขาพาเดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์แล้วก็ปล่อยมือ"ขึ้นรถ""ฉันเอารถมาด้วย""เอามาด้วยก็ทิ้งไว้ที่นี่""ทิ้งไว้ได้ยังไงเดี๋ยวมันก็หาย" มันคือสมบัติชิ้นเดียวที่เธอมี กว่าจะผ่อนหมดเลือดตาแทบกระเด็น"กุญแจรถอยู่ไหนเอาออกมา"พอได้กุญแจรถ ชนกันต์ก็ขับพาเธอออกมาโดยการทิ้งรถของเขาไว้ที่นั่นแทนกลับมาถึงบ้าน แพรไหมก็รีบเดินขึ้นบ้านไปโดยที่ไม่พูดกับเขาสักคำ ..ชายหนุ่มรีบเดินตาม"กลับมาเหนื่อยแทนที่จะพักผ่อน"
