Semua Bab Reclaiming the Billionaire's Love: Bab 21 - Bab 30

Luna's POV Pagkatapos kong i-block si Cara, inisip kong makakapagpahinga na ako kahit sandali. Pero mukhang hindi ako tatantanan ng gulo ngayong araw. Ring… Ring… Muli na namang tumunog ang cellphone ko. Napabuntong-hininga ako bago tinignan ang caller ID. Hindi pamilyar ang numero. Nag-aalangan akong sagutin, pero sa huli, pinindot ko ang green button. “Hello?” “Magandang araw po, Ma’am. Kayo po ba si Luisa Natasha Reid?” Napakunot ang noo ko. “Sino po sila?” “Ako po si Mr. Javier mula sa Summit Lending Corporation. Tumatawag po ako tungkol sa outstanding loan nina Ms. Nadine Reid at Ms. Cara Salazar. Ikaw po ang inilagay nilang guarantor sa kanilang loan. Ma’am, overdue na po ang bayarin nila, kaya kayo na po ang sinisingil namin.” What the hell?! Halos mahulog ang cellphone ko sa narinig ko. Nanigas ang katawan ko, at sa loob ng ilang segundo, parang nawala ako sa sarili ko. “Wait. Ano?! Ano'ng ibig mong sabihin?” Napalakas ang boses ko. “Wala akong alam sa loan n

Luna’s POV Habang bumabaybay kami sa kalsada, hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga. Sa loob ng kotse ni Alexus, tahimik lang kaming dalawa. Masyado nang mabigat ang sitwasyon para sa amin, at alam kong wala ring balak si Alexus na pagaanin ito. “Kanino tayo pupunta?” tanong niya habang mahigpit na hawak ang manibela. Napatingin ako sa kanya. Mula sa gilid ng mukha niya, kita ko ang matalim niyang mga mata—nakatutok sa daan, puno ng seryosong determinasyon. “Sa dati naming kaibigan ni Cara. Si Vivian,” sagot ko. “Kung may isang tao na hindi niya iiwasan, siya iyon.” Tumango si Alexus, saka lumiko sa isang intersection. “Saan nakatira ‘yang Vivian?” “Sa Pasay. May maliit siyang café malapit sa MOA. Madalas siyang nandoon.” Wala nang sinabi pa si Alexus. Tahimik lang siyang nagmaneho, habang ako naman ay hindi mapakali. Ano kaya ang magiging reaksyon ni Cara kapag nalaman niyang hinahanap ko siya? At higit sa lahat, bakit ako ang dapat managot sa kasalanang ginawa nila

Luna’s POV Maagang nagising ang diwa ko, pero hindi ang katawan ko. Malagkit pa ang talukap ng mga mata ko habang nakahiga ako sa malambot na kama, pilit na iniintindi kung nasaan ako. Ilang segundo pa bago ko naalala ang nangyari kagabi—ang hindi ko planadong pananatili sa bahay ni Alexus, ang tensyonadong usapan namin sa kusina, at ang kanyang mga salitang paulit-ulit na umaalingawngaw sa isipan ko. Napabuntong-hininga ako at pilit na bumangon. Mas maigi pang umalis ako bago siya magising. Ayoko nang lumalim pa ang gulo. Dali-dali akong bumangon at inayos ang sarili ko. Paglabas ko ng kwarto, tahimik pa rin ang buong bahay. Walang kahit anong tunog—walang yapak, walang kaluskos. Naglakad ako patungo sa sala, balak kong lumabas nang hindi nagpapaalam. Pero bago ko pa maabot ang pintuan, may malalim na boses na pumigil sa akin. "At saan ka pupunta nang hindi nagpapaalam?" Napakurap ako at dahan-dahang lumingon. Si Alexus. Nakatayo sa may hagdan, suot ang isang itim na c

Luna's POV Kinabukasan, maaga akong nagising, pero hindi dahil sa alarm clock ko kung 'di dahil sa bigat ng iniisip ko. Hindi ko pa rin matanggap ang sitwasyon ko—ang pagiging sunod-sunuran sa isang lalaking may matinding galit sa akin. Pero may magagawa ba ako? Pumasok ako sa banyo at mabilis na nag-shower, pilit na binabaling ang isip ko sa ibang bagay. Pero kahit anong pilit kong huwag isipin si Alexus, bumabalik pa rin siya. Kagabi, matapos ang pag-uusap namin sa text, hindi ako nakatulog nang maayos. Ano ang ibig sabihin ng banta niya? Ano ang gagawin niya kung hindi ako sumipot? At mas mahalaga, bakit siya biglang may pakialam sa problema ko? Pagkatapos kong magbihis, tinungo ko ang kwarto ni Bella. Mahimbing pa rin siyang natutulog, kaya’t marahan ko siyang hinalikan sa noo bago lumabas ng apartment. Alas-nuebe y medya ng umaga nang makarating ako sa gusali ng Del Fuego Aviation, ang kompanya ng pamilya ni Alexus. Malaki at moderno ang building, isang patuna

Luna’s POV Mula sa opisina ni Alexus hanggang sa parking lot ng airport, wala akong ibang naririnig kung 'di ang mga bulungan ng crew at piloto tungkol sa balita na kumakalat—ang pagiging personal flight attendant ko para kay Alexus. Hindi ko alam kung paano nila nalaman agad, pero alam kong mabilis kumalat ang tsismis sa industriya namin. At mas lalo lang lumalala dahil sa mga taong tulad ni Stephanie na tila sabik na makita akong bumagsak. Isang linggo lang ang ibinigay sa akin ni Alexus para maghanda sa bagong tungkulin ko. Isang linggo lang bago magsimula ang mga private flights namin. At sa loob ng isang linggong ‘yon, kailangan kong ihanda ang sarili ko—hindi lang sa trabaho kung 'di sa emosyon kong pilit kong ikinukulong. Bago ko pa man maisipang umalis, biglang nag-ring ang cellphone ko. Napakunot-noo ako nang makita ang pangalan sa screen. Tita Rosa. Agad akong sumagot. “Hello, Tita?” “Luna, hija. Nasa trabaho ka ba?” may halong pag-aalala ang boses ng tiyahi