All Chapters of Reclaiming the Billionaire's Love: Chapter 221 - Chapter 230

Bella's POV Tumunog ang alarm ng operating room, hudyat na handa na ang lahat para sa operasyon. Humigpit ang hawak ko sa sterilized gloves habang pinagmamasdan ang pasyente sa operating table. Nakahiga siya roon, walang malay, habang ang cardiac monitor sa tabi ay nagpapakita ng kanyang bumibilis na tibok ng puso. "Dr. Del Fuego, ready na po ang lahat," anunsyo ni Nurse Carla, ang aking ever-reliable scrub nurse. Tumango ako, saglit na huminga ng malalim bago bumulong, "Scalpel." Mabilis na iniabot sa akin ang matulis na instrumento. Sa isang iglap, lumubog ang matalas na talim sa balat ng pasyente, ang kaunting pagputok ng dugo ay agad na pinigilan ng suction. Banayad at tiyak ang bawat hiwa ng blade, sinisiguradong walang nasasayang na galaw. “Forceps,” utos ko. Iniangat ko ang layers ng tissues, inilalantad ang nasirang bahagi ng kanyang atay—ang ugat ng kanyang malubhang kondisyon. Isang mahirap at delikadong kaso ito—isang hepatic tumor na kailangang alisin bago pa it

Bella's POV Pagod at mabigat ang katawan ko nang lumabas ako ng hospital room ni Brent upang makapagbihis. Ilang oras na akong gising, at ramdam ko ang bigat ng lahat ng nangyari—mula sa pagkakadukot sa akin hanggang sa hindi ko inaasahang pagsagip ni Brent. Kailangan kong magpahinga, kahit sandali lang. Naglakad ako papunta sa hospital locker room, kinuha ang extrang blouse at slacks na iniwan ko roon para sa emergency. Mabilis akong nagpalit ng damit at inayos ang sarili sa harap ng salamin. Hindi ko na rin natandaan kung kailan ako huling nakatulog nang mahimbing. Habang pinapagpag ko ang basa pang buhok mula sa mabilis na pagligo, bumalik sa isip ko ang mga sinabi ni Brent. "It’s not over. Those men? They weren’t just random kidnappers. They were after you for a reason." Sinong may gusto sa buhay ko? Bakit ako target? At anong koneksyon ni Brent sa lahat ng ito? Bumuntong-hininga ako at lumabas ng locker room, nagmamadaling bumalik sa silid ni Brent. Pero pagdating ko

Bella's POV Mabilis kong tinayp ang mensahe para kay Esnyr. "Send me a picture." Wala na akong pakialam kung masaktan pa ako. Kailangan kong makita mismo. Kailangan kong malaman kung sino ang babaeng iyon. Dahil kung may isang bagay akong hindi kaya, iyon ay ang mabuhay sa mga kasinungalingan. Ilang segundo lang ang lumipas bago dumating ang attachment sa chat. May kasamang mensahe si Esnyr: "Bella… sorry." Nanginginig ang daliri ko habang pinindot ang larawan. At nang lumabas ang imahe sa screen…para akong binuhusan ng yelo mula ulo hanggang paa. Napalunok ako, bumibilis ang tibok ng puso ko sa hindi ko maintindihang emosyon. Pumikit ako, umaasang namamalik-mata lang ako. Ngunit nang muling idilat ang aking mga mata, naroon pa rin ang larawan—ang malinaw na ebidensya ng pagtataksil. Si Gabriel… at ang babaeng kahalikan niya ay si Danica. Ang tinuring kong totoong kapatid. Halos mabitawan ko ang cellphone sa sobrang panlalamig ng kamay ko. Nanginginig ang buong k

Bella's POV Sagad sa buto ang sakit na nararamdaman ko. Para akong sinaksak ng paulit-ulit, hindi lang sa puso kundi pati sa mismong kaluluwa ko. Pagkatapos ng nangyari sa condo ni Gabriel, hindi ko na alam kung paano ako uuwi ng maayos. Pakiramdam ko, kung babalik ako sa bahay, madudurog ako sa mga tanong at panghuhusga ng sarili kong pamilya—lalo na’t ang babaeng ipinagpalit sa akin ay walang iba kundi ang itinuring kong kapatid. Kailangan kong maglabas ng sama ng loob. Kailangan kong makalimot—kahit sandali lang. Agad kong tinawagan si Esnyr, ang matalik kong kaibigan, at walang paligoy-ligoy na niyaya siyang uminom. "Esnyr, please. Kailangan kita ngayon," mahina kong sabi habang pilit na tinatago ang paghikbi. "Ano ba ‘to, Bella? Anong nangyari?" kabado niyang tanong. "Hala ka! Umiiyak ka ba? Sino nanakit sa’yo? Ipa-Tulfo na natin ‘yan!" Napatawa ako ng bahagya sa reaksyon niya, pero mabilis ding napalitan iyon ng sakit. "Si Gabriel…" bulong ko. May ilang segundo siyang n

Brent's POV Nagising ako sa malakas na tunog ng cellphone ko. Mabigat pa ang katawan ko, at pakiramdam ko ay kulang pa ang tulog ko matapos ang inuman kagabi. Pero nang makita ko ang pangalan ng tumatawag, agad akong bumangon at sinagot iyon. Si Mr. Alexus Del Fuego. "Brent, hijo! Kumusta ka na?" Malakas ang boses niya, tulad ng dati—punung-puno ng awtoridad. "Hindi ako sigurado, Sir," sagot ko habang pinagmamasdan ang liwanag ng araw na sumisilip sa bintana ng kwarto ko. "Ano pong kailangan ninyo?" "Birthday ni Danica ngayon. Gusto ka naming imbitahan dito sa bahay para sa selebrasyon." Napapikit ako sandali at marahang napailing. Wala akong interes na dumalo sa isang handaan para sa babaeng wala naman akong personal na koneksyon. Pero bigla kong naisip si Bella. Napadilat ako at napatingin sa kisame. Kumusta na kaya siya? Ano ang lagay niya matapos ang gabing iyon? Kung pupunta ako, may pagkakataon akong makita siya at malaman kung nasa maayos na siyang kalagayan. "Alrig