Semua Bab Reclaiming the Billionaire's Love: Bab 211 - Bab 220

Sa gitna ng kagubatan, ang katahimikan ay biglang napalitan ng nakakapanindig-balahibong sigaw ng mga mandirigma ng tribo. Mula sa anino ng mga punong-kahoy, lumabas ang mga katutubo, may hawak na mga sibat, pana, at machete. Ang kanilang mga katawan ay pininturahan ng kulay itim at pula, simbolo ng kanilang katapangan at paghahanda sa labanan. Sa kabilang panig naman ay ang mga tauhan ni Cara—mga armadong kalalakihan na walang ibang nais kung 'di patayin si Luna at ang kanyang mga kasama. "Patayin sila!" sigaw ng isa sa mga tauhan ni Cara habang itinutok ang kanyang baril sa grupo nina Alexus. Bago pa siya makapagpaputok, isang sibat ang lumipad mula sa kung saan at tumusok sa kanyang dibdib. Napahandusay siya sa lupa, duguan. "Lumaban kayo!" sigaw ng pinuno ng tribo habang inutusan ang kanyang mga mandirigma na lusubin ang mga kalaban. Sa isang iglap, ang paligid ay napuno ng ingay ng sigawan, putok ng baril, at dagundong ng mga paa sa lupa. Si Alexus, bagaman walang armas, ay

Luna's POV Napatingin ako sa bintana habang pinapanood ang malalakas na patak ng ulan na bumabagsak sa kalsada. Madilim ang langit, parang sumasalamin sa bigat ng pakiramdam ko. Masaya ako dahil ligtas na kami ng mga anak ko, pero may isang anino ng nakaraan ang patuloy na nagtatago sa dilim—si Daniela.Nasa kamay na ng mga awtoridad si Nadine, pero ang kakutsaba niyang si Daniela ay nakatakas. At ngayon, siya ang pinaghahanap ng pulisya."Ma'am Luna, may bisita po kayo," anang kasambahay.Tumango ako at agad na tinungo ang sala. Doon ko naabutan sina Arturo at isang pulis."Luna," bungad ni Arturo, halata sa mukha niya ang tensyon. "Hanggang ngayon, hindi pa rin namin natutunton si Daniela. Pero may bagong impormasyon kaming natanggap."Napalunok ako, nakahawak nang mahigpit sa armrest ng sofa. "Ano ‘yon?"Nagpalitan ng tingin sina Arturo at ang pulis bago ito nagsalita. "Ayon sa isang impormante, si Daniela ay nagtatago sa labas ng bansa. Posibleng may tumutulong sa kanya. Hindi it

Luna's POV Tatlong buwan ang lumipas mula nang huling maranasan naming ipaglaban ang buhay ng aming anak na si Bailey. Sa mga buwan na iyon, naging mas doble ang pag-aalaga namin sa kanya. Pinilit kong maging matatag bilang isang ina, at ganoon din si Alexus bilang ama. Hindi kami bumitaw sa pag-asang magiging malakas din ang aming anak balang araw. Ngayong araw, ito na ang pinakamasayang sandali para sa amin dahil binyag na ni Bailey. Sa unang pagkakataon, bumalik ang liwanag sa bahay namin. Ngayon, wala akong ibang gustong gawin kundi ipagdiwang ang bagong buhay ng aming anak. Si Bailey, ang pinakamahalaga naming kayamanan, ang prinsesang muntik nang mawala sa amin, pero ngayon ay nakangiti at masiglang nakaupo sa kanyang stroller habang nakasuot ng puting bestida. Si Bella ang pinaka-excited sa lahat. Palakad-lakad siya sa paligid, proud na proud habang ipinapakilala ang baby sister niya sa mga bisita. “Siya po ang baby sister ko! Ang cute, ‘di ba?” bulalas niya, habang kinaka

Alexus' POV Isang na ang lumipas mula nang mawala si Bailey, pero parang kahapon lang nangyari ang trahedya. Isang buwan na rin simula nang maramdaman kong unti-unting nawawala si Luna—hindi lang ang dating siya, kundi pati ang pagmamahal niya sa akin. Alam kong hindi niya ako sinisisi. Pero alam kong hindi rin niya ako kayang tingnan nang hindi siya nasasaktan. Dahil sa tuwing tinitingnan niya ako, naaalala niya ang anak naming hindi na namin mayayakap kailanman. Nakatayo ako ngayon sa labas ng kwarto namin, nag-aalinlangang pumasok. Sa likod ng pintong ito, nandoon si Luna—ang asawa ko, ang babaeng minahal ko nang higit pa sa sarili ko. Pero ngayon, hindi ko na siya maabot. Huminga ako nang malalim at itinulak ang pinto. Naabutan kong nakatayo siya sa tabi ng bintana, nakatingin sa labas, walang kahit anong emosyon sa mukha niya. Halos hindi ko na matandaan kung kailan ko siya huling nakitang ngumiti. “Luna…” tinawag ko siya nang mahina. Wala siyang reaksyon. Lumapit ako, da

Luna's POV Tahimik akong nakatayo sa harap ng malaking salamin sa kwarto namin ni Alexus, pinag-iisipang mabuti ang desisyong gagawin ko. Sa loob ng isang taon, pinuno ng poot at galit ang puso ko—galit kay Daniela, sa mundo, sa tadhana. Pero ngayong narito na ako, muling bumabangon, muli kong napagtanto kung gaano kalalim ang sugat na iniwan ng pagkawala ni Bailey. At sa kabila ng lahat, isang inosenteng bata ang naging biktima ng galit kong iyon. Si Danica. Kailanman ay hindi niya hiningi na ipanganak sa mundo bilang anak ng mortal kong kaaway. Hindi niya ginusto na maging alaala ng pinakamalupit na sakit na dinanas ko. At ngayong nakita ko ang takot at pangungulila sa kanyang maliliit na mata, natanto kong hindi ko kayang hayaang lumaki siyang may ganitong marka sa kanyang pagkatao. Hindi niya kasalanan. At ngayon, oras na para gawin ko ang dapat kong gawin. Napatingala ako at huminga nang malalim bago tinawagan si Alexus. Ilang segundo lang, sinagot na niya ang tawag. "Luna