All Chapters of Reclaiming the Billionaire's Love: Chapter 171 - Chapter 180

Luna's POV Nanginginig ang kamay ko habang mahigpit na hawak ang gilid ng hospital gown ko. Kahit anong pilit kong pigilan ang luha ko, patuloy itong bumabagsak sa pisngi ko. Hindi ko kayang ilayo ang tingin ko mula sa incubator kung saan nakahiga ang munting anghel na ilang linggo pa lang dapat sa sinapupunan ko. Napakaliit niya. Napakanipis ng balat niya. Halos kita ang mga ugat sa ilalim ng kanyang mala-rosas na kutis. Nakasalpak sa kanyang ilong ang isang maliit na oxygen tube, at may nakakabit na mga sensor sa katawan niya. Ang sakit makita siya sa ganitong kalagayan. Ang anak namin ni Alexus. Ang munting buhay na dapat ay ligtas pa sa loob ko. Pero ngayon, nakikipaglaban siya para mabuhay dahil sa akin. Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko. Kung naging maingat lang ako… Kung hindi ko pinayagang sumama sa akin si Daniela… Kung hindi ko siya pinayagang manatili sa buhay namin… Hindi sana humantong sa ganito. Muli akong napahagulgol. Napahawak ako sa incubator, paran

Luna's POV Hindi ko alam kung anong mas matindi—ang sakit ng katawan ko matapos ang lahat ng pinagdaanan ko, o ang sakit ng makita kung paano pa rin ipinagtatanggol ni Alexus si Daniela matapos ng lahat. Nakatayo ako sa harapan niya, pinipigilan ang panginginig ng buong katawan ko hindi dahil sa panghihina, kung 'di dahil sa matinding galit. “Luna, please,” aniya, pinipilit ang mahinahong tono. “Huwag tayong magpadalos-dalos—” “Magpadalos-dalos?” Halos matawa ako, pero punong-puno ng pait ang tunog niyon. “Alexus, muntik nang mamatay ang anak natin, at sinasabi mong ‘wag akong magpadalos-dalos?” Mabilis niyang hinilot ang sentido niya, halatang nape-pressure sa sitwasyon. “Wala pa tayong ebidensya, Luna.” “At ano pa bang ebidensya ang hinihintay mo?” Napasinghap ako sa galit. “Gusto mo bang mahuli ko pa siya mismo habang bumubutas ng gulong? Gusto mo bang muntik pa tayong mamatay ulit bago mo ako paniwalaan?” “Hindi sa hindi kita pinaniniwalaan!” bumwelta siya. “Eh ano, Alexus

Luna's POV Tatlong araw na ang lumipas mula nang lumipat kami ni Bella at Bailey sa dati kong apartment. Sa tatlong araw na iyon, nagawa kong buuin muli ang sarili ko—unti-unti, kahit mabigat, kahit masakit. Napabuntong-hininga ako habang inaayos ang lampin ni Bailey. Mahimbing siyang natutulog sa kanyang duyan, walang kamuwang-muwang sa lahat ng gulong nangyari. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Kailangang lumakas ako. Para sa kanya. Para kay Bella. “Mommy!” tawag ni Bella mula sa sala. Agad akong lumabas ng kwarto at nakita siyang nakatayo sa harap ng pinto, mahigpit na hawak ang stuffed toy niya. Halata sa kanyang mukha ang kaba. “Bakit, baby?” lumapit ako sa kanya at lumuhod para makapantay ang mukha niya. Itinuro niya ang pinto. “May kumakatok po.” Napakunot ang noo ko. Wala naman akong inaasahang bisita. Dahan-dahan akong lumapit sa pinto, siniguradong nakakandado ito bago sinilip sa peephole. Agad na nanlamig ang katawan ko nang makita kung sino ang nasa labas.

Alexus' POV Kinakabahan ako.It’s been years since I last took Luna on a proper date. Maraming nangyari sa pagitan naming dalawa—masyadong maraming sakit, tampo, at hindi pagkakaunawaan. Pero ngayong pumayag siya, hindi ko ito papalampasin.I wanted tonight to be perfect.Kaya naman todo ang paghahanda ko. Pinili ko ang isa sa pinaka-romantikong fine dining restaurants sa city, isang lugar na may magandang view ng skyline at may live music. Nagpareserba ako ng private table sa rooftop, siniguradong may tamang ambiance, at pati ang paborito niyang pagkain ay pina-customize ko para siguradong magugustuhan niya.Alas-sais pa lang ng gabi, handa na ako. Suot ko ang pinakamagandang suit ko, inayos ang buhok, at bitbit ang bouquet ng pink peonies—bumalik ako sa paborito niyang bulaklak.Pagdating ko sa apartment niya, kumatok ako nang dalawang beses. Ilang saglit lang ay bumukas ang pinto, at bumungad sa akin si Bella, may malaking ngiti sa labi.“Wow, Daddy! Ang gwapo mo po!”Natawa ako.

Alexus' POV Kinagabihan, matapos ang masayang outing sa park, hinatid ko sina Luna, Bella, at Bailey pabalik sa apartment nila. Tahimik lang siya buong biyahe, pero hindi ito katulad ng dati—hindi na ito yung tipong may dingding sa pagitan namin. Hindi ko rin maiwasang mapangiti habang minamasdan siyang nakayuko, tila nag-iisip ng malalim. Hindi ko siya pipilitin magsalita, pero alam kong may bumabagabag sa isip niya. Pagdating namin sa apartment, binuhat ko si Bella na nakatulog na sa sasakyan. Si Luna naman ang may hawak kay Bailey na himbing din sa kanyang bisig. Tahimik kaming pumasok sa loob, at dahan-dahang iniakyat ni Luna si Bailey sa kwarto. Ako naman, maingat na inihiga si Bella sa kama nito at tinakpan siya ng kumot. Nang lumabas si Luna mula sa kwarto ng mga bata, nagulat siya nang makita akong nakatayo sa may pintuan, nakasandal sa hamba. Tiningnan niya ako nang matalim. “Bakit nandito ka pa?” Ngumiti ako, saka sinandal ang ulo ko sa pinto. “Wala lang. Gusto lang ki