All Chapters of Reclaiming the Billionaire's Love: Chapter 151 - Chapter 160

Luna's POV Pagkabukas ko pa lang ng pinto, agad akong nakarinig ng malakas na sigaw mula sa loob ng bahay. "Mommy! Yaya!" Nanlaki ang mga mata ko nang makilala ko ang tinig ni Bella. Nanginginig akong napaatras saglit bago ako tuluyang napabalikwas sa kaba. Parang hinigop lahat ng hangin sa katawan ko habang mabilis akong pumasok sa loob ng bahay. Tumakbo ako papunta sa sala, at doon ko nakita ang eksenang nagpaliyab sa dugo ko. Si Daniela—may hawak na tsinelas at kasalukuyang pinapalo si Bella! Umiiyak ang anak ko habang nakatalukbong ang mga braso niya sa ulo, pilit iniiwasan ang palo ng halimaw na babaeng ‘to! "Daniela!" sigaw ko, halos lumipad ako sa galit. Napalingon siya sa akin, pero imbes na matakot, nagtaas pa siya ng kilay at ibinalik ang tingin kay Bella. "Aba, ang bagal mo namang umuwi! Kailangan mong turuan ng leksyon ‘tong anak mo—" Hindi ko na siya pinatapos. Sa isang iglap, mabilis kong hinawakan ang braso niya at buong pwersa kong hinila palayo kay Bella. Napa

Luna's POV "Bakit, Alexus?!" sigaw ko, habang nakatayo kami sa gitna ng opisina niya. "Bakit mo kailangang puntahan si Daniela noong lasing siya? Pero ako—ang sarili mong asawa—hindi mo man lang kayang tawagan o i-text para sabihin na hindi ka uuwi?!" Napapikit siya at pinasadahan ng kamay ang buhok niya, halatang hindi na rin alam kung paano ako kokomprontahin. "Luna, please calm down—" "Huwag mong sabihing calm down!"* Sumabog na talaga ako. "Alexus, gabi-gabi akong naghihintay sa’yo! I was worried sick! Pero ang nakuha ko lang ay katahimikan mula sa’yo habang ‘yung ex-childhood sweetheart mo, ikaw pa mismo ang sumagip! Ano ‘to, superhero ka niya?!" Huminga siya nang malalim at lumapit sa akin, pero mabilis akong umatras. "Luna—" "Ano? Sasabihin mo bang wala ‘tong ibig sabihin? Na concerned ka lang? Na wala kang ibang intensyon?" Malakas ang tibok ng puso ko sa dibdib. "Hindi ko na alam, Alexus! Hindi ko na alam kung anong paniniwalaan ko!" "Damn it, Luna, of course wala akon

Daniela's POV Habang nasa couch ako at nagpapanggap na hirap na hirap, tiningnan ko si Alexus na kasalukuyang nakaupo sa tabi ko. Naka-focus siya sa sugat ko sa binti na sinadya kong gawin kanina. Masyadong mababaw para masaktan ako nang todo, pero sapat na para magmukhang brutal sa mata ng iba—lalo na kay Luna. "Diyos ko, Daniela, paano mo nagawang itago ‘to sa akin kanina?" seryoso niyang tanong habang maingat niyang hinahawakan ang binti ko. Pasimple akong napangiti sa isip ko. Kasi scripted ang lahat, Alexus. Pero sa labas, ginaya ko ang pinakamalungkot na ekspresyon na kaya kong gawin. Napakagat-labi ako, pinakita ang nangingilid kong luha. "Ayoko nang maging pabigat, Alexus. Sobrang dami mo nang iniisip… lalo na ngayon na may pamilya ka na…" Napatingin siya sa akin, parang biglang naging guilty. Ayos lang. Talaga namang sinadya kong paikutin ang emosyon niya. Hinawakan niya ang bulsa ng coat niya at may kinuha—isang maliit na first-aid kit. Dati ko nang alam na lagi siyang

Luna's POV Alas-tres na ng madaling araw, pero hindi pa rin ako makatulog. Ilang beses akong nagpalipat-lipat ng posisyon sa kama, pero kahit anong pilit ko, hindi ko mapakali ang sarili ko. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga nangyari kanina—ang mga larawang ipinadala ni Daniela, ang itsura ni Alexus habang nakatayo sa harapan ko, at ang sakit na naramdaman ko sa bawat salitang binitiwan namin. Bumangon ako at dahan-dahang lumabas ng kwarto. Tahimik ang buong bahay. Walang kahit anong tunog maliban sa mahina kong paghinga. Bumaba ako sa sala, at doon ko nakita si Alexus. Nakahiga siya sa sofa, nakapatong ang braso sa mga mata niya. Hindi ko alam kung natutulog siya o gising pa, pero nang mahulog ang kumot na nakatakip sa katawan niya at ginusto kong pulutin iyon, bigla siyang gumalaw. "Luna..." Napahinto ako. Pinunasan ko ang pisngi ko, saka huminga nang malalim. "Bakit hindi ka sa kwarto natulog?" Umupo siya, saka nag-ayos ng pagkakaupo. Halata sa mukha niya ang pago

Luna's POV "Mommy, bakit parang ang lalim ng iniisip mo?" tanong ni Bella habang kumakain kami ng hapunan. Napakunot ang noo ko. "Wala naman, sweetheart. Medyo napagod lang siguro ako sa araw na ‘to." "Hmm…" Nakanguso siyang tiningnan ako na para bang hindi naniniwala sa sagot ko. "O baka naman iniisip mo pa rin si Tito Arturo?" Nabilaukan ako sa iniinom kong tubig. "B-Bella!" "Ano? Totoo naman ah!" tawa niyang sagot. "Nakita ko kanina kung paano siya tumingin sa 'yo, Mommy. Parang may gusto pa rin siya sa 'yo!" "Sweetheart, kaibigan ko lang si Arturo. At matagal na ‘yon, okay?" "Nililigawan niya po ba kayo noon?" Bago pa ako makasagot, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Alexus. Napatingin ako sa kaniya at kita sa mukha niya ang pagod. "Daddy!" Masayang tumakbo si Bella papunta kay Alexus at agad siyang niyakap nito. "Bella, pagkatapos mong kumain ay dumiretso ka sa kwarto mo. Okay? May pag-uusapan lang kami ni Mommy," sabi ni Alexus at umupo sa tabi ko. Tahimik lang ka