บททั้งหมดของ พยาบาทพิศวาส: บทที่ 21 - บทที่ 30

Chapter 21“กรี๊ด” เสียงกรีดร้องของพรรณพฤกษา ทำให้คนในบ้านพากันตกใจ เพราะนานร่วมหนึ่งเดือนแล้วที่พวกเขาไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องนี้ คนแรกที่วิ่งไปยังห้องต้นเสียงยังคงเป็นกัลป์ พี่ชายที่แสนดี แต่เขายังไม่ทันที่จะเข้าไปในห้องน้องสาว วิรงรองที่ขันอาสาช่วยดูแลพรรณพฤกษาเข้ามาห้ามไว้“อย่าค่ะกัลป์ อย่าเข้าไป”“ผมเป็นห่วงกล้วยไม้ นานเป็นเดือนแล้วนะที่กล้วยไม้ไม่กรีดร้อง” ใบหน้าและน้ำเสียงของกัลป์ ฉายชัดถึงความเป็นห่วงน้องสาว“วิรู้ค่ะว่ากัลป์เป็นห่วงกล้วยไม้ แต่ถ้ากัลป์เข้าไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร รังแต่จะทำให้กล้วยไม้กลัวมากขึ้น เดี๋ยววิเข้าไปดูเองค่ะ กัลป์รอตรงนี้ดีกว่าค่ะ” วิรงรองบอกเหตุผล“แม่ว่าทำตามที่วิบอกเถอะลูก กัลป์กับคุณพ่อรอตรงนี้นะ แม่กับวิจะเข้าไปเอง” วชิราภรณ์ที่วิ่งมาสมทบ เดินเข้าไปในห้องลูกสาวพร้อมกับวิรงรอง โดยมีกัลป์กับธัญญ์รออยู่หน้าห้อง“กรี๊ด...ไม่นะ อย่าเข้ามา กรี๊ด”พรรณพฤกษากรีดร้องต่อเนื่อง นัยน์ตาหวานอมเศร้าเอ่อล้นด้วยหยาดน้ำตา ดวงตาเลิกลั่ก ตัวเธอสั่น จนคนเป็นแม่ต้องกอดปลอบ“กล้วยไม้ลูกแม่ ไม่เป็นอะไรแล้วนะลูก ไม่มีใครทำอะไรลูกแม่แล้วนะ อย่าร้องนะลูก”วชิราภรณ์ปลอบบุตรสาวท

Chapter 23 สายตาอัดแน่นไปด้วยความแค้นมองความนุ่มหยุ่นสองก้อนด้วยความพอใจ ก่อนเงยหน้ามองขวัญข้าวที่เวลานี้ ดวงหน้าหวานฉายชัดถึงความกลัว เธอกำลังขลาดสายตาดุจดั่งเสือร้ายจ้องตะครุบเหยื่อ หมายมั่นว่าต้องเป็นอาหารอันโอชะ อีกทั้งยังหวาดหวั่นกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า เธอไม่อาจดิ้นรนหนีหรือร้องขอความเห็นใจจากกัลป์ได้เลย เพราะมันคือข้อตกลง “จำใส่หัวไว้ สิ่งที่เธอจะได้รับจากฉันคือความทุกข์ ความเจ็บปวด เธอจะได้รู้ซึ้งถึงความอัปยศที่ต้องทนทุกข์ทรมานตกเป็นของผู้ชายที่ไม่ได้รัก โดนย่ำยีอย่างทารุณ เพราะนั่นคือความรู้สึกที่น้องสาวฉันได้รับจากพี่เลวๆ ของเธอ”กัลป์คำรามเสียงใส่สาวน้อยร่างเล็ก ดวงตาเขาไม่ลดละความโกรธสักนิดเดียว ราวกับว่าไม่เคยจางหายไปจากจิตใจ ยามนึกถึงพรรณพฤกษาแรงโทสะก็โหมใจ หัวใจกลัดหนองจบคำพูดอันน่าสะพรึงกลัว เขาก้มหน้าลงหาบงกชตูมเต่งรูปสวย เป้าหมายคือยอดถันสีชมพูอ่อน กัลป์ดูดกลืนตุ่มเม็ดเล็กเข้าปากแรงๆ กระทำแบบไม่ได้สร้างอารมณ์ให้สาวใต้ร่าง ตรงกันข้ามเขาทำให้เธอเจ็บปวด และอยากให้เธอจดจำวันนี้ไปจนตาย“อือ...เจ็บ” สาวอ่อนต่อโลกแห่งเก

Chapter 25เขากำลังสุนทรีอยู่บนตัวขวัญข้าวทว่าเธอกลับร้าวรานอย่างสุดแสนเป็นความรู้สึกคนละขั้วที่เทียบกันไม่ได้เลย“เจ็บสิดี...ฉันชอบ...ชอบมาก...อืม”เสียงขวัญข้าวเสมือนเสียงเพลงจากนักร้องคลาสสิคดังระดับโลก กำลังขับกล่อมบทเพลงให้เขาฟังแบบส่วนตัว ช่างไพเราะเพราะพริ้ม เสนาะหูเหลือเกิน และเมื่อฟังก็เกิดพลังขึ้นในจิตใจ โยกตัวหนักขึ้น แรงขึ้น ถี่รัว ขณะนั้นเขาก้มหน้ามองขวัญข้าว มองดวงหน้าหวานสวยที่เวลานี้ เจ็บจนเกินจะรับไหว ชวนให้รู้สึกว่า ตนกำลังถือถ้วยแห่งชัยชนะความตั้งใจของกัลป์คือ จะไม่มีการโอ้โลม ไม่ให้เธอเกิดความเพลิดเพลินกับการถูกปรนนิบัติดุจดังเจ้าหญิง สิ่งที่เขามอบให้ขวัญข้าวมีเพียงอย่างเดียวคือ ปวดร้าวระทมจนสุดหัวใจ ฉะนั้นวิธีใดที่เขาสร้างความรู้สึกนั้นให้เธอได้ เขาทำ...นอกเหนือจากมือใหญ่ทำร้ายดอกบัวคู่งามจนหนำใจ เขาโน้มใบหน้าไปยังจุดที่มือทำงานอยู่ เม้มดูดเนื้อสาวจนเกิดรอยจ้ำแดงที่ตอนนี้ไม่ได้มีแค่จุดสองจุด มันเกิดขึ้นนับไม่ถ้วน ทับรอยซ้ำกันไปหมด เวลานี้เท่ากับว่า ขวัญข้าวเกิดความเจ็บปวดพร้อมกันสองทาง“โอ๊ย...เจ็บ...เจ็บ...ฮือ” ขวัญข้าวช่างน่าสงสาร เสียงร้องเจ็บยังคงดังต่อเนื

Chapter 27ขณะที่อดิศรนั่งให้ขวัญข้าวตัดผม ประตูห้องชุดถูกเปิดออกด้วยมือเจ้าของห้อง กัลป์เดินเข้ามาด้านใน สายตาเขาปะทะกับร่างแน่งน้อยที่ยืนอยู่ด้านหลังอดิศร ด้วยท่าทางทำให้เขาเข้าใจว่า เธอกำลังตัดผมให้อดิสร กัลป์รู้สึกไม่ดีและไม่ชอบใจนักกับภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ ที่ตัดผมไปคุยกันไป ที่สำคัญขวัญข้าวยิ้มและหัวเราะราวกับคนมีความสุขไม่...กัลป์ไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ร่างสูงใหญ่เดินตรงไปยังระเบียงห้องที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง ไม่ได้เล็กคับแคบเหมือนคอนโดอื่น บานประตูกระจกเลื่อนเปิดออก สองหนุ่มสาวที่มัวแต่คุยกันอย่างถูกคอ ไม่รู้ตัวเลยว่า จอมมารกำลังจ้องมองอยู่ ก่อนส่งเสียงไม่น่าฟังออกมา“หน้าระรื่นเลยนะ ระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำเชียว หรือว่าได้น้ำจากไอ้สอน หน้าเธอถึงยิ้มไม่หุบแบบนี้” อดิศรกับขวัญข้าวหันมองต้นเสียงที่ทำหน้าบูดบึ้งอย่างกับหน้ายักษ์ไม่มีผิด ขวัญข้าวตกใจมือไม้สั่น อดิศรก็ตกใจแต่ไม่ได้ลนลานเหมือนช่างตัดผมจำเป็น“ฉันให้ขวัญตัดผมให้น่ะ ผมยาวคันหัว” อดิศรตอบ “เสร็จแล้วใช่ไหมขวัญ”“ค่ะ เสร็จพอดีค่ะ” ขวัญข้าวตอบ พยายามไม่มองหน้าชายตัวโตที่ส่งสายตาพิฆาตให้“ถ้างั้นไปทำอะไรกินกั

Chapter 29 ขณะน้องสาวกำลังได้รับโทษทัณฑ์แทนพี่ชาย คชาตัวต้นเหตุกำลังกบดานกับเพื่อนชื่อดำเกิง ทั้งคู่จักกันมานานกว่ายี่สิบสองปี แม้ว่าตัวจะห่างกันเนื่องจากคชาอยู่ตรัง ส่วนดำเกิงอยู่กรุงเทพ แต่ก็พูดคุยกันทางโทรศัพท์เสมอ และนัดเจอกันอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งดำเกิงยังให้คชามาช่วยงานที่บ้างเป็นครั้งคราว และเมื่อเพื่อนเดือดร้อน มีหรือดำเกิงจะไม่ยื่นมือช่วยเหลือ ดำเกิงเป็นลูกน้องฝีมือดีของจักรภพ ลูกชายนักธุรกิจหมื่นล้านนามว่าจักรพันธ์ และกำลังลงเล่นการเมือง จักรภพเป็นเจ้าของคลับหรูย่านทองหล่อ มีชื่อว่า บัตเตอร์ฟลาย และเดอะฟลาวเวอร์บาร์ย่านพัฒน์พงษ์ กิจการของจักรภพทั้งสองแห่งนี้แตกต่างกันค่อนข้างมากสถานที่แรกเป็นคลับสุดหรูที่ขึ้นชื่อว่าติดอันดับหนึ่งในห้าของย่านนั้น ลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการต้องเป็นสมาชิกเท่านั้น ซึ่งค่าสมาชิกมีทั้งแบบรายเดือนและรายปี ลูกค้าจึงมีหลากหลายไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจชื่อดังทุกแขนง นักการเมือง ดารานักแสดง พนักงานระดับสูงของบริษัทชั้นนำต่างๆ ของประเทศก็เป็นสมาชิกที่นี่อยู่หลายสิบคน อาจพูดได้ว่าลูกค้ากระเป๋าหนักนั่นเอง คลับบัตเตอร์ฟลาย มีทั้งแบบรวมกับ