เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 21
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-26 01:55:34
บทที่เกี่ยวข้อง
พยาบาทพิศวาส Chapter 22
Chapter 22ขวัญข้าวรู้ดีว่า คชาทำร้ายพรรณพฤกษาอย่างไร หนักหนาสาหัสมากแค่ไหน แต่เธอเป็นแค่น้องสาว และไม่เคยห้ามปรามการกระทำของพี่ชายได้เลยสักครั้ง ขวัญข้าวทำได้แค่เพียงมองดูพรรณพฤกษาที่ขาดสติด้วยความสงสารเท่านั้น“ฉัน...” ขวัญข้าวพูดไม่ออก ได้แต่ร้องไห้“ถึงตาเธอกับครอบครัวเธอแล้วที่ต้องรู้สึกอย่างนั้นบ้าง”คำพูดของกัลป์ เรียกความตกใจให้ขวัญข้าวท่วมท้น เธอกลัวว่า เขาจะให้ลูกน้องข่มขืนตนดังเช่นครั้งแรก หากเป็นเช่นนั้นจริง เธอคงจะต่อสู้ขัดขืนไม่ได้ ตกนรกทั้งเป็นตามความต้องการของเขาจริงๆ“อย่าทำฉันเลย อย่าให้ลูกน้องคุณข่มขืนฉันเลย ฉันกราบคุณก็ได้ ถ้าฉันห้ามพี่ช้างได้ ฉันห้ามไปแล้ว แต่นี่ฉันห้ามไม่ได้ ฉันห้ามพี่ช้างไม่ได้...ฮือ”ขวัญข้าวยกมือไหว้ อ้อนวอนเขาทั้งน้ำตานองหน้า กัลป์ฉุกใจกับประโยคที่ได้ยิน เธอพูดราวกับว่า รู้เรื่องพรรณพฤกษาถูกคชากระทำชั่ว“เธอรู้เรื่องที่พี่ชายเธอข่มขืนน้องฉันเหรอ” น้ำเสียงที่ถามเข้มห้วน คนได้ยินถึงกับขนลุก ขวัญข้าวปากหนักขึ้นมาทันใด “ตอบมาสิ ตอบมา เธอรู้เรื่องที่พี่ชายเธอทำชั่วกับกล้วยไม้ใช่ไหม”คราวนี้น้ำเสียงเป็นตวาดดังลั่นห้อง ขวัญข้าวร่นคอหนีกระแสเสียงและค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 23
Chapter 23 สายตาอัดแน่นไปด้วยความแค้นมองความนุ่มหยุ่นสองก้อนด้วยความพอใจ ก่อนเงยหน้ามองขวัญข้าวที่เวลานี้ ดวงหน้าหวานฉายชัดถึงความกลัว เธอกำลังขลาดสายตาดุจดั่งเสือร้ายจ้องตะครุบเหยื่อ หมายมั่นว่าต้องเป็นอาหารอันโอชะ อีกทั้งยังหวาดหวั่นกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า เธอไม่อาจดิ้นรนหนีหรือร้องขอความเห็นใจจากกัลป์ได้เลย เพราะมันคือข้อตกลง “จำใส่หัวไว้ สิ่งที่เธอจะได้รับจากฉันคือความทุกข์ ความเจ็บปวด เธอจะได้รู้ซึ้งถึงความอัปยศที่ต้องทนทุกข์ทรมานตกเป็นของผู้ชายที่ไม่ได้รัก โดนย่ำยีอย่างทารุณ เพราะนั่นคือความรู้สึกที่น้องสาวฉันได้รับจากพี่เลวๆ ของเธอ”กัลป์คำรามเสียงใส่สาวน้อยร่างเล็ก ดวงตาเขาไม่ลดละความโกรธสักนิดเดียว ราวกับว่าไม่เคยจางหายไปจากจิตใจ ยามนึกถึงพรรณพฤกษาแรงโทสะก็โหมใจ หัวใจกลัดหนองจบคำพูดอันน่าสะพรึงกลัว เขาก้มหน้าลงหาบงกชตูมเต่งรูปสวย เป้าหมายคือยอดถันสีชมพูอ่อน กัลป์ดูดกลืนตุ่มเม็ดเล็กเข้าปากแรงๆ กระทำแบบไม่ได้สร้างอารมณ์ให้สาวใต้ร่าง ตรงกันข้ามเขาทำให้เธอเจ็บปวด และอยากให้เธอจดจำวันนี้ไปจนตาย“อือ...เจ็บ” สาวอ่อนต่อโลกแห่งเก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 24
Chapter 24“เธอหนีไม่พ้นหรอก ต่อให้กลัวแค่ไหน เธอก็เสร็จฉันอยู่ดี ฉันจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่ากล้วยไม้ เจ็บจนต้องคลานลงเตียง” คำพูดกัลป์กลับทำให้ความกลัวทวีคูณในใจขวัญข้าว “ตอนที่กล้วยไม้โดนพี่ชายเธอกับพวกข่มขืน น้องฉันก็คงกลัวแบบนี้แหละ แต่ก็สู้แรงพวกระยำไม่ได้ เธอโชคดีว่ากล้วยไม้มากที่โดนฉันคนเดียว แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดเธอทำให้ฉันไม่พอใจล่ะก็ เธอโดนหลายคนแน่”น้ำเสียงเขาห้วนจัด ขึงขังจนคนฟังใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม สะพรึงกลัวกับกระแสเสียง และอวัยวะกลางตัวที่เธอเลี่ยงไม่มอง แต่ก็ยากยิ่งนักเพราะมันอยู่ใกล้ไม่กี่คืบ“อ้าปาก” ขวัญข้าวเงยหน้ามองคนสั่ง ทำสีหน้างวยงง “ฉันบอกให้อ้าปากไงเล่า”แม้ไม่เข้าใจคำสั่ง แต่เธอก็ทำตามอย่างว่าง่าย หรือพูดได้ว่า ไม่มีทางเลี่ยง เธออ้าปากแต่ยังไม่ทันที่จะอ้าเต็มที่ เขานำกายชายสอดเข้าไปในโพรงปากสาวที่มีสีหน้าตกใจ“มันยังไม่ตื่นเต็มที่ เธอต้องทำให้มันตื่นด้วยปากของเธอ แล้วอย่าคิดกัดมันเด็ดขาด ถ้าเธอทำล่ะก็ เธอได้ตายคาเตียงด้วยผู้ชายหลายคนแน่” ขวัญข้าวไม่อาจทักท้วงอันใดได้ เพราะเสียงคงไม่ลอดผ่านออกไปได้เนื่องจากมีความยิ่งใหญ่คับแน่นเต็มปาก กัลป์เริ่มปลุกอารมณ์ตัวเองให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 25
Chapter 25เขากำลังสุนทรีอยู่บนตัวขวัญข้าวทว่าเธอกลับร้าวรานอย่างสุดแสนเป็นความรู้สึกคนละขั้วที่เทียบกันไม่ได้เลย“เจ็บสิดี...ฉันชอบ...ชอบมาก...อืม”เสียงขวัญข้าวเสมือนเสียงเพลงจากนักร้องคลาสสิคดังระดับโลก กำลังขับกล่อมบทเพลงให้เขาฟังแบบส่วนตัว ช่างไพเราะเพราะพริ้ม เสนาะหูเหลือเกิน และเมื่อฟังก็เกิดพลังขึ้นในจิตใจ โยกตัวหนักขึ้น แรงขึ้น ถี่รัว ขณะนั้นเขาก้มหน้ามองขวัญข้าว มองดวงหน้าหวานสวยที่เวลานี้ เจ็บจนเกินจะรับไหว ชวนให้รู้สึกว่า ตนกำลังถือถ้วยแห่งชัยชนะความตั้งใจของกัลป์คือ จะไม่มีการโอ้โลม ไม่ให้เธอเกิดความเพลิดเพลินกับการถูกปรนนิบัติดุจดังเจ้าหญิง สิ่งที่เขามอบให้ขวัญข้าวมีเพียงอย่างเดียวคือ ปวดร้าวระทมจนสุดหัวใจ ฉะนั้นวิธีใดที่เขาสร้างความรู้สึกนั้นให้เธอได้ เขาทำ...นอกเหนือจากมือใหญ่ทำร้ายดอกบัวคู่งามจนหนำใจ เขาโน้มใบหน้าไปยังจุดที่มือทำงานอยู่ เม้มดูดเนื้อสาวจนเกิดรอยจ้ำแดงที่ตอนนี้ไม่ได้มีแค่จุดสองจุด มันเกิดขึ้นนับไม่ถ้วน ทับรอยซ้ำกันไปหมด เวลานี้เท่ากับว่า ขวัญข้าวเกิดความเจ็บปวดพร้อมกันสองทาง“โอ๊ย...เจ็บ...เจ็บ...ฮือ” ขวัญข้าวช่างน่าสงสาร เสียงร้องเจ็บยังคงดังต่อเนื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 26
Chapter 26หนึ่งเดือนผ่านไป หลายคนดำเนินชีวิตตามปกติ อาการของพรรณพฤกษาก็เช่นกัน ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เธอยังจมอยู่ในโลกของตัวเอง และหวาดกลัวผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ แม้แต่พ่อและพี่ชาย บุคคลสองคนสำคัญในชีวิตที่ไม่มีวันคิดร้ายกับเธอ ก็เข้าใกล้หญิงสาวผู้น่าสงสารไม่ได้ วิรงรองคู่รักและคู่หมั้นของกัลป์ยังคงแวะเวียนมาดูแลพรรณพฤกษาเป็นระยะ ทว่าช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา เธอห่างหายหน้าที่นี้ไปเนื่องจากงานบิดาล้มป่วย อีกทั้งยังต้องดูแลบริษัทแทนบิดาในช่วงนี้ เธอจึงไม่มีเวลามาเยี่ยมเยียนพรรณพฤกษา ซึ่งกัลป์กับครอบครัวต่างเข้าใจความจำเป็นนั้น กัลป์ไปเยี่ยมว่าที่พ่อตาหลายครั้ง และให้กำลังใจคนรัก สถานะของขวัญข้าวก็ยังคงเดิม เธอเป็นดอกไม้ระบายความเคียดแค้น ความโกรธบนเตียงของกัลป์ ที่สาดใส่ความใคร่จนบางครั้งรับแทบไม่ไหว เจ็บกาย ระทมหัวใจ แต่ก็ต้องอดทนเพื่อที่เขาจะไม่นำความแค้นไปลงกับพี่ชายและครอบครัวเธอ นอกจากการกระทำของกัลป์ทำให้เธอร้าวรานใจ คำพูดเขาเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่สร้างความเจ็บปวดให้ขวัญข้าว เขามักสาดคำพูดรุนแรง ทำร้ายจิตใจและต่อว่าคชากับเธอทุกครั้งที่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 27
Chapter 27ขณะที่อดิศรนั่งให้ขวัญข้าวตัดผม ประตูห้องชุดถูกเปิดออกด้วยมือเจ้าของห้อง กัลป์เดินเข้ามาด้านใน สายตาเขาปะทะกับร่างแน่งน้อยที่ยืนอยู่ด้านหลังอดิศร ด้วยท่าทางทำให้เขาเข้าใจว่า เธอกำลังตัดผมให้อดิสร กัลป์รู้สึกไม่ดีและไม่ชอบใจนักกับภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ ที่ตัดผมไปคุยกันไป ที่สำคัญขวัญข้าวยิ้มและหัวเราะราวกับคนมีความสุขไม่...กัลป์ไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ร่างสูงใหญ่เดินตรงไปยังระเบียงห้องที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง ไม่ได้เล็กคับแคบเหมือนคอนโดอื่น บานประตูกระจกเลื่อนเปิดออก สองหนุ่มสาวที่มัวแต่คุยกันอย่างถูกคอ ไม่รู้ตัวเลยว่า จอมมารกำลังจ้องมองอยู่ ก่อนส่งเสียงไม่น่าฟังออกมา“หน้าระรื่นเลยนะ ระริกระรี้เหมือนปลากระดี่ได้น้ำเชียว หรือว่าได้น้ำจากไอ้สอน หน้าเธอถึงยิ้มไม่หุบแบบนี้” อดิศรกับขวัญข้าวหันมองต้นเสียงที่ทำหน้าบูดบึ้งอย่างกับหน้ายักษ์ไม่มีผิด ขวัญข้าวตกใจมือไม้สั่น อดิศรก็ตกใจแต่ไม่ได้ลนลานเหมือนช่างตัดผมจำเป็น“ฉันให้ขวัญตัดผมให้น่ะ ผมยาวคันหัว” อดิศรตอบ “เสร็จแล้วใช่ไหมขวัญ”“ค่ะ เสร็จพอดีค่ะ” ขวัญข้าวตอบ พยายามไม่มองหน้าชายตัวโตที่ส่งสายตาพิฆาตให้“ถ้างั้นไปทำอะไรกินกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 28
Chapter 28มือนุ่มจับท่อนเอ็นชาย ขยับรูดสี่ห้าครั้งราวกับว่าปลุกมันให้ตื่น จากนั้นใช้ลิ้นปลุกอีกทาง แลบเลียไปตรงส่วนปลาย ปาดซ้ายไปขวา ก่อนอ้าปากดูดเม้ม เพียงแค่นี้เอ็นอ่อนนุ่มไร้กระดูกของกัลป์ก็ตื่นจากการหลับใหล อวดตัวทีละน้อยในมือสาว ปากและลิ้นเล็กทำงานควบคู่ เมื่อปากดูดเข้าออก เธอจะส่งลิ้นโลมเลียจากหัวลงไปสู่โคน แล้ววกลิ้นขึ้นไปใหม่ ลากต่ำมาพร้อมกับตวัดไล้ไปด้วย ทักทายพวงแก้วสองพวง ดูดกลืนเข้าออก ลิ้นเล็กเลียเป็นการตบท้าย เธอวกมาให้ความสนใจเอ็นใหญ่ขยายตัวเต็มที่ ครอบครองด้วยปาก ขยับปากเร็วๆ ตามที่กัลป์ชอบ“โอ้ว...ดี อย่างนั้นแหละ...อีตัวของฉัน”เหมือนเคยชินกับคำพูดประโยคนี้ แต่แท้จริงแล้วขวัญข้าวไม่ชินสักนิดเดียว ได้ยินครั้งใดหัวใจช้ำไปหมด อดสูกับสถานะที่กัลป์มอบให้ อย่างที่รู้กันว่า เธอไม่อยู่ในสถานะที่โต้เถียงกัลป์ได้ ความเจ็บช้ำกล่ำกลืนทับถมจิตใจขึ้นเรื่อยๆ จนมันสูงแทบเสียดฟ้ากัลป์ก้มมองดูขวัญข้าวบำเรอกายหนุ่มอย่างพอใจ เขาวางมือลงบนกลางหัวสาวบังคับให้เธอหยุดนิ่ง เพื่อที่เขาเป็นฝ่ายขยับตัวตนชายเข้าปากเธอเอง แน่นอนว่าจังหวะของเขา ดันเข้าจนเกือบสุด ดึงออกมาจนเกือบพ้นปากเล็ก กระชั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 29
Chapter 29 ขณะน้องสาวกำลังได้รับโทษทัณฑ์แทนพี่ชาย คชาตัวต้นเหตุกำลังกบดานกับเพื่อนชื่อดำเกิง ทั้งคู่จักกันมานานกว่ายี่สิบสองปี แม้ว่าตัวจะห่างกันเนื่องจากคชาอยู่ตรัง ส่วนดำเกิงอยู่กรุงเทพ แต่ก็พูดคุยกันทางโทรศัพท์เสมอ และนัดเจอกันอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งดำเกิงยังให้คชามาช่วยงานที่บ้างเป็นครั้งคราว และเมื่อเพื่อนเดือดร้อน มีหรือดำเกิงจะไม่ยื่นมือช่วยเหลือ ดำเกิงเป็นลูกน้องฝีมือดีของจักรภพ ลูกชายนักธุรกิจหมื่นล้านนามว่าจักรพันธ์ และกำลังลงเล่นการเมือง จักรภพเป็นเจ้าของคลับหรูย่านทองหล่อ มีชื่อว่า บัตเตอร์ฟลาย และเดอะฟลาวเวอร์บาร์ย่านพัฒน์พงษ์ กิจการของจักรภพทั้งสองแห่งนี้แตกต่างกันค่อนข้างมากสถานที่แรกเป็นคลับสุดหรูที่ขึ้นชื่อว่าติดอันดับหนึ่งในห้าของย่านนั้น ลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการต้องเป็นสมาชิกเท่านั้น ซึ่งค่าสมาชิกมีทั้งแบบรายเดือนและรายปี ลูกค้าจึงมีหลากหลายไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจชื่อดังทุกแขนง นักการเมือง ดารานักแสดง พนักงานระดับสูงของบริษัทชั้นนำต่างๆ ของประเทศก็เป็นสมาชิกที่นี่อยู่หลายสิบคน อาจพูดได้ว่าลูกค้ากระเป๋าหนักนั่นเอง คลับบัตเตอร์ฟลาย มีทั้งแบบรวมกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
