LOGINShare
Chapter 29
Last Updated:
2025-01-26 01:56:38
Related chapters
พยาบาทพิศวาส Chapter 30
Chapter 30วันแรกที่จับตัวพรรณพฤกษามาไว้ในกระท่อมกลางสวนยาง เธอมีทีท่าหวาดกลัว ร้องไห้อย่างน่าสงสาร ปากก็พร่ำพูดให้ปล่อยตนไป อยากได้เงินเท่าไหร่เธอมีให้ ทว่าคชาหาได้สนใจคำขอร้องของเธอ เขายังคงทำตามคำสั่งของผู้ว่าจ้าง อีกเหตุผลหนึ่งอาจเป็นความประสงค์ส่วนตัว คชามีใจให้เชลยสาวอยู่ก่อนแล้ว และปรารถนาครอบครองเรือนร่างอันสวยงามของเธอ คชาย่ำยีพรรณพฤกษาในกระท่อมหลังนั้นหนึ่งคืนเต็ม แน่นอนว่าพรรณพฤกษาไม่ยินยอม เธอต่อสู้ดิ้นรนสุดฤทธิ์ ทว่าสู้แรงคชาไม่ได้ สุดท้ายงานของเขาก็สำเร็จทว่าผลของงานกลับทำให้คชา ชายหนุ่มด้านชาในการทำชั่วถึงกับรู้สึกผิด เขาสงสารพรรณพฤกษาทาสติหลุดออกจากตัว เธอจำใครไม่ได้แม้แต่ตัวเอง มีอาการตกใจ หวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะเมื่อเห็นหน้าเขากับลูกน้อง เธอจะกรีดร้อง ร้องไห้ นัยน์ตาสั่นระริกจากความกลัว น้ำตาไหลรินไม่หยุด คชาจึงตัดสินใจไม่กลับมากระท่อมหลังนี้อีก และให้ขวัญข้าวดูแลพรรณพฤกษานานร่วมหนึ่งเดือน ดูแลจนกว่าจะมีคำสั่งจากผู้ว่าจ้างในวันที่พรรณพฤกษาถูกนำตัวออกจากกระท่อม คชาเดินทางไปภูเก็ตเพื่อทำงานให้วิเศษ ขณะนั้นขวัญข้าวส่งข่าวมาบอกว่า ครอบครัวเชลยสาวมาพาตัวกลับบ้าน เ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 31
Chapter 3123.10 น. ณ คลับบัตเตอร์ฟลาย กลุ่มชายเพื่อนสนิทห้าคนกำลังนั่งดื่มและพูดคุยกันในห้องวีไอพี สามหนุ่มมีสาวสวยพนักงานนั่งดริ้งของคลับคอยเอาใจ ส่วนอีกสองหนุ่มมีคนรักแล้วจึงมีแต่พนักงานสาวคอยชงเครื่องดื่มให้ ทั้งห้าเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน และนานๆ ครั้งจะอยู่กันครบองค์ประชุม การสังสรรค์ครั้งนี้จึงกินเวลานานกว่าสี่ชั่วโมง เรื่องที่พูดคุยกันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหมด“อีกสองเดือนกว่าๆ มีคิวเปิดกองละครแล้ว บทยังไม่เสร็จเลย เร่งแล้วเร่งอีก ไม่รู้ว่าสิ้นเดือนนี้บทจะเสร็จทันไหม ฉันไม่ชอบทำอะไรเร่งรีบด้วย” ธนากรผู้กำกับละครและภาพยนตร์ชื่อดัง พ่วงด้วยลูกชายนักธุรกิจด้านยานยนต์ บ่นกับเพื่อนสนิทกับความล่าช้าเรื่องบทละคร“ถ้ามึงทำเองได้คงทำแล้วใช่ไหม จะได้ไม่หงุดหงิด” จักรภพเจ้าของคลับหรูพูดขึ้น หลังจากเพื่อนบ่นจบ ก่อนรับแก้วเครื่องดื่มที่เด็กนั่งดริ้งส่งให้“ไม่ถนัด แค่บอกไปว่า อยากได้แบบไหน เนื้อเรื่องเป็นไงแค่นั้น” ธนากรตอบ“แล้วเรื่องนี้แนวไหนวะ กูชอบเรื่องที่แล้วของมึงนะ แม่งน่ากลัวดี ผีอาฆาตสุดๆ ดูไปขนลุกไป น้ำยังกลัวเลย ยิ่งกลัวยิ่งดู กูก็งง”คนพูดคือทินกร ลูกชายเจ้าของห้างสรรพ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 32
Chapter 32 คชาเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง แต่ความที่มีอาชีพคล้ายโจร จึงไม่ค่อยดูแลตัวเอง อีกทั้งเป็นคนชอบไว้ผมยาว ไว้หนวดเครา ปกปิดความหล่อจนสิ้น ส่วนผิวพรรณคล้ำจากการตากแดด แต่พอมาอยู่กับเขา ดำเกิงให้คชาชุบตัวใหม่ เป็นคนใหม่ ตอนนี้ต่างกับมาหาเขาในวันแรกมาก ที่สำคัญผิวของคชาตอนนี้ไม่ได้คล้ำกร้านแดด คชาผิวขาวขึ้น เนื้อตัวดูสะอาดสะอ้าน เพราะเขาพาเพื่อนรักไปขัดสีฉวีวรรณในร้านสปาของจักรภพ เวลานี้หากคนของวิเศษที่ตามตัวคชาอยู่ เดินสวนกับคชาคงจำไม่ได้ ขนาดเขายังจำแทบไม่ได้เช่นกัน “ก็ต้องขอบใจมึงไงที่ทำให้กูเป็นหนุ่มหล่อ หนุ่มฮอตประจำบาร์” คชาได้ทียอตัวเอง “เออพ่อคนหล่อ พ่อคนฮอต กูล่ะหมั่นไส้” ดำเกิงตอบกลับ “กูไปทำงานก่อนนะ มึงก็เอาของไปไว้บนโต๊ะคุณจักรล่ะกัน แล้วไปหากูข้างใน” สองเพื่อนรักจึงแยกกันตรงบันได ดำเกิงเดินเข้าไปในตัวคลับ ส่วนคชาเดินขึ้นชั้นบนเพื่อนำของไปไว้บนโต๊ะเจ้านาย แล้วเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่างก้าวเดินไปหาดำเกิง คชาเดินเข้ามาคลับอย่างคุ้นเคยและรู้ทาง คลับแห่งนี้แบ่งออกเป็นหลายโซน โซนที่เขากำลังไปพนักงานจะเรียกกันว่า คลับโถงให
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 33
Chapter 33 หลังจากกัลป์กับวิรงรองสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนเสร็จ กัลป์ในฐานะคนรักพาวิรงรองมาส่งที่คอนโดสุดหรูย่านสุขุมวิท สถานที่ที่เธอพักอาศัย และเป็นสถานที่ที่ทั้งสองพลอดรักกันตามประสาคนรัก “กัลป์...แรงดีจังค่ะ” เจ้าของเสียงคือวิรงรอง คนรักสาวสวยที่นอนร้องครางรับความกระสันจากคนรักที่สาดใส่อย่างพอใจ “วิ...ผมคิดถึงคุณจัง” กัลป์เอ่ยบอกความรู้สึก ขณะโยกตัวเหนือร่างวิรงรอง แรมเดือนที่ได้แต่คุยทางโทรศัพท์ ได้เห็นหน้าผ่านการวีดิโอคอล ทำให้เขาคิดถึงเธอมาก แล้วกำลังถ่ายทอดความคิดถึงเป็นภาษากายเขาก้มมองดวงหน้าหวานสวยของคนรัก โน้มใบหน้าลงต่ำเพื่อก้มจูบปากจิ้มลิ้ม ทว่ากลับมีบางอย่างที่ไม่น่าเกิดขึ้น มีภาพใบหน้าขวัญทับซ้อนดวงหน้าวิรงรอง กัลป์ถึงกับตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง เขารีบหลับตาแล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง หมายจะให้ภาพซ้อนนั้นหายไปใช่...หายไปทว่าในห้วงความคิด กัลป์กลับคิดถึงขวัญข้าว นึกถึงเรือนร่างเธอยามเขาเคลื่อนไหวรุนแรง นึกถึงกลิ่นหอมจากร่างกายเชลยสาวคุกรุ่นในจมูก นึกถึงเรือนร่างงดงามที่เขาไม่เคยทะนุถนอม นึกถึงเสียงครางที่ฟังแล้วรู้ได้ทันทีว่า เธอกำลังเจ็บปวดและทรม
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 34
Chapter 34 นอกจากช่วงเวลานี้ขวัญข้าวจะสบายตัวและสบายใจที่กัลป์ไม่แวะเวียนมาหา ขวัญข้าวมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ นั่นคือคิดถึงกัลป์ น่าแปลกที่เธอมีความรู้สึกนี้ร่วมด้วย ทั้งที่เธอควรเกลียดเขา เกลียดคนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ แล้วเป็นคนพรากอิสรภาพไปจากตน แต่ไม่เลย กลับไม่มีความรู้สึกนั้น หรืออาจเป็นเพราะขวัญข้าวเข้าใจความโกรธแค้น ความเกลียดชังที่กัลป์มีต่อคชา คนย่ำยีพรรณพฤกษาอย่างไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ เลยส่งความรู้สึกนั้นมาถึงตน ซึ่งเธอก็ยอมรีบบทลงทัณฑ์จากเขาทุกรูปแบบ ขวัญข้าวตอบตัวเองไม่ได้ว่า ความคิดถึงกัลป์เกิดขึ้นได้อย่างไร รู้สึกได้ในวันที่อดิสรบอกว่า เขากับกัลป์ต้องเดินทางไปสิงคโปร์สี่ถึงห้าวัน ตอนนั้นเธอดีใจที่จะได้ไม่เจ็บตัว แต่พอถึงเวลาจริงๆ ขวัญข้าวกลับรู้สึกเหงา ราวกับว่าบางอย่างในชีวิตหายไปอย่างไรอย่างนั้น “ขวัญ...เธอนี่ท่าจะเพี้ยนนะ คิดถึงคนที่เกลียดเธอได้ไงกัน” ขวัญข้าวคล้ายต่อว่าตัวเองไปในที ขณะขวัญข้าวกำลังสับสนกับความรู้สึกตัวเอง ประตูห้องกัลป์เปิดออกด้วยมือเจ้าของห้อง เขาเดินเข้ามาในห้องพร้อมของบางอย่างในมือ สายตา
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 35
Chapter 35วินาทีนี้...เหมือนมีศรปักลงกลางใจกัลป์หัวใจกัลป์กระตุกยามเห็นรอยยิ้มขวัญข้าว อาจพูดได้ว่า เขาเห็นเต็มตาเป็นครั้งแรก เพราะทุกครั้งเขาจะเห็นความเสียใจและน้ำตาบนใบหน้าเธอมากกว่า เมื่อได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสของเธอ ก็เหมือนมีกระสุนแห่งรักปักหัวใจกัลป์ มันวูบวาบแปลกๆ อธิบายยากว่าเป็นอย่างไร สตินึกคิด ความแค้น ความโกรธคล้ายถูกดึงออกไปจากความรู้สึกก็ว่าได้ขวัญข้าวยิ้มสวยมาก...สวยจนเขาอยากเห็นทุกวันกัลป์มองดวงหน้าระบายยิ้มของขวัญข้าวด้วยตานิ่งค้าง หัวใจยังคงเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน รอยยิ้มนี้เสริมเสน่ห์ให้เธอมากมายนัก ราวกับว่าเป็นเขาเองที่ตกลงไปในหลุมพรางที่ตัวเองขุดไว้ กัลป์รับเรียกสติตนเองให้กลับมาโดยพลันไม่ได้...จะรู้สึกอะไรมากไปกว่าเกลียดและแค้น เราต้องเกลียดขวัญข้าว ต้องทำให้เธอเจ็บปวดทรมาน กัลป์ย้ำบอกตัวเอง“คุณกัลป์หายโกรธพี่ช้างแล้ว คุณกัลป์ก็ปล่อยขวัญกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ”“ตอนนี้คงไม่ได้” กัลป์ตอบกลับทันที “พี่มีเหตุผลนะ ที่พี่บอกว่าหายแค้นช้างแล้วก็จริง แต่ก็อยากให้ช้างมาขอโทษกล้วยไม้ ขอโทษครอบครัวพี่ ขวัญก็เลยต้องอยู่กับพี่ที่นี่ไปก่อนจนกว่าพี่จะตามตัวช้างเจอ
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 36
Chapter 36กัลป์ครอบครองปลายถันอย่างอ่อนโยน ปากได้รูปประโลมลูบแผ่วเบาสามสี่ครั้งคล้ายทักทาย วินาทีต่อมาจึงลงน้ำหนักการดูดเพิ่มขึ้น ดูดดึงเข้าปากแล้วปล่อยให้เป็นอิสระ เพื่อให้ลิ้นทำหน้าที่โลมเลียตวัดพลิ้วหยอกเย้า ในขณะที่มือแข็งแรงกำลังสร้างความปั่นป่วนทางอารมณ์ให้เธออีกทาง ด้วยการวางนิ้วตรงจุดอ่อนไหว กดเบาๆ บี้เพียงนิด และเปลี่ยนเป็นสะกิด“อา...อืม...คุณกัลป์...อา” ขวัญข้าวรับรู้ถึงความเสียวกระสันเป็นครั้งแรก หัวใจเธอเต้นแรงรับความรู้สึกนั้น ผิวกายเธอก็เช่นกันร้อนระอุคล้ายมีไฟมาแนบ แล้วไฟนั้นก็ค่อยๆ แทรกเข้าไปในร่างกาย ทุกพื้นที่ในร่างจึงมีแต่ความร้อน เธอจำต้องส่ายตัวไปมาเพื่อระบายความร้อนออกไปจากกายบ้าง ทว่าก็ถูกเติมเข้ามาใหม่ด้วยปาก ลิ้นและนิ้วมือ ความเสียวสยิวจึงไม่ห่างกายขวัญข้าว กลับมีเพิ่มทุกขณะจิตต่อจากนี้ “อา...คุณกัลป์”กัลป์รู้สึกถึงชัยชนะยามได้ยินเสียงครางของขวัญข้าว ตอนนี้เธอกำลังตกลงไปในบ่วงสวาทหลุมโตที่เขาขุดไว้ แต่เขาอยากให้ตัวเธอจมลงไปทั้งตัวมากกว่า เพื่อที่ขวัญข้าวจะได้ตกเป็นทาสพิศวาสเขาโดยไว นิ้วมือใหญ่จึงทำงานมากขึ้น สะกิดไม่หยุดพัก เร็วบ้างช้าบ้าง ปากและลิ้นก็ยังคง
Last Updated : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 37
Chapter 37กัลป์จูบลาเนื้อสาวอวบอูมหลายครั้งอย่างตัดใจ เขายืดตัวหลงตั้งตรง ขยับตัวมานั่งคุกเข่ากลางระหว่างขาสาว ก่อนสอดความยิ่งใหญ่เข้าไปในร่องสวาทฉ่ำน้ำเสน่หา หลังจากนำท่อนเนื้อเข้าไปสุดทาง กัลป์เริ่มขับเคลื่อนร่างกายทันที โอ้...นุ่มนวลเหลือเกินท่วงทำนองรักของกัลป์ทำให้หัวใจขวัญข้าวเต้นแรง เธอแอบเป็นกังวลอยู่ว่า เขาจะรุนแรงกับตนอีกหรือไม่ ตอนนี้เธอรู้คำตอบนั้นแล้ว ไม่มีความเจ็บปวด ทรมานและอยากให้เขาหยุดเคลื่อนไหวบนตัวเธอ ทุกอย่างล้วนตรงกันข้าม เขาโยกตัวแรงก็จริง ทว่ากลับมีความนุ่มนวล อ่อนโยนและเพิ่มความเสียวให้ขวัญข้าวด้วยการก้มหน้าเชยชมอุบลสองดอกสลับกันไปมา นำพาเสียงครางกระเส่าดังขับขาน“อา...คุณกัลป์...คุณกัลป์”“โอ้ว...ขวัญ...อูวว์...เธอคือนางมารร้าย...อา”หัวใจกัลป์คล้ายถูกบีบ ช่องทางเสน่หาที่เขาล่วงล้ำมาตลอดหนึ่งเดือนกว่า ไม่เคยทำให้เขารู้สึกถึงแรงรัด กัลป์ลงทัณฑ์เธออย่างไร้ซึ่งเมตตา ทำให้เธอเจ็บโดยไม่คำนึงถึงใดใดทั้งสิ้น ทว่าเพศสัมพันธ์ครั้งนี้กัลป์รู้สึกและรู้ซึ้งทุกอย่าง ความพิเศษจึงเกิดขึ้นในหัวใจอัดแน่นด้วยความแค้นของกัลป์ ที่เวลานี้แทบไม่มีความแค้น ความโกรธหลงเหลืออยู่เล
Last Updated : 2025-01-26
Latest chapter
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
