เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 35
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-26 01:57:22
บทที่เกี่ยวข้อง
พยาบาทพิศวาส Chapter 36
Chapter 36กัลป์ครอบครองปลายถันอย่างอ่อนโยน ปากได้รูปประโลมลูบแผ่วเบาสามสี่ครั้งคล้ายทักทาย วินาทีต่อมาจึงลงน้ำหนักการดูดเพิ่มขึ้น ดูดดึงเข้าปากแล้วปล่อยให้เป็นอิสระ เพื่อให้ลิ้นทำหน้าที่โลมเลียตวัดพลิ้วหยอกเย้า ในขณะที่มือแข็งแรงกำลังสร้างความปั่นป่วนทางอารมณ์ให้เธออีกทาง ด้วยการวางนิ้วตรงจุดอ่อนไหว กดเบาๆ บี้เพียงนิด และเปลี่ยนเป็นสะกิด“อา...อืม...คุณกัลป์...อา” ขวัญข้าวรับรู้ถึงความเสียวกระสันเป็นครั้งแรก หัวใจเธอเต้นแรงรับความรู้สึกนั้น ผิวกายเธอก็เช่นกันร้อนระอุคล้ายมีไฟมาแนบ แล้วไฟนั้นก็ค่อยๆ แทรกเข้าไปในร่างกาย ทุกพื้นที่ในร่างจึงมีแต่ความร้อน เธอจำต้องส่ายตัวไปมาเพื่อระบายความร้อนออกไปจากกายบ้าง ทว่าก็ถูกเติมเข้ามาใหม่ด้วยปาก ลิ้นและนิ้วมือ ความเสียวสยิวจึงไม่ห่างกายขวัญข้าว กลับมีเพิ่มทุกขณะจิตต่อจากนี้ “อา...คุณกัลป์”กัลป์รู้สึกถึงชัยชนะยามได้ยินเสียงครางของขวัญข้าว ตอนนี้เธอกำลังตกลงไปในบ่วงสวาทหลุมโตที่เขาขุดไว้ แต่เขาอยากให้ตัวเธอจมลงไปทั้งตัวมากกว่า เพื่อที่ขวัญข้าวจะได้ตกเป็นทาสพิศวาสเขาโดยไว นิ้วมือใหญ่จึงทำงานมากขึ้น สะกิดไม่หยุดพัก เร็วบ้างช้าบ้าง ปากและลิ้นก็ยังคง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 37
Chapter 37กัลป์จูบลาเนื้อสาวอวบอูมหลายครั้งอย่างตัดใจ เขายืดตัวหลงตั้งตรง ขยับตัวมานั่งคุกเข่ากลางระหว่างขาสาว ก่อนสอดความยิ่งใหญ่เข้าไปในร่องสวาทฉ่ำน้ำเสน่หา หลังจากนำท่อนเนื้อเข้าไปสุดทาง กัลป์เริ่มขับเคลื่อนร่างกายทันที โอ้...นุ่มนวลเหลือเกินท่วงทำนองรักของกัลป์ทำให้หัวใจขวัญข้าวเต้นแรง เธอแอบเป็นกังวลอยู่ว่า เขาจะรุนแรงกับตนอีกหรือไม่ ตอนนี้เธอรู้คำตอบนั้นแล้ว ไม่มีความเจ็บปวด ทรมานและอยากให้เขาหยุดเคลื่อนไหวบนตัวเธอ ทุกอย่างล้วนตรงกันข้าม เขาโยกตัวแรงก็จริง ทว่ากลับมีความนุ่มนวล อ่อนโยนและเพิ่มความเสียวให้ขวัญข้าวด้วยการก้มหน้าเชยชมอุบลสองดอกสลับกันไปมา นำพาเสียงครางกระเส่าดังขับขาน“อา...คุณกัลป์...คุณกัลป์”“โอ้ว...ขวัญ...อูวว์...เธอคือนางมารร้าย...อา”หัวใจกัลป์คล้ายถูกบีบ ช่องทางเสน่หาที่เขาล่วงล้ำมาตลอดหนึ่งเดือนกว่า ไม่เคยทำให้เขารู้สึกถึงแรงรัด กัลป์ลงทัณฑ์เธออย่างไร้ซึ่งเมตตา ทำให้เธอเจ็บโดยไม่คำนึงถึงใดใดทั้งสิ้น ทว่าเพศสัมพันธ์ครั้งนี้กัลป์รู้สึกและรู้ซึ้งทุกอย่าง ความพิเศษจึงเกิดขึ้นในหัวใจอัดแน่นด้วยความแค้นของกัลป์ ที่เวลานี้แทบไม่มีความแค้น ความโกรธหลงเหลืออยู่เล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 38
Chapter 38หนึ่งเดือนต่อมาข้อมูลสมาชิกคลับบัตเตอร์ฟลายที่คชาเปิดดูในโน้ตบุ๊กของดำเกิง ทำให้เขารู้ข้อมูลของวิรงรองเบื้องต้น ข้อมูลดังกล่าวมีไม่มาก เป็นเพียงข้อมูลเบื้องต้นทั่วไป ชื่อนามสกุลและที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ แต่ก็มากพอที่จะตามสืบต่อไปได้การค้นดูรายชื่อสมาชิกของคลับแห่งนี้ คชาไม่ได้ค้นชื่อวิรงรองเพียงคนเดียว เขายังหาข้อมูลของเพื่อนสนิทจักรภพและเป็นคนรักขอววิรงรองนามว่ากัลป์อีกด้วย คราแรกเขาไม่รู้ว่า ชื่อกัลป์ที่ว่านี้คือชื่อจริงหรือชื่อเล่น เขานึกหาวิธีที่จะหาข้อมูลของคนชื่อกัลป์“คุณกัลป์รวยกว่า เป็นลูกชายเจ้าพ่อด้านการสื่อสารและเป็นเจ้าของเรือสำราญในแถบยุโรป” คชายกคำพูดของดำเกิงมาหาข้อมูล ด้วยการเสิร์ชหาในอินเตอร์เน็ต อยากรู้อะไรเพียงแค่ป้อนข้อมูลที่มีอยู่ในกูเกิ้ลแค่นี้ เรื่องที่อยากรู้ก็จะขึ้นมาบนหน้าจอลูกชายเจ้าพ่อด้านการสื่อสารและเป็นเจ้าของเรือสำราญแถบยุโรปเขาพิมพ์ประโยคนี้ลงไปในกูเกิ้ล ทันทีที่กดปุ่มเอ็นเทอร์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประโยคนี้ก็ขึ้นมาหน้าจอ ซึ่งข้อมูลดังกล่าวมีทั้งแบบเนื้อหาและรูปภาพ คชากดดูข้อมูลเนื้อหาบนสุดกัลป์ แม็คควีน ตัณติยานนท์ เปิดตัวเรือยอร์ชให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 39
Chapter 39“ไอ้เบิ้ม มึงจะเก็บไว้ทำห่าอะไรวะ จริงอย่างที่ไอ้เดื่อพูดนะ มันคือหลักฐาน มึงจะเก็บหลักฐานไว้มัดตัวมึงหรือไง เอาไปทิ้งเดี๋ยวนี้เลยนะมึง” มะแซที่อยู่ในอาการมึนๆ พูดต่อว่าเพื่อน “ก็กูเสียดายนี่หว่า” เบิ้มตอบ “แต่เอาไปทิ้งก็ได้ รอแป๊ป” เป็นความโชคดีของมะเดื่อ วันที่ดื่มเหล้ากับมะแซและเบิ้ม ทั้งสามนั่งดื่มเหล้าอยู่บ้านเบิ้มพอดี เบิ้มจึงเดินไปหยิบเมมโมรี่ที่เก็บไว้ในลิ้นชักมาวางไว้กลางโต๊ะเหล้า “นี่ไง” มะเดื่อรีบหยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาทันที“เดี๋ยวกูเอาไปทิ้งให้เอง มึงสองคนกำลังมึน เผื่อทิ้งไม่ถูกที่จะยุ่งเอา” พูดจบมะเดื่อก็ลุกขึ้นเดินออกไปนอกบ้าน ทำทีไปทิ้งเมมโมรี่ แต่แท้จริงแล้วเขาเก็บมันใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนกลับมานั่งดื่มสุรากับมะแซและเบิ้มต่อ ทำตัวตามปกติโดยที่ทั้งสองไม่สงสัย หลังจากได้เมมโมรี่การ์ดจากเบิ้ม มะเดื่อได้เปิดดูข้อมูลภายใน เขาเลื่อนดูไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่เกิดเหตุ มองเห็นรถและทะเบียนรถยนต์ที่ชิงตัวขวัญข้าวไป เขาจดใส่กระดาษและเริ่มตามสืบให้คชา จนได้ขอมูลครบถ้วนจึงบอกให้คชารับรู้ มะเดื่อนำข้อมูลที่ได้จากการสืบค้นประวัติผู้ครอบครองเลขทะเบียนรถคันนั้น โดยให้เพื่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 40
Chapter 40“พี่เป็นไงบ้าง พี่ดูผอมไปนะ อาหารข้างในไม่ถูกปากใช่ไหม ฉันทำน้ำพริกแห้งมาให้พี่หลายอย่างเลยนะ ฝากผู้คุมไว้ เผื่อพี่เบื่ออาหารที่นี่จะได้กินน้ำพริกเสริม” บัวรินบอกสามี “แล้วฉันเอาของฝากอย่างอื่นมาให้พี่ด้วยนะ” “ขอบใจมาก” เขาตอบกลับ “เอ็งสบายดีไหม พี่ขอโทษนะที่ทำให้เอ็งต้องลำบาก” “ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ไม่ต้องห่วงฉันนะ ฉันอยู่ได้ แล้วฉันก็จะมาเยี่ยมพี่ทุกเดือน” บัวรินบอกให้สามีสบายใจ “ช้างล่ะ ติดต่อมันได้ไหม มันส่งข่าวมาหรือยัง” ปัญญาถามถึงลูกคนโปรด โดยไม่คิดจะถามถึงขวัญข้าว ที่ไม่ถามเพราะปัญญาไม่รู้เรื่องขวัญข้าวหายตัวไป บัวรินไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้สามีรู้ เกรงว่าสามีจะไม่สบายใจและเป็นห่วง หรืออาจจะไม่เป็นห่วงเลยก็ได้ “ช้างโทรมาล่าสุดเมื่อเดือนก่อนจ้ะพี่ โทรมาบอกว่าอยู่ที่ไหนไม่ต้องเป็นห่วง จากนั้นก็ไม่ได้โทรมาอีกเลย ช้างบอกว่าไม่ได้ใช้เบอร์เดิมแล้ว และจะเปลี่ยนเบอร์ทุกครั้งที่โทรหาฉัน ให้ฉันรอโทรศัพท์จากช้างจ้ะ” บัวรินตอบตามจริงสำหรับคชาคนเป็นแม่เป็นห่วงก็จริง แต่น้อยกว่าเป็นห่วงขวัญข้าว คชาเก่ง กล้า เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ นางชื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 41
Chapter 4115.30 น. ณ บริษัท เอ็มจีเอส กรุ๊ป จำกัด (มหาชน)การประชุมที่กินเวลายาวนานร่วมสามชั่วโมงครึ่งจบลง แม้ว่าจะเป็นการประชุมที่ใช้เวลาพอสมควร ทว่าสีหน้าคนที่ร่วมประชุมไม่มีความเคร่งเครียดให้เห็น อาจเป็นเพราะงานที่พวกเขาตั้งใจทำกำลังเดินทางสู่ความสำเร็จ อีกทั้งผลประกอบการในไตรมาศแรกดีเกินคาด ผลกำไรสูงกว่าปีที่ผ่านมาผู้เข้าร่วมประชุมพากันเดินออกจากห้อง กัลป์กับอดิสร สองเจ้านายลูกน้องและเพื่อนสนิทเดินออกมาเป็นคนแรก ทั้งสองก้าวเดินต่อไปยังห้องรองประธานบริษัท อดิศรวางแฟ้มลงบนโต๊ะ ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกัลป์“พักนี้ดูมึงอารมณ์ดีจังนะ” ยามอยู่กันตามลำพัง มึงกูก็มาตามประสาเพื่อนรัก“ทำไม กูจะอารมณ์ดีไม่ได้หรือไง” กัลป์โต้กลับ“มันแปลกๆ” ปากพูด สายตามองเพื่อนอย่างจับพิรุธ“แปลกยังไง”“พักหลังนี้มึงดีกับขวัญแปลกๆ ไม่จ้องจะแดกหัวหรือพูดจาไม่ดีใส่” เรื่องนี้ไม่สังเกตก็ดูออก อดิสรมีหน้าที่ดูแลขวัญข้าวสลับกับชัยยุทธ์ ก่อนหน้านี้กัลป์มักสาดคำพูดแรงๆ ส่งสายตาแข็งราวกับหินให้ขวัญข้าว เธอทำอะไรก็ขัดหูขัดตาตลอด ต้องดุ ต้องว่า ทำให้ขวัญข้าวกลัวและร้องไห้ แต่หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขาไม่เห็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 42
Chapter 4217.56 น. ณ บ้านตัณติยานนท์ ธัญญ์กับวชิราภรณ์มองหน้ากันเมื่อได้ฟังคำพูดของยุพดีจบ วชิราภรณ์ถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างหนักอกกับการขอลาออกของยุพดี พยาบาลที่ดูแลพรรณพฤกษามาตลอดหนึ่งปี คนที่รู้ใจและเข้าใจอาการป่วยของลูกสาวทั้งสองมากคนหนึ่ง และเป็นคนที่ครอบครัวตัณติยานนท์ไว้ใจมากคนหนึ่งด้วย “กิ่งขอโทษคุณธัญญ์กับคุณผึ้งค่ะ แต่กิ่งมีความจำเป็นต้องลาออกจริงๆ ค่ะ”ยุพดียกมือไหว้นายจ้างทั้งสองด้วยใจจริง เธอเองก็ไม่อยากลาออก ทว่าความจำเป็นมันบังคับ เนื่องจากบิดาเธอป่วยเป็นอัมพาตไม่มีคนดูแล ยุพดีจึงต้องกลับไปดูแลบิดา“ไม่ต้องขอโทษเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด” ธัญญ์เข้าใจความจำเป็นของยุพดี “ถ้าฉันเป็นเธอก็คงตัดสินใจอย่างนี้เหมือนกัน”“ใช่ เธอไม่ต้องคิดมากนะกิ่ง เราสองคนเข้าใจ” วชิราภรณ์พูดเสริม “ยังดีที่ว่า กิ่งไม่ได้ออกตอนนี้ ยังให้เรามีเวลาหาคนมาทำงานแทน”ยุพดีพูดเรื่องนี้ก่อนลาออกจริงสิบห้าวัน เพราะเธอก็เข้าใจนายจ้าง หากลาออกทันทีทันใด อาจหาคนมาแทนไม่ทัน“ใครมาทำงานแทนใครครับคุณแม่” กัลป์ที่วันนี้กลับมาบ้านเร็ว เนื่องจากมีนัดกินข้าวกับบิดามารดา พอเดินเข้ามาใกล้ห้องรับแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 43
Chapter 43 ใครบางคนที่ว่านี้คือขวัญข้าว หญิงสาวที่กัลป์ไม่ควรมีความรู้สึกใดด้วยนอกจากเกลียดชัง ทว่าระยะหลังมานี้มีบางอย่างเปลี่ยนไป นั่นคือความรู้สึกกัลป์ คล้ายประตูเปิดๆ ปิดๆ บางครั้งเหมือนให้ขวัญข้าวเดินเข้ามา ทว่าบางครั้งก็ปิดประตูใส่หน้า ความใกล้ชิดหนึ่งเดือนตลอดหนึ่งเดือนมานี้ กัลป์รุกขวัญข้าวหนักมาก ไม่ว่าจะป้อยอคำหวาน ออดอ้อน ปรนเปรอเธอด้วยเซ็กซ์ ทำทุกทางเพื่อให้เธอหลงรักและหลงใหลในตัวเขา ซึ่งก็ได้ผล ขวัญข้าวไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของกัลป์ ทำให้เธอตกลงไปในหลุมเสน่หาหลุมลึกที่เขาขุดไว้ จนยากดึงตัวขึ้นมา ทว่า...อาจเป็นกัลป์เองที่ตกลงไปในหลุมพรางนั้นเช่นกัน โดยไม่รู้ตัว... ขวัญข้าวเป็นหญิงสาวใสซื่อ อ่อนหวาน เอาใจเก่ง ขี้อ้อน และมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนสูงมาก กัลป์อ้อนขวัญข้าว เธอก็จะอ้อนเขากลับเป็นสองเท่าด้วยกิริยาน่ารัก ยิ้มหวานๆ คำพูดนุ่มนวล แล้วตอนนี้เขากำลังหลงเสน่ห์ปลายจวักของเธอมากฝีมือการทำอาหารของขวัญข้าวอร่อยกว่าร้านอาหารขึ้นชื่อบางร้านเสียอีก ที่ทำให้กัลป์อึ้งมากคือ เธอทำอาหารได้หลากหลายเชื้อชาติ ไม่ว่าจะเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
