All Chapters of พยาบาทพิศวาส: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 32 คชาเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง แต่ความที่มีอาชีพคล้ายโจร จึงไม่ค่อยดูแลตัวเอง อีกทั้งเป็นคนชอบไว้ผมยาว ไว้หนวดเครา ปกปิดความหล่อจนสิ้น ส่วนผิวพรรณคล้ำจากการตากแดด แต่พอมาอยู่กับเขา ดำเกิงให้คชาชุบตัวใหม่ เป็นคนใหม่ ตอนนี้ต่างกับมาหาเขาในวันแรกมาก ที่สำคัญผิวของคชาตอนนี้ไม่ได้คล้ำกร้านแดด คชาผิวขาวขึ้น เนื้อตัวดูสะอาดสะอ้าน เพราะเขาพาเพื่อนรักไปขัดสีฉวีวรรณในร้านสปาของจักรภพ เวลานี้หากคนของวิเศษที่ตามตัวคชาอยู่ เดินสวนกับคชาคงจำไม่ได้ ขนาดเขายังจำแทบไม่ได้เช่นกัน “ก็ต้องขอบใจมึงไงที่ทำให้กูเป็นหนุ่มหล่อ หนุ่มฮอตประจำบาร์” คชาได้ทียอตัวเอง “เออพ่อคนหล่อ พ่อคนฮอต กูล่ะหมั่นไส้” ดำเกิงตอบกลับ “กูไปทำงานก่อนนะ มึงก็เอาของไปไว้บนโต๊ะคุณจักรล่ะกัน แล้วไปหากูข้างใน” สองเพื่อนรักจึงแยกกันตรงบันได ดำเกิงเดินเข้าไปในตัวคลับ ส่วนคชาเดินขึ้นชั้นบนเพื่อนำของไปไว้บนโต๊ะเจ้านาย แล้วเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่างก้าวเดินไปหาดำเกิง คชาเดินเข้ามาคลับอย่างคุ้นเคยและรู้ทาง คลับแห่งนี้แบ่งออกเป็นหลายโซน โซนที่เขากำลังไปพนักงานจะเรียกกันว่า คลับโถงให

Chapter 34 นอกจากช่วงเวลานี้ขวัญข้าวจะสบายตัวและสบายใจที่กัลป์ไม่แวะเวียนมาหา ขวัญข้าวมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ นั่นคือคิดถึงกัลป์ น่าแปลกที่เธอมีความรู้สึกนี้ร่วมด้วย ทั้งที่เธอควรเกลียดเขา เกลียดคนทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ แล้วเป็นคนพรากอิสรภาพไปจากตน แต่ไม่เลย กลับไม่มีความรู้สึกนั้น หรืออาจเป็นเพราะขวัญข้าวเข้าใจความโกรธแค้น ความเกลียดชังที่กัลป์มีต่อคชา คนย่ำยีพรรณพฤกษาอย่างไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ เลยส่งความรู้สึกนั้นมาถึงตน ซึ่งเธอก็ยอมรีบบทลงทัณฑ์จากเขาทุกรูปแบบ ขวัญข้าวตอบตัวเองไม่ได้ว่า ความคิดถึงกัลป์เกิดขึ้นได้อย่างไร รู้สึกได้ในวันที่อดิสรบอกว่า เขากับกัลป์ต้องเดินทางไปสิงคโปร์สี่ถึงห้าวัน ตอนนั้นเธอดีใจที่จะได้ไม่เจ็บตัว แต่พอถึงเวลาจริงๆ ขวัญข้าวกลับรู้สึกเหงา ราวกับว่าบางอย่างในชีวิตหายไปอย่างไรอย่างนั้น “ขวัญ...เธอนี่ท่าจะเพี้ยนนะ คิดถึงคนที่เกลียดเธอได้ไงกัน” ขวัญข้าวคล้ายต่อว่าตัวเองไปในที ขณะขวัญข้าวกำลังสับสนกับความรู้สึกตัวเอง ประตูห้องกัลป์เปิดออกด้วยมือเจ้าของห้อง เขาเดินเข้ามาในห้องพร้อมของบางอย่างในมือ สายตา

Chapter 36กัลป์ครอบครองปลายถันอย่างอ่อนโยน ปากได้รูปประโลมลูบแผ่วเบาสามสี่ครั้งคล้ายทักทาย วินาทีต่อมาจึงลงน้ำหนักการดูดเพิ่มขึ้น ดูดดึงเข้าปากแล้วปล่อยให้เป็นอิสระ เพื่อให้ลิ้นทำหน้าที่โลมเลียตวัดพลิ้วหยอกเย้า ในขณะที่มือแข็งแรงกำลังสร้างความปั่นป่วนทางอารมณ์ให้เธออีกทาง ด้วยการวางนิ้วตรงจุดอ่อนไหว กดเบาๆ บี้เพียงนิด และเปลี่ยนเป็นสะกิด“อา...อืม...คุณกัลป์...อา” ขวัญข้าวรับรู้ถึงความเสียวกระสันเป็นครั้งแรก หัวใจเธอเต้นแรงรับความรู้สึกนั้น ผิวกายเธอก็เช่นกันร้อนระอุคล้ายมีไฟมาแนบ แล้วไฟนั้นก็ค่อยๆ แทรกเข้าไปในร่างกาย ทุกพื้นที่ในร่างจึงมีแต่ความร้อน เธอจำต้องส่ายตัวไปมาเพื่อระบายความร้อนออกไปจากกายบ้าง ทว่าก็ถูกเติมเข้ามาใหม่ด้วยปาก ลิ้นและนิ้วมือ ความเสียวสยิวจึงไม่ห่างกายขวัญข้าว กลับมีเพิ่มทุกขณะจิตต่อจากนี้ “อา...คุณกัลป์”กัลป์รู้สึกถึงชัยชนะยามได้ยินเสียงครางของขวัญข้าว ตอนนี้เธอกำลังตกลงไปในบ่วงสวาทหลุมโตที่เขาขุดไว้ แต่เขาอยากให้ตัวเธอจมลงไปทั้งตัวมากกว่า เพื่อที่ขวัญข้าวจะได้ตกเป็นทาสพิศวาสเขาโดยไว นิ้วมือใหญ่จึงทำงานมากขึ้น สะกิดไม่หยุดพัก เร็วบ้างช้าบ้าง ปากและลิ้นก็ยังคง

Chapter 38หนึ่งเดือนต่อมาข้อมูลสมาชิกคลับบัตเตอร์ฟลายที่คชาเปิดดูในโน้ตบุ๊กของดำเกิง ทำให้เขารู้ข้อมูลของวิรงรองเบื้องต้น ข้อมูลดังกล่าวมีไม่มาก เป็นเพียงข้อมูลเบื้องต้นทั่วไป ชื่อนามสกุลและที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ แต่ก็มากพอที่จะตามสืบต่อไปได้การค้นดูรายชื่อสมาชิกของคลับแห่งนี้ คชาไม่ได้ค้นชื่อวิรงรองเพียงคนเดียว เขายังหาข้อมูลของเพื่อนสนิทจักรภพและเป็นคนรักขอววิรงรองนามว่ากัลป์อีกด้วย คราแรกเขาไม่รู้ว่า ชื่อกัลป์ที่ว่านี้คือชื่อจริงหรือชื่อเล่น เขานึกหาวิธีที่จะหาข้อมูลของคนชื่อกัลป์“คุณกัลป์รวยกว่า เป็นลูกชายเจ้าพ่อด้านการสื่อสารและเป็นเจ้าของเรือสำราญในแถบยุโรป” คชายกคำพูดของดำเกิงมาหาข้อมูล ด้วยการเสิร์ชหาในอินเตอร์เน็ต อยากรู้อะไรเพียงแค่ป้อนข้อมูลที่มีอยู่ในกูเกิ้ลแค่นี้ เรื่องที่อยากรู้ก็จะขึ้นมาบนหน้าจอลูกชายเจ้าพ่อด้านการสื่อสารและเป็นเจ้าของเรือสำราญแถบยุโรปเขาพิมพ์ประโยคนี้ลงไปในกูเกิ้ล ทันทีที่กดปุ่มเอ็นเทอร์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับประโยคนี้ก็ขึ้นมาหน้าจอ ซึ่งข้อมูลดังกล่าวมีทั้งแบบเนื้อหาและรูปภาพ คชากดดูข้อมูลเนื้อหาบนสุดกัลป์ แม็คควีน ตัณติยานนท์ เปิดตัวเรือยอร์ชให้

Chapter 40“พี่เป็นไงบ้าง พี่ดูผอมไปนะ อาหารข้างในไม่ถูกปากใช่ไหม ฉันทำน้ำพริกแห้งมาให้พี่หลายอย่างเลยนะ ฝากผู้คุมไว้ เผื่อพี่เบื่ออาหารที่นี่จะได้กินน้ำพริกเสริม” บัวรินบอกสามี “แล้วฉันเอาของฝากอย่างอื่นมาให้พี่ด้วยนะ” “ขอบใจมาก” เขาตอบกลับ “เอ็งสบายดีไหม พี่ขอโทษนะที่ทำให้เอ็งต้องลำบาก” “ไม่เป็นไรจ้ะ พี่ไม่ต้องห่วงฉันนะ ฉันอยู่ได้ แล้วฉันก็จะมาเยี่ยมพี่ทุกเดือน” บัวรินบอกให้สามีสบายใจ “ช้างล่ะ ติดต่อมันได้ไหม มันส่งข่าวมาหรือยัง” ปัญญาถามถึงลูกคนโปรด โดยไม่คิดจะถามถึงขวัญข้าว ที่ไม่ถามเพราะปัญญาไม่รู้เรื่องขวัญข้าวหายตัวไป บัวรินไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้สามีรู้ เกรงว่าสามีจะไม่สบายใจและเป็นห่วง หรืออาจจะไม่เป็นห่วงเลยก็ได้ “ช้างโทรมาล่าสุดเมื่อเดือนก่อนจ้ะพี่ โทรมาบอกว่าอยู่ที่ไหนไม่ต้องเป็นห่วง จากนั้นก็ไม่ได้โทรมาอีกเลย ช้างบอกว่าไม่ได้ใช้เบอร์เดิมแล้ว และจะเปลี่ยนเบอร์ทุกครั้งที่โทรหาฉัน ให้ฉันรอโทรศัพท์จากช้างจ้ะ” บัวรินตอบตามจริงสำหรับคชาคนเป็นแม่เป็นห่วงก็จริง แต่น้อยกว่าเป็นห่วงขวัญข้าว คชาเก่ง กล้า เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ นางชื่