บททั้งหมดของ ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย: บทที่ 21 - บทที่ 30

สินค้าที่ครอบครัวสวีรับซื้อมาจากชาวบ้าน ลู่ชิงเอาไปเก็บไว้ในมิติก่อน เพราะร้านค้ายังปรับปรุงไม่เสร็จ และเย็นวันเดียวกันทุกคนก็เข้าไปช่วยกันทำอาหาร สำหรับงานเลี้ยงให้ลูกค้า ซึ่งได้นัดเวลากันไว้ในยามเช้าของวันพรุ่งนี้หลังจากทุกคนช่วยกันทำอาหารให้ลูกค้าเสร็จ ลู่ชิงก็เดินไปที่ช่องสินค้าที่เป็นยาสมุนไพรต่าง ๆ ทั้งชนิดเม็ดและชนิดน้ำ มียาสำหรับเด็กรวมถึงยาบำรุงภายในของสตรี ลู่ชิงจะลองเอาไปเสนอขายที่ร้านขายยาสมุนไพรดู เผื่อจะได้คู่ค้าเพิ่มอีกสักราย ลู่ชิงจึงเดินไปหาทุกคนที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่ด้านหน้าห้างสรรพสินค้า“ท่านพ่อท่านแม่เจ้าคะ ข้ามีเรื่องอยากจะถามพวกท่านหน่อยได้หรือไม่ พี่ใหญ่กับพี่รองด้วยนะเจ้าคะ” ลู่ชิงต้องรีบคุย ถ้าทุกคนเห็นด้วยกับนางจะได้เตรียมของไว้ในมิติไปเลยทีเดียว“ชิงเอ๋อร์มีเรื่องอะไรจะถามพวกเราหรือลูก?” ลู่เวินถามขึ้นเมื่อเห็นบุตรสาวเหมือนอยากจะทำอะไรสักอย่าง“ข้าอยากจะถามพวกท่าน เกี่ยวกับยารักษาโรคจำพวกสมุนไพร ถ้าจะลองนำไปเสนอขายให้กับร้านสมุนไพร หรือโรงหมอจะเห็นด้วยหรือไม่เจ้าคะ” ลู่ชิงลุ้นกับคำตอบของทุกคนมาก ๆ หากนำไปขายได้ อย่างน้อยก็มีประโยชน์กับคนที่เจ็บป่วย“ยารัก

ด้านเซียวหนิงหลงกับผู้ติดตาม ที่เดินทางจากตำบลหย่งฝูใช้เวลาเดินทางครั้งนี้เกือบหนึ่งเดือน เพราะพวกเขาต้องใช้รถม้า นำตัวสายลับพวกนี้กลับไปด้วย ทำให้การเดินทางล่าช้าไปบ้าง ยังโชคดีที่ระหว่างทางไม่เกิดปัญหา มิเช่นนั้นอาจจะถึงเมืองหลวงช้ากว่านี้อย่างแน่นอนเมื่อเข้าใกล้เขตเมืองหลวง เซียวหนิงหลงได้นำตัวสายลับไปคุมขังไว้ที่คุกใต้ดิน ทางด้านทิศตะวันออกห่างจากกำแพงเมืองหลวงประมาณสิบลี้ บริเวณนี้คล้ายหมู่บ้านเล็ก ๆ มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่กี่ครัวเรือน สิ่งนี้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชาวบ้าน ที่อยู่รอบนอกกำแพงเมือง แต่อันที่จริงคนเหล่านี้ล้วนเป็นหน่วยลับของเซียวชินอ๋อง ที่แสร้งมาสร้างบ้านอยู่กันเป็นครอบครัวบดบังคุกใต้ดินที่อยู่ที่นี่“ตันเจียง ชุนชาน พวกเจ้าเอาตัวสายลับพวกนี้ไปขังไว้ที่คุกใต้ดิน จากนั้นกำชับคนของเราให้จับตาดูไว้ อย่าให้คลาดสายตาหากไม่มีคำสั่ง ห้ามปลดโซ่ออกจากมือและเท้าเด็ดขาด ข้าจะกลับไปรายงานเสด็จพ่อส่วนพวกเจ้าค่อยตามไปทีหลัง” เขาสั่งงานทั้งสองคนเสร็จก็ควบม้าออกจากทันที เพราะต้องการให้ครอบครัวของตน โดยเฉพาะบิดาได้ดื่มน้ำสมุนไพรนี้ของลู่ชิง ในเมื่อมันสามารถช่วยให้ตนบรรลุขั้นพลังยุทธ์ได

ด้านลู่ชิงกับครอบครัว หลังจากที่นำน้ำยาปรับผ้านุ่ม ไปเสนอทำการค้ากับเถ้าแก่หง ยามเช้าของวันที่สองยังไม่ถึงกำหนดวัน ที่นัดเจอกันไว้กลับกลายเป็นว่า เถ้าแก่หงมาหาพวกเขาถึงแผงขายอาหาร เพราะต้องการมาให้คำตอบว่า ตนตกลงทำการค้าตามข้อเสนอของลู่ชิง โดยให้นำหนังสือสัญญาการค้า ไปให้เขาลงชื่อที่ร้านหลังจากลู่ชิงขายของหมดเรียบร้อยแล้วเถ้าแก่หงที่ได้รับรายงานจากหลงจู๊ของร้านผ้า ทั้งสามสาขาที่ให้ลองเอาน้ำยาปรับผ้านุ่มนี้ไปทดลองขาย เพียงแค่วันเดียวลูกค้ากลับมาถามถึงน้ำยาชนิดนี้มากมาย จนหลงจู๊ของร้านต้องยอมให้พวกเขาลงชื่อจองสินค้าไว้ก่อน เมื่อสินค้าส่งไปแล้วทางร้านจะแจ้งให้ลูกค้ามารับตามลำดับการจอง ซึ่งลูกค้าทุกคนที่ลงชื่อจองไว้ ได้จ่ายค่ามัดจำครึ่งหนึ่งเพื่อเพิ่มความมั่นใจ ว่าตนเองจะได้รับสินค้าแน่นอน ถึงจะทำเช่นนั้นแต่พวกเขาก็เชื่อใจร้านค้าของเถ้าแก่หงอยู่แล้วลู่ชิงจึงให้บิดากับลู่จื้อถือหนังสือสัญญา ไปพบเถ้าแก่หงพร้อมนำสินค้าไปส่งจำนวนสองร้อยห้าสิบขวด ซึ่งเป็นขวดใบใหญ่ทั้งสิ้น นอกจากนี้เถ้าแก่หงยังได้แบ่งกำไร จากสินค้าทดลองขายฝากมากับบิดาถึงห้าสิบตำลึงทอง ลู่ชิงจึงมอบให้มารดาเก็บไว้ ต่อไปก็แค่รอร

เจียวมิ่งที่เห็นคุณหนูลู่ชิงหยุดชะงักไป หลังจากมีคำถามไม่หยุดก็ให้นึกเอ็นดูนาง เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมซื่อจื่อถึงได้พึงใจในตัวคุณลู่ชิง“คุณหนูขอรับ พวกเราเข้าไปนั่งคุยกันข้างในร้านเถิด” เจียวมิ่งได้กลิ่นหอมของอาหารที่โชยออกมาจากร้าน ท้องของเขาและสหายก็เริ่มประท้วงทันที“อ้อ ขออภัยเจ้าค่ะ เชิญพี่ชายพี่สาวเข้าไปนั่งด้านในก่อนนะเจ้าคะ” ลู่ชิงรีบพาทุกคนเข้ามานั่งโต๊ะด้านในสุด ก่อนจะเข้าไปที่ห้องครัวตักอาหารและบอกบิดาว่า คนที่พี่ชายเซียวส่งมาให้พวกเขามาถึงแล้ว“พวกท่านนั่งรอก่อนนะเจ้าคะ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปตักอาหารมาให้ทาน หลังจากทานอิ่มแล้วค่อยมาคุยรายละเอียดกันเจ้าค่ะ” ลู่ชิงดูท่าทางของพวกเจียวมิ่งแล้ว ก็พอเดาได้ว่าคงยังไม่ได้ทานอะไรก่อนมาถึงที่นี่“ขอบคุณคุณหนูมากขอรับ” ตอนนี้เจียวมิ่งรับเป็นหัวหน้ากลุ่มไปโดยปริยาย“ท่านพ่อเจ้าคะ เมื่อครู่คนที่ข้าเคยขอกับพี่ชายเซียวมาถึงแล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้ให้พวกเขานั่งรออยู่ที่โต๊ะด้านนอก และจะยกอาหารออกไปให้พวกเขาได้ทานก่อน จากนั้นค่อยคุยรายละเอียดเรื่องงาน ที่จะมอบให้ทำเจ้าค่ะ”“อาเซียวส่งคนมาให้กี่คนหรือชิงเอ๋อร์” ลู่เวินถามบุตรสาวถึงจำนวนคนที่ถูกส่งมา“มี

เซียวหนิงหลงที่กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานของตนเองอยู่นั้น จู่ ๆ ชุนชานก็เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ และยื่นจดหมายให้กับเขา เพราะมันเป็นจดหมายที่เพิ่งมาถึงจวนชินอ๋อง “เรียนซื่อจื่อมีจดหมายจากปาเซี่ย ส่งมาถึงเมื่อครู่นี้ขอรับ” ชุนชานรีบรายงานกับเซียวหนิงหลงทันทีเมื่อรับจดหมายจากชุนชานมาอ่าน เซียวหนิงหลงถึงกับยิ้มมุมปากขึ้นมา ตันเจียงและชุนชานที่อยากรู้บ้างว่า ปาเซี่ยส่งข่าวมาว่าอย่างไร ทนไม่ไหวจึงเสียมารยาทถามกับเจ้านาย“ซื่อจื่อขอรับ ไม่ทราบว่าปาเซี่ยส่งข่าวมาว่าอย่างไรบ้างขอรับ” ตันเจียงเป็นหน่วยกล้าตายที่เอ่ยถามกับเจ้านายของตน“ไม่มีอันใดมาก แค่บอกว่าอาจเดินทางมาถึงเมืองหลวงช้ากว่ากำหนด เพราะชิงเอ๋อร์มีของฝากมาหลายอย่าง จึงต้องใช้รถม้าในการเดินทาง และขอให้พวกเจ้าไปรอรับที่หน้าประตูเมือง มีของสำคัญมากที่ชิงเอ๋อร์ฝากมาด้วย ปาเซี่ยกลัวว่าจะมีคนของพวกองค์ชายสาม ปะปนอยู่เพื่อตรวจค้นรถม้าที่เข้าออกเมืองหลวง แล้วจะเจอของที่ชิงเอ๋อร์ฝากมาถึงข้าเป็นพิเศษก็เท่านั้นเอง” นางทั้งกำชับและเอ่ยย้ำกับปาเซี่ยถึงเพียงนั้น แสดงว่าของที่ฝากมาต้องมีสิ่งนั้นรวมมาด้วยเป็นแน่“ซื่อจื่อขอรับหรือว่าคุณหนูลู่ชิง จะฝ