All Chapters of พ่ายรักแม่หม้ายป้ายแดง: Chapter 11 - Chapter 20

ไอรดานั่งทำเซ็งอยู่หน้าจอแมคบุ๊คเพราะอติรุจน์ส่งภาพฮันนีมูนของเขากับพนามาให้ดู แล้วยังใจดีไปถ่ายรูปผู้หญิงที่มีลักษณะคล้ายเธอส่งมาด้วยและเป็นหน้าที่ของไอรดาที่จะตกแต่งภาพนั้นให้ดูสมบูรณ์ขึ้นก่อนจะโพสต์ลงไอจีเพื่อยืนยันว่าตอนนี้เธอกำลังมีความสุขอยู่กับคนรัก เมื่อเห็นข้อความที่เพื่อนมาคอมเมนต์เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด หญิงสาวไม่ได้ตอบข้อความหรือแสดงความคิดเห็นเพิ่มเพราะรู้สึกว่าไม่อยากจะโกหกมากไปกว่านี้อีกแล้ว สามวันที่ผ่านมาไอรดาไม่ได้ลงไปไหนเลยเพราะกลัวจะเจอคนรู้จัก แต่วันนี้มันก็น่าเบื่อเกินกว่าจะนั่งๆ นอนอยู่ในห้อง หญิงสาวจึงหยิบกางเกงยีนขาสั้นขาดๆ ที่วัยรุ่นชอบใส่กับเสื้อสายเดี่ยวสีครีมมาสวมก่อนจะขับรถออกจากกรุงเทพเพื่อตรงไปยังปราณบุรี เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่ก่อนจะกลับไปเริ่มงานในอีกสามวันข้างหน้า หลังจากที่ครบกำหนดวันลา ไอรดาเข้าพักยังรีสอร์ตแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของครอบครัวสริตาซึ่งที่นี่ค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวมาก บ้านพักแต่ละหลังนั้นอยู่ห่างกันพอสมควรอีกทั้งยังมีชายหาดส่วนตัวอีกด้วย หลังจากนอนพักจนหายเหนื่อยแล้วก็ออกไปเดินเล่นที่ชายหาดก่อ

“อัยย์ครับ อัยย์” “คุณชาน์ เช้าแล้วเหรอคะ” ไอรดาปรือตามองในขณะที่ตัวเองยังซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม “ครับเช้าแล้วผมต้องไปประชุม คุณลุกไหวไหมครับ” เมื่อคืนกว่าเขากับเธอจะหมดแรงก็ถึงสวรรค์กันมารู้กี่รอบต่อกี่รอบ ปิญชาน์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอรดาจะเป็นผู้หญิงที่อึดและเร่าร้อนถึงเพียงนี้ และเขาก็ตามหาผู้หญิงแบบนี้มานานผู้หญิงสวยดูเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่เรื่องบนเตียงนั้นเด็ดจนเขาอยากจะเก็บเธอไว้แบบนี้ตลอดไป “คิดว่าไหวค่ะ แต่ตอนนี้อัยย์ยังไม่อยากลุกค่ะ” “ให้ผมสั่งอาหารเช้ามาให้ไหมครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ”“คุณจะนอนทั้งวันไม่ได้นะครับอัยย์”“อัยย์ไม่ได้จะนอนทั้งวันสักหน่อย สายๆ อัยย์ก็จะออกไปหาอะไรกินเอง คุณรีบไปเถอะค่ะ” “วันนี้จะไปเที่ยวไหนบ้างครับ” “คงไม่มีแรงออกไปเที่ยวแล้วคุณทำอัยย์หมดแรง” “ก็คุณอยากน่ารักทำไมล่ะ”“ความผิดของอัยย์ที่ไหน คุณหื่นเองต่างหาก”“ถ้างั้นขอคนหื่นหอมให้ชื่นใจก่อนไปประชุมได้ไหม” ปิญชาน์นั่งบนเตียงแล้วกดจูบไปบนขมับของไอรดาอย่างรักใคร่ “เดี๋ยวประชุมสายนะคะไปเถอะค่ะ” “ขอจูบได

ปิญชาน์ดึงร่างไอรดาเข้ามาจนชิด มือรั้งท้ายทอยบังคับศีรษะทุยให้เงยหน้าขึ้น ปากหยักได้รูปปิดลงบนปากนุ่ม ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าหาเรียวลิ้นเล็ก ดูดดื่มความหวานอย่างหิวกระหาย ไอรดาทรงตัวแทบไม่อยู่สองแขนยกขึ้นคล้องไปยังลำคอแกร่งอย่างหลงลืมตัว จากคิดว่าจะแกล้งหยอกไอรดาแต่กลายเป็นว่ายิ่งได้ใกล้ชิดมากเท่าไหร่ก็เหมือนจมดิ่งลงไปในกองเพลิงจนถอนตัวไม่ขึ้น “คุณชาน์ ปล่อยอัยย์เถอะคะ” “ผมคิดถึงคุณทั้งวันจะให้ปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไงล่ะ” “แต่อัยย์หนาวแล้วนะคะ คุณบอกเองว่าเดี๋ยวจะไม่สบาย” “เดี๋ยวก็อุ่นเองเชื่อผมสิ” เสียงกระซิบแหบพร่า ฟังดูเหมือนกับชายหนุ่มคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ เธอรู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหนรู้แต่ร่างกายที่เบียดเสียดอยู่ตอนนี้นั้นมันร้อนรุ่มกว่าทุกครั้ง “คุณชาน์คุณจะทำอะไร” “ก็ทำให้คุณหายหนาวไงครับ”พูดพลางคว้าเอวคอดและดึงเข้าหาตนเองให้ชิดมากยิ่งขึ้น จนหญิงสาวรู้สึกว่าตอนนี้หน้าท้องของเธอกำลังถูกบางอย่างที่แข็งร้อนดุนดันชายหนุ่มบีบคลึงสะโพกกลมกลึงริมฝีปากบดจูบเคล้าเคลียจนไอรดาอ่อนราวขี้ผึ้งรนไฟ “อื้อ”

ปิญชาน์เช็ดตัวให้คนที่นอนหมดแรงจนสะอาดเอี่ยมจากนั้นตัวเองก็รีบอาบน้ำและกลับมานอนกอดร่างที่เปลือยเปล่า ให้ศีรษะของเธอหนุนบนท่อนแขน มือใหญ่โอบเอวเธอไว้อย่างหวงแหน ก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงไอรดากระซิบบอกรักนั่นยิ่งทำให้เขานอนหลับอย่างมีความสุข แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนจะกลายเป็นเพียงความฝันเมื่อตื่นเช้ามาเขาเจอโน้ตที่หญิงสาวเขียนทิ้งไว้พร้อมกับเช็คเงินสดหนึ่งแสนบาท ‘ขอบคุณที่เข้ามาทำให้อัยย์มีความสุข ขอบคุณที่มาเติมเต็มนะคะ แต่ระหว่างเรามันเป็นไปได้ยาก อัยย์ไม่ใช่คนตัวเปล่า ถึงจะหย่าแล้วแต่สถานะทางสังคมก็ยังต้องดำเนินต่อ ขอโทษที่ไม่กล้าพูดกับคุณตรงๆ หวังว่าคุณจะให้อภัยนะคะ รักคุณนะ....อัยย์’ ปิญชาน์ทั้งโกรธทั้งโมโหที่เธอทิ้งเขาไปแบบนี้ แม้จะดีใจกับคำบอกรัก แต่สิ่งที่เธอทำนั้นเขาคิดว่ามันมากเกินไป เธอทำราวกับว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว ชายหนุ่มรีบสวมเสื้อผ้าและกลับไปเก็บของที่โรงแรม ระหว่างทางที่ขับรถกลับก็พยายามจะติดต่อกับหญิงสาว อยากจะคุยกับเธอให้รู้เรื่องแต่เธอคงจะบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของ

ไอรดากลับมาทำงานได้สามวันแล้วทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีไม่มีใครสงสัยเรื่องทริปฮันนีมูน และตอนนี้เธอรับเวรเพิ่มมากขึ้นเพราะคุณหมอที่แผนกนั้นลาคลอดไปหนึ่งคน “หมออัยย์คะ คืนนี้เวร counsult ของหมอปิ่นหมออัยย์รับแทนใช่ไหมคะ” ศศิมลหัวหน้าพยาบาลเดินมาถามขณะที่ไอรดากำลังนั่งพักอยู่ในห้องตรวจ “ค่ะพี่ศิ อัยย์ไม่รู้ว่าเวรห้องคลอดหมออะไรคะ” “หมอปิญชาน์ค่ะ” “หมอปิญชาน์ ชื่อแปลกจังนะคะ อัยย์เพิ่งเคยได้ยิน” “หมอปิญชาน์หรือที่ทุกคนเรียกว่าหมอชาน์เป็นหมอประจำของที่นี่ค่ะ แต่ช่วงที่หมออัยย์มาทำงานแรกๆ ท่านถูกดึงตัวไปช่วยงานที่โรงพยาบาลอีกสาขาหนึ่ง เพิ่งจะมากลับมาที่นี่ได้สองอาทิตย์เองค่ะ” “อ๋อ ถึงว่าอัยย์ไม่เคยได้ยินชื่อเลย” “พี่ศิขอบอกก่อนเลยนะคะว่าหมออัยย์ห้ามตกหลุมรักเด็ดขาด” “ทำไมอัยย์ต้องตกหลุมรักเขาล่ะคะ อัยย์แต่งงานแล้วนะคะพี่ศิลืมไปหรือเปล่า” “พี่ศิก็แต่งงานแล้วยังแอบหลงรักหมอชาน์เลยค่ะ คนอะไรก็ไม่รู้ทั้งหล่อ ทั้งใจดีและสุภาพมากใครได้เป็นแฟนคงโชคดี” “คุณสมบัติครบขนาดนั้นป่านนี้เขาคงมีแฟนไป