ไอรดานั่งทำเซ็งอยู่หน้าจอแมคบุ๊คเพราะอติรุจน์ส่งภาพฮันนีมูนของเขากับพนามาให้ดู แล้วยังใจดีไปถ่ายรูปผู้หญิงที่มีลักษณะคล้ายเธอส่งมาด้วยและเป็นหน้าที่ของไอรดาที่จะตกแต่งภาพนั้นให้ดูสมบูรณ์ขึ้นก่อนจะโพสต์ลงไอจีเพื่อยืนยันว่าตอนนี้เธอกำลังมีความสุขอยู่กับคนรัก
เมื่อเห็นข้อความที่เพื่อนมาคอมเมนต์เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด หญิงสาวไม่ได้ตอบข้อความหรือแสดงความคิดเห็นเพิ่มเพราะรู้สึกว่าไม่อยากจะโกหกมากไปกว่านี้อีกแล้ว
สามวันที่ผ่านมาไอรดาไม่ได้ลงไปไหนเลยเพราะกลัวจะเจอคนรู้จัก แต่วันนี้มันก็น่าเบื่อเกินกว่าจะนั่งๆ นอนอยู่ในห้อง หญิงสาวจึงหยิบกางเกงยีนขาสั้นขาดๆ ที่วัยรุ่นชอบใส่กับเสื้อสายเดี่ยวสีครีมมาสวมก่อนจะขับรถออกจากกรุงเทพเพื่อตรงไปยังปราณบุรี เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่ก่อนจะกลับไปเริ่มงานในอีกสามวันข้างหน้า หลังจากที่ครบกำหนดวันลา
ไอรดาเข้าพักยังรีสอร์ตแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของครอบครัวสริตาซึ่งที่นี่ค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวมาก บ้านพักแต่ละหลังนั้นอยู่ห่างกันพอสมควรอีกทั้งยังมีชายหาดส่วนตัวอีกด้วย
หลังจากนอนพักจนหายเหนื่อยแล้วก็ออกไปเดินเล่นที่ชายหาดก่อนจะไปทานอาหารทะเลที่ร้านเล็กๆ ริมหาด
พอตกกลางคืนก็ออกมาฟังเพลงที่ผับแห่งหนึ่งซึ่งเธอเห็นแล้วว่าด้านในนั้นมีแต่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ
หญิงสาวนั่งดื่มที่เคาน์เตอร์บาร์ตามลำพัง เวลาผ่านไปผู้คนก็ยิ่งมากขึ้น เสียงเพลงเบาๆ ที่เปิดคลอก็เปลี่ยนเป็นจังหวะสนุกสนาน ไอรดาไม่ค่อยแบบนี้เท่าไหร่ หญิงสาวจึงออกมาจากร้านและเดินเล่นยังบริเวณชายหาดของโรงแรมหรูซึ่งเป็นส่วนเดียวกับรีสอร์ตที่เธอเข้าพัก
“อัยย์ อัยย์ครับ”
ไอรดารีบหันไปตามเสียงแล้วหัวใจเธอกระตุกวูบเพราะไม่คิดว่าจะมาเจอเขาที่นี่อีกครั้ง เธอไม่อยากจะยอมรับเลยว่ารู้สึกดีใจที่ได้เจอกับเขาอีกครั้ง
“คุณชาน์”
“ครับผมเอง ผมดีใจนะที่เจอคุณที่นี่ ตอนแรกที่เห็นคุณเดินผ่านหน้าโรงแรมไปก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่จึงเสี่ยงวิ่งตามออกมาก”
“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”
“ผมมาประชุมครับ”
“คุณมาเที่ยวเหรอครับ มากี่วันแล้วคุณพักที่ไหน มาคนเดียวหรือเปล่า” ปิญชาน์แปลกใจที่ตัวเองถามออกไปอย่างนั้นเพราะปกติแล้วเขาเป็นคนไม่ค่อยสนใจคนอื่น แต่กับไอรดาชายหนุ่มรู้สึกว่าการคุยกับเธอเป็นเรื่องที่ทำให้เขามีความสุข
“ใจเย็นๆ ค่ะ ถามมาเป็นชุดแบบนั้นอัยย์ไม่รู้จะตอบคำถามไหนก่อน”
“เราไปหาที่นั่งคุยกันไหม”
“คุยตรงนี้ก็ได้ค่ะ ลมพัดเย็นๆ แบบนี้สบายดีออก”
“งั้นเดินไปคุยไปไหมครับยุงจะได้ไม่กัด”
“ค่ะ”
“คุณพักที่ไหนครับ” เขาเริ่มถามอีกครั้งเมื่อเดินออกมายังบริเวณชายหาดที่ไกลออกมาจากหน้าโรงแรมเรื่อยๆ
“รีสอร์ตเดียวกับโรงแรมนี้แหละค่ะ”
“อ๋อ ผมนึกออกแล้ว” เขาเองก็เคยไปพักที่นั่นเวลาที่มาเที่ยวกับเพื่อน แต่ครั้งนี้เขามาประชุมวิชาการเลยพักที่โรงแรมซึ่งทางบริษัทจำหน่ายยาเป็นผู้สนับสนุนเรื่องที่พักให้กับคุณหมอทุกคนที่มาประชุมในครั้งนี้
“คุณมาคนเดียวใช่ไหม”
“ค่ะ”
“ผมดีใจที่เจอคุณอีกนะครับอัยย์ เหมือนพรหมลิขิตเลยคุณว่าไหม”
“ไม่คิดว่าคุณจะเชื่อเรื่องนี้ด้วยนะคะ”
“แต่ก่อนก็ไม่เชื่อครับพอเจอคุณถึงเชื่อ”
“ปากหวานจังเลยนะคะ อย่างนี้เวลาทำงานคนได้ทิปเยอะมาก”
“คุณพูดเหมือนไม่ค่อยพอใจกับงานของผม”
“เปล่านะคะ อัยย์แค่พูดไปตามความรู้สึก”
“อัยย์ ผมว่าจะเลิกทำงานกลางคืนแบบนั้น”
“เพราะอะไรคะ”
“ถ้าบอกว่าเพราะคุณจะเชื่อไหม”
“ไม่ค่ะ อัยย์คงไม่มีอิทธิพลกับคุณขนาดนั้นหรอกนะคะ”
“ผมพูดจริงๆ ตั้งแต่คืนนั้นผมก็ไม่รับงานอีกเลย”
“คุณทำให้อัยย์รู้สึกผิดที่ทำให้คุณขาดรายได้”
“งานนั้นก็แค่งานเสริม ผมยังมีงานประจำนี่ครับ”
“แล้วเจ้านายคุณจะไม่ว่าเหรอคะ”
“ไม่หรอกครับ”
“อัยย์ว่าหน้าตาดีอย่างคุณคงเรียกแขกเข้าร้านได้มาก ถ้าพี่รัชรู้ว่าที่คุณลาออกเพราะอัยย์เขาได้มาเล่นงานอัยย์แน่ๆ”
“ผมอยากเป็นเพื่อนคุณแต่ถ้าผมยังทำงานแบบนั้นอยู่ผมว่ามันคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“คุณอยากเป็นเพื่อนกับอัยย์เหรอคะ”
“จริงๆ แล้วผมก็อยากเป็นมากกว่านั้นได้ไหม ผมชอบคุณจริงๆ นะ คุณจะเชื่อไหมว่าผมไม่เคยนอนกับแขกคนอื่นนอกจากคุณคนเดียวเพราะมันเป็นกฎของที่ร้าน ถ้าคุณไม่เชื่อจะลองไปถามคุณรัชก็ได้นะครับ”
“แล้วทำไม่คืนนั้นถึงมานอนกับฉันล่ะ”
“เพราะผมชอบคุณ คุณเป็นคนที่สวยมากโดยเฉพาะเวลาที่คุณยิ้ม แต่พอพูดถึงอดีตสามีคุณกลับทำหน้าเศร้าซึ่งผมไม่ชอบเท่าไหร่ ผมเลยอยากอยู่กับคุณอยากทำให้คุณยิ้ม”
“ฉันว่ามันฟังดูไม่ค่อยมีเหตุผลเท่าไหร่นะคะ”
“ผมพูดจริงๆ นะอัยย์”
“คุณชาน์คะ อัยย์ว่าคุณกำลังอยากรับผิดชอบเรื่องคืนนั้นมากกว่า”
“คุณไม่อยากให้ผมรับผิดชอบเหรอ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เราต่างก็มีความสุขด้วยกันทั้งคู่ อีกอย่างใครๆ ก็รู้ว่าฉันแต่งงานแล้ว เรื่องความบริสุทธิ์มันถูกทำลายไปตั้งแต่คืนเข้าหอแล้วล่ะคะ”
“คุณอย่าปิดกันตัวเองสิ ลองคบกันดูก่อนไหม”
“คุณไม่อึดอัดเหรอคะถ้าคบกับฉัน เราก็ไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ได้ บอกใครก็ไม่ได้จนกว่าจะครบหนึ่งปี”
“ผมว่าตื่นเต้นดีออก เหมือนอย่างวันนี้เราไม่ได้มาด้วยกันแต่เราก็มาเจอกัน”
“นะครับอัยย์” ชายหนุ่มหยุดแล้วหันมามองหน้าเธออยากต้องการคำตอบ
“อัยย์ขอถามอะไรคุณสักอย่างได้ไหม”
“ครับถามมาเลย”
“ในสายตาคุณ อัยย์เป็นผู้หญิงใจง่ายใช่ไหม”
“ทำไมคิดอย่างนั้นล่ะ”
“ก็เพราะอัยย์ยอมนอนกับคุณตั้งแต่เจอกันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ”
“เวลามันไม่สำคัญหรอกครับ ผมโฟกัสที่ความสุข อีกอย่างคุณกับแฟนคบกันมาเกือบสามปี แต่ไม่เคยมีอะไรกันเพราะคุณกับเขาไม่ได้รู้สึกเหมือนกันนี่ครับ”
“คุณกำลังจะบอกว่าเพราะคุณกับฉันรู้สึกเหมือนกันเหรอคะคุณชาน์”
“ครับ คุณกำลังกับผมกำลังเหงาด้วยกันทั้งคู่”
“เพราะเหงาเหรอคะถึงมาทำงานกลางคืน”
“ครับ” ยิ่งคุยกับไอรดาปิญชาน์ก็ยิ่งรู้สึกผิด
“คุณอัยย์ครับถ้าผมไม่ได้ทำงานแบบนั้นเราจะคบกันได้ไหมครับ”
“ที่อัยย์ไม่คบกับคุณไม่ใช่เพราะงานของคุณหรอกค่ะ แต่เป็นเพราะอัยย์ยังไม่มั่นใจตัวเองเลยว่าระหว่างที่เราคบกันมันจะไม่มีปัญหาอื่นตามมา”
“ถ้าคุณหมายถึงเรื่องที่คนอื่นจะรู้ หรืออดีตสามีของคุณจะรู้ล่ะก็ ผมสัญญาเลยครับว่าผมจะเก็บทุกอย่างเป็นความลับ ผมจะรอจนครบหนึ่งปี”
“คุณไม่คิดบ้างเหรอคะว่า เราอาจจะเลิกกันก่อนถึงหนึ่งปีก็ได้”
“ผมนึกไม่ออกว่าเราจะเลิกกันด้วยสาเหตุอะไร” ปิญชาน์จับมือของหญิงสาวขึ้นมากุมไว้ทั้งสองข้าง ความรู้สึกที่มีให้กับเธอนั้นจะเรียกว่ารักก็คงจะไม่ผิด มันคงฟังดูไม่น่าเชื่อแต่เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ได้ขโมยหัวใจของเขาไปแล้ว และคงขโมยไปตั้งแต่คืนนั้น คืนที่เขากับเธอเต้นรำด้วยกันในผับของสารัช
“อย่าพูดว่าเลิกทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ลองคบสิอัยย์”
ไอรดายังลังเลที่จะตอบคำถาม ชายหนุ่มจึงไม่ได้รบเร้ามากนักเพราะเขายังมีเวลาทำความรู้จักเธออีกมาก และตอนนี้เขาก็เดินมาส่งเธอถึงหน้ารีสอร์ต “ขอบคุณนะคะที่เดินมาส่ง” “จะไม่ให้รางวัลผมหน่อยเหรอครับ” “คุณเดินมาส่งเองนะคะอัยย์ไม่ได้ขอให้คุณมาส่งสักหน่อย” “ขอแค่จูบนิดเดียวแล้วจะรีบกลับครับ” “นิดเดียวแน่นะคะ ห้ามทำมากกว่านั้นนะคะ” ไอรดาเอ่ยออกมาเบาๆ ใบหน้าก้มต่ำ เมื่อเขาจ้องเธอราวกับว่ามันจะไม่จบแค่จูบอย่างที่บอก “ครับแค่จูบ”ปิญชาน์เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า เมื่อเห็นว่าเธอเลียริมฝีปากของตนเองด้วยความประหม่า ชายหนุ่มโน้มตัวเข้ามาใกล้ ถูจมูกของตนเองกับจมูกของหญิงสาวอย่างหยอกล้อตาคู่สวยหลับพริ้มเมื่อริมฝีปากของคนตัวโตทับทาบลงมาจนชิด จูบครั้งนี้แผ่วเบานุ่มนวลและหวานจนร่างไอรดาอ่อนระทวยแล้วชายหนุ่มก็โอบรัดเธอเข้ามาจนแนบชิดโดยที่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร“อื้ม”ไอรดาครางประท้วงเมื่อปากร้อนที่กำลังดูชิมความหวานอยู่นั้นเพิ่มความเร่าร้อน ปลายลิ้นดุนดันจนกลีบปากนุ่มเปิดแยกแล้วส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหอมหวานจากโพรงปากที่เขาเคยได้ลิ้
“อัยย์ครับ อัยย์” “คุณชาน์ เช้าแล้วเหรอคะ” ไอรดาปรือตามองในขณะที่ตัวเองยังซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม “ครับเช้าแล้วผมต้องไปประชุม คุณลุกไหวไหมครับ” เมื่อคืนกว่าเขากับเธอจะหมดแรงก็ถึงสวรรค์กันมารู้กี่รอบต่อกี่รอบ ปิญชาน์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอรดาจะเป็นผู้หญิงที่อึดและเร่าร้อนถึงเพียงนี้ และเขาก็ตามหาผู้หญิงแบบนี้มานานผู้หญิงสวยดูเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่เรื่องบนเตียงนั้นเด็ดจนเขาอยากจะเก็บเธอไว้แบบนี้ตลอดไป “คิดว่าไหวค่ะ แต่ตอนนี้อัยย์ยังไม่อยากลุกค่ะ” “ให้ผมสั่งอาหารเช้ามาให้ไหมครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ”“คุณจะนอนทั้งวันไม่ได้นะครับอัยย์”“อัยย์ไม่ได้จะนอนทั้งวันสักหน่อย สายๆ อัยย์ก็จะออกไปหาอะไรกินเอง คุณรีบไปเถอะค่ะ” “วันนี้จะไปเที่ยวไหนบ้างครับ” “คงไม่มีแรงออกไปเที่ยวแล้วคุณทำอัยย์หมดแรง” “ก็คุณอยากน่ารักทำไมล่ะ”“ความผิดของอัยย์ที่ไหน คุณหื่นเองต่างหาก”“ถ้างั้นขอคนหื่นหอมให้ชื่นใจก่อนไปประชุมได้ไหม” ปิญชาน์นั่งบนเตียงแล้วกดจูบไปบนขมับของไอรดาอย่างรักใคร่ “เดี๋ยวประชุมสายนะคะไปเถอะค่ะ” “ขอจูบได
ไอรดาสั่งอาหารเย็นมาทานระหว่างนั้นสริตาก็โทรศัพท์มาคุยด้วย “อัยย์พรุ่งนี้บ่ายริตาโดยยกเลิกเคส เราไปหาข้าวกินแล้วไปดูหนังกันสักเรื่องดีไหม อัยย์กลับมาจากปราณบุรีหรือยัง” “ยังเลย” “เหรอ งั้นริตาขับรถไปหาอัยย์ที่นั่นดีไหมจะได้หาอาหารทะเลอร่อยๆ กิน” “อยากกินอะไรเดี๋ยวอัยย์ซื้อไปให้ที่ห้องก็ได้ วันมะรืนต้องทำงานไม่ใช่เหรอ” “จริงสิ ลืมเลย งั้นอัยย์ซื้อปูนึ่งกับกุ้งเผามาด้วยนะอ้อ อย่าลืมหมึกไข่นึ่งมะนาวร้านเดิมที่เราไปกินด้วย” “ได้สิ เขาขนมหม้อแกงไหม” “ไม่ล่ะ กินทีไรหยุดปากไม่ได้ทุกทีขี้เกียจต้องมาออกกำลังกาย อัยย์ล่ะไปที่นั่นเจอหนุ่มๆ บ้างไหมหรือว่าเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง” “ก็พอเจอบ้าง” “เจอแล้วมีใครถูกใจบ้างไหมล่ะ บอกก่อนเลยนะครั้งนี้ต้องดูดีเลย ทั้งหน้าตา นิสัย อาชีพการงานจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก” สริตาเตือนสติเพื่อนรัก “ดูขนานนั้นเลยเหรอ อัยย์ว่าเอาแค่ถูกใจอย่างเดียวก็ได้แล้วมั้งริตา” “มันก็ได้อยู่หรอกนะอัยย์ แต่ริตากลัวว่าคุณยายนวลแขจะไม่ถูกใจกับอัยย์ด้วยน่ะสิ อัย
ปิญชาน์ดึงร่างไอรดาเข้ามาจนชิด มือรั้งท้ายทอยบังคับศีรษะทุยให้เงยหน้าขึ้น ปากหยักได้รูปปิดลงบนปากนุ่ม ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าหาเรียวลิ้นเล็ก ดูดดื่มความหวานอย่างหิวกระหาย ไอรดาทรงตัวแทบไม่อยู่สองแขนยกขึ้นคล้องไปยังลำคอแกร่งอย่างหลงลืมตัว จากคิดว่าจะแกล้งหยอกไอรดาแต่กลายเป็นว่ายิ่งได้ใกล้ชิดมากเท่าไหร่ก็เหมือนจมดิ่งลงไปในกองเพลิงจนถอนตัวไม่ขึ้น “คุณชาน์ ปล่อยอัยย์เถอะคะ” “ผมคิดถึงคุณทั้งวันจะให้ปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไงล่ะ” “แต่อัยย์หนาวแล้วนะคะ คุณบอกเองว่าเดี๋ยวจะไม่สบาย” “เดี๋ยวก็อุ่นเองเชื่อผมสิ” เสียงกระซิบแหบพร่า ฟังดูเหมือนกับชายหนุ่มคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ เธอรู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหนรู้แต่ร่างกายที่เบียดเสียดอยู่ตอนนี้นั้นมันร้อนรุ่มกว่าทุกครั้ง “คุณชาน์คุณจะทำอะไร” “ก็ทำให้คุณหายหนาวไงครับ”พูดพลางคว้าเอวคอดและดึงเข้าหาตนเองให้ชิดมากยิ่งขึ้น จนหญิงสาวรู้สึกว่าตอนนี้หน้าท้องของเธอกำลังถูกบางอย่างที่แข็งร้อนดุนดันชายหนุ่มบีบคลึงสะโพกกลมกลึงริมฝีปากบดจูบเคล้าเคลียจนไอรดาอ่อนราวขี้ผึ้งรนไฟ “อื้อ”
ไอรดาอาบน้ำไปด้วยใช้ความคิดไปด้วยจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เขามายืนอยู่ด้านหลังเธอแล้ว “ผมช่วยอาบไหมอัยย์” “คุณชาน์เข้ามาได้ยังไงคะ” “ก็ห้องน้ำตัวล็อกมันเสีย” เขาตอบขณะที่เข้ามายืนประชิด สาวตาจ้องไปที่เรือนร่างที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ราวกับเธอเป็นภาพศิลปะที่หาดูยาก “คุณชาน์อย่างจ้องอัยย์แบบนั้นสิคะ” พูดพลางเอาสองมือปิดส่วนสงวนทั้งบนทั้งล่าง “จะปิดทำผมเห็นมาทั้งตัวแล้ว ให้ผมช่วยอาบนะ จะได้เสร็จเร็วๆ เดี๋ยวก็สบายหรอก” “แต่อัยย์อาบเองได้” “อย่าห้ามเลยผมอยากทำนะครับอัยย์” แล้วคนมีวาทะศิลป์ก็ทำให้หญิงสาวยอมอีกจนได้ ฝ่ามือร้อนลูบไปตามผิวเนียนอย่างแผ่วเบาในขณะที่ไอรดาได้แต่ยื่นนิ่งมองทุกการกระทำของเข้าด้วยหัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุ ร่างกายเธอเสียวซ่านไปกับสัมผัสที่เขาลากผ่าน ใบหน้าสวยหวานแดงซ่านเมื่อเห็นว่าตอนนี้ร่างกายของชายหนุ่มนั้นมันขยายใหญ่จนดูน่าเกรงขาม หญิงสาวลำคอแห้งผากเมื่อคิดว่าความเป็นชายของเขานั้นต่างจากที่เธอเคยเห็นทั้งขนาดและความยาวและไม่คิดเลยว่าทุกครั้งที่เข้าไปในตัวเธอนั้นมันสร้างควา
ปิญชาน์เช็ดตัวให้คนที่นอนหมดแรงจนสะอาดเอี่ยมจากนั้นตัวเองก็รีบอาบน้ำและกลับมานอนกอดร่างที่เปลือยเปล่า ให้ศีรษะของเธอหนุนบนท่อนแขน มือใหญ่โอบเอวเธอไว้อย่างหวงแหน ก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงไอรดากระซิบบอกรักนั่นยิ่งทำให้เขานอนหลับอย่างมีความสุข แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนจะกลายเป็นเพียงความฝันเมื่อตื่นเช้ามาเขาเจอโน้ตที่หญิงสาวเขียนทิ้งไว้พร้อมกับเช็คเงินสดหนึ่งแสนบาท ‘ขอบคุณที่เข้ามาทำให้อัยย์มีความสุข ขอบคุณที่มาเติมเต็มนะคะ แต่ระหว่างเรามันเป็นไปได้ยาก อัยย์ไม่ใช่คนตัวเปล่า ถึงจะหย่าแล้วแต่สถานะทางสังคมก็ยังต้องดำเนินต่อ ขอโทษที่ไม่กล้าพูดกับคุณตรงๆ หวังว่าคุณจะให้อภัยนะคะ รักคุณนะ....อัยย์’ ปิญชาน์ทั้งโกรธทั้งโมโหที่เธอทิ้งเขาไปแบบนี้ แม้จะดีใจกับคำบอกรัก แต่สิ่งที่เธอทำนั้นเขาคิดว่ามันมากเกินไป เธอทำราวกับว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว ชายหนุ่มรีบสวมเสื้อผ้าและกลับไปเก็บของที่โรงแรม ระหว่างทางที่ขับรถกลับก็พยายามจะติดต่อกับหญิงสาว อยากจะคุยกับเธอให้รู้เรื่องแต่เธอคงจะบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของ
วันนี้อติรุจน์มารับไอรดาที่คอนโดตั้งแต่เช้าจากนั้นก็นัดแนะคำพูดให้ตรงกัน ก่อนจะเอาของฝากไปให้ที่บ้านบิดามารดาของชายหนุ่ม ทั้งสองแสดงว่าเป็นคู่ที่รักกันมากจนผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างยิ้มและรอคอยที่จะอุ้มหลาน ไอรดาได้แต่ยิ้มรับเพราะเรื่องนี้มันคงไม่มีทางเกิดขึ้นและเธอก็ไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด แต่ที่หนักใจก็ตอนที่กำลังไปยังบ้านสวนของคุณยายนวลแข ไอรดากลัวว่าจะโดนคุณยายจับได้ “เมื่อกี้เรายังผ่านมาได้ พี่ว่าอัยย์อย่ากังวลไปเลยนะ” อติรุจน์เห็นหญิงสาวเอาแต่เงียบก็พูดปลอบใจ “ก็อัยย์กลัวนี่คะพี่ติ ถ้าคุณยายถามอะไรพี่ติเป็นคนตอบได้ไหม ส่วนอัยย์จะไปคุยกับคุณลุงคุณป้า” “ได้สิ อัยย์แค่นั้นยิ้มก็พอ เรื่องที่เหลือพี่จัดการเอง” พอลงจากรถเด็กรับใช้คนสนิทของคุณยายก็รีบเข้ามารับถุงของฝากขึ้นไปบนบ้านเรือนไทยก่อนที่ไอรดาและสามีจะเดินตามไปขึ้น “สวัสดีค่ะคุณยาย” ไอรดาเข้าไปกอดอย่างประจบ “สวัสดีครับคุณยาย ผมซื้อพวกวิตามินแล้วก็ผ้าพันคอสวยๆ มาฝากคุณยายกับป้าอรด้วยนะครับ ส่วนของลุงนุกับพี่ณัฐผมก็ซื้อกระเป๋าหนังอย่างดีกับน้ำหอมมาฝาก”
“เฮ้อ!”เสียงถอนหายใจดังขึ้นหลังจากที่ประตูห้องตรวจปิดลงในเวลา 20.15 น. แพทย์หญิงไอรดาทิ้งร่างพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนแรง เธอตรวจคนไข้ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ก็นับเวลารวม 12 ชั่วโมง นี่ยังไม่รวมเวรกลางคืนที่เธอคอยรับคนไข้เด็กจากห้องคลอดอีกสองคืนก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำให้คุณหมอสาวนั่งตัวตรงอีกครั้งเพราะคิดว่าจะมีคนไข้มาตรวจกับเธอถึงแม้จะเลยเวลาตรวจไปแล้วแต่ถ้ายังมีคนไข้ ไอรดาก็มักจะตรวจจนกว่าจะหมด เพราะรู้ว่าถ้าตนเองไม่ตรวจ คนไข้เหล่านั้นก็จะต้องไปตรวจต่อกับคุณหมอที่ห้องฉุกเฉินซึ่งบางครั้งก็ไม่มีหมอเฉพาะทางเด็ก“หมดแรงเลยเหรอคะหมออัยย์” นีรนุชพยาบาลประจำแผนกเด็กถามขึ้น“ค่ะ พี่นุช อัยย์ขอโทษนะคะที่ทำให้พี่ต้องกลับช้าอีกแล้ว”“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไม่ได้รับไปไหนว่าแต่หมออัยย์เถอะค่ะ อีกสองวันก็จะแต่งงานแล้วยังจะรับขึ้นเวรอีกนะคะ”“ก็หลังแต่งอัยย์ขอลางานต่ออีกหนึ่งอาทิตย์นี่คะ เลยต้องแลกเวรกับหมอปิ่น”“จะไปฮันนีมูนที่ไหนล่ะคะ”“ยังไม่รู้เลยค่ะพี่นุช แฟนอัยย์ไม่ยอมบอกอะไรเลย”“น่ารักจังนะคะ สงสัยคุณติคงอยากให้หมออัยย์เซอร์ไพรส์” นีรนุชเคยเจอว่าที่สามีคุณหมอไอรดาอยู่หลายครั้ง เข
วันนี้อติรุจน์มารับไอรดาที่คอนโดตั้งแต่เช้าจากนั้นก็นัดแนะคำพูดให้ตรงกัน ก่อนจะเอาของฝากไปให้ที่บ้านบิดามารดาของชายหนุ่ม ทั้งสองแสดงว่าเป็นคู่ที่รักกันมากจนผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างยิ้มและรอคอยที่จะอุ้มหลาน ไอรดาได้แต่ยิ้มรับเพราะเรื่องนี้มันคงไม่มีทางเกิดขึ้นและเธอก็ไม่ใช่ต้นเหตุของปัญหาทั้งหมด แต่ที่หนักใจก็ตอนที่กำลังไปยังบ้านสวนของคุณยายนวลแข ไอรดากลัวว่าจะโดนคุณยายจับได้ “เมื่อกี้เรายังผ่านมาได้ พี่ว่าอัยย์อย่ากังวลไปเลยนะ” อติรุจน์เห็นหญิงสาวเอาแต่เงียบก็พูดปลอบใจ “ก็อัยย์กลัวนี่คะพี่ติ ถ้าคุณยายถามอะไรพี่ติเป็นคนตอบได้ไหม ส่วนอัยย์จะไปคุยกับคุณลุงคุณป้า” “ได้สิ อัยย์แค่นั้นยิ้มก็พอ เรื่องที่เหลือพี่จัดการเอง” พอลงจากรถเด็กรับใช้คนสนิทของคุณยายก็รีบเข้ามารับถุงของฝากขึ้นไปบนบ้านเรือนไทยก่อนที่ไอรดาและสามีจะเดินตามไปขึ้น “สวัสดีค่ะคุณยาย” ไอรดาเข้าไปกอดอย่างประจบ “สวัสดีครับคุณยาย ผมซื้อพวกวิตามินแล้วก็ผ้าพันคอสวยๆ มาฝากคุณยายกับป้าอรด้วยนะครับ ส่วนของลุงนุกับพี่ณัฐผมก็ซื้อกระเป๋าหนังอย่างดีกับน้ำหอมมาฝาก”
ปิญชาน์เช็ดตัวให้คนที่นอนหมดแรงจนสะอาดเอี่ยมจากนั้นตัวเองก็รีบอาบน้ำและกลับมานอนกอดร่างที่เปลือยเปล่า ให้ศีรษะของเธอหนุนบนท่อนแขน มือใหญ่โอบเอวเธอไว้อย่างหวงแหน ก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่ได้ยินเสียงไอรดากระซิบบอกรักนั่นยิ่งทำให้เขานอนหลับอย่างมีความสุข แต่แล้วทุกอย่างก็เหมือนจะกลายเป็นเพียงความฝันเมื่อตื่นเช้ามาเขาเจอโน้ตที่หญิงสาวเขียนทิ้งไว้พร้อมกับเช็คเงินสดหนึ่งแสนบาท ‘ขอบคุณที่เข้ามาทำให้อัยย์มีความสุข ขอบคุณที่มาเติมเต็มนะคะ แต่ระหว่างเรามันเป็นไปได้ยาก อัยย์ไม่ใช่คนตัวเปล่า ถึงจะหย่าแล้วแต่สถานะทางสังคมก็ยังต้องดำเนินต่อ ขอโทษที่ไม่กล้าพูดกับคุณตรงๆ หวังว่าคุณจะให้อภัยนะคะ รักคุณนะ....อัยย์’ ปิญชาน์ทั้งโกรธทั้งโมโหที่เธอทิ้งเขาไปแบบนี้ แม้จะดีใจกับคำบอกรัก แต่สิ่งที่เธอทำนั้นเขาคิดว่ามันมากเกินไป เธอทำราวกับว่าเขาเป็นผู้ชายขายตัว ชายหนุ่มรีบสวมเสื้อผ้าและกลับไปเก็บของที่โรงแรม ระหว่างทางที่ขับรถกลับก็พยายามจะติดต่อกับหญิงสาว อยากจะคุยกับเธอให้รู้เรื่องแต่เธอคงจะบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของ
ไอรดาอาบน้ำไปด้วยใช้ความคิดไปด้วยจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เขามายืนอยู่ด้านหลังเธอแล้ว “ผมช่วยอาบไหมอัยย์” “คุณชาน์เข้ามาได้ยังไงคะ” “ก็ห้องน้ำตัวล็อกมันเสีย” เขาตอบขณะที่เข้ามายืนประชิด สาวตาจ้องไปที่เรือนร่างที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ราวกับเธอเป็นภาพศิลปะที่หาดูยาก “คุณชาน์อย่างจ้องอัยย์แบบนั้นสิคะ” พูดพลางเอาสองมือปิดส่วนสงวนทั้งบนทั้งล่าง “จะปิดทำผมเห็นมาทั้งตัวแล้ว ให้ผมช่วยอาบนะ จะได้เสร็จเร็วๆ เดี๋ยวก็สบายหรอก” “แต่อัยย์อาบเองได้” “อย่าห้ามเลยผมอยากทำนะครับอัยย์” แล้วคนมีวาทะศิลป์ก็ทำให้หญิงสาวยอมอีกจนได้ ฝ่ามือร้อนลูบไปตามผิวเนียนอย่างแผ่วเบาในขณะที่ไอรดาได้แต่ยื่นนิ่งมองทุกการกระทำของเข้าด้วยหัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุ ร่างกายเธอเสียวซ่านไปกับสัมผัสที่เขาลากผ่าน ใบหน้าสวยหวานแดงซ่านเมื่อเห็นว่าตอนนี้ร่างกายของชายหนุ่มนั้นมันขยายใหญ่จนดูน่าเกรงขาม หญิงสาวลำคอแห้งผากเมื่อคิดว่าความเป็นชายของเขานั้นต่างจากที่เธอเคยเห็นทั้งขนาดและความยาวและไม่คิดเลยว่าทุกครั้งที่เข้าไปในตัวเธอนั้นมันสร้างควา
ปิญชาน์ดึงร่างไอรดาเข้ามาจนชิด มือรั้งท้ายทอยบังคับศีรษะทุยให้เงยหน้าขึ้น ปากหยักได้รูปปิดลงบนปากนุ่ม ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าหาเรียวลิ้นเล็ก ดูดดื่มความหวานอย่างหิวกระหาย ไอรดาทรงตัวแทบไม่อยู่สองแขนยกขึ้นคล้องไปยังลำคอแกร่งอย่างหลงลืมตัว จากคิดว่าจะแกล้งหยอกไอรดาแต่กลายเป็นว่ายิ่งได้ใกล้ชิดมากเท่าไหร่ก็เหมือนจมดิ่งลงไปในกองเพลิงจนถอนตัวไม่ขึ้น “คุณชาน์ ปล่อยอัยย์เถอะคะ” “ผมคิดถึงคุณทั้งวันจะให้ปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไงล่ะ” “แต่อัยย์หนาวแล้วนะคะ คุณบอกเองว่าเดี๋ยวจะไม่สบาย” “เดี๋ยวก็อุ่นเองเชื่อผมสิ” เสียงกระซิบแหบพร่า ฟังดูเหมือนกับชายหนุ่มคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ เธอรู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหนรู้แต่ร่างกายที่เบียดเสียดอยู่ตอนนี้นั้นมันร้อนรุ่มกว่าทุกครั้ง “คุณชาน์คุณจะทำอะไร” “ก็ทำให้คุณหายหนาวไงครับ”พูดพลางคว้าเอวคอดและดึงเข้าหาตนเองให้ชิดมากยิ่งขึ้น จนหญิงสาวรู้สึกว่าตอนนี้หน้าท้องของเธอกำลังถูกบางอย่างที่แข็งร้อนดุนดันชายหนุ่มบีบคลึงสะโพกกลมกลึงริมฝีปากบดจูบเคล้าเคลียจนไอรดาอ่อนราวขี้ผึ้งรนไฟ “อื้อ”
ไอรดาสั่งอาหารเย็นมาทานระหว่างนั้นสริตาก็โทรศัพท์มาคุยด้วย “อัยย์พรุ่งนี้บ่ายริตาโดยยกเลิกเคส เราไปหาข้าวกินแล้วไปดูหนังกันสักเรื่องดีไหม อัยย์กลับมาจากปราณบุรีหรือยัง” “ยังเลย” “เหรอ งั้นริตาขับรถไปหาอัยย์ที่นั่นดีไหมจะได้หาอาหารทะเลอร่อยๆ กิน” “อยากกินอะไรเดี๋ยวอัยย์ซื้อไปให้ที่ห้องก็ได้ วันมะรืนต้องทำงานไม่ใช่เหรอ” “จริงสิ ลืมเลย งั้นอัยย์ซื้อปูนึ่งกับกุ้งเผามาด้วยนะอ้อ อย่าลืมหมึกไข่นึ่งมะนาวร้านเดิมที่เราไปกินด้วย” “ได้สิ เขาขนมหม้อแกงไหม” “ไม่ล่ะ กินทีไรหยุดปากไม่ได้ทุกทีขี้เกียจต้องมาออกกำลังกาย อัยย์ล่ะไปที่นั่นเจอหนุ่มๆ บ้างไหมหรือว่าเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง” “ก็พอเจอบ้าง” “เจอแล้วมีใครถูกใจบ้างไหมล่ะ บอกก่อนเลยนะครั้งนี้ต้องดูดีเลย ทั้งหน้าตา นิสัย อาชีพการงานจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก” สริตาเตือนสติเพื่อนรัก “ดูขนานนั้นเลยเหรอ อัยย์ว่าเอาแค่ถูกใจอย่างเดียวก็ได้แล้วมั้งริตา” “มันก็ได้อยู่หรอกนะอัยย์ แต่ริตากลัวว่าคุณยายนวลแขจะไม่ถูกใจกับอัยย์ด้วยน่ะสิ อัย
“อัยย์ครับ อัยย์” “คุณชาน์ เช้าแล้วเหรอคะ” ไอรดาปรือตามองในขณะที่ตัวเองยังซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม “ครับเช้าแล้วผมต้องไปประชุม คุณลุกไหวไหมครับ” เมื่อคืนกว่าเขากับเธอจะหมดแรงก็ถึงสวรรค์กันมารู้กี่รอบต่อกี่รอบ ปิญชาน์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไอรดาจะเป็นผู้หญิงที่อึดและเร่าร้อนถึงเพียงนี้ และเขาก็ตามหาผู้หญิงแบบนี้มานานผู้หญิงสวยดูเรียบร้อยอ่อนหวาน แต่เรื่องบนเตียงนั้นเด็ดจนเขาอยากจะเก็บเธอไว้แบบนี้ตลอดไป “คิดว่าไหวค่ะ แต่ตอนนี้อัยย์ยังไม่อยากลุกค่ะ” “ให้ผมสั่งอาหารเช้ามาให้ไหมครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ”“คุณจะนอนทั้งวันไม่ได้นะครับอัยย์”“อัยย์ไม่ได้จะนอนทั้งวันสักหน่อย สายๆ อัยย์ก็จะออกไปหาอะไรกินเอง คุณรีบไปเถอะค่ะ” “วันนี้จะไปเที่ยวไหนบ้างครับ” “คงไม่มีแรงออกไปเที่ยวแล้วคุณทำอัยย์หมดแรง” “ก็คุณอยากน่ารักทำไมล่ะ”“ความผิดของอัยย์ที่ไหน คุณหื่นเองต่างหาก”“ถ้างั้นขอคนหื่นหอมให้ชื่นใจก่อนไปประชุมได้ไหม” ปิญชาน์นั่งบนเตียงแล้วกดจูบไปบนขมับของไอรดาอย่างรักใคร่ “เดี๋ยวประชุมสายนะคะไปเถอะค่ะ” “ขอจูบได
ไอรดายังลังเลที่จะตอบคำถาม ชายหนุ่มจึงไม่ได้รบเร้ามากนักเพราะเขายังมีเวลาทำความรู้จักเธออีกมาก และตอนนี้เขาก็เดินมาส่งเธอถึงหน้ารีสอร์ต “ขอบคุณนะคะที่เดินมาส่ง” “จะไม่ให้รางวัลผมหน่อยเหรอครับ” “คุณเดินมาส่งเองนะคะอัยย์ไม่ได้ขอให้คุณมาส่งสักหน่อย” “ขอแค่จูบนิดเดียวแล้วจะรีบกลับครับ” “นิดเดียวแน่นะคะ ห้ามทำมากกว่านั้นนะคะ” ไอรดาเอ่ยออกมาเบาๆ ใบหน้าก้มต่ำ เมื่อเขาจ้องเธอราวกับว่ามันจะไม่จบแค่จูบอย่างที่บอก “ครับแค่จูบ”ปิญชาน์เอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า เมื่อเห็นว่าเธอเลียริมฝีปากของตนเองด้วยความประหม่า ชายหนุ่มโน้มตัวเข้ามาใกล้ ถูจมูกของตนเองกับจมูกของหญิงสาวอย่างหยอกล้อตาคู่สวยหลับพริ้มเมื่อริมฝีปากของคนตัวโตทับทาบลงมาจนชิด จูบครั้งนี้แผ่วเบานุ่มนวลและหวานจนร่างไอรดาอ่อนระทวยแล้วชายหนุ่มก็โอบรัดเธอเข้ามาจนแนบชิดโดยที่เธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร“อื้ม”ไอรดาครางประท้วงเมื่อปากร้อนที่กำลังดูชิมความหวานอยู่นั้นเพิ่มความเร่าร้อน ปลายลิ้นดุนดันจนกลีบปากนุ่มเปิดแยกแล้วส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหอมหวานจากโพรงปากที่เขาเคยได้ลิ้
ไอรดานั่งทำเซ็งอยู่หน้าจอแมคบุ๊คเพราะอติรุจน์ส่งภาพฮันนีมูนของเขากับพนามาให้ดู แล้วยังใจดีไปถ่ายรูปผู้หญิงที่มีลักษณะคล้ายเธอส่งมาด้วยและเป็นหน้าที่ของไอรดาที่จะตกแต่งภาพนั้นให้ดูสมบูรณ์ขึ้นก่อนจะโพสต์ลงไอจีเพื่อยืนยันว่าตอนนี้เธอกำลังมีความสุขอยู่กับคนรัก เมื่อเห็นข้อความที่เพื่อนมาคอมเมนต์เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด หญิงสาวไม่ได้ตอบข้อความหรือแสดงความคิดเห็นเพิ่มเพราะรู้สึกว่าไม่อยากจะโกหกมากไปกว่านี้อีกแล้ว สามวันที่ผ่านมาไอรดาไม่ได้ลงไปไหนเลยเพราะกลัวจะเจอคนรู้จัก แต่วันนี้มันก็น่าเบื่อเกินกว่าจะนั่งๆ นอนอยู่ในห้อง หญิงสาวจึงหยิบกางเกงยีนขาสั้นขาดๆ ที่วัยรุ่นชอบใส่กับเสื้อสายเดี่ยวสีครีมมาสวมก่อนจะขับรถออกจากกรุงเทพเพื่อตรงไปยังปราณบุรี เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่ก่อนจะกลับไปเริ่มงานในอีกสามวันข้างหน้า หลังจากที่ครบกำหนดวันลา ไอรดาเข้าพักยังรีสอร์ตแห่งหนึ่งซึ่งเป็นของครอบครัวสริตาซึ่งที่นี่ค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวมาก บ้านพักแต่ละหลังนั้นอยู่ห่างกันพอสมควรอีกทั้งยังมีชายหาดส่วนตัวอีกด้วย หลังจากนอนพักจนหายเหนื่อยแล้วก็ออกไปเดินเล่นที่ชายหาดก่อ
ไอรดาแทบจะไม่มีแรงลุกจากที่นอนในตอนเช้า เพราะเมื่อคืนเธอกับผู้ชายที่ชื่อชาน์นั้นต่างตักตวงความสุขจากร่างกายของกันและกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้หญิงสาวแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะกลายร่างเป็นสาวร่านสวาทถึงเพียงนี้ ความสุขที่เขามอบให้นั้นมันเป็นความสุขมากมายอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเธอไม่เสียใจเลยที่มีอะไรกับเขา ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จักกันมาก่อนแต่เขาก็สอนให้เธอรู้ว่าความสุขของการร่วมรักนั้นมันเป็นยังไงและมันมีความสุขมากแค่ไหนเธอกับเขาคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วเพราะเธออายเกินกว่าจะเข้าไปใช้บริการอีก ตอนที่เขาขอแลกไลน์หญิงสาวจึงปฏิเสธไป เรื่องนี้เธอจะเก็บไว้เป็นความลับ แม้กระทั่งสริตาไอรดาก็คงไม่กล้าเล่าให้ฟังหญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบบอกมาจากโรงแรม พอกลับมาถึงคอนโดก็เริ่มลงมือจัดของที่มาส่งให้หลังจากที่เธอกลับมาถึงห้องได้ไม่นานตลอดทั้งวันไอรดาก็วุ่นอยู่กับการจัดของ พอหิวก็สั่งอาหารมาทาน เธอจัดของได้เพียงครึ่งก็ถึงเวลาที่ต้องพัก เพราะรู้สึกว่าร่างกายนั้นมันเริ่มไม่ไหวพอไม่ได้ทำงานหญิงสาวก็หวนคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืนอีกครั้ง แล้วเธอก็ชาวาบไปทั้งตัวจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเขาปลดปล่อยเข้ามาในตัวเธ