All Chapters of บ่วงรักสัญญาร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 32 ไม่ใส่จ่ายเพิ่ม!!--- ลลิน Talk ---ฉันถึงกับเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตกใจที่จู่ ๆ คนตรงหน้าพูดโพล่งออกมาว่าต้องการเพิ่มเงินให้ฉันอีก 1 ล้านและทันทีที่ฉันลืมตาขึ้นมาหลังจากได้ยินข้อเสนอที่แสนเย้ายวนใจ ฉันก็กลับต้องพบกับสายตาคมที่กำลังมองฉันด้วยแววตาหยาดเยิ้มแบบปิดความต้องการที่มีต่อกันระหว่างหนุ่มสาวไม่มิด“1 ล้านแลกกับเธอไม่ต้องใส่ชุดในถุงนั้น” เขาที่ไม่ปล่อยให้ฉันสงสัยนาน บอกแถลงความต้องการที่อยู่ภายในออกมาหน้าตาเฉย“ตะ...แต่ว่า...” และในขณะที่ฉันกำลังลังเลอยู่นั้น เสียงทุ้มกังวานก็ดังขึ้นสวนมาอีกครั้ง“2 ล้าน...” ข้อเสนอใหม่ที่แสนจะเย้ายวนใจถูกส่งมาให้ฉันยิ่งเกิดความลังเลแต่ถึงยังไงซะเขาก็ยังเป็นนักธุรกิจตัวฉกรรจ์ที่ไม่รอช้าและเลือกจะใช้กลยุทธ์ทำทีเป็นไม่ต้องการเพื่อบีบคั้นให้คนตรงหน้ารีบตัดสินใจ“แต่ถ้าลำบากใจหนักก็คิดซะว่ากูไม่ได้พูดแล้วกัน...” คนตรงหน้าฉันพูดพร้อมกับเสมองไปทางอื่นทำทีเป็นไม่สนใจและสิ่งที่เขาทำนั้นมันก็ได้ผล เมื่อฉันที่หน้ามืดอยากจะปลดหนี้เวรหนี้กรรมนี้ให้หมดเร็ว ๆ ก็ได้โพล่งปากรับคำออกไป“ตะ...ตกลง...” ฉันที่หลุดพูดออกไปอย่างไม่คิด จนพอมานึกขึ้นได้ก

ตอนที่ 34 จูบลดหนี้คำพูดร้าย ๆ อีกทั้งความดิบเถื่อนของผม ส่งให้ผมทำกิริยาหยาบคายกับเธออย่างไม่อาจยับยั้งชั่งใจได้ ทั้งที่ผมจะรู้ดีว่าไม่ควรทำแบบนี้กับเธอไป แต่มันเป็นเพราะว่าผมเองนั้นระงับความไม่พอใจที่มันปะทุขึ้นมาไม่ได้จริง ๆดวงตาสั่นระริกพร้อมกับปากที่พะงาบ ๆ ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้ความหุนหันของผมค่อย ๆ คลายลง และปล่อยมือที่บีบแก้มของเธอออก“ฉันเจ็บนะ...เป็นบ้าอะไรเนี้ย...ผีเข้าหรือไง” เธอที่แม้จะกลัวแต่ผมรู้ว่าเธอพยายามข่มมันเอาไว้ ก่อนที่คนร่างบางจะอดไม่ได้ที่จะแว้ดใส่ผมพร้อมกับใบหน้าที่บูดบึ้งใบหน้าหวานที่แสดงความไม่พอใจเพราะความเจ็บปวดทำให้ความรู้สึกผิดพัดผ่านเข้ามาในหัวใจอันเย็นชาของผมทันที แต่ด้วยศักดิ์ศรีที่มีมันค้ำคอทำให้ผมไม่ยอมเอ่ยคำขอโทษออกไป...แต่มันก็ไม่เป็นไร...เพราะผมเองก็ยังมีวิธีปลอบใจในแบบที่เธอต้องชอบอย่างแน่นอน...“5 ล้าน...”--- ลลิน Talk ---“ห๊ะ...” (O.O)ฉันเบิกตาโพลงด้วยความตกใจหลังจากได้ยินตัวเลขที่ทำให้ฉันตาลุกวาว แต่กระนั้น...ฉันก็ยังอดระแวงไม่ได้ว่ามูลค่าการชดใช้ค่าเสียหายที่เขาให้ฉันในราคานี้จะมีอะไรแอบแฝงอยู่หรือเปล่า“สำหรับ...” ฉันทำทีเป็น

ตอนที่ 36 อยากเอาทำเมีย--- ลลิน Talk ---รุ่งเช้า ~~อื้อออออ ~~ อืมมมม ~~ผลัวะ...!!“โอ๊ยยยย... ~~”“เอ๊ะ...!!” (-*-)? ฉันที่รู้สึกตัวหลังจากที่ได้นอนหลับเต็มอิ่มและในจังหวะที่ยื่นแขนเพื่อบิดขี้เกียจด้วยความเคยชินปลายมือที่ยื่นไปก็ได้ปะทะเข้ากับอะไรบางอย่าง จนทำให้ฉันถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย(เอ๊ะ เมื่อกี้เหมือนจะโดนอะไรแข็ง ๆ) ฉันคิดในใจ ก่อนจะหดมือแล้วยื่นออกไปอีกครั้งผลัวะ...!!“โอ๊ยยยยย...”และทั้งรูปทั้งเสียงที่ฉันสัมผัสได้ ก็ทำให้ฉันถึงกับมุดตัวลงใต้ผ้าห่มแล้วหลับตาปี๋ทันที(กรี๊ดดดดด ผีเหรอ ทำไมมาเอาป่านนี้ ฉันอยู่หอนี้มาตั้งหลายเดือนแล้วนะ ทำไมเพิ่งเจอล่ะ) เหงื่อกาฬแตกซ่านทันที พร้อมกับหัวใจที่สั่นระริกด้วยความหวาดหวั่น อีกทั้งตาที่หลับปี๋อย่างไม่กล้าลืมเพราะกลัวจะเจอเข้ากับอะไรบางอย่างที่ไม่สมควรเจอ“คะ...คุณผี...เดี๋ยวลินทำบุญไปให้นะคะ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยน๊าาาาา...งืออออ ~~” ฉันรีบพนมมือไหว้ปลก ๆ อยู่ใต้ผ้าห่ม อีกทั้งปากยังพร่ำบอกคุณผีในห้องไม่หยุดยวบยาบ ~~และในขณะที่ฉันกำลังต่อรองกับคุณผีในห้องอยู่นั้น ความรู้สึกที่เหมือนกับมีบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ด้านข้าง อีกทั

ตอนที่ 38 ใหญ่เกินไปไหม...--- ดีแลน Talk ---ผมแสยะยิ้มน้อย ๆ ด้วยความสะใจที่แกล้งเธอได้สำเร็จ หลังจากที่เมื่อเช้าผมที่ตื่นก่อนเธอได้ลุกมานอนมองเธอด้วยความเพลิดเพลินใจ พร้อมกับในหัวที่คิดแผนการมากมายที่จะเอามาใช้กับเธอในวันหยุดนี้แต่แล้วจู่ ๆ เธอที่รู้สึกตัวตื่นกลับชกเข้ามาที่ใบหน้าของผมเต็มเป้า ทั้งความเจ็บและความตกใจทำให้ผมถึงกับร้องออกมาทันที แต่ถึงอย่างนั้นเธอเองที่ดูยังไม่หนำใจก็ยังชกเข้ามาที่หน้าของผมอีกรอบ แต่คราวนี้แปลกตรงที่หลังจากที่เธอทำร้ายร่างกายผมเสร็จแล้ว เธอกลับร้องเป็นเจ้าเข้าบ่นงึมงำเกี่ยวกับผีที่ห้องอะไรสักอย่างจนผมนี่งงไปหมด...จากนั้นด้วยความสงสัยถึงอาการของเธอที่เกิดขึ้น ผมก็ได้มุดผ้าห่มตามเธอไปจนจับใจความได้ว่าเธอคิดว่าผมเป็นผี ด้วยความบ๊องของเธอยิ่งทำให้ผมอยากจะแกล้งเธอมากขึ้นไปอีก โดยที่ไม่ทันได้คิดเลยว่าเธอจะคิดเป็นจริงเป็นจังขนาดนั้น และในจังหวะที่เธอกำลังพุ่งตัวออกไปจากเตียงนอนเพราะความกลัว ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผมได้รีบคว้าตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะจัดการกดริมฝีปากลงไปหาความนุ่มนิ่มด้วยความหื่นกระหายทันทีหลังจากที่ผมขโมยจูบแล้วดื่มด่ำกับของหวานล้ำค่าที่ผมเ

ตอนที่ 40 ตัวละครลับ...ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด...คลิก...“ว่าไง...นิ่ม” ปลายสายเรียกชื่อคนที่โทรไปหาอย่างคนคุ้นเคย“สวัสดีค่ะ คุณมายา นิ่มมีเรื่องจะมารายงานค่ะ...”นิ่มเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นแววตามาดร้ายและหลังจากที่นิ่มพนักงานที่เป็นเหมือนสปายให้กับหญิงสาวรายงานถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ เสียงหวีดร้องก็ดังทะลุออกมาจากโทรศัพท์จนทำให้คนที่โทรไปรายงานถึงกับต้องยกโทรศัพท์ให้ห่างออกจากหูทันที(ชิ...อีนี่ร้องเป็นเปรตโดนน้ำร้อนลวกเลยนะ) นิ่มก่นด่าคนที่อยู่ปลายสายในใจ เพราะรู้สึกแสบแก้วหู“แล้วคุณมายาจะเอายังไงคะ จะมาจัดการมันเลยไหมคะ” นิ่มที่รอฟังว่าปลายสายจะเอายังไงกับเรื่องที่เธอรายงาน อีกทั้งในใจก็อยากให้คนปลายสายมาอาละวาดเสียเต็มประดา“ใจฉันตอนนี้นะอยากจะไปกระชากนังนั้นมาตบซะให้เข็ด แต่ติดตรงที่ว่าตอนนี้ฉันจำเป็นต้องทำคะแนนทำดีต่อหน้าดีนเขา (ชื่อเล่นของดีแลน) เพราะงั้นฉันจึงจะไปทำอะไรมันตอนนี้ไม่ได้...เอางี้แล้วกันนิ่มเดี๋ยวแกเฝ้ามันเอาไว้ก่อน แล้วแกก็ไปสืบมาให้ได้ว่ามันพักอยู่ที่ไหน เอาไว้ฉันจะแอบไปจัดการมันเอง...” ปลายสายออกคำสั่งเสียงเหี้ยม แม้ว่าเธออยากจะจัดการผู้หญ