บททั้งหมดของ เปลวเสน่หามายาลวงใจ: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตอนที่21.ในขณะเดียวกันคนตัวโตที่กลับเข้าห้องแล้วก็ได้แต่ยืนยิ้มอยู่คนเดียว ใบหน้าคมเข้มเต็มไปด้วยหนวดเครารกครึ้มที่ขึ้นเร็วมากแม้จะโกนเช้าแต่พอตกเย็นมามันก็ขึ้นมาเต็มหน้าจนเขาขี้เกียจโกนมันจึงปล่อยให้ยาวรกเหมือนมหาโจร และก็เกือบเป็นโจรปล้นสวาทขึ้นมาจริงๆ เมื่อพิจารณาอย่างถี่ถ้วนดวงยิหวานั้นงดงามสดใสมีเสน่ห์น่าหลงใหลกว่าดวงดาหวันมากมายเลยทีเดียว ยิ่งเธออยู่ในชุดนอนเนื้อนุ่มบางเบาซึ่งเป็นเสื้อผ้าของดวงดาหวันนั้นค่อนข้างเปิดเผยเนื้อตัวอยู่แล้วเขาก็ยิ่งแทบคลั่งจนแทบยับยั้งใจไม่ได้ เขาพลาดตรงนี้ไปได้อย่างไรนะ เห็นทีจะต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เธอยกตู้เสียแล้วไม่อย่างนั้นเขาต้องตบะแตกจริงๆ สักวันแน่ๆ “ไอ้เปลวเอ๊ย ทำตัวเหมือนเด็กหนุ่มไปได้” ชายหนุ่มมองตัวเองในกระจกเงาก็พบเพียงเด็กหนุ่มที่ดวงตาเป็นประกาย รอยยิ้มน้อยๆ ประดับอยู่บนริมฝีปากหยักและใบหน้าเด็กหนุ่มคนนั้นเต็มไปด้วยความสุขแต่เอ๊ะ นั่นมันตัวเขานี่นา เปลวหน้าร้อนผ่าวอยู่คนเดียว...มื้ออาหารเช้าวันนี้เต็มไปด้วยความชื่นมื่นเมื่อน้องเปรียวรับประทานอาหารโดยไม่พูดอะไรที่ทำให้เสียบรรยากาศซ้ำยังทำให้ทุกคนแปลกใจที่น้องเปรียวรับประทานผักทุกชนิ

ตอนที่23.“จำไว้นะพวกเราว่าตอนนี้เปรียวไม่ได้อยู่ในกลุ่มของเราและไม่ได้เป็นพวกเราแล้ว” รินลดายืนกอดอกมองหน้าน้องเปรียวซึ่งยืนน้ำตาคลอๆ ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นและแอบสะใจของเพื่อนๆ ร่วมห้อง เมื่อคุณหนูเปรียวปรียาที่เคยกลายเป็นดาวเด่นในโรงเรียนถูกขับออกจากกลุ่มคุณหนูไฮโซของโรงเรียนไปเสียแล้ว“ริน ฟังเปรียวก่อนสิ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”น้องเปรียวพยายามจะปรับความเข้าใจกับรินลดาที่ไม่พอใจแม่ดาหวันแล้วมาเล่นงานเธอที่โรงเรียน ความจริงแล้วเปรียวปรียาใช่ว่าจะเป็นคนยอมคนหรืออ่อนข้อให้ใครง่ายๆ ความร้ายของเด็กหญิงนั้นพอตัวทีเดียว แต่ตอนนี้น้องเปรียวรู้สึกเสียขวัญและกลัวเสียเพื่อนๆ ไปมากกว่า“ฟังทำไม ในเมื่อเธอมีแม่แล้วนี่นา ก็อยู่กับแม่ไปสิ แม่ร่านๆ มีผัวไปทั่วทุกหัวระแหงน่ะ อีกหน่อยเธอก็คงเป็นเหมือนแม่นั่นล่ะเปรียวปรียา ร่าน สำส่อน” รินลดากอดอกพูดด้วยท่าทางแก่แดดแก่ลมคำพูดก็ระคายหู“มันจะมากเกินไปแล้วนะรินลดา เธอไม่ควรพูดถึงคุณแม่ฉันแบบนั้น”เมื่อเจอคำพูดอันน่ารังเกียจไม่มีความเคารพมารดาของตน น้ำเสียงกับแววตาและสรรพนามของน้องเปรียวก็เปลี่ยนไปทำให้ผู้ที่ยืนรอลุ้นให้มีเรื่องตบตีกันเกิดขึ้

ตอนที่25.“น้องรินคิดว่าแผนของน้องรินจะได้ผลเหรอคะ”“แน่นอนสิคะ เมื่อเปรียวมันไม่มีใครคบ เพื่อนๆ ในกลุ่มไม่ให้เข้ากลุ่ม ไม่มีใครในกลุ่มของเราคุยด้วยไม่มีใครสนใจ เปรียวก็ต้องรู้สึกเสียใจ ย่ำแย่และทนไม่ได้ สุดท้ายก็จะมาง้อเราและหันมาเข้ากับพวกเราเหมือนเดิม และจะเชียร์น้าหวานกับอาเปลวมากขึ้น เพราะหากไม่ทำอย่างนั้นเปรียวก็จะถูกรินโดดเดี่ยว”เด็กหญิงยิ้มอย่างมั่นอกมั่นใจกับแผนการขับน้องเปรียวออกจากกลุ่มที่จะทำให้น้องเปรียวกลับมาเป็นพวกของตนเหมือนเดิมและเชียร์ให้น้าหวานกับอาเปลวสมรักสมหวังกัน ด้วยความไร้เดียงสาคิดไม่เท่าทันผู้เป็นน้าสาวเด็กหญิงก็พลอยเกลียดแม่ของเปรียวปรียาไปด้วยเพราะน้ำหวานพูดถึงแต่ด้านไม่ดีของดวงดาหวันให้ฟัง“น่าสงสารน้องเปรียวจังเลยค่ะ ทำรุนแรงไปรึเปล่าคะ”“โธ่ น้าหวานขา ไม่หรอกค่ะ เปรียวน่ะไม่เห็นจะน่าสงสารเลย วันนั้นทำท่าเหมือนจะอยากเข้ามาทำร้ายรินอีกต่างหาก หึ ทำเป็นรับไม่ได้ว่าแม่ของตัวเองเหลวแหลกแค่ไหน”“ถึงแม่น้องเปรียวจะไม่ดี แต่เราก็ไม่ควรทำให้น้องเปรียวรู้สึกแย่นะคะ”น้ำหวานยังคงแสดงความเป็นคนดีมีน้ำใจหากแต่ในใจกระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อสามารถหลอกใช้หลานสาวได้ แม้จะเป

ตอนที่27.หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเย็นและอาบน้ำต่างตัวเตรียมเข้านอนแล้ว ดวงยิหวาเดินเข้ามาในห้องของน้องเปรียวตรวจดูประตูหน้าต่างดูความเรียบร้อยดังเช่นทุกวันแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะอ่านหนังสือของเด็กหญิงที่กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวด ส่วนน้องปราณเองก็ทำท่าคิดไม่ตก“ทำอะไรกันคะลูกๆ การบ้านเหรอ”“ครับคุณแม่ การบ้านอะไรไม่รู้ยากจริง” เด็กชายเท้าคางสีหน้ายุ่งยากใจ“ไหนขอคุณแม่ดูหน่อยสิลูก นี่การบ้านวิชาคณิตศาสตร์นี่นา แล้วของเปรียววิชาเดียวกันมั้ยคะ”“ของเปรียววิชาภาษาไทยค่ะ แต่คำราชาศัพท์กับฉันทลักษณ์ในการเขียนฉันท์เขียนโคลงน้องเปรียวไม่ค่อยเข้าใจค่ะ”ดวงยิหวาหยิบสมุดการบ้านกับเด็กๆ มาดูอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ อธิบายและแสดงวิธีทำวิชาคณิตศาสตร์ให้น้องปราณดูและอธิบายการบ้านวิชาภาษาไทยให้น้องเปรียวฟังอย่างคล่องแคล่วเสมือนครูที่สอนพวกตนในห้องเรียนหรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ“เสร็จแล้วเห็นมั้ยไม่เห็นจะยากเลย..” หญิงสาวยิ้มกว้างเมื่อเด็กๆ ทำการบ้านเสร็จแล้ว น้องเปรียวหันมองสบตากับน้องปราณอย่างรู้สึกตรงกัน“ขอบคุณครับคุณแม่ที่สอนการบ้านเรา”“จ้ะ ดึกแล้วนอนกันได้แล้วจ้ะ อย่าลืมแปรงฟันนะคะ”เด็กต่างพากันเข

ตอนที่29.“เกิดอะไรขึ้นครับอาจารย์” เปลวเดินแหวกวงล้อมเข้ามา หลังจากที่แข่งขันฟุตบอลจบแล้วซึ่งปีนี้ทีมไร่ตะวันงามก็ชะเลิศการแข่งขันฟุตบอลเป็นสมัยที่สาม เขาจึงเข้ามาดูการแข่งขันแชร์บอลแต่ไม่นึกว่าสนามแชร์บอลจะมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้“พี่เปลวขา ฮือออ ช่วยน้ำหวานด้วย..” พอได้ยินเสียงเปลวเท่านั้นน้ำหวานก็ลุกพรวดขึ้นมาจากพื้นโผเข้าหาอกกว้างของเปลวอย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน“อะไรกันเนี่ยปล่อยก่อน” เปลวพยายามดันร่างของน้ำหวานออกไปแต่ก็ยากเต็มที ไม่ชอบการกระทำของน้ำหวานแม้แต่น้อย“อ๋อ.. เมื่อกี้คุณน้ำหวานกล่าวหาว่าถูกฉันทำร้ายจนล้มไปกองกับพื้นดิ้นพล่านๆ เหมือนไส้เดือนขี้เรื้อนโดนน้ำร้อน ซึ่งฉันไม่ได้ทำ คุณน้ำหวานคนสวยเอาหัวมาซุกกับมือฉันเองแล้วก็ยังจับมือฉันแน่น แถมยังจิกมือฉันอีกต่างหาก ดูสิเป็นรอยเล็บถลอกไปหมด ยายคนนี้ช่างตอ... จริงๆ ฉันบอกเลย”ดวงยิหวาชูมือที่มีรอยเล็บจิกจนแดงเลือดซิบๆ ให้ทุกคนดู น้ำหวานเงยหน้าจากอกกว้างของเปลวหันมาตอบโต้อย่างฉุนเฉียว“แกโกหก แกจิกกระชากหัวฉันจนผมหลุดเป็นกำขนาดนี้ยังจะมีหน้าบอกว่าไม่ได้ทำอีกเหรอ ฮือออ พี่เปลวต้องให้ความเป็นธรรมกับน้ำหวานนะคะ”“ใช่ค่ะอาเปลว