All Chapters of เปลวเสน่หามายาลวงใจ: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่31.“นังดาหวันแกมันนางมารร้าย มารหัวของใจฉัน”น้ำหวานซึ่งมองจดจ้องหญิงสาวที่เต้นรำอย่างมีความสุขด้วยความริษยาเมื่อท่านนายอำเภอได้เปลี่ยนคู่เต้นกลับไปควงคู่ภริยาของท่านส่วนเปลวกับดวงยิหวาก็จำต้องจับคู่กันเต้นรำต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้เมื่อมีคนอื่นๆ ต่างก็จับคู่กันออกมาเต้นรำอย่างคึกคักสนุกสนานรวมไปถึงน้องเปรียวกับน้องปราณที่ออกมาเต้นรำคู่กัน เจ๊เช็งกับเจ๊เมี้ยนก็ไปบังคับคับเอาหนุ่มๆ ในไร่มาเป็นคู่เต้นสร้างความตลกขบขันให้กับทุกคนเป็นอย่างมากดนตรีก็ไพเราะสนุกสนานในแบบลูกทุ่งจังหวะสามช่าผสมผสานกับเพลงสตริงบ้าง เพลงไทยล้านนาบ้างและเหล่านักเต้นก็เต้นรำด้วยท่วงท่างดงามแต่ก็สนุกอยู่ในทีแม้เพลงจะไม่ทันสมัยแต่ทำให้ทุกคนสนุกได้สุดเหวี่ยงซึ่งเป็นการรักษาอนุรักษ์ความเป็นไทยให้เด็กรุ่นใหม่ได้ยินได้รู้จักอีกด้วย“คงกำลังคิดว่าทำไมไม่เป็นตัวเองในอ้อมแขนของพ่อเลี้ยงเปลวใช่ไหมล่ะ”“ใช่ แล้วทำไม แกช่วยฉันได้เหรอผึ้ง ขนาดผัวตัวเองก็เสร็จนังดาหวันนั่นเลย”น้ำหวานแผดเสียงอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ผึ้งยิ้มเยาะคนตรงหน้าในใจหูตาเริ่มสว่างก็ตอนนี้นี่เอง พลันนึกถึงคำพูดของแม่เลี้ยงดาหวันขึ้นมาว่าน้ำหวานกำลังห

ตอนที่33.“เวลาคนร้ายจะทำร้ายกันก็ต้องจู่โจมแบบนี้ละยิหวา ยิ่งโจรปล้นสวาทนะมันไม่ปล่อยให้เหยื่อมีเวลาต่อสู้หรอก แบบนี้ไง..”พูดจบก็โน้มใบหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว ดวงยิหวาผงะหนีแต่ก็ไม่ทันและไม่อาจจะทำได้เพราะมือหนาประทับที่ท้ายทอยสวยแน่นทำให้จำต้องเงยหน้าขึ้นหญิงสาวเผยอปากจะร้องห้ามปราม“อื้อ ปละ...” เสียงหวานหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากหยักทาบลงมา เปลวบดเคล้าริมฝีปากได้รูปของตนกับริมฝีปากนุ่มละมุนก่อนจะสอดไล้เรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากสาวที่เผยอออกอย่างลืมตัว ลิ้นหนาร้อนผ่าวดูดรัดเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่แสนจะเงอะงะของดวงยิหวาที่กล้าๆ กลัวๆ ทั้งอยากริลองรสสัมผัสอันวาบหวาม และเปลวก็ช่ำชองเกินกว่าเธอจะต้านทานไหว แม้ในใจสาวจะปฏิเสธแต่ดูเหมือนมันจะไม่สำเร็จเพราะเธอจูบตอบเขาไปอย่างน่ารักจนเปลวครางออกมาอย่างพอใจหลงเพริดไปกับความหวานล้ำของปากสาวจุมพิตก็ยิ่งเร่าร้อนขึ้นจนดวงยิหวาหายใจติดขัดทั้งหวิวไหวเหมือนลมหายใจจะหลุดลอยออกจากร่าง ทั้งเหมือนกำลังจะจมน้ำและขาดอากาศหายใจ“หวานเหลือเกินยิหวา” เปลวถอนริมฝีปากออกอย่างแสนเสียดายทำให้ดวงยิหวารีบสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างลนลาน ดวงตากลมโตปรือฉ่ำค่อยๆ ลืมมองเขาอย่าง

ตอนที่35.“ฉันรู้ค่ะ แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่คะ ฉันไม่อยากให้ลูกๆ เห็นความไม่เอาไหนของฉัน พ่อเลี้ยงต้องเข้าใจฉันตรงนี้ด้วยนะคะ” ดวงยิหวาทำเสียงให้ดูน่าสงสารและน่าเชื่อถือ ทั้งที่อยากจะกระชากมือออกจากอุ้งมือหนาของพ่อเลี้ยงธวัชและพยายามซ่อนความโกรธไว้ในใจให้มิดชิด“ครับ ผมเข้าใจ แต่ผมก็ไม่อยากจะไว้ใจไอ้น้องสามีเก่าคุณนัก เปลวดูจะสนใจคุณเกินหน้าที่บอกตามตรงผมหึงนะ คุณเป็นของผมนะดาหวัน”“โธ่ พ่อเลี้ยงก็คิดมากค่ะ คนอย่างคุณเปลวน่ะหรือคะจะมาสนใจฉันที่เขาทำดีกับฉันทุกวันนี้ก็เพราะหลานๆ เท่านั้นล่ะค่ะ อีกอย่างตอนนี้ฉันกับเด็กๆ เข้ากันได้ดีขึ้น เขาก็พลอยมีท่าทีดีกับฉันขึ้นมานิดหน่อยเท่านั้นเอง ถึงอย่างไรฉันกับเขาก็ไม่มีทางเป็นอย่างที่พ่อเลี้ยงคิดแน่ๆ ค่ะ คุณเปลวน่ะเกลียดฉันอย่างกับอะไรดีอย่าคิดมากสิคะ..”หญิงสาวทำน้ำเสียงฉอเลาะอย่างไม่มีติดขัด แหม เรื่องแสดงละครนี่ นางเอกละครเวทีของมหาวิทยาลัยอย่างเธอทำไมจะแสดงให้เนียนไม่ได้ล่ะ“ครับผมก็หวังว่าอย่างนั้น แต่ถึงอย่างไรผมก็อยากได้ความมั่นใจว่าความรู้สึกของเรายังเหมือนเดิมต่อกัน และผมจะไม่ติดใจเรื่องที่ผ่านมา ที่คุณทำให้ผมเสียใจ”น้ำเ

ตอนที่37.“ออกไปนะคนบ้า” ดวงยิหวากัดฟันพูดแผ่วเบาผลักร่างสูงที่ยังมึนงงกับฝ่ามือน้อยๆ ออกให้พ้นกายแล้วลนลานคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายแล้วลุกขึ้นไปยืนห่างๆ เขาเพื่อรวบรวมสติให้มั่นคงก่อนจะร้องตอบสายฝน“ยังจ้ะ พอดีฉันเข้าห้องน้ำอยู่ ฝนมีอะไรเหรอจ๊ะ” ร้องตอบออกไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ปกติที่สุด“ฝนจะมาบอกว่าไฟจะดับอีกครั้งตอนห้าทุ่มครึ่งนะคะ ตอนนี้เราใช้เครื่องปั่นไฟสำรองอยู่ค่ะแต่ใช้ได้แค่ตัวเดียวมันจะติดเฉพาะฝั่งห้องแม่เลี้ยง พี่เบิ้มก็กำลังซ่อมเครื่องสำรองไฟอยู่อีกสองเครื่องฝั่งห้องคุณหนูกับเรือนพักคนงานค่ะ เมื่อครู่หม้อแปลงใหญ่ในหมู่บ้านใกล้ๆ กันระเบิด พี่เบิ้มบอกว่าการไฟฟ้าจะหยุดจ่ายไฟแถบนี้อีกประมาณสามชั่วโมงเพื่อซ่อมหม้อแปลงใหญ่ค่ะ”“จ้ะ เดี๋ยวฉันจะออกไปนะ ขอแต่งตัวสักครู่ ฝากดูที่ห้องเด็กๆ ก่อนนะฝน”“ค่ะ แม่เลี้ยง”“ขอบใจจ้ะ” บอกสายฝนแต่ดวงตากลมโตฉุนจัดของเปลวอย่างขุ่นเคืองไม่หาย “คนทุเรศ ฉันจะฆ่าคุณหากคิดจะทำอะไรแบบนี้อีก..”ใบหน้านวลแดงปลั่งริมฝีปากบวมเจ่อเล็กน้อยเรือนผมยาวสลายยุ่งเหยิงแต่ดวงตาวาววับราวแม่เสือไม่ได้ทำให้คนฟังกลัวแต่ทำให้หลงใหลไปกับความเย้ายวนนั้นเสียมากกว่า“หึหึ

ตอนที่39.เสียงหวานปลอบเจ้าม้าหนุ่มเบาๆ เต็มไปด้วยความอ่อนโยนทำให้เจ้าม้าที่พยศเมื่อครู่มีท่าทีอ่อนลง เปลวมองท่าทางของเจ้าสตาร์แล้วเบะปากใส่มันอย่างนึกชังน้ำหน้าเจ้าม้าหนุ่มเจ้าเล่ห์ ทีเมื่อครู่ทำเหมือนจะเป็นจะตายหมดเรี่ยวแรง แต่พอเห็นว่าหมอวิทย์ถือเข็มฉีดยาเข้าใกล้มันก็ทำท่าจะกระโดดถีบหน้าหงายม้าตัวนี้มันได้เชื้อความเจ้าเล่ห์มาจากใครกันนะ...ในขณะเดียวกันที่พุ่มไม้หนาลับตาคน ดวงตาเรียวกำลังมองดูภาพความสนุกสนานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนที่กำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งแผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาร่มรื่นอย่างริษยา เปรียวปรียากับเพื่อนๆ มีความสุขสนุกสนานกันมากเหลือเกิน ทุกคนต่างพูดคุยหัวเราะยิ้มสดใสอย่างแท้จริง ซึ่งรินลดาไม่เคยมีเพื่อนๆ รอบกายที่พูดคุยและหัวเราะแบบนั้น ทำไมเปรียวปรียาจะต้องมีสิ่งที่ดีกว่าเธอเสมอ รินลดาคิดอย่างแค้นเคืองในสมองน้อยๆ ของเด็กหญิงวัยสิบปีเศษในตอนนี้มีเพียงความอิจฉาแบบเด็กๆ ที่เห็นเพื่อนๆ มีอะไรแล้วก็อยากมีตามอีกทั้งก็อยากจะแย่งชิงมาเป็นของตน ซึ่งหากลักษณะนิสัยเช่นนี้ไม่ได้รับการแก้ไขปลูกฝังหรืออบรมบ่มนิสัยให้ดี เด็กหญิงคนนี้อาจจะเติบโตมาเป