ตอนที่39.เสียงหวานปลอบเจ้าม้าหนุ่มเบาๆ เต็มไปด้วยความอ่อนโยนทำให้เจ้าม้าที่พยศเมื่อครู่มีท่าทีอ่อนลง เปลวมองท่าทางของเจ้าสตาร์แล้วเบะปากใส่มันอย่างนึกชังน้ำหน้าเจ้าม้าหนุ่มเจ้าเล่ห์ ทีเมื่อครู่ทำเหมือนจะเป็นจะตายหมดเรี่ยวแรง แต่พอเห็นว่าหมอวิทย์ถือเข็มฉีดยาเข้าใกล้มันก็ทำท่าจะกระโดดถีบหน้าหงายม้าตัวนี้มันได้เชื้อความเจ้าเล่ห์มาจากใครกันนะ...ในขณะเดียวกันที่พุ่มไม้หนาลับตาคน ดวงตาเรียวกำลังมองดูภาพความสนุกสนานเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของคนที่กำลังนั่งรับประทานอาหารกลางวันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งแผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาร่มรื่นอย่างริษยา เปรียวปรียากับเพื่อนๆ มีความสุขสนุกสนานกันมากเหลือเกิน ทุกคนต่างพูดคุยหัวเราะยิ้มสดใสอย่างแท้จริง ซึ่งรินลดาไม่เคยมีเพื่อนๆ รอบกายที่พูดคุยและหัวเราะแบบนั้น ทำไมเปรียวปรียาจะต้องมีสิ่งที่ดีกว่าเธอเสมอ รินลดาคิดอย่างแค้นเคืองในสมองน้อยๆ ของเด็กหญิงวัยสิบปีเศษในตอนนี้มีเพียงความอิจฉาแบบเด็กๆ ที่เห็นเพื่อนๆ มีอะไรแล้วก็อยากมีตามอีกทั้งก็อยากจะแย่งชิงมาเป็นของตน ซึ่งหากลักษณะนิสัยเช่นนี้ไม่ได้รับการแก้ไขปลูกฝังหรืออบรมบ่มนิสัยให้ดี เด็กหญิงคนนี้อาจจะเติบโตมาเป
ตอนที่40.น้องเปรียวกับน้องปราณและเพื่อนๆ ต่างตื่นเต้นดีใจที่จะได้มีส่วนร่วมในการทำบ้านต้นไม้ในครั้งนี้จึงพากันมาที่ไร่ตั้งแต่เช้าด้วยใบหน้าสดใสยิ้มแย้ม แต่แล้วในระหว่างที่รออาเปลวกับเบิ้มซึ่งกำลังเตรียมอุปกรณ์สร้างบ้านต้นไม้และรอคุณแม่ดาหวันที่กำลังเตรียมอาหารว่างระหว่างวันให้พวกตนอยู่นั้น รถยนต์คุ้นตาก็วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านทำให้เด็กๆ ยืนมองอย่างสนใจ“ริน / รินลดา / อาหวาน..” เด็กทั้งหกคนพูดขึ้นพร้อมกันกับผู้ที่เดินลงจากรถมาโดยไม่ได้รับเชิญ แต่เด็กๆ ก็ทำความเคารพน้ำหวานตามมารยาทอันดี“อุ้ย สวัสดีค่ะเด็กๆ แหม มีใครบ้างเนี่ย น้าไม่เคยเห็นหน้าเลย” น้ำหวานฉีกยิ้มหวานท่าทางกรีดกรายเหมือนจะร่ายรำ“อ๋อ.. น้าหวานไม่เคยเห็นพวกนี้หรอกค่ะ เพราะพวกมันอยู่กันคนละชั้นคนละคลาสกับริน พวกโลโซนะค่ะ ไม่รู้ว่าเปรียวกับปราณคบเข้าไปได้ยังไง”รินลดาเบะปากหมิ่นแคลนไม่เกรงใจทั้งที่ตนเพิ่งมา น้องเปรียวมองรินลดาอย่างไม่พอใจรู้สึกดีใจมากที่ตอนนี้ตนไม่ได้อยู่ร่วมกลุ่มกับรินลดาแล้ว“แหม หนูรินลดาจ๊ะ ถึงเพื่อนๆ ของน้องเปรียวจะอยู่คนละชั้นคนละคลาสกับหนูแต่เพื่อนๆ ของน้องเปรียวน้องปราณเนี่ยได้รับการอบรมสั่งสอนมาดีมา
ตอนที่41.“เหรอจริงเหรอจ๊ะ หากมันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันคงเป็นไปตั้งนานตั้งแต่ที่พี่ปราบแต่งงานกับฉันแรกๆ แล้วล่ะน้ำหวาน คนอย่างเธอไม่เคยมองตัวเองหรือเห็นความบกพร่องผิดพลาดของตัวเองหรอก เพราะเธอเป็นประเภทสวยใสไร้สติปัญญาไงล่ะแค่มีหัวไว้กันหูเท่านั้นนึกออกมั้ย” ดวงยิหวากอดอกมองน้ำหวานยิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้น้ำหวานแสบร้อนขัดเคืองใจ“แก นัง...” น้ำหวานพูดไม่ออกได้แต่หน้าดำหน้าแดงด้วยความโกรธ“มีอะไรกันเหรอ น้ำหวาน ดาหวัน” เสียงห้าวๆ ของเปลวทำให้น้ำหวานที่กำลังจะพ่นคำร้ายกาจใส่ดวงยิหวามีอันชะงักแล้วเปลี่ยนสีหน้าขึ้งเคียดเป็นอ่อนหวานสดใสแย้มยิ้ม“ไม่มีอะไรค่ะพี่เปลว หวานกับแม่เลี้ยงกำลังคุยกันว่าสีที่ทาบ้านต้นไม้เนี่ยสวยดีค่ะ มองแล้วสบายตาสมองปรอดโปร่ง งดงาม”“ใช่ค่ะ สีฟ้าอมเขียวแบบนี้ทำให้เรามองสบายตาแล้วก็ยังทำให้เรารู้สึกสดชื่นอีกด้วยที่สำคัญนะคะมันช่วยเปิดสมองให้โล่งและพัฒนาสติปัญญาด้วยนะคะ”ดวงยิหวาเสริมขึ้นแต่น้ำหวานรู้ดีว่ามันคือคำพูดเย้ยหยัน ดวงยิหวาเชิดหน้าเดินไปหาน้องเปรียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่น้ำหวานมองตามด้วยความขุ่นเคืองใจ ตั้งแต่กลับมาคราวนี้ดูแม่เลี้ยงดาหวันจะปากค
ตอนที่42.“ไม่ดีกว่า ไม่อยากกินขี้มือใคร” รินลดาเชิดหน้าเบะปากหยันๆ“แต่ปราณก็ว่าดีกว่าเรากินอะไรที่มีคนใส่ความไม่หวังดีลงไปนะ”“นี่ปราณว่ารินเอาอะไรใส่ลงไปในน้ำหวานมาให้ทุกคนดื่มรึไง” เด็กหญิงร้อนตัว“เปล่านะ ปราณไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย รินอย่าร้อนตัวสิ” น้องปราณทำหนาเหรอหราคำพูดของเด็กๆ ที่โตเถียงกันทำให้ดวงยิหวารู้สึกสังหรณ์ใจ ใช่ว่าเธอจะเข้าข้างน้องปราณหญิงสาวหันไปมองแก้วน้ำของเด็กๆ ที่วางทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นน้องนินานิ่วหน้าแล้วเอามือกุมท้องไว้ใบหน้าเล็กๆ ของเด็กหญิงขาวซีดเหงื่อเม็ดโตผุดพรายจนน่าตกใจ“นินา เป็นอะไรลูก น้องนินาเป็นอะไรคะ” ดวงยิหวารีบเดินเข้าไปหาเด็กหญิงได้ทันก่อนที่เด็กหญิงจะทรุดฮวบลงกับพื้น“นินา ปะ ปวดท้องค่ะคุณแม่ โอยยย ปวด” เด็กหญิงตอบกระท่อนกระแท่นนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด“ตะวันไปเตรียมรถให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย” เปลวสั่งเสียงเข้มเมื่อเห็นท่าทางของเด็กหญิง“ครับพ่อเลี้ยง..” ตะวันรีบไปจัดการตามที่เปลวสั่งทันที ส่วนน้องเปรียวกับเพื่อนๆ ต่างยืนมองนินาอยู่ห่างๆ ด้วยดวงยิหวาบอกให้ทุกคนอย่ามุงดูเพราะจะทำให้อากาศถ่ายเทไม่สะดวกก่อนจะประคองเด็กหญิ
ตอนที่43.“คุณแม่ครับ คุณแม่..” น้องปราณร้องเรียกมาแต่ไกลพร้อมกับวิ่งตึกๆ มาหาสีหน้าตื่นๆ “มีอะไรครับน้องปราณ”“อาเปลวครับ อาเปลว..” เด็กชายพูดเว้นวรรคแล้วหยุดหอบเล็กน้อยแต่น้ำเสียงของเด็กชายดูเป็นกังวลจนดวงยิหวาก็พลอยกังวลไปด้วยว่าเปลวเป็นอะไร“อาเปลวอยู่ในห้องครับ ปราณกับเปรียวไปเรียกอาเปลวแต่อาเปลวไม่ออกมาเสียที ปราณเลยเสียมารยาทเปิดประตูเข้าไปดู ก็พบว่า พบว่า...”“พบว่าอะไร”“อาเปลวไม่รู้เป็นอะไรครับ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น ปราณตกใจเลยมาบอกคุณแม่..” เมื่อได้ฟังดังนั้นดวงยิหวาก็รีบวิ่งขึ้นไปยังห้องของเปลวทันทีด้วยความเป็นห่วง“คุณๆ คุณเป็นอะไร คุณ นี่อย่าเป็นอะไรนะ คุณตื่นสิ คุณเปลว..” หญิงสาวหน้าเสียเมื่อพบว่าร่างสูงนอนเหยียดยาวหน้าขาวซีดอยู่บนเตียงกว้าง ดวงยิหวาผวาขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วเขย่าร่างสูงแรงๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเปลวจะตื่นขึ้นมา หญิงสาวเริ่มใจเสียมองหาโทรศัพท์เพื่อโทรฯ เรียกให้เบิ้มพาเปลวไปส่งโรงพยาบาลแล้วก็พบว่ามันอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนของเปลว“เอาน่า เขาคงไม่รู้ตัวหรอก..” หญิงสาวพูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อคิดว่าตนต้องล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเปลว มือบางสั่นน้อยๆ ขณะเอื้อมไป
ตอนที่44.“คุณ คนบ้า หน้าด้านที่สุด”“ยอมรับครับผม ก็เพราะฉันมันคนจริงใจนี่นา อยากได้อะไรก็พูดตรงๆ” คนตัวโตยังตีมึนจะเอาสิ่งที่ต้องการให้ได้“แต่ฉันไม่ต้องการย่ะ ปล่อยนะไม่อย่างนั้นฉันจะร้องเรียกเด็กๆ เข้ามา” ขู่ด้วยความขัดเขินหวังว่าจะได้ผล “ก็ดี เด็กๆ จะได้รู้เสียทีว่าเธอไม่ใช้คุณแม่ของพวกแกจริงๆ”“คนเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจนัก..” ดวงยิหวากัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ มองใบหน้าหล่อเหลาคมคายที่ฉายแววเหมือนเสือร้ายเจ้าเล่ห์อย่างหมั่นไส้ ท่าทางของเปลวตอนนี้มันแตกต่างจากครั้งแรกที่ฟื้นขึ้นมาเจอเขาราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว จากหนุ่มปากร้ายที่คอยแต่จะพูดจาถากถางกลั่นแกล้งใช้งานเธอกลับกลายมาเป็นหนุ่มเจ้าเล่ห์มากแผนการและยังหื่นกามอีกด้วย หญิงสาวเข่นเขี้ยวในใจที่คราวนี้เสียรู้เขาอีกจนได้ “ว่าไงจ๊ะคนสวย ตัดสินใจเร็วๆ สิ จะจูบฉันเองหรือให้ฉันจูบ ถ้าช้ามากๆ ฉันตัดสินใจเองนะ”“อี๊ คนทุเรศ ก็ได้ๆ ฉันยอมก็ได้ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะคุณน่วมแน่”“ฉันจะรอวันนั้น..” พูดหน้าตายแต่แววตานี่สิพราวพรายเสียเหลือเกิน“งั้นก็หลับตาก่อนสิ”“ไม่ เพราะฉันไม่ไว้ใจ หากเธอเอาหัวโขกฉันตอนหลับตาแล้วทำร้ายร่างกายฉันซ้ำ ฉันก็แย่น่ะสิ”“
ตอนที่45.ดวงยิหวาจุมพิตเรือนผมของลูกๆ อย่างอ่อนโยน ตลอดหลายเดือนที่อยู่ที่นี่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรๆ ในชีวิตหลายอย่าง เธอรักเด็กสองคนนี้ น้องเปรียวกับน้องปราณคือลูกๆ ของเธอ ดวงยิหวาคิดอย่างหวงแหน ถ้าหากความจริงถูกเปิดเผยและเธอจะต้องเสียพวกแกไปจะทำอย่างไรนะ หญิงสาวถามตัวเองด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งกับความจริงที่ต่างก็รู้ดีว่า ความลับไม่มีในโลก..ทางด้านน้ำหวานซึ่งเริ่มจะถูกกระชากหน้ากากอันเลวร้ายออกมาทีละนิดๆ ก็กำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนกว้างของพ่อเลี้ยงธวัชซึ่งแอบเยาะหยันหญิงสาวอยู่ในใจ ผู้หญิงอย่างน้ำหวานให้ฟรีๆ ก็เอา แต่จะให้เอามาเป็นเมียเป็นแม่ของลูกเขาไม่มีทางทำอย่างนั้นเด็ดขาด...“หึ นังดาหวันมันเก่งกว่าที่คิดไว้ พ่อเลี้ยงรู้มั้ยว่าเพราะมันคนเดียวถึงทำให้หวานถูกพี่กษมาดุด่าไม่มีชิ้นดี ซ้ำน้องรินก็ดูจะโกรธหวานด้วย”“ก็เธอทำเกินไปรึเปล่า”“แต่มันใส่ร้ายหวานนะคะ หวานจะไปทำแบบนั้นทำไม พ่อเลี้ยงก็น่าจะรู้ว่าแม่เลี้ยงดาหวันของพ่อเลี้ยงน่ะร้ายกาจจะตาย นังนั่นมันใส่ร้ายหวานจริงๆ นะคะ” น้ำหวานยังคงแย้งอย่างไม่ยอมรับว่าตนผิด“แน่ใจเหรอว่าแม่เลี้ยงดาหวันใส่ร้ายเธอจริงๆ น้
ตอนที่46.วันรุ่งขึ้นไม่ทันที่ดวงยิหวาจะได้ขอเปลวโทรศัพท์หรือพูดคุยเรื่องที่ค้างคากันเมื่อคืน คนที่ถูกเอ่ยพาดพิงถึงเมื่อคืนก็ปรากฏตัวขึ้นที่บ้านหลังจากที่เธอกับเด็กๆ รับประทานอาหารเสร็จพอดี“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยงมาแต่เช้าเลยนะคะ” ดวงยิหวาทักทายด้วยภาษากลางจนชินปากและรู้สึกโล่งใจที่ดวงดาหวันเองก็ไม่เคยพูดภาษาเหนือเลยมันจึงทำให้เธอสวมรอยได้ง่ายมาตั้งแต่ต้นซึ่งพ่อเลี้ยงธวัชก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร“ก็คิดถึงแม่เลี้ยงนั่นล่ะครับ พอดีช่วงนี้ผมยุ่งๆ เลยไม่ได้แวะมาเสียหลายวัน”“แหม ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ พอดีช่วงนี้ฉันเองก็ไม่ว่างเหมือนกัน เด็กๆ ปิดเทอมแล้วเลยยุ่งๆ น่ะค่ะ” ดวงยิหวาทำทีค้อนอย่างมีจริต“คุณแม่ครับ พวกเราพร้อมแล้วครับ / ค่ะ” เสียงเด็กๆ เจื้อยแจ้วมาแต่ไกล พร้อมทั้งวิ่งตึงๆ มาหาคุณแม่ของพวกตนด้วยรอยยิ้มแล้วยกมือไหว้ผู้สูงวัยที่มาเยือนแต่เช้าอย่างนอบน้อม“สวัสดีจ้ะเด็กๆ จะไปไหนกันแต่เช้าครับ”“พวกเรากำลังจะไปปิกนิกกันที่บ้านต้นไม้ของเราค่ะคุณลุง”“บ้านต้นไม้เหรอ” พ่อเลี้ยงธวัชขมวดคิ้วงุนงงว่าที่นี่มีบ้านต้นไม้ตั้งแต่เมื่อไหร่“ครับ พวกเราเพิ่งทำเสร็จเมื่อไม่กี่วันนี้เอง นั่นไงเพื่อนๆ ผมมาแ
ตอนที่82. ตอนอวสานบทส่งท้าย...น้องเปรียวกับน้องปราณโบกมือลาเพื่อนๆ ซึ่งพ่อแม่มารับกลับบ้านด้วยรอยยิ้ม เด็กทั้งสองมีความสุขที่สุด ณ ตอนนี้ พวกเขาไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหรือขาดความรักความอบอุ่นแม้แต่น้อย แม้ดวงยิหวาจะไม่ใช่แม่ที่แท้จริงแต่ความรักความผูกพันที่มีในสายเลือดก็ผูกพวกเขาไว้ด้วยกันอย่างเหนียวแน่นยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด“เด็กๆ จ๊ะ มาทานข้าวกันได้แล้วค่ะ พี่ฝนจะตั้งโต๊ะแล้ว”ดวงยิหวาเรียกลูกๆ ด้วยรอยยิ้ม เธอรู้สึกดีใจที่น้องเปรียวรู้จักคิดแยกแยะและให้อภัยรินลดา หญิงสาวเชื่อว่าเด็กทั้งสองจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไปในอนาคต“คุณแม่ว่าน้องเปรียวทำถูกมั้ยคะ” เด็กหญิงถามหน้ายุ่ง“ถูกสิคะ การให้อภัยเป็นสิ่งที่ดี การมีเพื่อนก็เป็นสิ่งที่ดี ลูกของคุณแม่น่ารักที่สุดค่ะ” ดวงยิหวายิ้มแล้วลูบเรือนผมของน้องเปรียวเบาๆ อย่างรักใคร่เอ็นดู“แล้วสามีละครับที่รัก น่ารักรึเปล่า” เปลวถามขึ้นพร้อมทั้งยื่นหน้ามาจุ๊บแก้มนวลใสของภรรยาต่อหน้าเด็กๆ ดวงยิหวาหันมาค้อนขวับแล้วหยิกหมับเข้าที่ต้นแขนแกร่งเต็มแรงด้วยความหมั่นไส้ที่สามีชอบแสดงความรักกับเธอต่อหน้าเด็กๆ แบบนี้“คนบ้าหน้าไม่อาย นี่แน่ะๆ”“โอ๊ยๆ เจ็บครับที่รั
ตอนที่81.“ก็มองเหมือนจะถอดเสื้อผ้ายิหวา แบบนี้ไง คนบ้า”เธออ้อมแอ้มตอบรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทั่วร่างกับสายตาของสามีที่มองมาเหมือนจะกลืนกินทั้งที่เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขาอยู่ แต่ภายใต้เสื้อตัวใหญ่ที่ยาวถึงโคนขาเสลาก็ไร้สิ่งอื่นห่อหุ้มความงามของอิสรีไว้และตอนนี้ดวงยิหวาก็รู้สึกเหมือนไม่ได้ใส่อะไรอยู่ดี“อื้ม สามีของยิหวานี่หื่นจริงๆ เลยนะครับ ไม่ไหวเลยมองภรรยาแบบจะกลืนกินได้ยังไงกัน สู้กินจริงๆ ไม่ดีกว่าเหรอ..” เขาเย้ายิ้มๆ ยกร่างบางมานั่งบนเคาน์เตอร์หินอ่อนตัวยาวตรงอ่างล้างหน้าที่สามารถขึ้นไปนั่งได้สบายๆ ทันที“อุ้ย พี่เปลวไม่นะ ยิหวาอยากอาบน้ำ หิวแล้ว”“ก็ใครว่าเราจะไม่อาบน้ำล่ะที่รัก”“ก็ปล่อยสิคะ ยิหวาจะอาบน้ำ พี่เปลวอาบแล้วก็ออกไปสิ” หญิงสาวต่อรองเมื่อเห็นใบหน้าเกลี้ยงเกลาหล่อเหลาของสามีที่บ่งบอกว่าจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ใจสั่นหวิวเพราะแรงปรารถนาจากดวงตาคมมันชัดเจนเหลือเกิน นี่อย่าบอกนะว่าเขาจะ...“ยิหวาจ๋า พี่อยากรักยิหวาอีกแล้ว”ไม่พูดเปล่าแต่ร่างแกร่งแทรกเข้ามาระหว่างเรียวขาเสลาแล้วโน้มใบหน้างามลงมาชิด ปลายจมูกคมปัดเบาๆ กับปลายจมูกรั้นอย่างหยอกเย้าแล้วริมฝีปากหยักก็บดจูบ
ตอนที่80.“คุณแม่ก็บอกว่า หากสิ้นปีนี้ไม่มีวี่แววว่าจะได้อุ้มหลาน พี่เตรียมตัวกระเด็นออกจากชีวิตลูกสาวท่านไปเลย” เปลวยิ้มกรุ้มกริ่มมองเธอตาหวานเชื่อมอย่างมีความหมาย ดวงยิหวาหน้าแดงรู้ทันทีว่าตนพลาดท่าคนเจ้าเล่ห์เสียแล้ว“ยี้ คนบ้า เจ้าเล่ห์กับยิหวาอีกแล้วนะ อุ้ย ไม่เอาค่ะ นี่ยังไม่มืดนะคะเพิ่งจะสี่โมงเย็นเอง” หญิงสาวจะลุกหนีคนเจ้าเล่ห์ที่เริ่มมือไม้อยู่ไม่สุขแต่ก็ดูเหมือนจะช้าไป “ไม่เป็นไรหรอกที่รัก เราทำอะไรกันเพลินๆ เผลอแป๊บเดียวมันก็ค่ำแล้ว มาทำเจ้าตัวเล็กให้คุณแม่อุ้มดีกว่าไม่อย่างนั้นพี่ได้โดนเฉดหัวออกจากชีวิตยิหวาแน่ๆ เลย”ชายหนุ่มพูดงึมงำอยู่กับซอกคอขาวเนียนที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพู ดวงยิหวาใจสั่นเมื่อรู้ตัวดีว่าไม่สามารถต้านทานแรงพิศวาสอันเร่าร้อนจากสามีได้ ริมฝีปากบางระเรื่อที่พยายามจะคัดค้านก็ถูกครอบครองด้วยปากร้อนๆ ของคนที่รอเวลานี้มาทั้งวันอย่างหิวกระหาย ลิ้นหนาสอดไล้ดูดกลืนเรียวลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนช่ำชอง ดวงยิหวาครางเบาๆ ด้วยความซ่านหวิวมือร้อนผ่าวก็กำจัดเสื้อผ้าของเธอออกจากร่างกายอย่างรวดเร็วจนดวงยิหวานึกทึ่งที่เขาสามารถทำได้รวดเร็วกว่าที่เธอถอดเองเสียอีก“อื้ม พี่เปลว
ตอนที่79.“เออนะ เหมือนกันทั้งคนทั้งม้า ไอ้วิทย์อยากจะบ้า”หมอวิทย์ทำท่าเหมือนอยากจะขาดใจตาย เจ้าม้าสาวเอียงคอมองเขาตาใสแจ๋ว มันคงจะสงสัยว่ามนุษย์คนนี้เป็นอะไรไปเป็นแน่แท้เปลวเดินตรงขึ้นไปห้องหอแสนหวาน ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าห้องว่างเปล่าแต่ได้ยินเสียงน้ำไหลซู่ๆ อยู่ในห้องน้ำเปลวยิ้มกริ่มจินตนาการไปไกล“ยิหวาจ๋า ทำอะไรอยู่จ๊ะที่รัก..”แสร้งร้องเรียกภรรยาแต่เธอไม่ตอบเขาจึงเดินไปเปิดประตูห้องน้ำด้วยความคาดหวังว่าจะเห็นร่างเปลือยเปล่างดงามของภรรยาอยู่ภายใต้สายน้ำเย็นฉ่ำแต่..เมี้ยวววว เจ้าแมวเหมียวสีตุ่นๆ กระดำกระด่างหน้าตาน่าเกลียดเปียกมะลอกมะแลกถูกยื่นมาตรงหน้าตามด้วยเสียงหัวเราะสดใสของภรรยา“อะไรกันนี่ยิหวา..” เปลวหน้าหงิกเมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดไว้สักนิด“ก็น้องแมวไงคะ พอดีว่าฝนเจอมันหลงมาอยู่ข้างรั้วเมื่อกี้ ยิหวาเลยจะเลี้ยงมันไว้แต่ตัวมันเปรอะมากก็เลยพามามันมาอาบน้ำเช็ดตัวให้แห้งค่ะ”เธอบอกแล้วพามันไปเช็ดตัวและไดร์เป่าขนให้มันอย่างอ่อนโยนเจ้าแมวน้อยก็อยู่นิ่งให้บริการมันด้วยท่าทางแสนสุขน่าหมั่นไส้ เปลวเดินไปกอดร่างบางไว้แล้วซุกจมูกลงกับพวงแก้มนุ่มอย่างออดอ้อนกลัวว่า
ตอนที่78.“ยิหวาจ๋า สวยเหลือเกินคนดี..” เปลวครางแผ่วละเรียวลิ้นจากยอดทรวงสีหวานที่ดูดกลืนกินอย่างเอร็ดอร่อยเพื่อมุ่งไปยังทุ่งดอกไม่แสนสวยที่ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนให้ดื่มกินความหวานล้ำที่เคยได้ลิ้มรสมาก่อนหน้านี้ทำให้เปลวแทบอดใจไม่ไหวที่จะได้ลิ้มรสน้ำหวานจากดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้มหลอกล่อให้เขาหลงใหลมึนเมา มือหนาเลื่อนไล้ไปยังต้นขาและสะโพกตึงแน่นลูบไล้วนเวียนใกล้ดงดอกไม้งามหยอกเย้าให้เธอดิ้นพล่านด้วยความซ่านกระสัน ดวงยิหวาเผยอครางกระเส่ามือเรียวจิกบ่ากว้างของเขาแน่นเพื่อระบายความเสียวเสียด เลือดในกายสาวร้อนระอุเดือดพล่านราวกับว่ากายของเธอจะมอดไหม้ลงไปเพราะลิ้นและมือร้อนๆ ของเขา“อื้ม พี่เปลว อา...” ดวงยิหวาครางกระเส่าเมื่อลิ้นร้อนไล้เลียต่ำลงไปยังสะดือน่ารักและต่ำลงๆ จนถึงกึ่งกายสาวพร้อมกับนิ้วแกร่งเดินทางมาถึงจุดอ่อนไหวชื้นฉ่ำด้วยน้ำหวานเอ่อซึมยั่วเย้าให้ดูดดื่มและเปลวก็ไม่รอช้าที่จะทำดังนั้นและเมื่อลิ้นร้อนแตะแต้มลงบนกลีบดอกไม้งามดวงยิหวาก็สะดุ้งสุดตัวทั้งยังครางออกมาด้วยความซ่านกระสันสุดใจ ร่างงามส่ายพลิ้วดั่งใบไม้ต้องลมเมื่อถูกความเสียวซ่านโจมตีจากทั้งมือและปากของเขาก็ทำให้เธอแทบขาดใจ แล้วร่
ตอนที่77.แต่เพราะพ่อเลี้ยงเปลวไม่อยากให้ใครพูดถึงเพราะสงสารหลานๆ จึงให้ดวงยิหวาสวมรอยเป็นดวงดาหวันไปชั่วคราวรอจนมั่นใจว่าหลานๆ รับได้จึงจะบอกความจริงให้รับรู้ ซึ่งทุกคนก็เข้าใจดีเพราะเจ๊ขาเม้าท์ทั้งสองถึงแม้จะเป็นคนที่ค่อนข้างพูดมากและชอบจับกลุ่มนินทาคนอื่นแต่พวกนางก็พูดในเรื่องที่มีมูลความจริงทุกเรื่อง ดังนั้นความเป็นมาของดวงยิหวาจึงไม่มีใครติดใจทั้งยังร่วมยินดีกับการแต่งงานอันยิ่งใหญ่ของพ่อเลี้ยงเปลวกับดวงยิหวาที่กำลังจะมีขึ้นอีกด้วยเมื่อเรื่องวุ่นวายต่างๆ ผ่านไปเปลวก็จัดการทำบุญและจัดการเรื่องศพของดวงดาหวันที่เอื้องอำพรางคดีด้วยการฝังไว้ที่ชายป่าท้ายไร่นั่นเองซึ่งอาคมได้บอกกับเขาตอนที่ยอมจำนนต่อความผิดที่ก่อไว้แต่สุดท้ายเมื่ออาคมรู้ว่าหญิงสาวที่ตนรักนั้นได้จบชีวิตลงเขาก็ฆ่าตัวตายในคุก นับว่าอาคมมีความรักที่จริงใจต่อเอื้องมากอย่างไม่น่าเชื่อ เปลวได้นำอัฐิของปราบกับดวงดาหวันและเอื้องมาทำบุญครั้งใหญ่และนำไปเก็บไว้รวมกันอย่างน้อยๆ พี่ชายของเขาก็คงจะได้อยู่ใกล้ๆ คนที่รัก และเอื้องก็คงจะได้รับรู้ว่าตนมีญาติมีพี่น้องอยู่ในโลกใบนี้แต่สำหรับดวงดาหวันซึ่งจากโลกนี้ไปโดยที่เธอไม่มีโอกาสได้บ
ตอนที่76.ไร่ตะวันงามคือที่ที่พ่อเลี้ยงธวัชจะไม่กล้าเข้าไปก้าวก่าย ดังนั้นอาคมจึงพาคนรักหลบหนีมาจากไร่พ่อเลี้ยงธวัชมาอยู่ที่ไร่ตะวันงามหลังจากศัลยกรรมเปลี่ยนแปลงใบหน้าใหม่ให้แปลกจากเดิมและเปลี่ยนชื่อจากคำแก้วเป็น เอื้อง พ่อเลี้ยงธวัชจึงจำคำแก้วไม่ได้และดวงดาหวันก็จำคำแก้วไม่ได้เช่นกันทุกคนจึงรู้จักเพียงเอื้องสาวใช้คนซื่อแสนเรียบร้อย กว่าสิบปีที่คำแก้วอยู่ที่ไร่ตะวันงามหญิงสาวก็เฝ้าใส่ความเกลียดชังแม่เลี้ยงดาหวันให้กับทุกๆ คนไม่เว้นแม้แต่ลูกๆ ของดวงดาหวัน เธอเฝ้าเลี้ยงดูเด็กๆ อย่างดีเพื่อที่จะได้แก้แค้นดาหวันด้วยการบ่มเพาะความเกลียดชังใส่หัวของเด็กๆ นั่นเอง จนเมื่อคำแก้วถูกเปลวให้ออกจากไร่ตะวันงามเธอก็ไปศัลยกรรมใบหน้าอีกครั้งให้เหมือนกับดวงดาหวัน ซึ่งก็เป็นเรื่องง่ายเพราะรูปร่างและรูปหน้าของเธอกับดวงดาหวันมีส่วนที่คล้ายกันอยู่มาก เพียงแต่ไม่มีใครสังเกตเพราะดวงดาหวันมักแต่งหน้าเข้มจัดจ้าน...หลังจากที่ศัลกรรมหน้าตาแล้วหญิงสาวก็ปลอมตัวไปเป็นคนรับใช้อยู่ในไร่ของน้ำหวานด้วยการใส่ฟันปลอมให้ฟันเหยิน ติดไฝเม็ดใหญ่ผมเผ้าไม่เป็นรูปทรงทำตัวเป็นสาวใช้เฉิ่มเชยขี้ริ้วขี้เหร่เพื่อสังเกตการณ์ความเป็
ตอนที่75.ดวงยิหวาค่อยๆ ลูบเปลือกตาเอื้องให้หลับลง ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างยืนมองหญิงสาวทั้งสองเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรออกมาได้แต่มองภาพตรงหน้าด้วยความเศร้าสลดและสะเทือนใจ...ดวงยิหวาร่ำไห้ประคองร่างอ่อนปวกเปียกไร้วิญญาณของเอื้องมาโอบกอดไว้ด้วยความอาลัย แม้จะไม่เคยรักผูกพันกันในฐานะพี่สาวน้องสาวมาก่อนแต่สายเลือดในกายของพวกเธอก็คือสายเลือดที่เกิดจากหน่อเนื้อเดียวกัน เปลวเดินมาหาหญิงสาวอันเป็นที่รักพร้อมกับน้องเปรียว ร่างสูงทรุดลงกอดร่างสั่นระริกด้วยแรงสะอื้นไห้ของดวงยิหวาไว้แนบอกแกร่งทั้งยังรวบร่างน้องเปรียวเข้าไปกอดไว้ด้วยกันอย่างแสนรักยิ่งชีวิต“อโหสิให้ฉันด้วยนะเอื้อง..” ชายหนุ่มหลับตาลงแล้วพูดฝากความในใจไปกับสายลมที่พัดมากรูใหญ่ก่อนทุกอย่างจะผ่านพ้นไปน้ำหวานกับวริศก็ถูกจับและดำเนินคดีในข้อหาสมรู้ร่วมคิดการค้าไม้เถื่อนแม้ว่าน้ำหวานจะไม่ได้เข้าไปมีส่วนรู้เห็นในเรื่องค้าไม้เถื่อนก็ตาม แต่ก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในการฆาตกรรมแม่เลี้ยงดาหวัน และก็นับว่าหญิงสาวจะซวยแบบซ้ำซ้อนที่ไม่รู้ว่าสาวใช้ตัวดำหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ที่ตนเพิ่งรับเข้าทำงานก็คือเอื้อง ซึ่งศัลยกรรมเปลี่ยนใบหน้าแล้วปลอมตัวเข้ามาเพื่
ตอนที่74.เมื่อพ้นร่างของเปลวเอื้องก็โผนเข้ามาหมายจะแทงดวงยิหวาด้วยความบ้าคลั่งแต่ดวงยิหวาหลบได้ทันแล้วจับข้อมือของเอื้องไว้อย่างว่องไว สองสาวยื้อยุดกันอยู่ด้วยท่าทางหวาดเสียวเอื้องมีแรงเยอะกว่าคนปกติมากอย่างที่ดวงยิหวาคาดไว้ ดวงยิหวาออกแรงบิดข้อมือเอื้องก่อนจะผลักเต็มแรงจนเอื้องเซถลาไปปะทะกับต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ใกล้ๆ จนศีรษะของเอื้องกระแทกกับลำต้นอย่างจังเลือดสดๆ ไหลลงมาอาบแก้มขาวซีดด้านหนึ่ง“กรี๊ดดด นังยิหวา แกทำฉันเลือดออก แก...” ยิ่งเห็นเลือดของตัวเองเอื้องก็ยิ่งคลั่งเอื้องกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจดวงตาแดงก่ำกราดเกรี้ยวราวไม่ใช่ดวงตามนุษย์ เลือดจากบาดแผลที่ศีรษะไหลเข้าตาจนแดงฉานอย่างที่เรียกว่า เลือดเข้าตา.. เอื้องวิ่งถลันเข้ามาหาดวงยิหวาอย่างรวดเร็ว ดวงยิหวาถูกเอื้องกระโดดถีบลำตัวอย่างแรงจะเซไปหลายก้าวทั้งยังถูกเอื้องผลักไปชนกับต้นไม้จนร่างเพรียวทรุดลงกับพื้น“พ่อเลี้ยงคะเราจะไม่เข้าไปช่วยยิหวาหรือคะ..”คุณดาริกาซึ่งออกมาดูเหตุการณ์ด้วยความห่วงใยบุตรสาวเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นว่าเอื้องนั้นบ้าคลั่งเพียงใด “เรารอดูอยู่ตรงนี้ก่อนดีกว่าครับ ผมเชื่อมั่นในยิหวาว่าจะจัดการกับเอื้องไ