All Chapters of เปลวเสน่หามายาลวงใจ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่11.“กรี๊ดๆ นังบ้า แกมาเอางูออกไปที นังดาหวัน นังบ้า กรี๊ดดด ฉันจะฟ้องพี่เปลว...”เสียงแปดหลอดของอาน้ำหวานคนสวยที่ฟังไม่ไพเราะเหมือนเดิมเลยสักนิดดังขึ้นขัดความซาบซึ้งของสองแม่ลูกดวงยิหวาหันไปมองอย่างไม่พอใจแล้วเดินไปคว้างูออกมาจากคอน้ำหวานแล้วถือไว้เหมือนมันเป็นของเล่นซ้ำยังแกว่งไปมาใกล้ๆ ใบหน้าของน้ำหวานที่ถอยร่นไปอย่างหวาดกลัวขยะแขยง“ตามสบายค่ะ อย่าลืมบอกคุณเปลวด้วยล่ะว่าเธอเป็นคนเอางูมาไว้ในห้องฉัน แล้วฉันเองก็จะบอกคุณเปลวด้วยว่าเธอมาเสี้ยมสอนให้ลูกฉันทำแบบนี้...”“อย่านะคะคุณแม่ น้องเปรียวกลัวอาเปลวดุเอา น้องเปรียวขอโทษ..” เด็กหญิงร้องบอกแววตาของน้องเปรียวดูหวาดหวั่นน่าสงสาร“แกกล้าเหรอ...” น้ำหวานแทรกขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นน้องเปรียวเหมือนจะแปรพรรคและตนก็จะโดนเล่นงานอยู่คนเดียว“แน่นอนฉันกล้า... หรือว่าเธอจะลองดูก็ได้ว่าฉันจะกล้ามั้ย” ดวงยิหวามองน้ำหวานอย่างท้าทาย... “กรี๊ดดด... นังบ้า นังดาหวัน นางมารร้าย...” น้ำหวานกรีดร้องอยู่ในรถของตัวเองเมื่อเธอออกมาจากบ้านไร่ตะวันงามด้วยสารรูปที่เรียกได้ว่ายับเยิน เธอไม่เคยรู้สึกเสียเหลี่ยมและเสียหน้ามากขนาดนี้มาก่อน คุณน้ำหวานค

ตอนที่13.“นี่ เธอ” เปลวเรียกหญิงสาวอีกครั้งเมื่อเจ้าหล่อนเอาแต่นิ่งเฉย และในที่สุดดวงยิหวาลุกขึ้นแล้วหันมามองหน้าคนตัวโตตาเขียวปัดเมื่อคิดว่าเขาจะมาจิกใช้เธออีกแน่ๆ “อะไร มีอะไรก็ว่ามา ฉันเหนื่อยและเจ็บมือหมดแล้วเนี่ย เห็นมั้ย จะใช้อะไรนักหนาฮะ”“ฉันไม่ได้จะมาใช้เธอแค่จะมาชวนไปดูม้าตัวใหม่ จะไม่ไปก็ได้นะ ฉันไปล่ะ”“เฮ้ย.. เดี๋ยวๆ คุณว่าอะไรนะม้าตัวใหม่เหรอ” ดวงยิหวาถลันมาขวางไว้ มือบางดันอกแกร่งไว้ก่อนด้วยความสนใจม้าตัวใหม่ที่เปลวพูดถึง“ฮื่อ แต่ดูท่าทางเธอคงไม่อยากไปกับฉันหรอก ถ้าอย่างนั้นฉันไปล่ะ” เปลวเมินหน้าเหมือนไม่ใส่ใจแล้วเดินหนีไปดวงยิหวารีบเดินตามเขาไปทันที...ดวงยิหวารู้สึกตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่มิดเมื่อรถคันใหญ่พาเธอมายังทุ่งหญ้ากว้างท้ายไร่ ซึ่งม้าหนุ่มตัวหนึ่งกำลังวิ่งวนไปมาอย่างคึกคะนองไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้แม้จะมีคนงานหลายคนพยายามจะจับมัน“นั่นม้าตัวใหม่ที่เพิ่งได้มา พ่อมันเป็นม้าแข่งฝีเท้าเร็วระดับแชมป์โลกแม่มันก็เป็นม้าแข่งที่กระโดดข้ามเครื่องกีดขวางได้ดีเยี่ยม เธอคิดว่าเจ้าตัวนี้มันจะเป็นไง..” เปลวถามพลางเฝ้าสังเกตอาการของหญิงสาว“มันก็สุดยอดน่ะสิ ดูสิ นั่น เวลามันยืน

ตอนที่15.“คุณพูดอะไรกับหมอวิทย์ เกี่ยวกับฉันใช่มั้ย”ดวงยิหวาเข้ามาถามเปลวด้วยความร้อนรนใบหน้าสวยดูกังวลจนเปลวนึกอยากจะแกล้งให้เธอวุ่นวายใจมากขึ้น“อ้าวแล้วทำไมฉันจะต้องพูดเรื่องเธอด้วย”“ก็เวลาที่คุณพูดกันก็หันมามองฉัน ฉันเห็นนะไม่ได้ตาบอด”“ก็ถ้าหากฉันพูดเรื่องของเธอแล้วทำไมล่ะ อ้อ จะบอกให้ก็ได้ว่าฉันคุยกับไอ้หมอเรื่องอะไร” เปลวปรายมองคนที่นั่งรถมาด้วย“เรื่องอะไร” ดวงยิหวาตาโตด้วยความอยากรู้“ก็ไอ้หมอมันสงสัยว่าเธอเป็นดาหวันตัวปลอมน่ะสิ...”ดวงยิหวาใจไหววูบใบหน้าสวยซีดลงเล็กน้อยแล้วรีบหลบสายตาคมของเปลวที่มองมาเสมองวิวทิวทัศน์ข้างทางโดยไม่พูดอะไร จึงไม่เห็นสีหน้าของอีกคนที่มีรอยยิ้มน้อยๆ ติดอยู่ที่ริมฝีปาก ในขณะที่คนมีชนักปักหลังครุ่นคิดวุ่นวายนั่งนิ่งมาตลอดทาง...“เดี๋ยวนี้เปรียวไม่ค่อยได้ออกมาเล่นข้างนอกเลยนะ รินมาหาทีไรก็เห็นว่าไปทำงานในไร่กับคุณอาเปลวทุกทีเลย โดนคุณแม่บังคับรึเปล่าเปรียว”รินลดาเปิดประเด็นหลังจากที่วางแผนชักชวนน้าสาวมาที่ไร่ตะวันงามด้วยแผนการบางอย่าง ซึ่งงานนี้น้ำหวานก็เพียงแต่ทำตัวให้น่าสงสารในสายตาของรินลดาเพื่อใช้หลานสาวเป็นสะพานเพื่อมาที่ไร่ตะวันงามอีกครั้ง

ตอนที่17.“จริงเหรอ เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าทำไมเรียกยายแม่เลี้ยงดาหวันนั่นว่าแม่เลี้ยงร่านสวาท”“โอ๊ย นี่นังหนูหล่อนฟังนะ อะ เอ่อ...”เจ๊เมี้ยนเจ้าของร้านกาแฟประจำตลาดโบกไม้โบกมือแสดงท่าทางประกอบการเม้าท์อย่างเมามันของแกก่อนจะหันมาทางต้นเสียงของคนถามซึ่งเมื่อเห็นใบหน้าของผู้ที่ถามชัดๆ ก็ถึงกับยกมือค้างตาโตพูดไม่ออกอ้าปากหวอได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ส่วน เจ๊เช็งเจ้าของร้านขายข้าวแกงซึ่งตักข้าวแกงให้ลูกค้าไปแต่ปากก็พูดไปอย่างสนุกสนาน“อะไรของแกวะนังเมี้ยนไม่เล่าให้เขาฟังล่ะหยุดทำไม แหม เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันขอเล่าเอง คันปากมานานแล้ว จะบอกอะไรให้นะ ยายแม่เลี้ยงดาหวันนั่นน่ะมันเป็นคนสวยก็จริงนะ แต่แหม ผู้ชายทั้งบางนี้มันกวาดเก็บแต้มมาหมดล่ะ ไม่สนว่าลูกเขาผัวใคร มันเที่ยวนอนกับเขาไปทั่ว นี่ๆ ผัวนังบัวแย้มข้างร้านฉันนี่ก็ เคย เอ่อ เคย..”เจ๊เช็งซึ่งตักข้าวราดแกงให้ลูกค้าเสร็จก็หมายจะหันมาเม้าท์ให้สะใจกับคู่หูขาเม้าท์ถึงกับตาเหลือกพูดไม่ออกเมื่อหันมาเจอหน้าของคนที่กำลังพูดถึง“ว่าไงเจ๊ ยังไงต่อ...” ดวงยิหวายื่นหน้าไปใกล้ แต่ผู้สูงวัยทั้งสองก็ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งด้วยท่าทางน่าขันไม่น้อย คนที่รู้จักฤทธิ์ของสองขา

ตอนที่19.ดวงยิหวาปิดห้องให้เด็กๆ อย่างเบามือเมื่อเด็กทั้งสองหลับไปแล้วหลังจากฟังนิทานจนจบเรื่อง คืนนี้น้องเปรียวดูมีท่าทีอ่อนลงมาก เด็กหญิงนิ่งฟังและไม่พูดเหน็บแนมเหมือนที่ผ่านมาๆ นับว่าเธอสามารถสลายความหมางใจของน้องเปรียวลงได้บ้างแล้ว แต่สิ่งต่อมาที่ดวงยิหวาคิดก็คือจะทำอย่างไรเมื่อสักวันเด็กๆ จะต้องรู้ความจริงว่าเธอไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของพวกแกเมื่อถึงวันนั้น พวกแกจะรับได้ไหม จะคิดว่าเธอเป็นคนโกหกหลอกลวงรึเปล่า และเด็กๆ จะรักแม่ดาหวันคนนี้หรือไม่“เฮ้อ.. คิดมากอีกแล้วยิหวา หากเด็กสองคนนั่นรักเราจริงๆ ก็ต้องเข้าใจว่าเราทำไปทั้งหมดเพราะรักพวกแก” หญิงสาวถอนหายใจกับตัวเองเบาๆ ขณะที่เดินกลับห้อง แต่แล้วเสียงคุยแว่วๆ ของเปลวกับใครสักคนทำให้ต้องหยุดเงี่ยหูฟังด้วยความสนใจเมื่อได้ยินชื่อของดาหวันกับชื่อของเธอ หญิงสาวค่อยๆ เดินช้าๆ ไปตามเสียงอย่างยอมเสียมารยาท“ขอบใจนะที่บอก มันทำให้ฉันกระจ่างว่าทำไมสองคนนั่นถึงได้หน้าตาเหมือนกัน เอาเป็นว่านายช่วยดูให้ด้วยนะว่าดาหวันเป็นยังไงอยู่ที่ไหนบอกตามตรงว่าฉันก็เป็นห่วงดาหวันอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากไว้ใจผู้หญิงคนนี้สักเท่าไหร่..”หญิงสาวเลือดขึ้นหน้าเม