บททั้งหมดของ UNWORTHY LOVE:The Untold Sacrifices Of A Devoted Wife: บทที่ 31 - บทที่ 40

THIRD PERSON:Sa daming dagsaan ng mga customer sa shop, hindi na napansin ni Maricar ang oras. Sunod-sunod ang mga nagpapagawa ng bouquet at nagpapadala ng rush orders. Habang abala siya sa pag-aayos ng isang arrangement, narinig niyang tumawag ang isa sa kanilang staff."Ma'am, may bagong order po ulit! Gusto daw nilang kunin within the hour," sabi ni Ana habang inilalagay ang detalye sa logbook. Dahil nga sa dumami pa ang mga customer nila, nagdagdag na din si Ma'am Loisa ng mga staff upang matugunan ang pangangailangan ng mga customer."Sige, ako na ang bahala," sagot ni Maricar, mabilis na kumuha ng mga bulaklak mula sa rack. Hindi alintana ang pagod, tuloy-tuloy siya sa trabaho, sinisiguradong maganda at maayos ang bawat bouquet na lumalabas sa shop.Napatingin siya saglit sa wall clock at napabuntong-hininga. "Mag-aalas tres na pala," bulong niya. Hindi na niya namalayan ang paglipas ng oras, abala sa pag-asikaso ng mga customer at orders.Habang nilalagay ang huling ribbon sa

MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm

Maricar's POV:Pagkatapos ng mahaba-habang pag-uusap namin ng mga anak ko tungkol sa kanilang tuition, napansin ko ang bahagyang paggaan ng kanilang pakiramdam. Pero alam kong hindi ito matatapos sa simpleng pangako lang. Kailangan kong gumawa ng aksyon. At ito na lang talaga ang pinakamabilis na paraan.Habang hindi pa ako tinatawag nila Ma'am Elenor, sinamantala ko ang pagkakataon para kausapin ang mga anak ko tungkol sa plano ko. Alam kong magiging malaking pagbabago ito para sa kanila, pero kailangang magawa ko ito nang maayos. Huminga muna ako nang malalim bago nagsimula."Mga anak," simula ko habang iniabot ang kamay ko kay Lyca at Eunice. "May gusto akong sabihin sa inyo. Tungkol ito sa plano ni Mama para makatulong tayo sa mga gastusin, lalo na sa tuition niyo."Nagkatinginan ang dalawa, halatang nag-aalala. Si Eunice ang unang nagtanong. "Ano po iyon, Mama? Mahirap po ba?"Ngumiti ako nang bahagya, sinusubukang gawing magaan ang pakiramdam nila. "Hindi naman mahirap, mga anak.

MARICAR POV**Habang patuloy na masaya si Ma’am Kath sa pagbabasa ng mga komento, hindi ko maiwasang maramdaman ang bahagyang kaba na bumabalot sa dibdib ko. Napakabilis ng mga pangyayari—parang kahapon lang ay simple lang ang buhay namin ng mga anak ko, ngunit ngayon, heto na ako, pinag-uusapan at tila nagiging sentro ng atensyon. Sa kabila ng lahat, naroon ang isang bahagi ng puso ko na nagsisimulang maniwala na baka nga kaya ko ito.Biglang nagsalita si Sir Alejandro, dahilan para mapalingon ako sa kanya. “Maricar,” aniya, mahinahon ngunit ramdam ko ang tiwala sa boses niya, “kung ganito kaganda ang naging resulta ng unang subok mo, sigurado akong mas marami pang magugustuhan ang makikita nila sa’yo. Pero… gusto kitang tanungin—handa ka na ba talaga sa mas malaking spotlight?”Hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko, bumagal ang oras, at unti-unti kong tinatanong ang sarili ko: Handa na nga ba talaga ako? Bago pa man ako makahanap ng tamang sagot, biglang sumulpot si Lisa kasama an

THIRD PERSON:"Hindi ko akalain na magpapakita ng tapang si Maricar sa lugar na iyon," sambit ni Ginang Emelia, kasabay ng pagbagsak ng baso sa mesang salamin. "Pero hayaan mo, Carol, hindi ko hahayaang makalusot siya nang ganoon-ganoon na lang."Napangisi si Carol, "Ma, sobrang nakakainis ang babaeng iyon. Akala niya, dahil may sumusuporta sa kanya, pwede na siyang maging bida? Hindi niya alam, sandali lang iyon. Lulubog din siya. Hindi ba, Ma?"Tumawa si Ginang Emellia, ang mga mata niya ay kumikislap sa kasiyahan. "Oo, Carol. Tinutulungan siya ng ibang tao, pero hindi nila alam na malapit nang magbago ang lahat. Ang totoo, gusto ko lang makita ng lahat kung gaano siya ka-walang kuwenta. Wala siyang lugar dito sa mundo ng mga may halaga."Napangiti si Carol ng maluwang. "At kung hindi siya matitigil, we’ll make sure everyone sees her true colors. Gagawin natin siyang viral sa social media. Ipo-post natin ang lahat ng nangyari kanina, i-edit natin nang kaunti para magmukha siyang mas