MARICAR POV:Habang tahimik kong pinagmamasdan ang mga anak kong mahimbing na natutulog, unti-unting bumigat ang dibdib ko. Pinilit kong ngumiti, pero ramdam kong pumipintig ang sakit sa puso ko habang tinatanaw ko sila. Ang kanilang maliliit na kamay na nakapahinga sa unan, ang banayad na paghinga na tila payapang-papayapa, ay parang paalala kung gaano kasimple ang kanilang mundo. Isang mundong pilit kong ipinaglalaban na huwag masira, kahit wasak na ako.Hindi ko napigilan ang mga luha ko. Isa-isang bumagsak ang pag patak habang bumabalik sa alaala ko ang mga masasakit na araw kasama si Nathan. Hindi ko makalimutan ang mga gabing umiiyak ako sa sulok ng kwarto habang ang malamig niyang titig, ang mga salitang bumabasag sa akin pero kailangang tiisin, ang mga pangarap naming tuluyang nagkalamat.Minsan iniisip ko, kasalanan ko ba? Ako ba ang nagkulang?... Hanggang ngayon, dala ko ang bigat ng tanong na iyon.Napaluhod ako sa tabi ng kama ng mga anak ko, at doon ko tuluyang ibinuhos a
THIRD PERSON:"Hindi ko akalain na magpapakita ng tapang si Maricar sa lugar na iyon," sambit ni Ginang Emelia, kasabay ng pagbagsak ng baso sa mesang salamin. "Pero hayaan mo, Carol, hindi ko hahayaang makalusot siya nang ganoon-ganoon na lang."Napangisi si Carol, "Ma, sobrang nakakainis ang babaeng iyon. Akala niya, dahil may sumusuporta sa kanya, pwede na siyang maging bida? Hindi niya alam, sandali lang iyon. Lulubog din siya. Hindi ba, Ma?"Tumawa si Ginang Emellia, ang mga mata niya ay kumikislap sa kasiyahan. "Oo, Carol. Tinutulungan siya ng ibang tao, pero hindi nila alam na malapit nang magbago ang lahat. Ang totoo, gusto ko lang makita ng lahat kung gaano siya ka-walang kuwenta. Wala siyang lugar dito sa mundo ng mga may halaga."Napangiti si Carol ng maluwang. "At kung hindi siya matitigil, we’ll make sure everyone sees her true colors. Gagawin natin siyang viral sa social media. Ipo-post natin ang lahat ng nangyari kanina, i-edit natin nang kaunti para magmukha siyang mas
Third person:"BLAGG!!!" Pabalibag na isinara ni Ericka ang pinto, dahilan para mapatingin ang mag-tiya. Mabilis siyang naglakad, dabog na lumapit kina Ginang Emelia at Carol, na parehong natigilan sa galit na aura ng dalaga."Tita Emelia, anong klaseng plano ang ginawa nyo?! Bakit parang si Maricar pa ang lumabas na kawawa at bida sa lahat ng ito?!" sigaw ni Ericka, hindi na kayang pigilan ang galit.Umayos ng upo si Ginang Emelia, ang kanyang mukha ay nanatiling matigas. "Bakit mo ako sinisigawan, Ericka? Akala ko ba kaya mo ring mag-isip ng maayos? Hindi namin kasalanan kung masyadong madrama ang babaeng iyon! Kung tutuusin, sa galing ng plano namin, dapat siya na ang wasak ngayon!""Ma, tama si Ericka, Hindi ko rin maintindihan kung bakit naging ganito ang takbo ng plano natin," sabat ni Carol habang inilapag ang telepono sa mesa. "Ang dami kong effort na inedit yung video para magmukhang masama siya, pero bakit parang mas lalo pa siyang hinangaan ng mga tao?""Bakit?! Dahil wala
THIRD PERSON:Habang naghahanda para sa press conference, tahimik na nakatayo si Maricar, ang mga mata'y nakatuon sa salamin. Ang mga maliliit na panginginig sa kanyang mga kamay ay hindi maikakaila, at ang takot ay kitang-kita sa kanyang mukha. Tumingala siya at muling bumaling sa kanyang mga kasamahan, hawak ang magkabilang gilid ng upuan."Kaylangan pa ba talaga ng ganito?" tanong ni Maricar, ang boses ay bahagyang nanginginig. "Ang daming reporters at journalists... parang hindi ko kakayanin."Si Kath ay tumawa ng bahagya habang inaayos ang ilang papeles sa clipboard. "Oo, Maricar. Iwan ko ba at ang daming gustong kumausap sa'yo ngayon. Kahit nga ako, hindi makapaniwala na ganyan ka kainteresante sa kanila. Pero ito ang tamang pagkakataon para mailabas ang panig mo. Ito ang pagkakataon mo na, Maricar. Ikaw na ang pinag-uusapan!"Nagkunot-noo si Maricar, ang mga mata'y naglalaman ng alinlangan. "Bigatin? Kath, natatakot ako. Paano ko haharapin ang mga tanong nila? Paano kung magkam
PROLOGUEIsang anak na may pusong puno ng pag-aalala habang tahimik na pinagmamasdan ang kanyang ina, habang ito'y abala sa pag-aayos ng kanyang buhok. Napatuon ang kanyang pansin sa mga mata ng kanyang ina na namumugto, ramdam niya ang bigat ng mga responsibilidad na dala nito, ang pagod at kulang sa tulog na halata sa mukha nito. Ngunit sa kabila ng lahat, ang kanyang ina ay nagpapatuloy sa laban, patuloy na nagtitiis huwag lamang masira ang imahe ng kanilang pamilya. "Ngunit hanggang kaylan siya ganoon?,,,hanggang kaylan siya magtitiis? Hanggang kaylan siya umaasa na magkakaroon pa ng pag asang maging maayos pa ang lahat?""Ma?!" malumanay na tawag niya sa kanyang Ina."Hmm?!" sagot naman nito na di naman tumitingin sa halip abala parin ito sa pag susuklay ng kanyang buhok.Napabuntong hininga muna ang dalagita.At ang pagsulyap ni Eunice sa malaking larawan ng kanyang ina at ama na nakakabit sa pader ng kwarto ay nagdulot ng halong lungkot at galit sa kanyang puso. Nakatitig siya
THIRD PERSON:"Mama, napakasarap po talaga ng niluluto niyo, hindi ko po mapigilang humirit pa ng isa, pahingi pa po ako ng maruya." ang masiglang hirit ng bunso ni Maricar, na natutuwa. Sa pagkakataon na walang pasok ang kanyang mga anak sa araw na iyon, na nagbibigay sa kanila ng pagkakataon na magkaroon ng masayang pagsasama-sama at ang magluto ng maruya bilang bonding activity, na puno ng tamis at saya nilang mag iina kahit wala ang kanyang asawa at busy ito lagi sa trabaho kaya bibihira lang ito magkaroon ng rest day. Ngunit hindi ito naging hadlang para makaruon parin sila ng bonding tuwing weekend."Naku anak nakakarami kana pero wala ka pang bayad na kiss sa akin." natatawang biro niya naman dito at ang pag pisil niya sa pisnge nito na napahagikhik naman itosa ginawa niya."Utang muna po Mama kapag binigyan niyo na po ako tsaka last na po ito pagkatapos ko na pong kainin ito saka po kita ikikiss ng madami." sagot ng kanyang anak na may kasamang pilyo na tawa."Aba mukhang kond
Maricar POV:Nakakailang tawag na ako sa telepono ngunit wala pa ring sagot mula kay Nathan. Cheneck ko pa ang oras sa cellphone, 9;30 am alam kong kapag ganitong oras ay oras na para sa breaktime nila. Kaya nag bakasakali akong matawagan siya para tanungin kong makakauwi ito ngayon.'Baka busy...Last dial na'to' ang naisip ko habang pinipindot ang huling beses na pag dial sa aking cellphone. Napangiti naman ako nang biglang sagutin niya ang tawag."Hello?" Napakunot ang noo ko nang marinig ang boses ng isang babae sa kabilang linya, sa halip na ang inaasahang boses ng aking asawa."Babe?" Ang biglaang pag bilis naman ng pagtibok ng puso ko ng marinig ko ang boses na iyon at kilala ko iyon, walang iba kundi ang asawa ko. "At ano daw babe? Hindi naman babe ang tawagan naming dalawa."Kahit si Lisa ay nagulat din."Hello.... honey?" Ako na parang walang narinig at di nagtanong kung sino iyon. Ang pag dikit naman ni Lisa ng taynga niya sa cellphone ko."Ma-maricar... ba-bakit?" halos maut
Maricar POV:"Sa kabila ng aking pagpapakasakit at pagtitiis, hindi ko namamalayan na unti-unti nang nalalagas ang mga dahon ng pagiging rosas ko. Ngunit sa kabila ng lahat, pilit pa rin akong naghahanap ng pag-asa at pagkakataong muling pumalit o tumubo ang mga dahon. Subalit sa paglipas ng panahon, tila ba hindi na kayang tumbasan ng pag-asa ang bigat ng mga suliranin na aking hinaharap. Hanggang kailan ko nga ba ito kayang panindigan? Hanggang saan ko kayang magtiis para sa isang pagmamahal na tila ba hindi na ako pinapansin? Sa kabila ng lahat ng ito, patuloy pa rin akong umaasa na sa huli, may magbabago at mabibigyan ako ng tamang halaga at pagpapahalaga. Hanggang kaylan akong umaasa na meron pang pag asa?"****Third Person:Padabog na umupo si Ericka ng matapos ang pag uusap nila Nathan at Maricar.Napabuntong hininga na lang si Nathan at pinag patuloy ang pagta-type niya sa kanyang loptop."Hanggang kailan ka magpapanggap at maglilihim sa asawa mo?" ang mariin na tanong ni Eri
THIRD PERSON:Habang naghahanda para sa press conference, tahimik na nakatayo si Maricar, ang mga mata'y nakatuon sa salamin. Ang mga maliliit na panginginig sa kanyang mga kamay ay hindi maikakaila, at ang takot ay kitang-kita sa kanyang mukha. Tumingala siya at muling bumaling sa kanyang mga kasamahan, hawak ang magkabilang gilid ng upuan."Kaylangan pa ba talaga ng ganito?" tanong ni Maricar, ang boses ay bahagyang nanginginig. "Ang daming reporters at journalists... parang hindi ko kakayanin."Si Kath ay tumawa ng bahagya habang inaayos ang ilang papeles sa clipboard. "Oo, Maricar. Iwan ko ba at ang daming gustong kumausap sa'yo ngayon. Kahit nga ako, hindi makapaniwala na ganyan ka kainteresante sa kanila. Pero ito ang tamang pagkakataon para mailabas ang panig mo. Ito ang pagkakataon mo na, Maricar. Ikaw na ang pinag-uusapan!"Nagkunot-noo si Maricar, ang mga mata'y naglalaman ng alinlangan. "Bigatin? Kath, natatakot ako. Paano ko haharapin ang mga tanong nila? Paano kung magkam
Third person:"BLAGG!!!" Pabalibag na isinara ni Ericka ang pinto, dahilan para mapatingin ang mag-tiya. Mabilis siyang naglakad, dabog na lumapit kina Ginang Emelia at Carol, na parehong natigilan sa galit na aura ng dalaga."Tita Emelia, anong klaseng plano ang ginawa nyo?! Bakit parang si Maricar pa ang lumabas na kawawa at bida sa lahat ng ito?!" sigaw ni Ericka, hindi na kayang pigilan ang galit.Umayos ng upo si Ginang Emelia, ang kanyang mukha ay nanatiling matigas. "Bakit mo ako sinisigawan, Ericka? Akala ko ba kaya mo ring mag-isip ng maayos? Hindi namin kasalanan kung masyadong madrama ang babaeng iyon! Kung tutuusin, sa galing ng plano namin, dapat siya na ang wasak ngayon!""Ma, tama si Ericka, Hindi ko rin maintindihan kung bakit naging ganito ang takbo ng plano natin," sabat ni Carol habang inilapag ang telepono sa mesa. "Ang dami kong effort na inedit yung video para magmukhang masama siya, pero bakit parang mas lalo pa siyang hinangaan ng mga tao?""Bakit?! Dahil wala
THIRD PERSON:"Hindi ko akalain na magpapakita ng tapang si Maricar sa lugar na iyon," sambit ni Ginang Emelia, kasabay ng pagbagsak ng baso sa mesang salamin. "Pero hayaan mo, Carol, hindi ko hahayaang makalusot siya nang ganoon-ganoon na lang."Napangisi si Carol, "Ma, sobrang nakakainis ang babaeng iyon. Akala niya, dahil may sumusuporta sa kanya, pwede na siyang maging bida? Hindi niya alam, sandali lang iyon. Lulubog din siya. Hindi ba, Ma?"Tumawa si Ginang Emellia, ang mga mata niya ay kumikislap sa kasiyahan. "Oo, Carol. Tinutulungan siya ng ibang tao, pero hindi nila alam na malapit nang magbago ang lahat. Ang totoo, gusto ko lang makita ng lahat kung gaano siya ka-walang kuwenta. Wala siyang lugar dito sa mundo ng mga may halaga."Napangiti si Carol ng maluwang. "At kung hindi siya matitigil, we’ll make sure everyone sees her true colors. Gagawin natin siyang viral sa social media. Ipo-post natin ang lahat ng nangyari kanina, i-edit natin nang kaunti para magmukha siyang mas
MARICAR POV:Habang tahimik kong pinagmamasdan ang mga anak kong mahimbing na natutulog, unti-unting bumigat ang dibdib ko. Pinilit kong ngumiti, pero ramdam kong pumipintig ang sakit sa puso ko habang tinatanaw ko sila. Ang kanilang maliliit na kamay na nakapahinga sa unan, ang banayad na paghinga na tila payapang-papayapa, ay parang paalala kung gaano kasimple ang kanilang mundo. Isang mundong pilit kong ipinaglalaban na huwag masira, kahit wasak na ako.Hindi ko napigilan ang mga luha ko. Isa-isang bumagsak ang pag patak habang bumabalik sa alaala ko ang mga masasakit na araw kasama si Nathan. Hindi ko makalimutan ang mga gabing umiiyak ako sa sulok ng kwarto habang ang malamig niyang titig, ang mga salitang bumabasag sa akin pero kailangang tiisin, ang mga pangarap naming tuluyang nagkalamat.Minsan iniisip ko, kasalanan ko ba? Ako ba ang nagkulang?... Hanggang ngayon, dala ko ang bigat ng tanong na iyon.Napaluhod ako sa tabi ng kama ng mga anak ko, at doon ko tuluyang ibinuhos a
MARICAR POV**Habang patuloy na masaya si Ma’am Kath sa pagbabasa ng mga komento, hindi ko maiwasang maramdaman ang bahagyang kaba na bumabalot sa dibdib ko. Napakabilis ng mga pangyayari—parang kahapon lang ay simple lang ang buhay namin ng mga anak ko, ngunit ngayon, heto na ako, pinag-uusapan at tila nagiging sentro ng atensyon. Sa kabila ng lahat, naroon ang isang bahagi ng puso ko na nagsisimulang maniwala na baka nga kaya ko ito.Biglang nagsalita si Sir Alejandro, dahilan para mapalingon ako sa kanya. “Maricar,” aniya, mahinahon ngunit ramdam ko ang tiwala sa boses niya, “kung ganito kaganda ang naging resulta ng unang subok mo, sigurado akong mas marami pang magugustuhan ang makikita nila sa’yo. Pero… gusto kitang tanungin—handa ka na ba talaga sa mas malaking spotlight?”Hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko, bumagal ang oras, at unti-unti kong tinatanong ang sarili ko: Handa na nga ba talaga ako? Bago pa man ako makahanap ng tamang sagot, biglang sumulpot si Lisa kasama an
MARICAR POV:Matapos ang mahabang usapan namin ng mga anak ko, inaya na sila ni Lisa upang samahan sa ibang bahagi ng shop. Naiwan kaming tatlo nina Ma’am Kath at Sir Alejandro upang harapin ang mas seryosong usapan, ang tungkol sa kontrata. Ramdam ko ang bahagyang kaba sa dibdib ko, pero pinilit kong ipakita ang pagiging kalmado."Maricar," simula ni Ma’am Kath, habang marahan niyang inilabas ang isang folder mula sa kanyang bag. Ang maaliwalas na ngiti niya ay tila nagtatangkang paluwagin ang tensyon na nararamdaman ko. "Ito ang mga detalye ng kontrata para sa modeling job. Gusto kong ipaliwanag ang lahat ng nilalaman nito bago ka magdesisyon."Tumango ako, kahit ramdam ko ang bahagyang panginginig ng kamay ko. "Sige po, Ma’am. Ano po ang mga kailangan kong malaman?"Inihanda namin ito bilang short-term contract," paliwanag niya habang inaabot sa akin ang dokumento. "Tatagal lamang ito ng tatlong buwan. Ang kailangan lang ay dumalo ka sa mga photoshoots at ilang promotional events.
Maricar's POV:Pagkatapos ng mahaba-habang pag-uusap namin ng mga anak ko tungkol sa kanilang tuition, napansin ko ang bahagyang paggaan ng kanilang pakiramdam. Pero alam kong hindi ito matatapos sa simpleng pangako lang. Kailangan kong gumawa ng aksyon. At ito na lang talaga ang pinakamabilis na paraan.Habang hindi pa ako tinatawag nila Ma'am Elenor, sinamantala ko ang pagkakataon para kausapin ang mga anak ko tungkol sa plano ko. Alam kong magiging malaking pagbabago ito para sa kanila, pero kailangang magawa ko ito nang maayos. Huminga muna ako nang malalim bago nagsimula."Mga anak," simula ko habang iniabot ang kamay ko kay Lyca at Eunice. "May gusto akong sabihin sa inyo. Tungkol ito sa plano ni Mama para makatulong tayo sa mga gastusin, lalo na sa tuition niyo."Nagkatinginan ang dalawa, halatang nag-aalala. Si Eunice ang unang nagtanong. "Ano po iyon, Mama? Mahirap po ba?"Ngumiti ako nang bahagya, sinusubukang gawing magaan ang pakiramdam nila. "Hindi naman mahirap, mga anak.
MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm
MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm