Semua Bab UNWORTHY LOVE:The Untold Sacrifices Of A Devoted Wife: Bab 21 - Bab 30

MARICAR POV:Sa mga sumunod na buwan ng aking pagtatrabaho sa flower shop, hindi ko inaasahan ang mga bagong karanasang magbabago sa aking pananaw at magbibigay sa akin ng higit pang lakas at inspirasyon. Sa bawat araw na lumilipas, mas lalong lumalalim ang aking kaalaman sa pag-aayos ng mga bulaklak, at higit sa lahat, natutunan ko kung paano ang tamang pakikitungo at pag-aalaga sa mga customer. Bukod sa trabaho, naging mahalaga rin sa akin ang mga sandali ng pag-uusap at pagsasalo-salo kasama sina Ma'am Elenor at ang kanyang assistant. Ang kanilang mga kwento at karanasan ay nagbigay sa akin ng inspirasyon at lakas ng loob upang harapin ang anumang hamon na darating.Hindi rin maikakaila na ang trabaho sa flower shop ay nagbukas ng maraming oportunidad para sa akin. Natutunan ko kung paano magpakatatag at magtiwala sa aking sarili, lalo na sa mga panahong may mga event o special occasions na kailangan ng maraming orders. Isa sa mga hindi ko makakalimutan ay ang pagkakataon na mag-de

THIRD PERSON:Nagulantang naman siya ng biglang tumunog ang cellphone ni Alejandro. "Si Ate, tumatawag... Wait lang huh," sabi nito at tumango naman si Maricar.Ilang minutong pag-uusap nila ng ate niya ang lumipas, at mukhang nagmamadali pa itong lumapit kay sa kanya."Sorry, Maricar. Mukhang di kita mahahatid. Si Ate kasi nagpapasundo ngayon sa airport, mukhang emergency pa ata.""Okay lang po, sir," may ngiting sabi ni Maricar. "Ingat po kayo.""Sure? Pero pupuntahan kita mamaya doon sa shop, okay?""Po?!" siyang gulat na tugon na kumindat lang ang binata sa kanya na may matamis na ngiti.Sa pagpasok ni Alejandro sa kanyang sasakyan, di niya maiwasan na mapangiti, at napaisip siya sa mga nangyari ngayon. Sa bawat pagkakataon na magkasama sila ni Maricar, lalong lumalalim ang kanyang pagtingin sa kanya.Sa pag-alis ni Alejandro, iniisip pa rin ni Maricar ang sinabi ni Alejandro. May kakaibang init na dumadaloy sa kanyang puso, isang pakiramdam ng pag-asa at kasiyahan na matagal niya

Alejandro POV:Habang minamaneho ko ang sasakyan patungo sa flower shop ni Lola, hindi ko maiwasang mapaisip. Ano kaya ang magiging reaksyon ni Maricar kapag nalaman niyang gusto siyang gawing modelo ni Ate Kath? Parang biglaan, ay mali biglaan nga pala to.... pero alam kong magaling si Ate sa pagpili ng mga taong may natural na karisma, at alam kong makikita niya iyon kay Maricar.“Sinabi mo na bang kukunin nating siyang maging modelo?” tanong ni Ate Kath mula sa passenger seat, nakatingin siya sa labas ng bintana pero halatang excited.“Hindi pa. Kaya nga tayo pupunta doon, Ate. Kailangan muna nating itanong sa kanya.” sagot ko, na medyo kinakabahan din sa magiging reaksyon ni Maricar.“Hmm... Kung ayaw niya, sayang. Pero tingin ko mapapa-oo ko siya,” confident na wika ni Ate. Alam ko kung paano siya magtrabaho—walang sinasayang na pagkakataon, at palaging may plano.Maricar POV:Habang inaayos ko ang mga bagong dating na bulaklak sa shop, hindi ko maiwasang mapaisip sa mga nangyari

Maricar POV:Kinabukasan, habang abala sa pagpapakain sa dalawa kong anak, hindi ko maiwasang mag-isip kung paano ko sasabihin kina Eunice at Lyca ang tungkol sa bagong oportunidad na ito, ang pagiging modelo. Isang bagay na alam kong magdudulot ng malaking pagbabago hindi lang sa akin kundi pati na rin sa kanilang lahat. Iniisip ko kung paano nila ito tatanggapin, kung magiging masaya ba sila para sa akin o mag-aalala dahil sa oras na mas lalong mabawasan para sa kanila. Ngunit sa kabila ng lahat ng agam-agam, alam kong kailangang lakasan ko ang loob ko at ipaliwanag sa kanila na ang lahat ng ito ay para rin sa aming pamilya, para mabigyan ko sila ng mas maayos na kinabukasan. Kaya’t habang inaasikaso ko ang pagkain ng dalawa, tila pilit kong binubuo sa isip ang tamang mga salita para sa mahalagang pag-uusap na ito.Habang naghahanda ng pagkain, naramdaman kong may biglang tumulong luha sa aking mga mata, hindi ko lang alam kung ito ba'y takot o kaba, ngunit naramdaman ko ang bigat n

THIRD PERSON:Naiwan sa katahimikan ang tatlo, walang nag-iimikan. Ilang saglit ang lumipas bago tumayo si Eunice, kasunod si Lyca.“Sandali!” sigaw ni Ericka, na nagpahinto sa kanila. Sa tono ng boses nito, naroon ang galit na pilit pinipigilan."Balak niyo na ba ito? Ang gisahin ako ng ama niyo?!" galit na sabi ni Ericka, titig na titig sa magkapatid habang nagsasalita."PO?!... Hin... hindi po, Tita Ericka," sagot ni Lyca, halatang natataranta at kinakabahan. Agad siyang sumiksik sa tabi ng Ate Eunice niya, hinahanap ang proteksyon ng kanyang kapatid, habang mahigpit na hinahawakan ang braso nito. Nakita nilang nag-aapoy sa galit ang mga mata ni Ericka.Ngunit hindi natinag si Eunice. "Kung ayaw niyo pong magalit si Papa, gawin niyo po nang tama. Maging responsable po kayo, Tita Ericka," matapang niyang sagot, hindi iniinda ang tensyon sa paligid. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Lyca."Aba't maldita kang bata ka!" sigaw ni Ericka, ang boses ay nanginginig sa galit. Hindi siy