THIRD PERSON:Habang nagmamaneho si Lisa, hindi niya maiwasang mapansin ang katahimikan ni Eunice. Bagamat nakaupo lang ito sa tabi niya, halata ang bigat ng iniisip ng bata. Nakatulala sa bintana, tila malayo ang tingin."Eunice, anak, okay ka lang ba?" tanong ni Lisa habang bahagyang nilingon ang pamangkin.Nagulat si Eunice sa tanong, ngunit mabilis na ngumiti nang pilit. "Opo, Ninang. Okay lang po ako," sagot niya, pilit itinatago ang lungkot sa kanyang boses.Napansin ni Lisa ang hindi kapanipaniwalang sagot nito. "Sigurado ka? Para kasing ang lalim ng iniisip mo," dagdag niya, may bahid ng pag-aalala. "Alam mo, anak, kung may problema ka, pwede mong sabihin sa akin. Hindi mo kailangang dalhin lahat mag-isa."Napabuntong-hininga si Eunice at bahagyang tumango. "Ninang, mahirap lang po kasi... ayokong mag-alala si Mama. Gusto ko po siyang matulungan, pero... ang hirap po."Huminto si Lisa sa pagtatanong at tahimik na napaisip habang patuloy na nagmamaneho. Alam niyang hindi biro a
THIRD PERSON:Sa daming dagsaan ng mga customer sa shop, hindi na napansin ni Maricar ang oras. Sunod-sunod ang mga nagpapagawa ng bouquet at nagpapadala ng rush orders. Habang abala siya sa pag-aayos ng isang arrangement, narinig niyang tumawag ang isa sa kanilang staff."Ma'am, may bagong order po ulit! Gusto daw nilang kunin within the hour," sabi ni Ana habang inilalagay ang detalye sa logbook. Dahil nga sa dumami pa ang mga customer nila, nagdagdag na din si Ma'am Loisa ng mga staff upang matugunan ang pangangailangan ng mga customer."Sige, ako na ang bahala," sagot ni Maricar, mabilis na kumuha ng mga bulaklak mula sa rack. Hindi alintana ang pagod, tuloy-tuloy siya sa trabaho, sinisiguradong maganda at maayos ang bawat bouquet na lumalabas sa shop.Napatingin siya saglit sa wall clock at napabuntong-hininga. "Mag-aalas tres na pala," bulong niya. Hindi na niya namalayan ang paglipas ng oras, abala sa pag-asikaso ng mga customer at orders.Habang nilalagay ang huling ribbon sa
THIRD PERSON:"Bakit naman kasi di mo agad sinabi sa amin, Loisa," biglang kastigo ni Francis kay Loisa, halatang napipikon ngunit hindi mapigilan ang ngiti.Napatawa nang malakas si Loisa sa reaksyon ni Francis. “Eh, paano ba naman kasi? Nakakatuwa kayong tingnan! Para kayong mga nahuli sa akto.” Dagdag pa niya habang umiiling-iling, halatang ini-enjoy ang pang-aasar sa dalawang binata.“Grabe ka naman, Loisa,” sagot ni Francis, na ngayon ay nakangiti na rin, pero bakas pa rin ang hiya sa kanyang mukha. “Hindi naman ganun. Nakakagulat lang kasi, ‘di ba? Ang bilis ng mga pangyayari. Wala man lang warning!”“Warning daw, o!” sabat ni Meguil habang tumatawa. “Aminin na kasi, bro, na-stun ka rin sa kagandahan ni Maricar.”Napailing si Francis at napakamot ng ulo. “Hindi naman sa ganun…” sabay sulyap kay Maricar, na abala sa pag-aayos ng mga bulaklak. Hindi rin nito naiwasang mapangiti nang bahagya, kahit halata ang awkwardness sa natatanggap niyang atensyon."Sige nga, para hindi ko kayo
MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm
MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm
Maricar's POV:Pagkatapos ng mahaba-habang pag-uusap namin ng mga anak ko tungkol sa kanilang tuition, napansin ko ang bahagyang paggaan ng kanilang pakiramdam. Pero alam kong hindi ito matatapos sa simpleng pangako lang. Kailangan kong gumawa ng aksyon. At ito na lang talaga ang pinakamabilis na paraan.Habang hindi pa ako tinatawag nila Ma'am Elenor, sinamantala ko ang pagkakataon para kausapin ang mga anak ko tungkol sa plano ko. Alam kong magiging malaking pagbabago ito para sa kanila, pero kailangang magawa ko ito nang maayos. Huminga muna ako nang malalim bago nagsimula."Mga anak," simula ko habang iniabot ang kamay ko kay Lyca at Eunice. "May gusto akong sabihin sa inyo. Tungkol ito sa plano ni Mama para makatulong tayo sa mga gastusin, lalo na sa tuition niyo."Nagkatinginan ang dalawa, halatang nag-aalala. Si Eunice ang unang nagtanong. "Ano po iyon, Mama? Mahirap po ba?"Ngumiti ako nang bahagya, sinusubukang gawing magaan ang pakiramdam nila. "Hindi naman mahirap, mga anak.
MARICAR POV:Matapos ang mahabang usapan namin ng mga anak ko, inaya na sila ni Lisa upang samahan sa ibang bahagi ng shop. Naiwan kaming tatlo nina Ma’am Kath at Sir Alejandro upang harapin ang mas seryosong usapan, ang tungkol sa kontrata. Ramdam ko ang bahagyang kaba sa dibdib ko, pero pinilit kong ipakita ang pagiging kalmado."Maricar," simula ni Ma’am Kath, habang marahan niyang inilabas ang isang folder mula sa kanyang bag. Ang maaliwalas na ngiti niya ay tila nagtatangkang paluwagin ang tensyon na nararamdaman ko. "Ito ang mga detalye ng kontrata para sa modeling job. Gusto kong ipaliwanag ang lahat ng nilalaman nito bago ka magdesisyon."Tumango ako, kahit ramdam ko ang bahagyang panginginig ng kamay ko. "Sige po, Ma’am. Ano po ang mga kailangan kong malaman?"Inihanda namin ito bilang short-term contract," paliwanag niya habang inaabot sa akin ang dokumento. "Tatagal lamang ito ng tatlong buwan. Ang kailangan lang ay dumalo ka sa mga photoshoots at ilang promotional events.
MARICAR POV**Habang patuloy na masaya si Ma’am Kath sa pagbabasa ng mga komento, hindi ko maiwasang maramdaman ang bahagyang kaba na bumabalot sa dibdib ko. Napakabilis ng mga pangyayari—parang kahapon lang ay simple lang ang buhay namin ng mga anak ko, ngunit ngayon, heto na ako, pinag-uusapan at tila nagiging sentro ng atensyon. Sa kabila ng lahat, naroon ang isang bahagi ng puso ko na nagsisimulang maniwala na baka nga kaya ko ito.Biglang nagsalita si Sir Alejandro, dahilan para mapalingon ako sa kanya. “Maricar,” aniya, mahinahon ngunit ramdam ko ang tiwala sa boses niya, “kung ganito kaganda ang naging resulta ng unang subok mo, sigurado akong mas marami pang magugustuhan ang makikita nila sa’yo. Pero… gusto kitang tanungin—handa ka na ba talaga sa mas malaking spotlight?”Hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko, bumagal ang oras, at unti-unti kong tinatanong ang sarili ko: Handa na nga ba talaga ako? Bago pa man ako makahanap ng tamang sagot, biglang sumulpot si Lisa kasama an
THIRD PERSON:Habang naghahanda para sa press conference, tahimik na nakatayo si Maricar, ang mga mata'y nakatuon sa salamin. Ang mga maliliit na panginginig sa kanyang mga kamay ay hindi maikakaila, at ang takot ay kitang-kita sa kanyang mukha. Tumingala siya at muling bumaling sa kanyang mga kasamahan, hawak ang magkabilang gilid ng upuan."Kaylangan pa ba talaga ng ganito?" tanong ni Maricar, ang boses ay bahagyang nanginginig. "Ang daming reporters at journalists... parang hindi ko kakayanin."Si Kath ay tumawa ng bahagya habang inaayos ang ilang papeles sa clipboard. "Oo, Maricar. Iwan ko ba at ang daming gustong kumausap sa'yo ngayon. Kahit nga ako, hindi makapaniwala na ganyan ka kainteresante sa kanila. Pero ito ang tamang pagkakataon para mailabas ang panig mo. Ito ang pagkakataon mo na, Maricar. Ikaw na ang pinag-uusapan!"Nagkunot-noo si Maricar, ang mga mata'y naglalaman ng alinlangan. "Bigatin? Kath, natatakot ako. Paano ko haharapin ang mga tanong nila? Paano kung magkam
Third person:"BLAGG!!!" Pabalibag na isinara ni Ericka ang pinto, dahilan para mapatingin ang mag-tiya. Mabilis siyang naglakad, dabog na lumapit kina Ginang Emelia at Carol, na parehong natigilan sa galit na aura ng dalaga."Tita Emelia, anong klaseng plano ang ginawa nyo?! Bakit parang si Maricar pa ang lumabas na kawawa at bida sa lahat ng ito?!" sigaw ni Ericka, hindi na kayang pigilan ang galit.Umayos ng upo si Ginang Emelia, ang kanyang mukha ay nanatiling matigas. "Bakit mo ako sinisigawan, Ericka? Akala ko ba kaya mo ring mag-isip ng maayos? Hindi namin kasalanan kung masyadong madrama ang babaeng iyon! Kung tutuusin, sa galing ng plano namin, dapat siya na ang wasak ngayon!""Ma, tama si Ericka, Hindi ko rin maintindihan kung bakit naging ganito ang takbo ng plano natin," sabat ni Carol habang inilapag ang telepono sa mesa. "Ang dami kong effort na inedit yung video para magmukhang masama siya, pero bakit parang mas lalo pa siyang hinangaan ng mga tao?""Bakit?! Dahil wala
THIRD PERSON:"Hindi ko akalain na magpapakita ng tapang si Maricar sa lugar na iyon," sambit ni Ginang Emelia, kasabay ng pagbagsak ng baso sa mesang salamin. "Pero hayaan mo, Carol, hindi ko hahayaang makalusot siya nang ganoon-ganoon na lang."Napangisi si Carol, "Ma, sobrang nakakainis ang babaeng iyon. Akala niya, dahil may sumusuporta sa kanya, pwede na siyang maging bida? Hindi niya alam, sandali lang iyon. Lulubog din siya. Hindi ba, Ma?"Tumawa si Ginang Emellia, ang mga mata niya ay kumikislap sa kasiyahan. "Oo, Carol. Tinutulungan siya ng ibang tao, pero hindi nila alam na malapit nang magbago ang lahat. Ang totoo, gusto ko lang makita ng lahat kung gaano siya ka-walang kuwenta. Wala siyang lugar dito sa mundo ng mga may halaga."Napangiti si Carol ng maluwang. "At kung hindi siya matitigil, we’ll make sure everyone sees her true colors. Gagawin natin siyang viral sa social media. Ipo-post natin ang lahat ng nangyari kanina, i-edit natin nang kaunti para magmukha siyang mas
MARICAR POV:Habang tahimik kong pinagmamasdan ang mga anak kong mahimbing na natutulog, unti-unting bumigat ang dibdib ko. Pinilit kong ngumiti, pero ramdam kong pumipintig ang sakit sa puso ko habang tinatanaw ko sila. Ang kanilang maliliit na kamay na nakapahinga sa unan, ang banayad na paghinga na tila payapang-papayapa, ay parang paalala kung gaano kasimple ang kanilang mundo. Isang mundong pilit kong ipinaglalaban na huwag masira, kahit wasak na ako.Hindi ko napigilan ang mga luha ko. Isa-isang bumagsak ang pag patak habang bumabalik sa alaala ko ang mga masasakit na araw kasama si Nathan. Hindi ko makalimutan ang mga gabing umiiyak ako sa sulok ng kwarto habang ang malamig niyang titig, ang mga salitang bumabasag sa akin pero kailangang tiisin, ang mga pangarap naming tuluyang nagkalamat.Minsan iniisip ko, kasalanan ko ba? Ako ba ang nagkulang?... Hanggang ngayon, dala ko ang bigat ng tanong na iyon.Napaluhod ako sa tabi ng kama ng mga anak ko, at doon ko tuluyang ibinuhos a
MARICAR POV**Habang patuloy na masaya si Ma’am Kath sa pagbabasa ng mga komento, hindi ko maiwasang maramdaman ang bahagyang kaba na bumabalot sa dibdib ko. Napakabilis ng mga pangyayari—parang kahapon lang ay simple lang ang buhay namin ng mga anak ko, ngunit ngayon, heto na ako, pinag-uusapan at tila nagiging sentro ng atensyon. Sa kabila ng lahat, naroon ang isang bahagi ng puso ko na nagsisimulang maniwala na baka nga kaya ko ito.Biglang nagsalita si Sir Alejandro, dahilan para mapalingon ako sa kanya. “Maricar,” aniya, mahinahon ngunit ramdam ko ang tiwala sa boses niya, “kung ganito kaganda ang naging resulta ng unang subok mo, sigurado akong mas marami pang magugustuhan ang makikita nila sa’yo. Pero… gusto kitang tanungin—handa ka na ba talaga sa mas malaking spotlight?”Hindi ako agad nakasagot. Pakiramdam ko, bumagal ang oras, at unti-unti kong tinatanong ang sarili ko: Handa na nga ba talaga ako? Bago pa man ako makahanap ng tamang sagot, biglang sumulpot si Lisa kasama an
MARICAR POV:Matapos ang mahabang usapan namin ng mga anak ko, inaya na sila ni Lisa upang samahan sa ibang bahagi ng shop. Naiwan kaming tatlo nina Ma’am Kath at Sir Alejandro upang harapin ang mas seryosong usapan, ang tungkol sa kontrata. Ramdam ko ang bahagyang kaba sa dibdib ko, pero pinilit kong ipakita ang pagiging kalmado."Maricar," simula ni Ma’am Kath, habang marahan niyang inilabas ang isang folder mula sa kanyang bag. Ang maaliwalas na ngiti niya ay tila nagtatangkang paluwagin ang tensyon na nararamdaman ko. "Ito ang mga detalye ng kontrata para sa modeling job. Gusto kong ipaliwanag ang lahat ng nilalaman nito bago ka magdesisyon."Tumango ako, kahit ramdam ko ang bahagyang panginginig ng kamay ko. "Sige po, Ma’am. Ano po ang mga kailangan kong malaman?"Inihanda namin ito bilang short-term contract," paliwanag niya habang inaabot sa akin ang dokumento. "Tatagal lamang ito ng tatlong buwan. Ang kailangan lang ay dumalo ka sa mga photoshoots at ilang promotional events.
Maricar's POV:Pagkatapos ng mahaba-habang pag-uusap namin ng mga anak ko tungkol sa kanilang tuition, napansin ko ang bahagyang paggaan ng kanilang pakiramdam. Pero alam kong hindi ito matatapos sa simpleng pangako lang. Kailangan kong gumawa ng aksyon. At ito na lang talaga ang pinakamabilis na paraan.Habang hindi pa ako tinatawag nila Ma'am Elenor, sinamantala ko ang pagkakataon para kausapin ang mga anak ko tungkol sa plano ko. Alam kong magiging malaking pagbabago ito para sa kanila, pero kailangang magawa ko ito nang maayos. Huminga muna ako nang malalim bago nagsimula."Mga anak," simula ko habang iniabot ang kamay ko kay Lyca at Eunice. "May gusto akong sabihin sa inyo. Tungkol ito sa plano ni Mama para makatulong tayo sa mga gastusin, lalo na sa tuition niyo."Nagkatinginan ang dalawa, halatang nag-aalala. Si Eunice ang unang nagtanong. "Ano po iyon, Mama? Mahirap po ba?"Ngumiti ako nang bahagya, sinusubukang gawing magaan ang pakiramdam nila. "Hindi naman mahirap, mga anak.
MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm
MARICAR POV:Paglapit namin ng mga anak ko sa customer lounge, naramdaman ko agad ang bigat ng gustong sabihin nila. Pareho silang tahimik habang hawak ang mga kamay ko, kaya alam kong hindi ito simpleng usapan lang. Naupo kami sa isang malambot na sofa, at hinawakan ko ang magkabilang kamay nina Lyca at Eunice."Okay, mga anak," simula ko, pinisil ang maliliit nilang kamay. "Ano ba ang gusto n'yong sabihin kay Mama?"Nagkatinginan muna sina Lyca at Eunice. Halatang nag-aalangan sila, pero sa huli, si Lyca ang unang naglakas ng loob."Mama," mahina niyang sabi, habang hinahawakan ang laylayan ng suot niya, halatang kinakabahan."Kanina po kasi, sila Papa at Tita Ericka nag...""Mama, hindi pa po nababayran ang tuition namin sa school." agad naman na singit ni EuniceNapatingin ako sa kanya, at sa tono ng boses niya, ramdam kong kanina pa nila iniinda ang problema. Si Lyca naman ay yumuko, tila ayaw ipakita ang lungkot na nararamdaman niya.Ngumiti ako nang bahagya, pilit na pinapakalm