All Chapters of รัก(ห้าม)ร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

"มองเหี้ยไรนัก" ผมเงยหน้าถามไอ้แจงที่ตอนนี้มันนั่งหน้าเอ๋อมองผมกินข้าว ทั้งที่ข้าวมันไก่ในจานมันก็ยังไม่แตะ"มองเหี้ยไง" มันรีบเอามือปิดปากหลังจากพูดออกมา คล้ายกับว่านึกขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ผมเป็นต่อ"กินข้าว จะได้เปิดร้าน" ผมทำเฉยแกล้งไม่สนเรื่องที่มันด่า"จะกลับบ้าน""อยู่กับกูทั้งวันไม่ตายหรอก แต่ก่อนอยากอยู่ด้วยตลอดไม่ช่ะ""นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ไม่ใช่""พูดมาก กูให้แดกข้าวไม่ได้ให้มาชวนทะเลาะ แล้วก็ทำตัวให้ชินซะ มึงกับกูอยู่กันจนตาย" ผมบอกแล้วตักข้าวกินต่อ ส่วนมันเงียบไปสักพักเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่"ถ้ากูกับมึงมีแฟนล่ะ เรื่องชดใช้บ้าบอนี่จะจบไหม" แล้วมันก็พูดเรื่องปัญญาอ่อนขึ้นมาผมจ้องหน้ามัน ได้แต่คิดในใจ 'เอากันขนาดนี้แม่งยังคิดว่ากูจะมีคนอื่น มึงโง่หรือมึงโง่กันวะ'"เคยโดนเอาบนโต๊ะกินข้าวไหม ถ้าไม่เคยจะได้ลองด้วยกัน" ผมเอ่ยถามหลังจากจ้องหน้ามันอยู่นาน"มึงแม่งน่ารำคาญ"เคร้ง!ผมวางช้อนแล้วลุกขึ้นเดินไปหามันด้วยใบหน้าขรึม ๆ แล้วก็เชยปลายคางมันขึ้น มองจ้องหน้ามัน"มะ มองทำไม จะกินข้าวแล้วเนี่ย" มันหลบสายตาผมแล้วพูดเสียงกุกกัก"แต่กูอยากกินมึง" ผมโน้มหน้าประกบที่เรียวปากสวยได้รูป

แล้วฉันก็กลับมาบ้านเพื่อหาเสื้อผ้าที่สวยเซ็กซี่ดูดี แต่ต้องมิดชิดกลบเกลื่อนรอยดูดเรื่องความสงสัยที่ไอ้ภามพูดทิ้งไว้นั้น อีแจงเก็บไว้ก่อน หลังจากที่ยืนพูดคนเดียวอยู่นานก็คิดขึ้นมาได้ว่า 'ควรแต่งตัว'เท่านั้นแหละตอนนี้อีแจงเลยมาหัวปั่นกับชุด เมื่อก่อนมันไม่ใช่เรื่องน่าเครียดอะไร เพราะคนอย่างอีแจงเป็นคนสวย ใส่อะไรก็สวยก็มั่นไปหมดแต่ตอนนี้รอยดูดมันเต็มหน้าอก หน้าท้องก็มี ส่วนต้นขานั้นบานเบอะ คือถ้าคนเห็นก็จะนึกว่าอีนี่มันโรคจิตหรือไง ถึงได้รอยดูดเต็มไปหมด"เวรกรรม" และคำตัดพ้อก็ออกมาจากเรียวปากสวย ๆ ของฉัน เพราะจะลองสักกี่ชุด ก็ไม่มีชุดไหนปิดมิด ถึงแม้สถานที่ที่จะไปจะเป็นบ้านเพื่อน แต่ฉันอายโว้ยแม่ง! สุดท้ายชุดที่ฉันเลือกใส่แล้วให้ความมั่นใจสุดก็คือ กางยีนส์ขายาว กับเสื้อฮู๊ดมีหมวก"สุดยอดมาก สวยสุด ๆ " ฉันเอ่ยชมความสวยที่ถูกปกปิดไว้ภายใต้หมวกหลังจากที่เช็คความสวยที่มีมากมายแล้ว ฉันก็เตรียมพร้อมที่จะไปหาผู้ชายข้างบ้าน เพื่อนจะไปชวนมันอีกสักครั้ง แม้จะโดนด่าก็ตามฉันเดินมาที่หน้าต่างห้องนอนเพื่อที่จะปิดม่าน แต่พอหันมาทางหน้าต่างก็ถึงกับตกใจเล็กน้อยฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเข้า Appl

"ทำไมสั่งมาเยอะ มาแค่สองคน" ฉันมองของตรงหน้าที่มันมากมายจนไม่น่าจะใช่คนสองคนที่จะจัดการหมด"เสียพลังงานเยอะ แดก ๆ ไปเถอะ ผอมจะตายอยู่ละ ถ้าแดกไม่หมดไม่ได้แดกเหล้า" ไอ้หมายิมมันว่าพร้อมกวาดของทุกอย่างลงหม้อ"กินหมดนี่ก็กินเหล้าไม่ได้พอดี" ฉันกะพริบตาปริบ ๆ ใส่มัน"อย่ามางอแง""งอแงกับมึงได้เหรอ" ฉันกะพริบตาถี่กว่าเดิม"กะพริบเหี้ยไรนัก อยากโดนตะเกียบจิ้มตาบอดไหม" ไอ้เวรนี่ปากหมาจริง"เฮ้อ..." ฉันทำหน้าเศร้านิด ๆ"ไอ้แจง" มันเอ่ยเรียก"..." มองหน้ามันแต่ไม่พูด"ดูแลตัวเองบ้าง ไม่ใช่ยัดห่าแต่เหล้า" หืมมมมม ไอ้หมายิมมันพูดด้วยโทนเสียงที่ปกติพูดเหมือนห่วงฉันเลยว่ะอีแจงเหลิงต่อไม่รอแล้วนะ"มึงเป็นผัวมึงก็ดูแลดิ" ฉันจ้องหน้ามันแล้วยิ้ม พอมั่นใจว่ามันรู้สึกฉันก็หยอดไม่บันยะบันยังพูดง่าย ๆ คือมึงเตรียมโดนกูอ่อยเลยอ่ะ"เป็นง่อยเหรอไอ้สัส เลิกกวนกูแล้วแดก" มันนิ่งไปพักใหญ่แล้วก็กลบเกลื่อนด้วยคำด่า"ลืมไปว่ามึงเกลียดกู แต่ไม่เป็นไร มีผู้ชายอยากดูแลกูเยอะอยู่ เพราะกูสวย" ฉันพูดจบก็คีบหมูเข้าปากอย่างมีความสุขแต่แล้วความสุขของฉันก็หยุดลง เมื่อ..."ไม่กวนตีนกูสักสิบยี่สิบนาทีมึงจะตายไหมแจง หรือมึ

สามวันผ่านไปได้มั้ง หลังจากที่อีแจงโดนทำโทษไปในเช้าวันนั้น ไม่ต้องถามว่าหนักหนาเพียงใด เพราะน่าจะรู้ว่าไอ้หมายิมมันบ้าแค่ไหน"แจง" ไอ้หมายิมมันเรียกฉัน ซึ่งฉันนั้นกำลังดูซีรี่ส์เกาหลี และกินมาม่ากระปุก ส่วนมันนั่งดูลายเส้นของทองพร้อมกับจดยอดอะไรไม่รู้ อีแจงไม่ได้สนใจ สนใจแต่ซีรี่ส์"ว่า" มันเรียกฉันก็ขาน แต่ประสาทสัมผัสทุกอย่างของฉันไม่ได้รู้หรอกว่ามันพูดอะไรมาบ้าง"...กันนะ" อะไรไม่รู้ อีแจงเข้าใจแค่คำว่ากันนะ ซึ่งน่าจะเป็นการชวนไปกินข้าวที่ไหนสักแห่ง แบบหลาย ๆ วันที่ผ่านมา"อืม" ฉันที่ไม่เคยขัดอะไรได้สักอย่างก็เลยตอบไปแค่ 'อืม' สั้น ๆ แค่นั้น เพราะตอนนี้พระเอกของเรื่องกำลังทำฉันฟิน ก็พระเอกกำลังขอนางเอกแต่งงานท่ามกลางร้านอาหารหรูโคตรน่าอิจฉา"มึงตกลงแล้วนะ ห้ามคืนคำ""อืม" แล้วอีแจงก็ 'อืม' อีกตามเคย"คืนนี้เดินทางเลย ที่บ้านของเราสองคนไปจัดเตรียมสถานที่และทุก ๆ อย่างไว้แล้ว" ไอ้หมายิมมันพูดแต่เดี๋ยวนะ! อะไรคือที่บ้านเราสองคนวะ ฉันกด stop ความฟินแล้วหันไปมองหน้ามันทันที"ที่บ้านเราจัดเตรียมสถานที่อะไรเหรอยิม" ฉันถามพลางตักมาม่าเข้าปาก"เมื่อกี้ที่มึงตอบว่าอืม มึงได้ยินกูถามว่าอะไร

"ในที่สุดอีแจงก็ได้ไอ้ยิมเป็นผัว" ไอ้ภามมันยกยิ้มพอใจ"กว่าจะได้มาเป็นผัวตีกันแทบตาย" ไอ้นายว่า"แต่หลังจากนี้คงไม่มีเพื่อนแดกเหล้า" ไอ้พีคโอดครวญ"กูไง" ฉันเสนอตัวทันใด"เฮอะ ผัวมึงได้แดกหัวพวกกูเรียงตัว" แล้วพวกมันก็พูดพร้อมเพรียงกัน"ผัวกูไม่ใจร้ายขนาดน้าน..." ฉันลากเสียง"ไอ้ยิมแหละโคตรร้าย หวงฉิบหายเมียขี้เมา เวลาเอาไม่เหม็นเหล้ารึไง" ไอ้ภามมันด่าฉันหรือด่าไอ้หมายิมวะ"มึงจะด่าผัวกูไม่ได้นะ" อีแจงออกโรงป้องผัว"แหม่ะ พอจะแต่งกันปุ๊บ ก็ป้องกันปั๊บ อะไรจะขนาดนั้นหวงผัวเกิ้น" ไอ้เคแฟนไอ้ภามเอ่ยแซวบ้าง"หวงผัวผิดตรงไหนคะ" ฉันเลิกคิ้วสูง ทำท่ามั่นอกมั่นใจ"ผิดตรงน่าหมั่นไส้ไง" แพทตอบและยิ้ม"สรุปคืนนี้เมากันนะ" ฉันออกปากชวนเพื่อนด้วยความตั้งอกตั้งใจ ก็ฉันไม่ได้แตะเหล้ามานานมาก ๆ มันหลายวันแล้วนะ ฉันก็แค่อยากจะลื่นคอบ้าง"เมาค_ยกูไหมไอ้สัส" เสียงไอ้ยิมดังขึ้นและแก้มทั้งสองข้างของฉันก็ถูกบีบพร้อมการบังคับให้แหงนหน้าขึ้นทำให้เห็นหน้าโหด ๆ ของผัวปากหมา"คำพูดคำจาไม่น่ารักเอาซะเล้ย" ฉันสลัดหน้าออกจากมือมัน แล้วก็แกล้งส่ายหัวไปมา"มึงอยากโดนงัดไหมแจง เดี๋ยวก็โดนกูแบกขึ้นห้อง" ผัวฉันพูดแล้ว