Semua Bab รัก(ห้าม)ร้าย: Bab 31 - Bab 40

“สาม!”“!” สามแล้วก็วิ่งสิ อีแจงจะยืนให้มันฉีกทึ้งชุดทิ้งเหรอ อย่าได้คิดจ้า แจงวางแผนไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว ยังไงก็ไม่พลาดจ้า คืนนี้อีแจงจะแรด มีผัวแล้วก็แรดได้ ไม่งั้นจะอายเพื่อนส่วนผัวนั้น งานจบค่อยเคลียร์ ผัวเคลียร์ง่าย ไม่ยากหรอก แค่นอนให้มันย่ำยี แกล้งกลัวมัน มันก็ได้ใจให้อภัยแล้วเห็นไหม แผนนี้เจ๋ง ไม่มีใครฉลาดเท่าอีแจงอีกแล้วสำหรับเรื่องหนีเที่ยว เรื่องแรด เรื่องแต่งตัวโป๊ คริคริ“ว้าว แต่งยังไม่ทันข้ามคืนไอ้ยิมยอมมึงขนาดนี้เลยเหรอวะแจง” เป็นไอ้ภามที่ร้องทักเมื่อมันเห็นฉันเดินเข้ามาในงานอีกครั้งเดินด้วยท่าทางที่แบบสวย ๆ ไม่มีผัวข้างตัวใครจะรู้ล่ะว่าก่อนหน้านี้เพิ่งจะวิ่งหนีผัวมา“ธรรมดา ใครใหญ่พวกมึงก็น่าจะรู้” ฉันไหวไหล่อย่างมั่นอกมั่นใจ ต่อหน้าเพื่อนกูเล่นใหญ่บอกไว้เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า“กูถึงเลือกชุดนี้ให้มึงไงอีแจง กูรู้ว่าผัวมึงกลัวมึง” อีเกมมันพูดเหมือนจะดูดี แต่ฉันคิดว่ามันกำลังหลอกให้ฉันดีใจ อีเกมมันต้องตั้งใจแกล้งฉันแน่ ๆ ถ้าเกิดว่าฉันลงมาแล้วใส่ชุดอื่นมันก็จะพูดล้อว่าฉันกลัวผัวแต่นี่อีแจงใส่ชุดที่มันเตรียมไงคะ มันเลยอดล้อฉัน สมน้ำหน้ามัน“ผัวกูน่ารักจะตาย ไม่ต้องพูดอะไรมา

ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำนานเลยล่ะ ไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้ายังไง ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย ไม่อยากจะทะเลาะและที่สำคัญคือฉันไม่ชอบที่มันใช้ความรุนแรงแบบนี้แต่การที่จะขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องไหม บางทีมันก็แค่การเจอหน้ากัน บางครั้งถ้าหนีไม่ได้ก็แค่ทำเฉยไปหรือบางคราแค่ขอโทษก็จบ... แม้ความรู้สึกจะไม่เหมือนเดิม แต่ก็คงสร้างใหม่ได้ในเวลาไม่นานพอคิดได้แบบนั้นฉันก็ลุกจากชักโครกแล้วก็เดินไปล้างหน้าแปรงฟัน น้ำยังไม่อาบหรอก ไม่ได้เอาผ้าขนหนูเข้ามา แล้วก็ถ้าอาบแล้วเดี๋ยวร่างกายจะตื่นตัว ฉันยังไม่อยากตื่น ฉันต้องการจะนอน ฉันไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้นเพราะตอนนี้เรื่องที่พี่ชายของเอตายมันย้อนเข้ามาในหัวของฉัน เรื่องนั้นมันทำให้ฉันคิดถึงคำพูดที่พี่ชายของเอได้พูดกับฉันก่อนที่เขาจะจบชีวิตตัวเองและทุกครั้งที่ฉันคิดถึง ฉันมักจะเสียใจเสมอ เพราะมันคือความผิดที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ ฉันไม่สามารถชุบชีวิตหรือตายแทนแล้วพี่ชายของเอจะฟื้นขึ้นมาได้ถ้าพูดตามตรงฉันก็เหมือน ‘ฆาตกร’ นั่นแหละแกร๊ก!ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมา ซึ่งฉันก็ไม่เห็นคนเป็นผัวอยู่ในห้องแล้ว และถ้าจำไม่ผิดครอบครัวของเราทั้งสองคงกลั

“นี่คือมึงจะหยุดจริง ๆ หรือพูดให้กูดีใจ” ผมถามอีเมียขี้เมาที่ตอนนี้มันกำลังเอาหน้าซุกที่เป้าของผมแล้วแขนเล็ก ๆ ของมันก็กอดผมอยู่“ถ้าเรื่องที่กูพูดจะทำให้มึงดีใจงั้นมึงก็ควรดีใจต่อไป เพราะกูคิดมาแล้วว่าจะหยุด” เสียงพึมพำพูดอยู่ที่เป้ากางเกงของผมนี่แหละครับพอเมียยืนยันมาว่าจะหยุดจริง ๆ แล้วที่เมื่อคืนกินเพื่อส่งท้าย ผมก็รู้สึกผิดกับเรื่องที่ทำรุนแรงกับมันน่ะสิครับคราวนี้ ใครจะคิดว่ามันจะหยุด แล้วยังพูดไม่รู้เรื่อง บอกให้เคลียร์ให้คุยมันก็ไม่เอา ไม่พูดไม่สน ทำให้คนที่อารมณ์ร้อนอย่างผมเผลอพูดเรื่องในอดีตที่แจงมันฝังใจมาตลอดเพราะผมรู้ดีอยู่เต็มอกว่าถ้าพูดเรื่องที่มันเป็นต้นเหตุทำให้คนตายแจงมันก็จะพูดขึ้นมาทันที เพราะเรื่องนี้เป็นปมฝังในใจลึก ๆ ของมันแล้วพอผมเริ่มพูด ทุกอย่างก็เริ่มลามเร็วมาก ลามไปจนถึงเอคนรักเก่าของผม ต่างคนต่างใส่อารมณ์ จนคำดูถูกหลุดออกจากผม แล้วคำว่าเลิกก็หลุดออกจากปากแจง ผมก็เลยพลั้งมือตบหน้ามันแล้วพอมือผมกระทบเข้าที่แก้มใส ๆ ของแจง ผมก็รู้สึกตัวทันทีว่าสิ่งที่ทำมันไม่ถูก ผมไม่ควรรุนแรงกับคนที่ผมรัก ยิ่งพอแจงมันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมด้วยสายตาที่แสดงถึงความน้อยเนื้อ

“ที่นี่บ้านเช่าไว้เหรอ” ฉันถามผัวที่ตอนนี้นั่งกดโทรศัพท์ระหว่างรอฉันกินข้าว“ถ้าบอกว่าเรือนหอจะเชื่อไหม” ไอ้หมายิมมันพูดโดยที่ไม่ได้มองหน้าฉันหรอกค่ะ“ถามจริง”“อืม แม่สร้างไว้ให้เป็นเรือนหอกูกับเมีย” ตอนนั้นเมียคนไหนไม่รู้ที่ป้าอันหวัง แต่ตอนนี้อีแจงเป็นเมียจ้า เมียที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วยนะคะไม่อยากจะคุย เดี๋ยวจะหาว่าขี้อวด แต่มันก็คือเองจริงนั่นแหละฉันได้ไอ้ยิมมาเป็นผัวแล้ว หลังจากที่แอบรักมานานมาก ๆ“งั้นเราจะอยู่ที่นี่เหรอ แล้วร้านล่ะ ทำยังไง”“มึงอยากอยู่ไหมล่ะที่นี่ ถ้าอยากอยู่กูก็อยู่ได้ มึงอยู่ที่ไหนกูก็อยู่ที่นั่น กูง่าย ๆ ตามใจมึงอยู่แล้วอีเมีย” ไอ้หมายิมมันเงยหน้าขึ้นมาพูด แล้วก็ก้มลงไปกดโทรศัพท์ต่อ“งั้นยังไม่อยู่ดีกว่า เอาไว้เวลาเบื่อ ๆ ค่อยมาเที่ยว” ฉันก้มหน้าก้มตากินข้าว ซึ่งไอ้ผัวมันก็ก้มหน้าก้มตากดมือถืออยู่ได้คุยอะไรกับใครนักวะ เห็นแล้วรำคาญตาแต่จะถามก็จะดูไม่เป็นการไว้ใจกัน ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเลยถึงแม้จะไม่ไว้ใจจริง ๆ ก็เถอะ“ทำหน้าทำตา ไม่ได้คุยกับกิ๊กให้มึงปวดประสาทหรอก” ข้าวแทบพุ่งออกจากปากเลยฉัน จะรู้ใจกันเกินไปแล้ว“ยังไม่ได้พูดอะไรเลยไหม แบบนี้เขาเรียก

สองเดือนต่อมา...วันเวลาผ่านไปกระทั่งยิมมันเปิดอู่ซ่อมรถเป็นที่เรียบร้อยค่ะ ใช้เวลาไปก็เกือบสองเดือน ตอนนี้เริ่มมีลูกค้ามาใช้บริการมากขึ้น จากการบอกเล่าปากต่อปาก ที่เริ่มจากการโฆษณาจากปากยายแจ๋ม และป้าอัน แม่ผัวของฉัน อย่างที่รู้กันว่าบ้านของเราสองคนทำธุรกิจมานาน ผู้คนก็รู้จักมากมาย การเริ่มอีกหนึ่งธุรกิจ และราคาย่อมเป็นกันเอง ทำให้มีคนสนใจมาใช้บริการมากขึ้นค่ะ“เหนื่อยไหม” ฉันเดินเข้ามาในอู่พร้อมกับยื่นน้ำที่อยู่ในแก้วเก็บความเย็นให้ยิมดูด“ตอนแรกก็ไม่เหนื่อย แต่พอเห็นมึงเดินมากูเหนื่อยเลย” มันทำหน้าเหนื่อยด้วยนะคะ อะไรของมัน“เอ้า กูอุตส่าห์เอาน้ำมาให้”“กว่าจะมาถึงกูมึงมองเด็กในอู่กับลูกค้าในร้านไปกี่คนแล้ว”“เอ้า ไอ้ผัวบ้านี่ กูก็ยิ้มทักทายไหม เป็นถึงเมียเจ้าของร้าน ถ้าเดินหน้าบูดเข้ามาแล้วยิ้มให้ผัวแค่คนเดียวมันก็ไม่ใช่ไหมวะ” ฉันถกเถียงพร้อมอ้างเหตุผลคือลูกน้องของผัวหล่อมาก หนำซ้ำลูกค้าที่เอารถมาทำก็หล่อ ๆ ทั้งนั้น ฉันก็แค่มองเป็นอาหารตาเท่านั้นเอง ผัวคิดมากไปเองทั้งนั้น“แถเก่ง แบบนี้จัสมินถึงได้มึงมา”“จัสสวยเหมือนกูใช่ไหมล่ะ ธรรมดานั่นแหละก็กูแม่จัสมิน”“เฮอะ หลงตัวเองไม่เลิก