Semua Bab รัก(ห้าม)ร้าย: Bab 51 - Bab 60

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ วันนี้ผมนอนบ้านของแจงมันครับ เพราะลูกสาวของผมต้องการ และเพราะรักลูกผมก็เลยไม่อยากจะให้ลูกเสียใจก็เลยต้องตามใจลูกสาวเพียงคนเดียวของผมผมมองไปที่เตียง ตอนนี้แจงมันหลับไปแล้ว ปกติมันไม่ใช่คนหลับเร็วแบบนี้ แต่นี่มันหลับผมเดินเอาผ้าเช็ดตัวมาเก็บ แล้วเดินมาส่องกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง พวกครีมบำรุงของแจงมันหายไปไหนวะ ปกติมีกองเต็มโต๊ะไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นตัวไหนแต่ช่างมันเถอะครับ เรื่องของมันผมเลิกสนใจเรื่องของมันแล้วเดินลงมาชั้นล่างเพื่อที่จะหาน้ำดื่ม ด้านแม่ของแจงก็ตึง ๆ ใส่ผมครับ ผมก็เข้าใจแหละ เพราะผมก็ทำไม่ดีใส่ลูกสาวท่าน ไหนจะทำร้ายร่างกาย พูดจาต่อว่าแจงมันเสีย ๆ หาย ๆ“หาอะไรล่ะ” เสียงของแม่เอ่ยทักเมื่อผมเดินเข้ามาในครัวแล้วเจอท่านกำลังยืนชงนม“น้ำครับ” กับแม่ยายต้องพูดให้ดีครับ ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกับลูกสาวท่านแล้วก็เถอะ“ยังคิดจะหย่าอยู่ไหมล่ะ ถ้าคิดจะหย่าจะเลิกก็ทำให้มันเนียน ๆ หน่อย อย่าให้จัสมินมันต้องร้องไห้เพราะพ่อแม่เลิกกัน อยากจะเลิกหรืออยากจะอยู่ด้วยกันก็แล้วแต่จะตัดสินใจ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุขก็เลิกกันไป แต่จะทำอะไรก็ต้องห่วง

เช้าวันต่อมา...แชะ แชะ...เสียงกดชัตเตอร์ดังรัว ๆ พร้อมกับที่นอนยวบยาบเหมือนมีคนเดินข้ามไปมา และเสียงหัวเราะคิกคัก เป็นการปลุกฉันได้ดีทีเดียวและคงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากลูกสาวของฉัน“หัวเราะอะไรคนเดียวคะคนเก่ง” ฉันโอบรั้งจัสมินลงมานอนกอด เป็นจังหวะที่นางเดินมาทางฉันพอดีค่ะ“ก็ดีใจไงจ๊ะ พ่อกับแม่นอนกอดกัน จัสถ่ายรูปเก็บไว้ด้วย” แล้วจัสมินก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดให้ฉันดู นางกดเข้าคลังรูปภาพและโชว์ฉันค่ะเป็นรูปถ่ายที่ยิมมันนอนกอดฉัน หลายรูปมากค่ะ ทั้งที่อยู่ในอิริยาบถท่าเดียวล้วน ๆ“จัสมีความสุขที่สุดเลย” จัสมินวางมือถือแล้วพลิกตัวมากอดฉัน จากนั้นก็ย้ายตัวเองมานอนลงตรงกลางระหว่างฉันและยิม จัดแจงท่วงท่าให้ฉันโอบกอดนางและให้ยิมโอบกอดนางเช่นกัน คุณจัสเขาน่ารักนักล่ะ“ทำไมน่ารักแบบนี้ครับ” เวลาคุยกับลูกนี่พูดเพราะนักเชียว แต่ก็ดีแล้วค่ะ ถ้าพูดหยาบลูกคงตกใจ ฉันก็แค่อยากให้พูดกับฉันเพราะ ๆ บ้าง“น่ารักก็ต้องรักจัสเยอะ ๆ นะจ๊ะ” จ๊ะจ๋านี่มาตลอด ไม่มีเลิก“อยากให้รักเยอะ ๆ ก็ลุกไปแต่งชุดนักเรียนนะคะ วันนี้วันพุธใส่ชุดอะไรเอ่ย”“วันนี้ชุดพละ วันนี้เรียนพละจ้ะ”“เรียนพละแต่ห้ามใช้กำลังรุนแรงนะจ๊ะ” ฉัน

หลายเดือนถัดมา...“คุณแจง คุณแจงจะเดินทำไมบ่อยนักคะ เดี๋ยวคุณจัสทำเองค่ะ” เสียงของลูกสาวผมเองครับ ปัจจุบันก็ยังเรียกคุณจัสคุณแจงคุณยิม และคุณกับทุกคนในครอบครัวตอนนี้จัสมินกำลังบ่นแจงที่กำลังเดินจดเลขทะเบียนรถของลูกค้าที่เอามาจอดไว้ล่าสุด โดยที่จัสมินซึ่งเดินมาจากบ้านแม่ของผมเริ่มโวยวายทันทีที่เห็นคุณแม่ท้องโตเดินเหินไปมา ในขณะที่ตอนนี้ผมและลูกน้องกำลังดูอาการของรถให้ลูกค้าอยู่“อันนี้คุณจัสทำไม่ได้นะคะ เดี๋ยวคุณแจงทำเอง คุณจัสไปนั่งกินขนมในห้องนะคะ คุณแจงเตรียมไว้ให้แล้ว”“ให้คุณยิมทำสิคะ เดี๋ยวน้องเหนื่อย คุณแจงไปพักกับคุณจัสเถอะค่ะ” เดี๋ยวนี้จากจ๊ะจ๋า กลายเป็นคะขาค่ะแล้วครับตามแต่แม่แจงไอดอลของจัสมินจะพาพูดนั่นแหละครับ“คุณยิมทำงานหลายอย่าง เห็นไหมคะรถลูกค้ารออีกตั้งหลายคัน เราต้องช่วย ๆ กันนะคะ”“ทำ ทำไมเยอะแยะคะคุณยิม น้องใกล้ออกมาแล้ว คุณยิมใช้แรงงานคุณแจงทำไมเยอะนักคะ คุณยิมไม่รักคุณแจงกับคุณจัสตินเหรอคะ” ตะโกนแหกปากมาต่อว่าผมครับไม่มีที่ลงก็ลงที่พ่ออย่างผมนี่แหละ แล้วชื่อของลูกชายคนเล็กของผมก็คือ‘จัสติน’ และคนที่ตั้งก็คือคุณจัสมินนั่นแหละครับ‘ถ้าไม่ให้คุณจัสตั้งชื่อน้อง คุ

“อ้ะ อะ อ๊าส์”“อื้ม เบา ๆ สิพีค เดี๋ยวแม่ได้ยิน”“ก็มันเสียว จะให้เบาเสียงได้ไง”“อือ กะ กระแทกเบา ๆ แพทจุก” ฉันร้องปรามเมื่อคนที่อยู่เหนือกว่ากำลังกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในช่องคับแคบของฉันอย่างไม่บันยะบันยังเวลาอารมณ์ใกล้ถึงจุดสุดยอดเขามักเป็นแบบนี้เสมอ“อื้ม อีกนิดนะครับคุณครูแพท”ตับ ตับ ตับ!!!“อื้อ มัน มัน มันเสียว มันจุกพีค แพทไม่ไหวแล้ว อ๊าส์…” แล้วฉันก็ถึงจุดสุดยอดตามมาติด ๆ กับพี่ชายของฉัน“รักแพทนะครับ” พี่ชายของฉันถอนแก่นกายออกและล้มตัวลงนอนข้างกายฉัน“รักพีคเหมือนกัน” ฉันพลิกตัวหันหน้าเข้าซบที่อกแกร่งของพี่ชาย“นอนได้แล้ว ฝันดีครับ” พี่ชายของฉันหอมลงที่ศีรษะของฉัน“ฝันดีค่ะ” ฉันหลับตาลงแกล้งทำเป็นหลับแกล้งทำเหมือนไม่เป็นอะไรไม่คิดอะไรและไม่นานนักพี่ชายของฉันก็ลุกออกจากห้องฉันไป‘เมื่อไหร่จะได้นอนกอด เมื่อไหร่จะเลิกหลบซ่อน’ฉันก็ได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าที่จะถามออกไป เพราะรู้คำตอบดีว่ามันเพราะอะไรทุกอย่างฉันเป็นคนเลือกเอง ฉันตัดสินใจที่จะรักพี่ชายของตัวเอง เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องยอมรับผลของการกระทำฉันชื่อ ‘แพท’ เป็นคุณครูที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่ที่จัสมินลูกสาวของแจงเรียนนั่นแห

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา…หลังจากที่ฉันย้ายออกมาอยู่ข้างนอกเพียงลำพัง ภาพขวางหูขวางตาที่ต้องเห็นคนรักสวีตหวานกับภรรยาของเขาก็ไม่ปรากฏให้ฉันได้เจ็บปวดหัวใจจะมีก็แต่ความคิดถึง ซึ่งฉันคิดถึงเขามาก ฉันร้องไห้ตาบวมไปสอนเด็กทุกวันก็ฉันรักเขามาตั้งนาน จะไม่ให้คิดถึงเลยฉันคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้นะ เพราะฉันคิดถึงเขามาก มากสุดหัวใจเขาโทรมา ส่งข้อความมา แต่ฉันเพิกเฉยฉันไม่อยากจะเป็นชู้อีกต่อไปแล้ว ฉันไม่อยากทำเรื่องแบบนั้นอีก“ครูแพทไปไหนต่อไหมครับ” เสียงของครูหนุ่มเอ่ยทักฉันค่ะ“แพทว่าจะกลับคอนโดเลยค่ะ ครูหนุ่มมีอะไรให้แพทช่วยเหรอคะ” ฉันตั้งคำถามเผื่อว่าครูหนุ่มจะมีอะไรให้ฉันช่วยเหลือเรื่องงานของเขาครูหนุ่มคือครูที่ย้ายมาสอนแทนครูเอกที่สอนวิชาพละศึกษา“อ้อ ผมแค่ต้องการจะถามอุปนิสัยเด็กชั้นม. 4/3 บางคนน่ะครับ เห็นครูแพทสอนเด็กห้องนั้นด้วย พอดีรู้สึกเหมือนจะมีเด็กที่แตกต่างอยู่ครับ”“อ๋อ ถ้างั้นเด็กคนไหนคะ เอ่ยชื่อมาเลย แพทก็ค่อนข้างจดจำเด็กห้องนั้นได้พอสมควร”“จะเป็นอะไรไหมครับถ้าหากว่าจะไปทานข้าวเย็นด้วยกันแล้วพูดคุยกันไป” ครูหนุ่มพูดแล้วจับลูบที่หลังคอตัวเองฉันพอจะเข้าใจที่ครูหนุ่มสื่อแล้วล่ะเพ